ေက်းဇူးၾကီးေပ....

တခါတေလ ကိုယ့္ဘ၀က အႏွိမ္ခံခဲ့ရတာ ပင္ပန္းလိုက္တာလို႕ ညည္းညဴ မိတယ္...။ ဒါဟာ ေတာ္ေတာ္ ရွက္ဘို႔ေကာင္းတဲ့ ေယာက်ာၤးမပီသ မႈပါပဲ...။ ကိုယ့္ထက္ အမ်ားၾကီး နိမ့္က်ခဲ့တဲ့ သူေတြ ရိွခဲ့တယ္..။ အခုရိွေနသလို ေနာင္လည္း ရိွေနအံုးမွာပါပဲ...။ကြ်န္ေတာ္ အနီးကပ္ဆံုး ျမင္ခဲ့ရတဲ့ သူအေၾကာင္း ျပန္ေျပာျပ ခ်င္ပါတယ္...။အဲဒီသူက ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ အႏႈိင္းမဲ့တဲ့ ေက်းဇူးရွင္ ေဖေဖပါပဲ...။

ေဖေဖ့ရဲ႕ ငယ္ဘ၀က မလွပခဲ့ဘူး ဆိုတာနဲ႔တင္ မလံုေလာက္ပါဘူး..။ ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကမ္တမ္းခဲ့ပါတယ္။ ေဖေဖရဲ႕ ဇာတိက ပဲခူး ကပါ...။သူ ၁၀ ႏွစ္သားအရြယ္ေရာက္ေတာ့ သူ႔အေဖ ကြယ္လြန္သြားတယ္ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ မုဆိုးမ ျဖစ္သြားတဲ့ သူ႔အေမကို ၾကံဳရာ အလုပ္နဲ႔ ရွာေကြ်းခဲ့တယ္...။

သူ ၁၂ ႏွစ္သားအရြယ္မွာ သူ႔အေမက အားကိုးရာ ရွာတဲ့အေနနဲ႔ ေနာက္တပင္ထပ္ထူတယ္..။ အေမ့ကိုခ်စ္တဲ့ သူဟာ အေမ့ကို ခြဲခြါျပီး အေ၀းကို ထြက္သြားေတာ့တယ္...။တဝမ္းကြဲ ဦးေလးဆီကို သူ႔ကို ၾကည့္ရႈေစာင့္ေရွာက္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ျပီးသြားေနတယ္...။ ဒါေပမယ့္ ထမင္းတလုတ္က အလကားစားလို႔ မရဘူးဆိုတာကို သူ႔ဦးေလးရဲ႕ လယ္မွာ ၁၂ ႏွစ္သားခြန္အားေလးနဲ႔ ထယ္ထိုးေပးမွ သိခဲ့ရတယ္...။

လယ္ထဲက ျပန္လာတဲ့ ညေနခင္းေတြမွာလဲ ကေလးပီပီ သူမေဆာ့ခဲ့ရဘူး ၀ါးေတြျဖာျပီး ေတာင္းေတြ ပလံုးေတြ ယက္ေပးရတယ္..။သူရတဲ့ နားခိုစရာနဲ႔ အဟာရ အတြက္ သူျပန္ေပးရတာ ပင္ပန္းတယ္လို႔ မထင္ခဲ့ပါဘူး..။ဒါေပမယ့္ သူက ေခြ်းစက္ေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ လုပ္ေနခဲ့တာေတာင္ သူ႔ဦးေလးမိန္းမက မၾကည္ျဖဴခဲ့ပါဘူး..။

ကိုယ့္အေပၚ မၾကည္ျဖဴမွန္း ခန္႔မွန္းတတ္တဲ့ အရြယ္ဆိုေတာ့ ၆ လေလာက္ေနေတာ့ အျခားတေနရာ ထြက္သြားခဲ့တယ္..။ သူ႔ဘ၀မွာ ေလွထိုးလဲ လိုက္ခဲ့ဘူးတယ္....။သစ္ခုတ္ျပီး ထင္းေရာင္းဘူးတယ္။ လက္သမား အဖြဲ႔မွာေတာက္တို မယ္ရလုပ္ေပးခဲ့ဖူးတယ္...။  ပဲခူးက ၾကခတ္၀ိုင္း ေက်ာင္းမွာလဲ အသက္ဆက္ခဲ့ဖူးတယ္..။ ဘ၀က ေတာ္ေတာ္စံုခဲ့တယ္...။ ငယ္စဥ္ဘ၀က ၃ တန္းကေန ၅တန္းကို ေက်ာ္တက္ခြင့္ရေလာက္ေအာင္ ဥာဏ္ေကာင္းခဲ့ေပမယ္ ဘ၀ေပး  အေျခအေနရ အတန္းပညာကို ကုန္စင္တဲ့ အထိ တက္ခြင့္မရခဲ့ဘူး....။

