ပင္လယ္ည ပင္လယ္ေန႔

ခ်စ္သူကို ပင္လယ္နဲ႔ တင္စားသလို ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ စိတ္ခံစားခ်က္ထဲမွာလဲ ပင္လယ္ကို သြားရတာ ႏွစ္သက္ပါတယ္..။

ပင္လယ္သြားရမယ္ဆို ကြ်န္ေတာ့္ကို ႏွစ္ခါညိွစရာမလိုပါဘူး...။အဓိကကေတာ့ အဆံုးမရိွတဲ့ ပင္လယ္ကို ၾကည့္ရင္စိတ္ထဲက မြန္းက်ပ္တဲ့ အရာေတြ ပြင့္ထြက္သြားသလို ခံစားရလို႔ပါပဲ...။ျမန္မာျပည္မွာ ရိွေနတုန္းကေတာ့ ပင္လယ္ကိုႏွစ္သက္ရေကာင္းမွန္း မသိခဲ့ဘူး။။ မိဘအရိပ္ေအာက္မွာ ဆိုေတာ့လဲ ဖြင့္ထုတ္ေလာက္စရာ မြန္းက်ပ္မႈေတြ မရိွလို႔နဲ႔တူပါရဲ႕....။

ဒီလိုနဲ႔ ဒီနိင္ငံေရာက္ျပီး ၆ လေလာက္ေနေတာ့ ပင္လယ္ကို ခ်စ္တတ္လာတယ္...။ပင္လယ္ခ်စ္တတ္လာတဲ့

ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ ဒီနိင္ငံက အဆင္ေျပပါတယ္...။မ်က္နာမူရာကို ဦးတည္ျပီးသာ ေလွ်ာက္သြားလိုက္ရင္

ေနာက္ဆံုးေတာ့ ပင္လယ္ဆီေရာက္တာပဲ...။

ဒီကြ်န္းနိင္ငံမွာ လက္ညိဳးထိုးမလြဲေအာင္ ေတာင္တန္းေတြ ရိွေနသလို အဲဒီေတာင္တန္းေတြရဲ႕ အလြန္မွာလည္း ပင္လယ္က ရိွေနခဲ့တယ္...။အဲဒီပင္လယ္ေတြဆီကိုလည္း ကြ်န္ေတာ္မၾကာမၾကာ ေရာက္ျဖစ္ပါတယ္...။

ဒီႏွစ္အတြက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ပင္လယ္ခရီးကို ျပီးခဲ့တဲ့ စေနညမွာပဲ စတင္ျဖစ္တယ္...။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ပင္လယ္ခရီးမွာ စကာၤပူက အလည္ေရာက္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ဇနီးေမာင္ႏွံရယ္ အျဖဴေလး
ေညာင္းရမ္းတို႔အပါအ၀င္ စုစုေပါင္း ၁၂ ေယာက္ သြားခဲ့ၾကတယ္..။ မနက္ေစာေစာထသြားရင္ ရေပမယ့္ ပင္လယ္ည ရဲ႔ ရသကို လိုခ်င္လို႔ စေနညမွာပဲ ခရီးထြက္ျဖစ္တယ္...။

အလုပ္ျပန္လာတဲ့သူေတြ ေစာင့္ေနရင္းနဲ႔ အခ်ိန္အနည္းငယ္ေနာက္က်သြားေတာ့ ဘူတာၾကီးမွာ တနာရီခြဲေလာက္ ရထားေစာင့္လိုက္ရေသးတယ္...။ေခတ္လူငယ္ေတြ ဆိုေတာ့လည္း အခ်ိန္ျဖဳန္းနည္းေကာင္းေတြ ရိွတယ္ေလ..။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေယာက်ာၤးေလးအဖြဲ႔က ဖဲထိုင္ရိုက္ေနၾကသလို မိန္းခေလးေတြကလည္း ဓါတ္ပံုေတြ ရိုက္ၾကတာပဲ...။ ဘူတာမွာ ဘာရႈခင္းေကာင္းမွ ကြ်န္ေတာ္ေတာ့ မျမင္မိပါဘူး ဒါလည္း တဖ်တ္ဖ်တ္နဲ႔ ရိုက္ေနၾကတာပါပဲ..။

