tag:blogger.com,1999:blog-72382498978992034372024-03-06T06:59:57.508+08:00ျမစ္က်ဳိးအင္းျမစ္က်ဳိးအင္းhttp://www.blogger.com/profile/01095930303159482240noreply@blogger.comBlogger127125tag:blogger.com,1999:blog-7238249897899203437.post-54606050383194384482014-09-02T15:02:00.003+08:002014-09-02T15:27:14.498+08:00သူနဲ႔ကိုယ္နဲ႔ ခ်ည္တဲ့ၾကိဳး (၂)<!--[if gte mso 9]>
<![endif]-->
<!--[if gte mso 9]>
Normal
0
0
2
false
false
false
EN-US
ZH-TW
X-NONE
<![endif]--><!--[if gte mso 9]>
ျမစ္က်ဳိးအင္းhttp://www.blogger.com/profile/01095930303159482240noreply@blogger.com16tag:blogger.com,1999:blog-7238249897899203437.post-40955161710357435252012-11-25T16:29:00.001+08:002012-11-25T16:30:45.149+08:00ပံုရိပ္ေယာင္လမ္း
စာေရးေနရင္းနဲ႔နာရီကို ေမာ့ၾကည့္ေတာ့ မနက္ ဆယ္နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ပဲ ရိွေသးတယ္။ အေမက
ဘုရားဆြမ္းေတာ္ကပ္ၿပီး ဘုရားရိွခိုးေနေတာ့ တအိမ္လံုးက တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ပဲ။
ဒီႏႈန္းအတိုင္းသာဆို ေနာက္ တနာရီမၾကာခင္ သူ႔စာမူၿပီးသြားနိင္တယ္လို႔ စာေရးဆရာ
ေတြးမိလိုက္တယ္။ မေန႔ကတည္းက ဇာတ္အိမ္တည္ၿပီး ေတာက္ေလွ်ာက္ေရးထားတဲ့ စာမူကို
ဒီမနက္ပိုင္း အၿပီးသတ္ ဆက္ေရးမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ျပီး မနက္ပိုင္းကတည္းက
စာေရးစားပြဲမွာ ထိုင္ေနတာ ခုျမစ္က်ဳိးအင္းhttp://www.blogger.com/profile/01095930303159482240noreply@blogger.com25tag:blogger.com,1999:blog-7238249897899203437.post-65862618063348634432012-07-24T20:29:00.001+08:002012-07-24T20:29:55.298+08:00အငံု႔စိတ္
စားလက္စာမုန္႔ကို ငံု႔ကိုက္လိုက္ခ်ိန္မွာပင္ “ဒုန္း” ခနဲ ျမည္သံ ႏွင့္အတူ ရပ္ထားသည့္ သူ႔ကား အနည္းငယ္လႈပ္ခါသြားသည္။ ေနာက္ကားတစ္စီးစီး၏ ဝင္တိုက္ျခင္းခံရသည္ဟု ေတြးမိကာ ေနာက္လွည့္ၾကည့္စဥ္ ေနာက္္တစ္ႀကိမ္ “ဒုန္း” ခနဲျမည္ကာ ကားက ထပ္မံ လႈပ္ခါသြားျပန္သည္။ သည္တစ္ႀကိမ္တြင္ေတာ့ တရားခံကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။ သူ႔ကားကို ေနာက္ဘက္မွ ဝင္တိုက္ခံရျခင္းမဟုတ္။ လူတစ္ေယာက္မွ ကားေနာက္ဖံုးကို လက္ျဖင့္ ထုေနျခင္းျဖစ္သျမစ္က်ဳိးအင္းhttp://www.blogger.com/profile/01095930303159482240noreply@blogger.com37tag:blogger.com,1999:blog-7238249897899203437.post-15774179761172578332012-05-07T19:33:00.005+08:002012-05-10T11:23:27.082+08:00သူနဲ႔ကိုယ္နဲ႔ခ်ည္တဲ့ႀကိဳး
