အိပ္မက္(သို႔)အနာဂါတ္

အိပ္မက္ကလန္႔ႏိုးလာခ်ိန္တြင္ကြ်န္ေတာ္ေမာပန္းေနခဲ့သည္။ 

ထပ္အိပ္လို႔မရနိင္ေတာ့ေပမဲ့ လန္႔ႏိုးခြင့္ရတာတခုနဲ႔တင္ ကြ်န္ေတာ္စိတ္သက္သာရာရသြားသည္။ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္အိပ္မက္ထဲက အျဖစ္အပ်က္တို႔သည္မၾကာခင္တကယ္ေရာက္ရိွလာေတာ့မည္။ အေမွာင္ထဲတြင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္မ်က္ရည္၀ဲေနေလသည္။

မိသားစုကိုျမင္ေတြ႔လိုက္ရခ်ိန္တြင္ပထမဆံုး၀င္လာသည့္အသိမွာ ျမန္မာျပည္ကိုျပန္ေရာက္ေနျပီ ဆိုတာပဲျဖစ္သည္.ထို႔ေနာက္.......ဆို႔နစ္ေသာခံစားခ်က္တခုသည္ရင္ထဲကိုတေျမ႔ေျမ႔နဲ႔၀င္လာသည္။
 

ငါတို႔ေ၀းသြားၾကျပီ..တသက္လံုးျပန္မဆံုနိင္ေတာ့ဘူး.......
ထိုအသိ၀င္လာေတာ့ရင္ခြင္တခုလံုးနိမ့္ဆင္းသြားသလိုဟာသြားသည္။
လိႈက္ခနဲတတ္လာေသာ၀မ္းနည္းစိတ္ေၾကာင့္အလိုလိုမ်က္ရည္၀ဲသြားသည္.
ကြ်န္ေတာ္အိမ္ထဲမွာလမ္းေလွ်ာက္ေနသည္.(ငါသူ႔ဆီျပန္သြားလို႔မရနိင္ေတာ့ဘူး...)
ေမေမနဲ႔စကားေျပာေနသည္.(ငါ့ခ်စ္သူကိုထပ္မျမင္ရေတာ့ဘူး...)
မိသားစုနဲ႔ထမင္းထိုင္စားေနသည္.(ငါထပ္ေတြ႔ပါရေစအံုး...)
(ငါသူ႔ဆီျပန္သြားခ်င္တယ္.ျပန္သြားခြင့္မရိွေတာ့ဘူး...)

ကြ်န္ေတာ့္စိတ္တခုလံုးသူ႔ကိုတမ္းတစိတ္ေတြစီးမိုးေနသည္။

ဘာလုပ္လုပ္သတိရစိတ္ႏွင့္နာက်င္ေနသည္။

တသက္တာ ျပန္မဆံုနိင္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ အသိက၀င္သက္ထြက္သက္တိုင္းမွာရိွေနသည္။

ကြ်န္ေတာ္.........ေမာတယ္ေမေမရယ္။

။..........................................................။

အိပ္မက္ကလန္႔ႏိုးလာေသာအခ်ိန္တြင္ကြ်န္ေတာ္ေမာပန္းေနသည္။ 
နာက်င္စြာႏွင့္ ေတြးမိသည္မွာ မနက္ျဖန္ေတြကိုဒဏ္ရာႏွင့္ ထပ္ဆက္ထားလို႔ရနိင္ေသးသည္ဆိုတာပဲျဖစ္သည္။