(ဒါကကြ်န္ေတာ္တို႕ကို ဘ၀မေမ့ေအာင္ အျမဲေျပာျပတတ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ့္အေဖရဲ႕ ငယ္ဘ၀ေလးပါပဲ)

ကြ်န္ေတာ္ကေမာင္ ႏွမ ၇ ေယာက္မွာ ၆ ေယာက္ျမာက္သားပါ...။ကြ်န္ေတာ္သိတတ္စအရြယ္မွာ ေဖေဖဟာေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ေကာင္းျပီး စုစည္းညီညႊတ္တဲ့ သာယာတဲ့ မိသားစု ဘ၀ကို တည္ေဆာက္ထားနိင္ ခဲ့တယ္..။ ေဖေဖ့ရဲ႕ အိမ္ေထာင္က်ခါစ ေန႔ရက္ေတြက ရုန္းကန္ခဲ့ရတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္တုန္းကဆို ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရင္ အေမ့ဘက္က ေတာ္တဲ့ အဖြားေနတဲ့ ရြာမွာသြားေနရတယ္။

ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ သားသမီးမ်ားေတာ့ မေလာက္မငွ စားရမွာစိုးတဲ့ စိတ္ရယ္ ကေလးေတြ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ကစားရပါေစ ေတာ့ဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ အဘြားရိွတဲ့ ရြာကို ပို႔မွန္း အရြယ္ေရာက္လာမွ သိေတာ့တယ္..။ သားမက္နဲ႔ေယာကၡမ အဆင္မေျပဘူး ဆိုတဲ့ အယူအဆက ေဖေဖအတြက္ မျဖစ္ခဲ့ဘူး...။

ေဖေဖက အလိုက္တသိနဲ႔ ရြာသြားလည္တိုင္း ေယာကၡမ အိမ္ကို ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္း ျဖစ္ေအာင္ အျမဲလိုလိုျပန္ျပင္ ေပးခဲ့တယ္..။ေယာက္ဖေတြ ခ်စ္တဲ့သူလည္း ျဖစ္ခဲ့တယ္..။

ေဖေဖနဲ႔ ပါတ္သတ္ျပီး ကြ်န္ေတာ္အခုခ်ိန္ထိ အမွတ္ရမိတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြ ရိွတယ္...။ ငယ္ငယ္တုန္းက ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ အဖြားရိွတဲ့ ရြာမွာ သြားေနေတာ့ ေန႔လည္ဘက္ေတြ မွာ သာေရကြင္း ပစ္တိုင္း ကစားတယ္ သားေရကြင္းေၾကး ေခါင္းပန္းလွန္ တာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ရြာရဲ႕ထံုးစံပဲ..။

ကြ်န္ေတာ့္မွာ သားေရကြင္း မရိွေတာ့ ေဖေဖ့ကို သားေရကြင္း ၀ယ္ေပးဘို႔ လူၾကံဳမွာလိုက္တယ္..။

ေနာက္ႏွစ္ရက္ ေလာက္ေနေတာ့ ေဖေဖကိုယ္တိုင္ ရြာေပါက္ခ်လာေရာ...။ကြ်န္ေတာ့္ကို အနားေခၚျပီး ေရာ့သားအတြက္ေဖေဖ ၀ယ္လာတာ ဆိုျပီး သားေရကြင္း အထုတ္အၾကီး ထုတ္ေပးတယ္..။ ဘယ္ေလာက္မွ တန္ဘိုးမရိွေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္ေပ်ာ္ခဲ့ရတဲ့ အေပ်ာ္ကို မၾကာခဏ သတိရမိေနတတ္တယ္..။

ကြ်န္ေတာ္ကေလးဘ၀က အေဖကို ပိုခင္တြယ္တဲ့ ကေလးျဖစ္ခဲ့တယ္..။ ကြ်န္ေတာ္ ၅ ႏွစ္သားေလာက္မွာ ေဖေဖတို႔ နဲ႔ပဲ အတူတူအိပ္တယ္။ အဲဒီအရြယ္မွာ ကြ်န္ေတာ္ေသြးလြန္ တုပ္ေကြး ျဖစ္ခဲ့ဘူးတယ္။ ေမေမကေတာ့ ရိုးရိုးတန္းတန္း ဖ်ားတယ္ထင္ျပီး အဖ်ားေပ်ာက္ေဆးေတြ တိုက္ေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ တေန႔ထက္ တေန႔ အေျခအေန ပိုဆိုးလာခဲ့တယ္...။ 

အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေဖေဖက တမူးဘက္သြားျပီး ကုန္ကူးေနခ်ိန္ေပါ့..။ ေသဖို႔ကံ မပါေသးလို႔နဲ႔တူပါရဲ႕...ကြ်န္ေတာ့္အေဒၚ အိမ္ကိုလာလည္ရင္း ကြ်န္ေတာ္ေနမေကာင္းမွန္း သိေတာ့ အခန္းအျပင္ကို ထုတ္ၾကည့္မွ ကြ်န္ေတာ့္ ခႏၶာကိုယ္မွာ ေသြးလြန္တုပ္ေကြးရဲ႕ လကၡဏာ အနီစက္ေလးေတြ အမ်ားၾကီး ျဖစ္ေနမွန္း သိရေတာ့တယ္..။

ကြ်န္ေတာ္တို႔အိမ္ရဲ႕ ေဖေဖနဲ႔ေမေမ ေနတဲ့ အခန္းက မီးလံုးပဲ ထြန္းထားေတာ့ အလင္းေရာင္က ထင္ထင္ရွားရွား မရိွဘူးေလ.။အဲဒီေတာ့ အနီစက္ကေလးေတြ ျဖစ္ေနတာလဲ မသိဘူး...။ အေဒၚလည္း ခ်က္ခ်င္းပဲ ကားငွားျပီးေဆးရံု ေျပးေတာ့တာပဲ..။ေဆးရံုလဲ ေရာက္ေရာ ဆရာ၀န္ေတြက ဆူတာေပါ့။ ေနာက္ထပ္နာရီ ပိုင္းသာ ေနာက္က်ခဲ့ရင္ အသက္အႏၱရာယ္ ရိွတယ္ဆိုပဲ..။

ကြ်န္ေတာ့္ကို ဘယ္လိုကုသလဲ မမွတ္မိေပမဲ့ ဓါတ္ဆားရည္ေတြ ေမေမက နင္းကန္တိုက္တာေတာ့ မွတ္မိတယ္..။ ကြ်န္ေတာ္က ဓါတ္ဆားရည္ မေသာက္ခ်င္ဘူး ေဖေဖ့ကို ေတြ႔ခ်င္တယ္ပဲ ေျပာေတာ့ ေမေမက ဒီေဆးေလးေသာက္လိုက္ရင္ သားေဖေဖျပန္လာမွာ ဆိုျပီး တိုက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လည္း ေဖေဖ့ေတြ႔ခ်င္ေဇာနဲ႔ တခ်ိန္လံုး ဓါတ္ဆားရည္ေတြ ေသာက္တာ ျမန္ျမန္ေနေကာင္းသြားတယ္...။

ကြ်န္ေတာ္ေဆးရံုက မဆင္းခင္မွာပဲ ေဖေဖျပန္ေရာက္လာတယ္..။ ေဖေဖ့ကို ေတြ႔ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္အရမ္း ေပ်ာ္သြားခဲ့တာ မွတ္မိေသးတယ္.။

