သူငယ္ခ်င္း....(၂)

သူငယ္ခ်င္းေတြ အေၾကာင္း ေဖာ္ေကာင္လုပ္မယ္လို႔ စဥ္းစားထားေပမယ့္ တစ္ေယာက္အေၾကာင္းပဲ ေရးျဖစ္ခဲ့တယ္...။ထပ္ေရးဘို႔ အခါအခြင့္ မသင့္ေသးတာလည္း ပါတယ္ေလ..။
ဒီတခါ အလွည့္က်တဲ့သူက ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းပါ...။

ဒီေကာင့္နာမည္က ငျဖိဳး .....။ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ ျငင္းေဖာ္ျငင္းဘက္...။
အေၾကာင္းအရာ တခု စလိုက္တာနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ နာရီနဲ႔ခ်ီျပီး ျငင္းရျပီ...။

သူက စိတ္ထားေကာင္းတယ္..။အနစ္နာ ခံခ်င္စိတ္ ရိွတယ္...။ဘာေျပာေျပာ သီးခံေပးတယ္..။
အဲဒီေတာ့ တခ်ဳိ႕သူငယ္ခ်င္းေတြက ဒီေကာင့္ကို တင္တင္စီးစီး ဆက္ဆံခ်င္တယ္....။

ဒါေပမယ့္ ငျဖိဳးက သူ႔ကို ဆက္ဆံခ်င္သလို ဆက္ဆံ ဂရုကို မစိုက္တာ..။သူလည္းေျပာခ်င္တာေျပာမယ္..။
သူ႔ကိုလည္းေျပာခ်င္တာေျပာ စိတ္ထဲမထားဘူး..။ေနတာထိုင္တာလဲ တကယ္ကို ေပါ့ပါးတယ္..။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းေဘးမွာ က်ဳိက္ေဗာဓိ ဘုရားရိွတယ္..။ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြ ေက်ာင္းေျပးျပီး အဲဒီဘုရားေပၚမွာသြားထိုင္ေလ့ရိွတယ္..။ဒီေကာင္က အရိပ္ေကာင္းေကာင္းရတဲ့ ရင္ျပင္ေတာ္ တေနရာမွာ ဖုန္ေတာင္ေသေသခ်ာခ်ာ မခါပါဘူး အိပ္လိုက္တာနဲ႔ ၅ မိနစ္အတြင္း အိပ္ေပ်ာ္တာပဲ..။အဲဒီေလာက္ကို စိတ္ကိုေပါ့ေပါ့ပါးပါး ထားတဲ့ေကာင္...။

ဒီေကာင္နဲ႕ စခင္တာ ၇ တန္း ေရာက္မွ...။ကြ်န္ေတာ္သိတဲ့အခ်ိန္မွာ သူက အတန္းရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ ...
ေမာ္နီတာ ဆိုေပမယ့္ သူ႔ကိုလည္း ဘယ္သူမွ မေၾကာက္ၾကဘူး..။ဒီေကာင္ကလည္း ဒီေကာင္ပဲ ဆရာမ မရိွရင္
ၾကိမ္လံုး ကိုင္ျပီး အတန္းထဲမွာ လွည့္ပါတ္ေနတာ...။

ေက်ာင္းသားေတြ သူတို႔ဘာသာ ျငိမ္ေနရင္လည္း ၾကိမ္လံုးနဲ႔ ခံုတခံုေပၚကို တျဖန္းျဖန္း ရိုက္ေရာ...။
အဲဒါဆို အားလံုးလန္႔္ျပီး ဒီေကာင့္ကို ေအာ္ၾကဟစ္ၾက ဆူညံကုန္ၾကတာပဲ..။မိန္းခေလးေတြရဲ႕ အခ်စ္ေတာ္ ဆိုပါေတာ့..။သူ႕ေတြ႔ရင္ ေကာင္မေလးေတြ မ်က္ေစာင္းထိုးၾကတယ္...။မၾကားတၾကား ျငဴစူၾကတယ္..။

ဒီေကာင့္ရဲ႕ ေမာ္နီတာ သက္တမ္းက ၇ တန္းစတက္ျပီး တလေလာက္မွာ ကုန္တာပါပဲ...။
ေက်ာင္းတက္လို႔ တလေလာက္ေနေတာ့ အတန္းပိုင္ဆရာမက နည္းနည္းရိပ္မိလာတယ္နဲ႔ တူပါရဲ႕...။
ပထမဆံုး ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္ မွာ ေက်ာင္းသားအားလံုးကို ေမးတယ္..။
ဒီအတန္းေခါင္းေဆာင္ကို သေဘာက်ရဲ႕ လားဆိုျပီးေမးတယ္..။