ကင္းဘတ္စေပၚ ဆက္တိုက္က်ေနတဲ့ သူ႔လက္ေတြက ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း စုတ္ခ်က္ေတြကို ဖန္တီးေနမွန္း ကိုေက်ာ္ေဝ သိတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ မတားခ်င္ဘူး။ ေျပးစမ္း ၊ ဆြဲစမ္း ဆိုၿပီးကို လႊတ္ထားလိုက္တယ္။ စိတ္ထဲက မေက်နပ္ခ်က္ေတြကို လက္ေပၚတင္ေပးလိုက္ၿပီး စုတ္တံကို အသက္သြင္းလိုက္တဲ့အခါမွာ သူတစ္ခါမွ မရဘူးတဲ့ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ ရုပ္လံုးေပၚလာေတာ့တယ္။ သူ႔အေရွ႕မွာ တၿငိမ့္ၿငိမ့္စီးဆင္းေနတဲ့ ၿမစ္ေရျပင္က သူေဒါသတရားေအာက္မွာျမစ္က်ဳိးအင္းhttp://www.blogger.com/profile/01095930303159482240noreply@blogger.com27tag:blogger.com,1999:blog-7238249897899203437.post-89726379306437783722012-03-21T19:46:00.002+08:002012-08-23T20:44:46.890+08:00“သင္စိတ္ဆႏၵရိွလွ်င္ အခါခါ ပြင့္လန္းနိင္ပါတယ္”
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဒီေန႔ကို ေရာက္ခဲ့ပါၿပီ။ တကူးတကေစာင့္ေနတာ မဟုတ္ေပမယ့္ ဒီေန႔ကိုေရာက္ဖို႔ ေန႔စဥ္ေန႔စဥ္ ျဖတ္သန္းျပီး က်ေနာ္ ၾကိဳလင့္ခဲ့တာ။ ဒီေန႔က ပန္းကေလးပြင့္တဲ့ေန႔ေပါ့။ ပန္းပြင့္တာက အထူးအဆန္းမဟုတ္ေပမယ့္ က်ေနာ္ရည္ညႊန္းတဲ့ ပန္းကေလးနဲ႔ပါတ္သတ္ျပီး သာမန္ထက္ပိုတဲ့ စိတ္ခံစားခ်က္မ်ဳိး ရိွေနခဲ့တယ္။ အဲဒီအေၾကာင္းကို ေျပာျပခ်င္တာပါ။
က်ေနာ္ ရည္ညႊန္းတဲ့ ပန္းကေလးက သစ္ခြ ပန္းကေလးပါျမစ္က်ဳိးအင္းhttp://www.blogger.com/profile/01095930303159482240noreply@blogger.com32tag:blogger.com,1999:blog-7238249897899203437.post-42160216599954551192012-02-14T17:08:00.007+08:002012-08-22T02:57:47.109+08:00“တခါတရံမွာ နာက်င္ျခင္းက ခ်ဳိၿမိန္တယ္”
ကုိယ့္ေဘးကလူ ျငဴစူမွာေၾကာက္လို႔ ထုတ္ေျပာခြင့္မရတ့ဲ အခ်စ္ဦးဇာတ္လမ္းေတြက ရင္ထဲမွာ ပိုၿပီး ၾကာရွည္ တြယ္ခိုေနတတ္တယ္။
တိုးတိတ္ တိတ္ဆိတ္တဲ့အခန္းေလးတစ္ခုထဲကို က်ေနာ္ ေရာက္ေနခဲ့တာပါ။ ကုတင္တစ္လံုးလို အသံုးျပဳထားတဲ့ ဆိုဖာခံုတန္းေလးေပၚမွာ ပက္လက္အိပ္ရင္းေပါ့။ မ်က္နာက်က္က ႏွစ္ေပမီးေခ်ာင္းေလးကို ၾကည့္ေငးရင္း က်ေနာ္ျပံဳးမိျပန္တယ္။ ဒါနဲ႔ဆို ျပံဳးမိတာ သံုးခါရိွေနၿပီ။ အခုအျဖစ္အပ်က္က သိပ္ျမစ္က်ဳိးအင္းhttp://www.blogger.com/profile/01095930303159482240noreply@blogger.com41tag:blogger.com,1999:blog-7238249897899203437.post-76663235687664165912012-01-19T21:19:00.005+08:002012-01-29T22:59:33.920+08:00ဗိုလ္ခ်ဳပ္အတြက္ (သို႔) တိုင္းျပည္အတြက္ဒီပို႔စ္ေလးနဲ႔ ပါတ္သတ္ၿပီး အနည္းငယ္ စကားဦးသန္းခ်င္ပါသည္။ ဒီပို႔စ္ေလးက က်ေနာ္ ပထမဆံုးေရးျဖစ္တဲ့ ဓါတ္ပံုအက္ေဆးေလးပါ။ ဓါတ္ပံုအက္ေဆးသေဘာ မပီျပင္ခဲ့လွ်င္လည္း ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ လြန္ခဲ့သည့္ သံုး ႏွစ္ပါတ္ဝန္းက်င္က ကြ်န္ေတာ့္ဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာ ဓါတ္ပံုေလးေတြ တင္ၿပီး မွ်ေဝဖူးခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ဓါတ္ပံုေတြ မတင္ျဖစ္ေတာ့။ ယခုဒီပို႔စ္ထဲတြင္ ဓါတ္ပံုေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ျပန္တင္ျဖစ္သည္။ ရည္ျမစ္က်ဳိးအင္းhttp://www.blogger.com/profile/01095930303159482240noreply@blogger.com33tag:blogger.com,1999:blog-7238249897899203437.post-91446056325863303922012-01-13T00:29:00.000+08:002012-01-13T00:29:23.327+08:00မဂၤလာပါဘႀကီးစိန္မဂၤလာပါဘႀကီးစိန္
အဲဒီ “မဂၤလာပါဘႀကီးစိန္” ဆိုတဲ့ ႏႈတ္ခြန္းဆက္စကားက က်ဳပ္ရဲ႕ရင္ထဲက အလိုအေလ်ာက္ ထြက္ေပၚလာတဲ့ လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ စကားပါ။ အသံအျဖစ္နဲ႔သာ ျမည္ဟည္းခြင့္ရမယ္ဆိုရင္ ရင္ေခါင္းသံနဲ႔ ဝမ္းပန္းတသာ ေျပာလိုက္တဲ့ အာလုတ္စကားမ်ဳိးေပါ့။ ဟုတ္တယ္ ဘၾကီး။ က်ဳပ္အခု ေပ်ာ္ေနတယ္။ ၾကည္ႏူးေနတယ္။ တစိမ့္စိမ့္ေတြးျပီး တျငိမ့္ျငိမ့္ေလးနဲ႔ကို ပီတိျဖစ္ေနတာ။ က်ဳပ္တစ္ေယာက္ထဲ ဒီလိုေပ်ာ္ေနတာမ်ဳိးမဟုတ္ဘူး။ က်ဳျမစ္က်ဳိးအင္းhttp://www.blogger.com/profile/01095930303159482240noreply@blogger.com25tag:blogger.com,1999:blog-7238249897899203437.post-53951109528725907012011-10-11T00:09:00.003+08:002012-09-27T18:32:12.469+08:00ယံုၾကည္ခ်က္ႏွင့္ေရွ႕ဆက္ၾကသူမ်ား
ထိုေန႔ကေတာင္ထိပ္ေပၚေရာက္ေတာ့ ေန႔လည္ ၃ နာရီခန္႔ရိွေနျပီ။ ေက်ာပိုးအိတ္ကို ပစ္ခ်ၿပီး အရင္ဆံုးလုပ္ျဖစ္သည္က အေရွ႕ဘက္ ေတာင္စြန္းနားသုိ႔ သြားမိ၏။ ေပ ေျခာက္ေထာင္ေက်ာ္ျမင့္သည့္ ေတာင္ထိပ္မို႔ ေလတဟူးဟူး တိုက္ကာ တိမ္ ႏွင့္ ျမဴခိုးမ်ားက ေမ်ာလြင့္ေနသည္။ ျမင္ကြင္းက မႏွစ္ကအတိုင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ဟိုးအေဝးဆီမွ ေတာင္တန္းမ်ားကလည္း အရင္အတိုင္း မိႈင္းညိဳ႕လ်က္။ ေတာင္ထိပ္တစ္ခ်ဳိ႕က တိမ္ေတြထဲ ဝင္ေရာက္ ေပ်ာက္ကြယ္ေနျမစ္က်ဳိးအင္းhttp://www.blogger.com/profile/01095930303159482240noreply@blogger.com41tag:blogger.com,1999:blog-7238249897899203437.post-3374276003324938042011-10-08T00:04:00.001+08:002011-10-08T00:07:18.411+08:00ေဆြမ်ဳိးမ်ားထဲမွစာမေရးျဖစ္သည္မွာ ၾကာလာေတာ့ အာရံုေတြက ျငိမ္သက္ေအးခဲေန၏။ စိတ္ကူးထဲမွာ ဇာတ္လမ္းမ်ားကိုပံုေဖာ္သေလာက္ လက္ကလိုက္မေရးခ်င္သည့္အခါ စာေရးခ်င္စိတ္ပင္ ေလ်ာ့ပါးစျပဳလာသည္။ ဒီအတိုင္းဆို ၾကာေလပိုဆိုးေလျဖစ္ေတာ့မည္ကို ေတြးမိ၍ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး တစ္ပုဒ္ေရးကာ စာေရးခ်င္စိတ္ကို အရိွန္ျပန္ယူလိုက္ပါရသည္။ ေဆြမ်ဳိးမ်ားထဲမွာ ထူးျခားသည့္ စရိုက္ရိွသူမ်ားအေၾကာင္း ေရးမည္ဟု စိတ္ကူးရမိၿပီး ယခုပုိ႔စ္ေလးကို ေရးမိျခင္းျဖစ္သည္။&ျမစ္က်ဳိးအင္းhttp://www.blogger.com/profile/01095930303159482240noreply@blogger.com33tag:blogger.com,1999:blog-7238249897899203437.post-5073983028373672992011-09-23T21:54:00.003+08:002011-09-23T22:04:11.425+08:00ျမစ္ဆံုဆည္စီမံကိန္းကို လံုးဝ ကန္႔ကြက္ပါသည္
ကြ်န္ေတာ္အပါအဝင္ နိင္ငံရပ္ျခားကို ေရာက္ေနသူတိုင္း ေရာက္ရိွသည့္ နိင္ငံအေနအထားကုိၾကည့္၍ ကိုယ့္နိင္ငံအတြက္ အားမလို အားမရျဖစ္ၾကျမဲျဖစ္သည္။ ကိုယ့္ျမန္မာနိင္ငံေလာက္ သယံဇာတ မထြက္ရိွ ေနရာအက်ယ္အဝန္း ေသးေသးေလးေပၚတြင္ တည္ရိွလွ်က္ႏွင့္ ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝ ေခတ္မွီသည့္ အေနအထားထိ ေရာက္ေအာင္ သူတို႔နိင္ငံအစိုးရမ်ားက ၾကိဳးစားနိင္ၾကသည္။ ကိုယ့္နိင္ငံက သယံဇာတေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာ ပိုင္ဆိုင္လွ်က္ႏွင့္ ဘာေၾကာင့္ ကြ်ျမစ္က်ဳိးအင္းhttp://www.blogger.com/profile/01095930303159482240noreply@blogger.com37tag:blogger.com,1999:blog-7238249897899203437.post-69175066130899403622011-08-30T19:48:00.007+08:002011-08-30T23:23:57.453+08:00ဘေလာ့ဂ္ဂါပြဲေစ်းတန္း (၂)
ဤပို႔စ္ေလးသည္ ခင္မင္ရေသာ ဘေလာ့ဂ္ဂါမ်ားစြာကို ကိုယ္စီကိုယ္စီ ေစ်းေရာင္းခိုင္းကာ ပြဲေစ်းတန္း တစ္ခုအျဖစ္ ဖန္တီးထားသည့္ ပို႔စ္ျဖစ္ပါသည္။ ေစ်းေရာင္းခိုင္းသည္ ဆိုရာတြင္လည္း ဘေလာ့ဂ္နာမည္ကို အေျခခံ၍ေသာ္လည္းေကာင္း ၊ တင္ထားဖူးသည့္ ပို႔စ္တစ္ပုဒ္ပုဒ္ကို အေျခခံ၍ေသာ္လည္းေကာင္း ၊ ေနထိုင္သည့္ နိင္ငံကို အေျခခံ၍ေသာ္လည္းေကာင္း ဇာတ္ကြက္မ်ား ဖြဲ႔၍ ေရးထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ခင္မင္မႈျဖင့္ ေရးထားျခင္းျဖစ္၍ မိမိမႏွစ္ျမစ္က်ဳိးအင္းhttp://www.blogger.com/profile/01095930303159482240noreply@blogger.com61tag:blogger.com,1999:blog-7238249897899203437.post-50030098605673185202011-07-23T20:26:00.004+08:002012-08-23T16:40:31.083+08:00နာက်င္လိပ္ျပာ
(၁)