ေဆးရံုေဘးက ေန႔တိုင္း ျဖတ္ေလွ်ာက္သြာတဲ့ တိုရွည္သည္ ဆီက တိုရွည္ကို ကြ်န္ေတာ္စားခ်င္တယ္ဆိုေတာ့ ေဖေဖ ၀ယ္ေကြ်းခဲ့တယ္...။အရင္ေန႔ေတြက ေမေမ့ကို စားခ်င္တယ္ေျပာတာ မတည့္လို႔ဆိုျပီ မစားခဲ့ရတဲ့ မုန္႔ကို ေဖေဖက အလိုလိုက္ျပီး ၀ယ္ေကြ်းတာေလ..။

ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိဘဲ အဲဒီ ျမင္ကြင္းေတြကို ကြ်န္ေတာ္အခုထိမွတ္မိ ေနခဲ့တယ္...။

ေဖေဖက မိသားစုကို အလုပ္မ်ဳိးစံုလုပ္ျပီး ရွာေကြ်းခဲ့တယ္...။ေန႔လည္ေတာ္ေတာ္ေနာက္က်မွ တရက္စာ

ဆန္ထုတ္ဆြဲျပီျပန္လာတဲ့ ေဖေဖ့ကို အခုခ်ိန္ေရာက္မွပဲ ဘယ္လိုနည္းလမ္းေတြနဲ႔ အဲဒီဆန္ထုတ္ ရခဲ့တယ္ဆိုတာ သိခ်င္လာေတာ့တယ္..။

တႏွစ္တုန္းကေတာ့ ေဖေဖ့ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းက ၾကက္သားဆိုင္ ဖြင့္ေတာ့ ေဖေဖ့ကို ဆိုင္ထိုင္ခိုင္းတယ္..။ ၾကက္သားဆိုင္ဆိုတဲ့ အတိုင္း ၾကက္လည္လွီးျပီ သတ္ေရာင္းရတာေလ..။ၾကက္သတ္တဲ့ ကုလားသီးသန္႔ ရိွေပမယ့္ေဖေဖ့ ပေရာဂလဲ မကင္းဘူးေပါ့..။ စိတ္သေဘာထား ႏုညံ့တဲ့ ေဖေဖ ဘယ္လို စိတ္ခံစားခ်က္မ်ဳိးနဲ႔ ၾကည့္ေနခဲ့ရမလဲ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အဲဒီအခ်ိန္က သတိမထားခဲ့ဘူး..။

ကြ်န္ေတာ္တို႔သိတာက ေန႔တိုင္းၾကက္သားဟင္းနဲ႔ ထမင္းစားရလို႔ ေက်နပ္တာပဲ။ မနက္ ၉ နာရီဆို ေဖေဖပို႔လိုက္တဲ့ ၾကက္ေသြးကို ျပဳတ္ျပီးေၾကာ္ဘို႔ရယ္ အတြင္းကလီစာေတြရယ္ကို ဆီျပန္ဟင္း ခ်က္ဘို႔ပဲ နားလည္ခဲ့တယ္..။ေဖေဖဘယ္လို စိတ္အင္အားမ်ဳိးနဲ႔ အဲဒီအလုပ္ေတြ လုပ္ျပီး မိသားစုကို ရွာေကြ်းခဲ့မွန္း ကြ်န္ေတာ္အခုခ်ိန္ ေတြးမိေတာ့ တုန္လႈပ္မိတယ္..။

ေနာက္ေတာ့ အဲဒီဆိုင္လည္း ေလလံ မရလို႔နဲ႔တူပါရဲ႕ ဆက္မဖြင့္ျဖစ္ေတာ့ဘူး...ေဖေဖလဲ ဒီ့ျပင္ရရာအလုပ္လုပ္ျပီးရွာေကြ်းခဲ့တယ္..။ အံ့ၾသဘို႔ေကာင္းတာက သားသမီး ၇ ႏွစ္ေယာက္လံုးကို ဘြဲ႔ရတဲ့ အထိ ေက်ာင္းထားေပးခဲ့တယ္..။မွတ္မွတ္ရရ ရိွတာက ေဖေဖကြ်န္ေတာ္တို႔ ကို ငါးမွ်ားျပီး ေကြ်းခဲ့တဲ့ ဘ၀ရိွခဲ့ဘူးတယ္...။