တည္းမယ့္ေနရာေရာက္ရင္ တဖြဲ႔လံုး ဖဲရိုက္ၾကဘို႔ အတြက္ ကြ်န္ေတာ္တို႔က ေသြးပူေလ့က်င့္ခန္းလုပ္သလို
မိန္းခေလးေတြကလည္း ပင္လယ္မွာ အျပိဳင္က်ဲရမယ့္ ဓါတ္ပံုရိုက္ပြဲၾကီးအတြက္ ပြဲမ၀င္ခင္ အျပင္ကက်င္းပဆိုသလို ကစားကြက္ေတြ စတိုင္အေနအထားေတြနဲ႔ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ေျခစမ္းပြဲ လုပ္ေနၾကတယ္နဲ႔တူပါရဲ႕...။

ရထားထြက္ဘို႔ မိနစ္ ၂၀ ေက်ာ္ေလာက္လိုေတာ့ ေသြးပူေလ့က်င့္ခန္းေတြရပ္ ေျခစမ္းပြဲေတြ ရပ္ျပီး အနားက 7-eleven ဆိုင္မွာ မုန္႔ေတြ ၀ယ္ၾကတယ္...။ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ခ်စ္သူလည္း စားစရာနဲ႔ ေကာ္ဖီ၀ယ္ရင္း သူကဘူးေလးတဘူး ကိုင္ျပျပီး ဒါ၀ယ္သြားမယ္ ပင္လယ္မွာ ဒါလိုအပ္တယ္တဲ့..။ေနပူခံဘို႔လူးတဲ့ lotion ျဖစ္မွာပါဆိုျပီး ကြ်န္ေတာ္လည္း ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္မေနေတာ့ပါဘူး။ ႏွစ္ဘူး ၀ယ္လိုက္ျပီး စီးရမယ့္ရထားမွတ္တိုင္ကို သြားၾကတယ္..။

တနာခြဲေလာက္ေစာင့္ရက်ဳိးနပ္တာက ဒီတခါ၀ယ္တဲ့လက္မွတ္ေတြက ထိုင္ခံုေနရာေတြနဲ႔ဆိုေတာ့ ေအးရာေအးေၾကာင္း ခရီးသြားရုံပဲေလ။အရင္အေခါက္ေတြတုန္းကေတာ့ ဘူတာေရာက္တဲ့ အခ်ိန္နဲ႔ အနီးဆံုးထြက္မယ့္ ရထားကိုတက္စီးေနၾကဆိုေတာ ့ထိုင္ခံုမရတာမ်ားတယ္ ခရီးကလည္း တနာရီေလာက္ပဲ စီးရတာဆိုေတာ့ မတ္တပ္ရပ္သြားလည္း မပင္ပန္းပါဘူး။

ရထားေပၚမွာ ထိုင္စီးေနရင္းနဲ႔ အရင္အေခါက္က ရထားစီးရင္း သမၺဳေဒၶဂါထာရြတ္တဲ့ အေၾကာင္း သတိရမိတယ္...။
အရင္အေခါက္ေတြတုန္းက ရရာရထားတက္စီးတာဆိုေတာ့ ထိုင္ခံုက လူေတြျပည့္ေနတာမ်ားတယ္ ...။
ကြ်န္ေတာ့္အတြက္က အေရးမၾကီးေပမယ့္ ခ်စ္သူကိုေတာ့ တနာရီခရီးလည္း ထိုင္စီးေစခ်င္တာပဲ ...။

တခါေတာ့ ရထားေပၚတက္တက္ခ်င္း ထိုင္ခံုေနရာတလံုးက လြတ္ေနတာနဲ႔ သူ႔ကိုထိုင္ခိုင္းလိုက္တယ္..။
ေနရာပိုင္ရွင္လာရင္လည္း ထေပးမယ္ေပါ့ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔ေလ...။ရထားစထြက္တာနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္လည္း ရြတ္ေနၾက သမၺဳေဒၶဂါထာကို မနားတမ္းရြတ္ေနမိတယ္...။သြားတဲ့လမ္းခရီး အႏၱရာယ္ကင္းေအာင္ ဆိုတာထက္ ခ်စ္သူထိုင္ေနတဲ့ေနရာ ဆက္ထိုင္ေနဘို႔ အတြက္ရည္ရြယ္ျပီး ရည္ရြယ္ခ်က္ၾကီးၾကီးနဲ႔ ရြတ္မိတာပါ...။