အားနာတာ ပါသလို ကိုယ္ေၾကာင့္ ျဖစ္မွာလည္း စိုးေတာ့ ဘယ္သူမွ သေဘာမတူဘူး မေျပာၾကဘူး..။
ျငိမ္ေနၾကတယ္..။အဲဒီမွာ ေကာင္မေလးတေယာက္က မတ္တပ္ထရပ္ျပီး ဒီေမာ္နီတာ ကို လဲေပးပါဆိုျပီး ထေတာင္းဆိုတယ္..။

ကြ်န္ေတာ္ရယ္ အဲဒီေကာင္မေလးရယ္ ငျဖိဳး ရယ္က အဲဒီႏွစ္ေရာက္မွ တေယာက္ကို တေယာက္ စျပီး ေတြ႔ဖူးၾကတာ..။ကြ်န္ေတာ္က ၇ တန္းမွာ အဆိုးလြန္ျပီး စာေမးပြဲက်လို႔ အဲဒီႏွစ္က ျပန္တက္ရတာ..။

အဲဒီေကာင္မေလးက ၆ တန္းေအာင္ေတာ့ ေက်ာင္းထြက္ျပီး နိင္ငံျခားမွာ စာသြားသင္တယ္။
ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ ေနေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ ၇တန္း လာျပန္တက္တာ..။
ငျဖိဳးနဲ႔ တတန္းလံုးက ၆တန္းထဲက အတူတူတက္လာတာ..။

ဒီမိုကေရစီ နိင္ငံက ျပန္လာတဲ့သူဆိုေတာ့ မၾကိဳက္တာကို မၾကိဳက္ဘူး ထေျပာလိုက္တာ ငျဖိဳးလည္း
အတန္းေခါင္းေဆာင္ ဘ၀က ျပဳတ္သြားတာပါပဲ..။မၾကိဳက္တဲ့ အခ်က္ေတြကို ေျပာျပေတာ့ ဆရာမက လက္ခံတယ္..။

ဒီေကာင္မေလးေျပာတာ မွန္လားလို႔ တတန္းလံုးကို ေမးေတာ့ က်န္တဲ့ေကာင္မေလးေတြက လက္ေထာင္ျပျပီး
သေဘာတူေၾကာင္း ေျပာတာနဲ႔ ငျဖိဳးလည္း ၾကိမ္လံုးကိုင္တဲ့ ဘ၀ကေန နန္းက်သြားေတာ့တယ္..။

ငျဖိဳးကေတာ့ မလုပ္ရေအးတာပဲ ဆိုျပီးေတာင္ ျပန္ေျပာလိုက္ေသး..။
အဲဒီ့ႏွစ္ကစျပီး ငျဖိဳးနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သြားတာ ၉ တန္းႏွစ္ေလာက္ေရာက္ေတာ့
အခင္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္သြားေတာ့တယ္..။
ညဘက္ေတြ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ငျဖိဳးက အိမ္မွာလာအိပ္တယ္..။

ကြ်န္ေတာ့္ အေမကို အေမလို႔ ေခၚျပီး ကြ်န္ေတာ့္အေဖကိုလည္း အေဖလို႔ ေခၚတဲ့အထိကို မိသားစု၀င္တပိုင္း
ျဖစ္လာေတာ့တယ္..။သူ႔အိမ္လိုက္လည္ရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြ စိတ္ညစ္ရတယ္..။
သူ႔ျခံထဲ၀င္တာနဲ႔ သူ႔အေဒၚေတြရဲ႕ ငျဖိဳးကို ၀ိုင္းေအာ္သံကို ၾကားရျပီ...သူ႔အေဒၚေတြ အျပစ္မဟုတ္ဘူးဗ်..။

ဒီေကာင္က အိပ္ေနတဲ့ ကေလးလည္း သြားႏိုးရင္ ႏိုးတာမ်ဳိး
သူမ်ားအတြက္ ခ်န္ထားတဲ့ ဟင္းကို သိသိနဲ႔ ယူစားတာမ်ဳိး ၊ ပြဲဆူေအာင္ တမင္သက္သက္ လုပ္တာ ဆိုေတာ့ ေအာ္တာလည္းမဆန္းဘူးေပါ့။

ပထမဆံုးေန႔ သူ႔အိမ္သြားလည္တုန္းက သူ႔အကိုကို သူ႔ဦးေလးထင္ခဲ့ဖူးတယ္..။သူ႔အကိုက သူ႔အေမနဲ႔ စကားေျပာရင္“အမ က်ဳပ္ေျပာတာက အဲ့ဒီ့သေဘာမဟုတ္ဘူး” ေျပာေတာ့ သူ႔ဦးေလးထင္မိတာပဲ..။
သူတို႔ေတြက အေမကို အမလို႔ ေခၚတတ္တဲ့ အညာသားေတြမွန္း ေနာက္မွသိတာကိုး...။