ေန႔လည္ ၁ နာရီ ေက်ာ္ရင္ ေဖေဖနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ ငါးမွ်ားထြက္ျပီ..။ ကြ်န္ေတာ္က ေဖေဖနဲ႔ လိုက္ရင္ မုန္႔စားရတာရယ္ ျပီးေတာ့ ေဖေဖပ်င္းမွာစိုးတာရယ္ေၾကာင့္ လိုက္သြားေလ့ရိွတယ္...။ ငါးမွ်ားတဲ့ကန္က သန္လ်င္ေရနံခ်က္ စက္ရံုေဘးက ကန္ၾကီးေတြမွာ မွ်ားၾကတာေလ..။ အိမ္က ထြက္သြားရင္ ေဖေဖက လြယ္အိတ္ေလးတလံုးလြယ္ ကြ်န္ေတာ့္လက္ဆြဲ ျပီးသြားတတ္တယ္..။

ငါးမွ်ားတန္ကိုေတာ့ ကန္နားက အသိအိမ္မွာ အပ္ထားတယ္..။ ငါးမွ်ားတန္ကို ယူျပီး အဲဒီနားက မုန္႔ဆိုင္မွာ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ မုန္႔၀ယ္ျပီး ကန္ဆီကို ခ်ီတက္ၾကတာပဲ..။ ငါးကန္ေရာက္ရင္ ေနရာတခုေရြးျပီး ပါလာတဲ့ထီးေလးေဆာင္းျပီး ငါးထိုင္မွ်ားၾကတယ္..။ အမ်ားအားျဖင့္ မိုးရြာတဲ့ ေန႔ေတြကို ၾကံဳရတာမ်ားတယ္။ မိုးရြာရင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္က ေဖေဖ့ေပါင္ေပၚမွာ ထိုင္ေပမယ့္ ႏွစ္ေယာက္လံုးမိုးစိုတာပါပဲ...။ ဒါေပမယ့္ မိုးရြာရင္ကြ်န္ေတာ္က ေပ်ာ္တယ္..။ ဘာေၾကာင့္ဆိုေတာ့ မိုးရြာရင္ ငါးေတြျမဴးတာေလ...။အဲဒီေန႔ဆို ငါးပိုရတယ္ ငါးေသးေသးေလးေတြ ေရာ အၾကီးေတြ ေရာရရင္ ေဖေဖျပံဳးေနတတ္တယ္..။

ညေန ၆ နာရီေလာက္ဆို ကြ်န္ေတာ္တို႔ အိမ္ျပန္လာၾကတယ္..။အိမ္ေရာက္ရင္ ရလာတဲ့ ငါးေလးေတြကို  ေၾကာ္သင့္တာေၾကာ္ျပီး ခ်က္လို႔ရတဲ့ငါးကို ဟင္းခ်က္ျပီးစားခဲ့ရတယ္။ အဲဒီလိုေတြ လုပ္ေပးေနခဲ့တာေတာင္ ကြ်န္ေတာ္ အရြယ္ေရာက္လာေတာ့ ေဖေဖအေပၚ မေက်နပ္စိတ္ေတြ ၀င္ခဲ့ဖူးတယ္..။ သူမ်ားသားသမီးေတြလို ျပည့္ျပည့္စံုစံု မေနရလို႔ အလိုမက်တာေလ...။

ေဖေဖကို အလိုမက်ေပမယ့္ လိုခ်င္တာရိွရင္ ေဖေဖ့ကိုပဲ ပူဆာရတယ္...။ သားသမီးေတြ ပူဆာတာကို ေဖေဖခ်က္ခ်င္း မ၀ယ္ေပးနိင္ခဲ့ရင္ မွတ္ထားျပီး ရေအာင္၀ယ္ေပးခဲ့တယ္..။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဘာလို႔ မခ်မ္းသာတာလဲ ဆိုျပီး အလိုမက်စိတ္ ၀င္ခဲ့မိတယ္..။ အဲဒီေနာက္ပိုင္းေတာ့ ေမေမ့ကို ပိုခ်စ္သလို ျဖစ္လာတယ္..။ကြ်န္ေတာ္ေဖေဖ့ကို အခုခ်ိန္မွာေတာ့ ပိုျပီးသတိတရ ျဖစ္ေနမိတယ္..။ကြ်န္ေတာ္ ဒီနိင္ငံမွာ ကိုယ္ကိုတိုင္ရုန္းကန္လာမွ ေဖေဖ ဘယ္လိုရုန္းကန္ ခဲ့ရမယ္ဆိုတာ အျမဲတမ္း ျမင္ေယာင္ေနမိေတာ့တယ္။