ဘူတာတဂိတ္ေရာက္လို႔ ခရီးသည္တက္လာလိုက္ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ေနရာပိုင္ရွင္မ်ားလား ဆိုတဲ့ အေတြးေတြနဲ႔ သံဗုေဒၶရြတ္ရင္း ၾကည့္ေနရတယ္ ...။တမွတ္တိုင္ျပီးတမွတ္တိုင္ေက်ာ္လာတယ္ အဲဒီေနရာအတြက္ ပိုင္ရွင္က ေပၚမလာဘူး အဲဒီလိုနဲ႔ ပင္လယ္ဆီကိုေရာက္တဲ့ အထိ ခ်စ္သူလည္း ထိုင္စီးလိုက္ရတယ္ ..။

(တနာရီစာခရီးကိုေတာင္ ထိုင္ခံုမက္ေနမွေတာ့ တသက္လံုးစာ ထိုင္ခံုမက္တဲ့ သူေတြ အျပစ္တင္ရ ခက္ပါတယ္ေလ သူတို႕ကေတာ့ ဘုရားစာ ရြတ္ျပီး ေနရာျမဲေအာင္ေတာ့ မလုပ္ဘူးထင္တာပဲ လက္အုပ္ခ်ီရင္ ေညာင္းလို႔နဲ႔တူတယ္ ျပီးလြယ္စီးလြယ္ လက္ညိဳးေလးပဲေကြးေနၾကေတာ့တယ္။)

ဒီတခါသြားေတာ့ ရထားလက္မွတ္မွာ ထိုင္ခံုေနရာနဲ႔ဆိုေတာ့ သီခ်င္းနားေထာင္ရင္း အရင္က သြားခဲ့တာကို သတိရမိတယ္..။
အဲဒီအေၾကာင္းခ်စ္သူကိုေတာင္မေျပာျပျဖစ္ခဲ့ပါဘူး...။ရထားေပၚမွာ ေနာက္လိုက္ေျပာင္လိုက္ နဲ႔ ပင္လယ္ေရာက္ေတာ့ ည ၁၀ နာရီေက်ာ္ေနျပီ တည္ခိုတဲ့ေနရာမွာ အထုပ္အပိုးေတြခ် ေပါ့ေပါ့ပါးပါး အ၀တ္အစားေတြလဲျပီး အနားကဆိုင္မွာ ေရခဲတစ္ထုပ္ရယ္ အားလူးေၾကာ္န႔ဲ တစ္ခါသံုးခြက္ေတြ ၀ယ္ျပီး တစ္ဖြဲ႔လံုး ပင္လယ္ကမ္းေျခကို ဆင္းခဲ့ၾကတယ္...။

ကမ္းေျခေရာက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေနတဲ့ ျမိဳ႕ကေန တကူးတက သယ္လာရတဲ့ ျမန္မာဘီယာ ကို ခြက္ထဲမွာ ေရခဲေရာျပီး ေသာက္တတ္တဲ့သူေတြနဲ႔ ေသာက္ၾကတယ္ တခ်ဳိ႕ေကာင္မေလးေတြလည္း တခြက္ေလာက္ေတာ့ ေသာက္ၾကတာပဲ..။
ျပီးေတာ့ ကမ္းေျခမွာ ပင္လယ္ည ရဲ႕ အရသာကို ခံစားျဖစ္တယ္...။

ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ပင္လယ္ညရဲ႕ ခံစားခ်က္ကိုလည္း ၾကိဳက္တာပဲ ...အေမွာင္ထုေအာက္မွာ လိႈင္းသံေတြ ၾကားေနရတယ္။ တိုက္ခတ္လာတဲ့ ေလညွင္းက လတ္ဆတ္ေနတယ္ ဖိနပ္ခြ်တ္ထားတဲ့ ေျခဖ၀ါးရဲ႕ေအာက္မွာ ႏုညံ့တဲ့ သဲျဖဴေလးေတြ ရိွေနတယ္...ခ်စ္သူလက္ကို ဆြဲကိုင္ျပီး ဘာမွ မျမင္ရတဲ့ အေမွာင္ထုၾကီးထဲကို တိတ္တိတ္ကေလးပဲ ေငးေနမိတယ္ ...။
ဒီအခ်ိန္မွာ စကားေတြအမ်ားၾကီးေျပာဘို႔ မလိုေတာ့ဘူး...။ တေယာက္ရင္ထဲမွာရိွတဲ့အရာေတြကို အေရွ႕က
အေမွာင္ထုထဲမွာ ျပန္ျမင္ေနရတယ္...။