စိတ္အလိုမက်စြာျဖင့္ အခန္းထဲတြင္ သူ ေခါက္တုန္႔ေခါက္ျပန္ လမ္းေလွ်ာက္ေနသည္။ အလိုမက်စိတ္ေၾကာင့္ သက္ျပင္းေမာမ်ားလည္း အခါခါခ်မိ၏။ သူ႔စိတ္ႏွလံုးသားမ်ား တည္ၿငိမ္ရန္ ႀကိဳးစားေသာ္လည္း မရနိင္ေတာ့။ သတိရတမ္းတျခင္းသည္ သူ႔ကို ျပင္းစြာေလာင္ၿမိဳက္ေနေစသည္။ အခန္းတြင္းရိွ ဆိုဖာေပၚသုိ႔ မြန္းက်ပ္စြာထိုင္ခ်လိုက္၏။ အစြန္႔ပစ္ခံထားရသည္မွာ ဘယ္ႏွစ္ရက္ေတာင္ ရိွေနၿပီလဲ။ ငါးရက္လား။ ဒါမွမဟုတ္ တပါတ္လား။ သူေျမစ္က်ဳိးအင္းhttp://www.blogger.com/profile/01095930303159482240noreply@blogger.com38tag:blogger.com,1999:blog-7238249897899203437.post-53127788576596898112011-06-26T20:08:00.006+08:002012-08-23T16:12:00.048+08:00ကိုယ့္တရားနဲ႔ကိုယ္
ေလွကားထစ္မ်ားကို တက္လာရ၍ အနည္းငယ္ ေမာဟိုက္ေနေသာ မင္းခန္႔ အတြက္ အိမ္တံခါး ဆြဲအဖြင့္မွာ အနံ႔တစ္ခုက ဆီးႀကိဳေနသည္။ ခ်ဥ္စုတ္စုတ္ ပုပ္အက္အက္အနံ႔က တံခါးအဖြင့္မွာ အသက္ရွဴလမ္းေၾကာင္းထဲ ေျပးဝင္လာ၏။ ထိုအနံ႔ဆိုးေၾကာင့္ ပို၍ေမာဟိုက္သြားရသလိုခံစားရသည္။ မၾကာခဏ ရေနေသာ အနံ႔ျဖစ္တာေၾကာင့္ ထိုအနံ႔ဆိုးမွာ မီးဖိုခန္းအတြင္းရိွ အမိႈက္ပံုးမွ ထြက္လာသည့္ အနံ႔ျဖစ္ေၾကာင္း ခ်က္ခ်င္းသိလိုက္သည္။ ထိ္ုအခါ ငုပ္လွ်ဳိေနေသာ ေဒါသစိျမစ္က်ဳိးအင္းhttp://www.blogger.com/profile/01095930303159482240noreply@blogger.com46tag:blogger.com,1999:blog-7238249897899203437.post-58156397590781811482011-06-06T22:45:00.010+08:002012-05-27T18:31:00.775+08:00ကိုယ့္ေခတ္နဲ႔ကိုယ္
လြန္ခဲ့သည့္ရက္ပိုင္းက ကြ်န္ေတာ့္ထံကို စာတိုက္မွ စာတစ္ေစာင္ေရာက္လာခဲ့သည္။ စာေရးသူက ကြ်န္ေတာ့္အကို ျဖစ္သည္။ သူ ကြ်န္ေတာ့္ကို စာပို႔မည္ဟု ေျပာတုန္းက ကြ်န္ေတာ္မယံုခဲ့ပါ။ ေနာက္ေျပာင္သည္ဟုသာ ထင္ျမင္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ တစ္ကယ္ပို႔လာခဲ့သည္။ ထိုသို႔ပို႔ျဖစ္သည့္ အေၾကာင္းရင္းကလည္း ရိွခဲ့သည္။ တစ္ရက္ ကြ်န္ေတာ့္အကုိႏွင့္ ဖုန္းေျပာျဖစ္ရင္း ကြ်န္ေတာ္က အင္တာနက္တြင္ ဝါသနာအေလွ်ာက္ စာတိုေပစမ်ား ေရးေၾကာင္း၊ အားေပးသူမိျမစ္က်ဳိးအင္းhttp://www.blogger.com/profile/01095930303159482240noreply@blogger.com39tag:blogger.com,1999:blog-7238249897899203437.post-38955344595665168312011-05-22T15:00:00.013+08:002011-06-06T22:47:48.218+08:00ေမြးေန႔စာတမ္း