ေဖေဖေျပာဖူးတဲ့ စကားေလးကိုေတာ့ ဒီေန႔အထိ ကြ်န္ေတာ္ မွတ္ထားခဲ့တယ္...။

“ ဘ၀မွာ ေယာက်ာ္းျမတ္ မျဖစ္နိင္ခဲ့ရင္ေတာင္ ေယာက်ာ္းေကာင္းေတာ့ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္”

ေယာက်ာၤးျမတ္ဆိုတာ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ၾကီး တို႔လို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔လိုေပါ့ကြာတဲ့။ အဲဒီလို ေယာက်ာၤးျမတ္ မျဖစ္နိင္ရင္ေတာင္ ေယာက်ာၤးေကာင္းေတာ့ ျဖစ္ေအာင္က်င့္ၾကံပါတဲ့။ ေဖေဖေျပာထားတဲ့ စကားေလးကို ကြ်န္ေတာ္ မွတ္မိေနခဲ့တယ္...။

ေဖေဖက စီးပြါးေရးအဆင္မေျပတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာင္ သားသမီးေတြကို သူ႔အနားမွာပဲ ရိွေစခ်င္တယ္...။ အိမ္ေထာင္က်သြားတဲ့ သားသမီးေတြ ရဲ႕မိသားစုကိုလဲ တအိမ္ထဲမွာပဲ အတူတူေနေစခဲ့တယ္။ ရိွအတူမရိွ အတူဆိုတဲ့ စိတ္ကို ေမြးျမဴေပးျပီး စုစုစည္စည္းနဲ႔ ရွင္သန္ေစခဲ့တယ္..။ မိသားစုနဲ႔ မေနခဲ့ရလို႔လားမသိဘူး ေဖေဖက မိသားစု အတူေနတဲ့ဘ၀ကို တန္ဘိုးထားတယ္..။ ငွက္ေပ်ာ္သီး တလံုးရိွရင္ ၁၀ ပိုင္းပိုင္းျပီး အညီအမွ် စားတတ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးခဲ့တယ္...အားလံုးသာတူညီမွ် ရိွေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးတယ္...။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေမာင္ႏွမေတြအားလံုးလည္း မိသားစုနဲ႔ စုစုေ၀းေ၀း ေနရတဲ့ဘ၀ကို ႏွစ္သက္ၾကတယ္...။ ေဖေဖျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ အတိုင္း စုစည္းညီညာတဲ့ မိသားစုေလးျဖစ္လာတယ္။ရယ္ယ္စရာေျပာရရင္ ကြ်န္ေတာ္ နိင္ငံျခား ထြက္လာေတာ့ အိမ္ကလိုက္ပို႔ေပးတာ လူ ၂၀ ေက်ာ္တယ္..။ ေလဆိပ္အေဆာက္အဦးထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕မိသားစုရယ္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ျပည့္မတတ္ဘဲ....။

ေဖေဖကေတာ့ သားသမီးေတြ ေျမးေတြနဲ႔ တရုန္းရုန္းေနရတာ အခုခ်ိန္ထိေပ်ာ္ေနဆဲပါပဲ....။
အခုေတာ့လဲ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ဘ၀ကို ေဖေဖ ျဖတ္သန္းေနရပါျပီ...။

။.................................................။

အေနာက္တိုင္းအယူအဆ အရ 13 ဂဏာန္းဟာ လူကို ဒုကၡျဖစ္ေစတယ္လို႔ အယူအဆ ရိွတယ္။ တကယ္ဟုတ္မဟုတ္ မသိနိင္ေပမယ့္ June 13 မွာ ေမြးဖြားခဲ့တဲ့ ကြ်န္ေတာ္အေဖဟာ ဘ၀မွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာခက္ခက္ခဲခဲ ရုန္းကန္ခဲ့ရပါတယ္....။

ေဖေဖက်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ......။

( June 13 မွာ က်ေရာက္မယ့္ ေဖေဖ့ရဲ႕ ေမြးေန႔အတြက္ အမွတ္တရ စာစုေလးပါ)