ငျဖိဳးကေတာ့ အဲဒီလိုမေျပာဘူး..။
သန္လ်င္ကို ငယ္ငယ္ထဲက ေရာက္ေနတာဆိုေတာ့ အညာေလ ေပ်ာက္သြားျပီ..။

သူတို႔အိမ္သြားလည္ရင္ ခရမ္းခ်ဥ္သီးေမႊထားတာ တအိုးနဲ႔ ငံျပာရည္ခ်က္က အျမဲတမ္းလိုလိုရိွတယ္..။
အဲဒီႏွစ္မ်ဳိးနဲ႕ ထမင္းစားရတာ ကြ်န္ေတာ္ဆို သူတို႔ အညာေလနဲ႔ ေျပာရရင္ အနန္၀င္(အင္မတန္၀င္)တာပဲ..။
ဘယ္ေလာက္ၾကိဳက္ သလဲဆို အိမ္မွာျပန္ခ်က္ခိုင္းရတဲ့ အထိကို ၾကိဳက္သြားေတာ့တယ္..။

၁၀ တန္းျပီးေတာ့ ငျဖိဳးတို႔ မိသားစု ရန္ကုန္ေျပာင္းသြားတယ္..။ပုဇြန္ေတာင္ စာတိုက္နားမွာ ေနၾကတယ္.။
တရက္ဒီေကာင္ ကြ်န္ေတာ့္အိမ္လာလည္ျပီး ျပန္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့အေမက ေတာင္ၾကီးမွာ ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္အမဆီစာထည့္ဘို႔ လူၾကဳံေပးလိုက္တယ္..။
ပုဇြန္ေတာင္ စာတိုက္က ထည့္ရင္ ပိုျပီးျမန္ျမန္ ေရာက္မလားဆိုျပီးေတာ့ငျဖိဳးနဲ႔ ထည့္ခိုင္းလိုက္တာေလ..။

သံုးေလးရက္ေနလို႔ ဒီေကာင္ အိမ္ကို လာလည္ေတာ့ အဲဒီစာက ျပန္ပါလာတယ္..။
ကြ်န္ေတာ့္အေမက ငျဖိဳးနင္ စာထည့္ မေပးေသးဘူးလား ေမးေတာ့ ဒီေကာင္က ထည့္လို႔မရဘူး အေမရ
စာတိုက္ပံုးက ေသာ့ခတ္ထားလို႔ ျပန္ယူလာရတာ ဆိုျပီးအေျဖေပးတယ္..။

ေနာက္တာ မဟုတ္ဘူး တကယ္ကို စာတိုက္ပံုးေသာ့ခတ္ထားရင္ ထည့္လို႔မရဘူး ထင္တာ..။
ေဘးဘက္မွာ အေပါက္ရိွမွန္း မသိတာလည္း ေနမွာေပါ့..။
အဲဒီလိုေကာင္မ်ဳိးဗ်...။သိရင္လည္း သူ႔ေလာက္မရိွဘူး...တုံးတဲ့အခါဆိုလည္း အဲဒီလိုကို ေ၀း တဲ့ေကာင္..။

အိမ္မွာဆို ေျပာစမွတ္ကို တြင္လို႔...။ေနာက္ထပ္ စာထည့္ခိုင္းေတာ့ ေဘးဘက္မွာ အေပါက္ရိွတယ္ေနာ္ ..။
ေသာ့ခတ္ထားလည္း အဲဒီေဘးက ထည့္လို႔ ရတယ္လို႔ သင္ေပးျပီး စာထည့္ခိုင္းရတယ္..။

(သူငယ္ခ်င္း ငျဖိဳးသို႔ အမွတ္တရ...)
...............................................................................................................................................

ေျပာဘို႔ ေမ့ေတာ့မလို႔ ...ဗ်ာ

၇ တန္းမွ စေတြ႔ဖူးတဲ့ ငျဖိဳးက ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ အခုထိ အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းျဖစ္လာသလို..

ငျဖိဳးကို ေမာ္နီတာ ဘ၀က အျပဳတ္ ျဖဳတ္ခ်ခဲ့တဲ့ ေကာင္မေလးက ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ အခ်စ္ဆံုး ခ်စ္သူ ျဖစ္လာတယ္...

ကြ်န္ေတာ့္ခ်စ္သူရဲ႕ အခင္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းက သူအျမင္ကပ္ခဲ့တဲ့ ငျဖိဳးျဖစ္လာေတာ့တယ္...။