မနက္ေစာေစာ ဖုန္းသံတစ္ခုၾကားလိုက္ရသည္။ နားေထာင္လိုက္သည့္ အခါ ဂစ္တာသံ ခပ္တိုးတိုး ထြက္လာ၏။ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ တီးေနျခင္းမဟုတ္။ တီးလံုးသံစဥ္တစ္ခုကို ႀကိဳးစားပမ္းစား တီးေနသည့္ အသံျဖစ္သည္။ ဂစ္တာႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းခ်င္းကို ေျဖးညင္းစြာဖိ၍ ဂရုစိုက္ တီးေနသည္ကို ခံစားမိသည္။ သို႔ေသာ္ တီးလံုးသံက ပီပီသသ ထြက္ေပၚေနသည္။ ဟတ္ပီးဘက္ေဒး ဆိုသည့္ တီးလံုးသံျဖစ္သည္။ တစ္ခါတရံ ႀကိဳးမွားဖိမိဟန္ျဖင့္ အသံေၾကာင္သြားေသးသည္။ အံ့ၾသစိျမစ္က်ဳိးအင္းhttp://www.blogger.com/profile/01095930303159482240noreply@blogger.com47tag:blogger.com,1999:blog-7238249897899203437.post-52969039461194402912011-05-17T12:45:00.004+08:002011-05-17T13:39:31.428+08:00ပြဲေတာ္ညသို႔သြားရာလမ္း (အပိုင္း၂)
(အပိုင္း ၁) မွအဆက္
ေစ်းဆိုင္သမားမ်ားကဲ့သို ဝါးထရံငွားသည့္ သူမ်ားကေတာ့ အနီးအနားေက်းရြာမွ ပြဲေတာ္လာ ပရိတ္သတ္ျဖစ္သည္။ ပြဲေတာ္မစတင္မွီ သံုး၊ေလးရက္ခန္႔ အလိုကတည္းက အိုး၊ ခြက္၊ ပန္းကန္၊ ႏွင့္ ေစာင္၊ ျခင္ေတာင္စသည့္ အသံုးအေဆာင္ ပစၥည္းမ်ားသယ္ကာ လွည္းမ်ားျဖင့္ ခ်ီတက္လာ ၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။ သူတို႔ကိုေတာ့ ဘုရားပြဲကိုႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အားေပးသူမ်ားဟု ေျပာလွ်င္ မွားမည္မထင္ေပ။ တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး ေကာက္စိုက္ျမစ္က်ဳိးအင္းhttp://www.blogger.com/profile/01095930303159482240noreply@blogger.com24tag:blogger.com,1999:blog-7238249897899203437.post-89248252448997136272011-05-14T20:08:00.014+08:002011-05-21T12:33:50.429+08:00ပြဲေတာ္ညသို႔သြားရာလမ္း (အပိုင္း၁)
“ပြဲသြားေမာ့ေမာ့ ပြဲျပန္ေၾကာ့ေၾကာ့” ဆိုသည့္စကားပံုရိွပါသည္။ ဒီစကားပံုထဲက ပြဲ ဆိုသည့္ စာလံုးေလးကို ပြဲေတာ္ဆိုသည့္ စာလံုးေလးအျဖစ္ သတ္မွတ္ၿပီး ကြ်န္ေတာ္ဘဝ၏ အေတြ႔အၾကံဳ တစ္ခ်ဳိ႕ကို ျပန္လည္ေဝမွ်ခ်င္ပါသည္။
ၿမိဳ႕တိုင္းရြာတိုင္းတြင္ ဘုရားေစတီမ်ားရွိသကဲ့သို႔ ကြ်န္ေတာ့္ေမြးရပ္ေျမ သန္လ်င္ၿမိဳ႕တြင္လည္း အထင္ကရ ေစတီေတြရိွသည္။ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား၏ ဆံေတာ္ဌာပနာထားသည့္ ဆံေတာ္ရွင္ က်ဳိက္ေခါက္ေစတီကေတာ့ သန္လ်ျမစ္က်ဳိးအင္းhttp://www.blogger.com/profile/01095930303159482240noreply@blogger.com19tag:blogger.com,1999:blog-7238249897899203437.post-53949858592512526252011-05-10T01:03:00.001+08:002011-05-10T01:33:44.977+08:00ဘေလာ့ဂ္ေရးသူမ်ားသို႔စာေလးတစ္ေစာင္ - ႏုႏုရည္(အင္းဝ)
ျမစ္က်ဳိးအင္းhttp://www.blogger.com/profile/01095930303159482240noreply@blogger.com22tag:blogger.com,1999:blog-7238249897899203437.post-2151077731300988712011-05-06T22:20:00.005+08:002011-05-07T19:43:47.870+08:00စာေပခ်စ္သူ
ဒီရက္ပိုင္းမွာ စိတ္ၾကည္ႏူးဖြယ္ သတင္းတစ္ပုဒ္ၾကည့္လိုက္ရသည္။ ထိုင္ဝမ္နိင္ငံက သတင္းဆိုေသာ္လည္း စာေပခ်စ္သူတိုင္း ခံစားလို႔ရနိင္မည္ဟု ထင္ျမင္မိသည္။ အဓိကကေတာ့ ဆိုင္ရွင္ ေျပာျပသည့္ စကားေလးတစ္ခြန္းကို သေဘာက်လြန္းတာေၾကာင့္ ဒီပို႔စ္ေလးေရးျဖစ္ပါသည္။
စာအုပ္ဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္ ရိွပါသည္။ ဆိုင္၏တည္ေနရာက လူစည္ကားရာ၊ တကၠသိုလ္ေတြ၏ အနီးအနားက လမ္းသြယ္ေလးထဲမွာ ျဖစ္သည္။ ထိုဆိုင္က စာအုပ္အသစ္ေတြ ေရာင္းျခင္းမဟုတ္။ ျမစ္က်ဳိးအင္းhttp://www.blogger.com/profile/01095930303159482240noreply@blogger.com37tag:blogger.com,1999:blog-7238249897899203437.post-61948037821047463762011-04-23T14:15:00.019+08:002011-05-03T23:21:11.542+08:00သရက္သီးေကာက္ရာသီ
ငယ္စဥ္ဘဝအေၾကာင္းေလးေတြ ျပန္ေတြးမိတိုင္း အေတြးထဲဝင္လာေလ့ရိွသည္မွာ ေက်းလက္ေတာရြာ၌ ေနခဲ့စဥ္က အေၾကာင္းေလးေတြပဲ ျဖစ္သည္။ ၿမိဳ႕ေပၚမွာေမြး၊ ၿမိဳ႕ေပၚမွာ ႀကီးျပင္းခဲ့ေသာ္လည္း ေဆြမ်ဳိးေတြရိွသည့္ ေတာရြာကေလးကို ကြ်န္ေတာ္ခင္တြယ္လြန္းပါသည္။ ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ရက္တိုင္း ႏွစ္စဥ္သြားလည္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ကြ်န္ေတာ့္ေမေမ တစ္ေယာက္သာ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးၿမိဳ႕ကို ေရာက္လာခဲ့ေသာ္လည္း ေမေမ၏ ေဆြမ်ဳိးမ်ားအားလံုးကေက်းလက္ေျမစ္က်ဳိးအင္းhttp://www.blogger.com/profile/01095930303159482240noreply@blogger.com33tag:blogger.com,1999:blog-7238249897899203437.post-78222963458768427322011-04-18T21:35:00.004+08:002011-06-23T22:31:24.163+08:00အြန္လိုင္းေရႊဝတၳဳတိုဆု ရရိွသူမ်ားပထမအႀကိမ္ အြန္လိုင္းေရႊဝတၳဳတိုဆုအတြက္ ဆုရသူမ်ားစာရင္းကို ေၾကျငာပါၿပီ။ ဆုရရိွသည့္စာမူမ်ား အတြက္ေရာ၊ ဆုျဖင့္လြဲေခ်ာ္ခဲ့သည့္ စာမူမ်ားအတြက္ပါ ဝါရင့္ စာေပ ဆရာ၊ ဆရာမ တို႔၏ စာမူတစ္ပုဒ္ခ်င္းစီ အတြက္ ေစတနာျဖင့္ အကဲျဖတ္ ေဝဖန္ သံုးသပ္ မွတ္ခ်က္မ်ားလည္း ပါဝင္ပါသည္။ စာေရးသူဝါသနာရွင္မ်ားရဲ႕ စာမူတစ္ပုဒ္ခ်င္းစီအေပၚ ဆရာ၊ ဆရာမတို႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ားကို တစ္ေနရာထဲတြင္ တစ္စုတစ္စည္းထဲ ရရိွဖို႔ဆိုသည္မွာ (စာေပေလာကတြင္) ခက္ခဲေျမစ္က်ဳိးအင္းhttp://www.blogger.com/profile/01095930303159482240noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-7238249897899203437.post-42586073209748011442011-03-21T18:18:00.004+08:002012-08-23T16:27:42.051+08:00ရြာဦးေစတီ
သာယာေအးရြာ၏ ေလာကခ်မ္းသာ ရြာဦးေစတီဘုရားပြဲေတာ္ေန႔ျဖစ္၍ အိုးစည္ဒိုးပတ္သံမ်ား တညံညံထြက္ ေပၚေန၏။ ရြာရိွကေလး လူႀကီးပါမက်န္ ဘုရားပြဲေတာ္ ကြင္းျပင္ထဲ ေရာက္ေနၾကသည္။ ေကာင္းကင္တြင္ ေနေရာင္က စူးရွေနေသာ္လည္း သူတို႔ ပူရေကာင္းမွန္းမသိၾက။ တစ္ခ်ဳိ႕မွာ ကခုန္လ်က္ရိွၾက၏။ ရြာလူႀကီးမ်ား မ်က္နာမွာလည္း အေပ်ာ္တျပံဳးျပံဳးႏွင့္ ပီတိျဖစ္ေနဟန္ကို ထင္ရွားစြာ ေတြ႔ျမင္ေနရသည္။
ဤေန႔က သာယာေအးတစ္ရြာလံုး၏ တကယ့္ေအာင္ပြဲေန႔ျျမစ္က်ဳိးအင္းhttp://www.blogger.com/profile/01095930303159482240noreply@blogger.com39tag:blogger.com,1999:blog-7238249897899203437.post-78091131624872052962011-02-21T20:44:00.004+08:002012-08-22T03:10:40.408+08:00ဥာဏ္မ်ားတဲ့ဘႀကီးျမစ္
ကိုယ့္လူတို႔ကို က်ေနာ့္ဘႀကီး အေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္ေသးတယ္။ က်ေနာ္ျဖင့္ ဘႀကီးအေၾကာင္းေတြးမိတိုင္း ျပံဳးေစ့ေစ့ျဖစ္ရတယ္ဗ်ာ။ က်ေနာ္တင္မဟုတ္ပါဘူး၊ ဘႀကီးအေၾကာင္း ၾကားရတဲ့သူတိုင္း သေဘာေတြက်ၿပီး ေလးစားသြားၾကတာခ်ည္းပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဘႀကီးရဲ႕ အေၾကာင္းျပန္ေျပာတိုင္း မခံခ်ိမခံသာ ျဖစ္ၾကတဲ့ လူတစ္စုေတာ့ ရိွတယ္ဗ်။ ကိုယ့္လူတို႔ကေတာ့ အဲဒီလူတစ္စုက ဘႀကီးရဲ႕ ရန္သူေတြလို႔ထင္ၾကမွာပဲ။ အဲဒီလိုထင္ရင္ေတာ့ တက္တက္ျမစ္က်ဳိးအင္းhttp://www.blogger.com/profile/01095930303159482240noreply@blogger.com50tag:blogger.com,1999:blog-7238249897899203437.post-85991984844799410122011-01-26T20:10:00.007+08:002011-02-10T13:39:19.329+08:00အေက်ာ္အခြဇယား (၂)
တစ္ေန႔ေသာ ညေနခင္းတြင္ သူငယ္ခ်င္းေလးေယာက္ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္တြင္စုမိၾကေလသည္။ ထိုသူေလးေယာက္မွာ ငယ္စဥ္ကတည္းက ေပါင္းလာခဲ့ၾကေသာ ငယ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္သည့္ ဆူးေလဖိုးသူ၊ ေဗထိရဲႀကီး၊ လက္ခုပ္မင္းသူႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္သည္။ ယခင္ကေတာ့ တုတ္ႀကီးငၿဖိဳးအပါအဝင္ သူငယ္ခ်င္း ငါးေယာက္ရွိခဲ့ေသာ္လည္း တုတ္ႀကီးငၿဖိဳးမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႔ကို တစ္ပတ္ရိုက္ကာ လူလည္က်ၿပီး ေရွာင္ေျပးေနသျဖင့္ ယခုအခါ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေလးေျမစ္က်ဳိးအင္းhttp://www.blogger.com/profile/01095930303159482240noreply@blogger.com41