ကမ္းေျခမွာ နာရီ၀က္ ေလာက္ေနျပီး တည္းခိုတဲ့ေနရာ ျပန္လာခဲ့ၾကတယ္....။ေနရာေရာက္ေတာ့ ကိုယ့္အခန္းမွာ ကိုယ္ေရခ်ဳိးျပီး ျခိမ့္ျခိမ့္သဲတဲ့ ဖဲ၀ိုင္းၾကီးက်င္းပ ဘို႔ လူျပန္စုၾကတယ္..။အားလံုးလည္း ကစားလို႔ ရေအာင္ ေပ်ာ္ရႊင္ဘို႔လည္း ေကာင္းေအာင္ 21 (တြမ္တီ၀မ္း) ႏွစ္ဆယ့္တေပါက္ ကစားနည္းပဲ ေရြးလိုက္ၾကတယ္...။

ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ သူငယ္ခ်င္း ဧပရယ္ ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းျပီး ဖဲ၀ိုင္း ဒိုင္ကိုင္ၾကတယ္...။လူကဲခတ္လည္း ေကာင္းမယ္... ကံတရားေလးလဲ အေတာ္အသင့္ ရိွမယ္ဆို 21 ဒိုင္ကိုင္ရတာ ရံႈးစရာမရိွဘူး...။ဧပရယ္က ဖဲၾကည့္ျပီး ကြ်န္ေတာ္ကလူကဲခတ္တဲ့ တာ၀န္ယူလိုက္တယ္...။

ကြ်န္ေတာ္က သူတို႔ဆြဲလိုက္တဲ့ဖဲ ေသမေသ ကို အကဲခတ္တဲ့အျပင္ တခ်က္ခ်က္ အေၾကာင္ကြက္ေလးေတြပါ သံုးေပးေသးတယ္...။အားလံုးဖဲဆြဲ ျပီးတာနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္က ရုပ္တည္နဲ႔ “ကဲကဲ ေသတဲ့သူေတြ ဖဲလွန္ၾက” လို႔ အေၾကာင္ရိုက္လိုက္ရင္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ဖဲအပြင့္ေက်ာ္ျပီး ေသသြားတဲ့ သူထဲက တခ်ဳိ႕က အဟုတ္မွတ္ျပီး ဖဲလွန္ျပေတာ့တာပဲ...အဲဒါဆိုရင္ ၾကက္ကေလးငွက္ကေလးဖမ္းတာမွ ပင္ပန္းေသးတယ္ ေအးရာေအးေၾကာင္း ပိုက္ဆံေကာက္သိမ္းလိုက္ရံုပဲ...။

အဲဒီအကြက္က ခဏခဏေတာ့လုပ္လို႔ မရဘူး ေမ့ေလာက္ျပီရိွမွ တေခါက္ထထလုပ္ရတာေလ...။ ၀ိုင္းထဲမွာလည္း ဆူညံေနတာပါပဲ...။နည္းမ်ဳိးစံုသံုးျပီး တနာရီခြဲေလာက္ကစားလိုက္တာ တေယာက္ကို တစ္ဆယ္ ႏွစ္ဆယ္ထိုးတဲ့၀ိုင္းမွာ ငါးရာေလာက္ နိင္ျပီး ၀ိုင္းသိမ္းလိုက္တယ္...။

အားလံုးကိုယ့္အခန္းကိုယ္ျပန္အိပ္ေတာ့ ည ၂ နာရီ ရိွေနျပီ...။ညနက္ေနေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ အိပ္မေပ်ာ္ပါဘူး...။

စအိပ္မယ္ဆိုျပီး မီးပိတ္လိုက္တယ္..။ကြ်န္ေတာ္လည္း အိပ္မေပ်ာ္ေသးတာနဲ႔ ဟိုေတြးဒီေတြးလုပ္ရင္းနဲ႔ မနက္ပင္လယ္ထဲ ဆင္းမယ့္အေၾကာင္း ေရာက္သြားတယ္...။ပင္လယ္ထဲဆင္းရင္ ေနပူတာရယ္ ပင္လယ္ေရ ရယ္နဲ႔ဆို နဂိုမျဖဴတဲ့ အသားေလး ပိုမည္းသြားမွာပဲ စဥ္းစားမိေတာ့ အခုထဲက lotion လူးအိပ္မွပဲ ဆိုျပီး အၾကံရသြားတယ္..။

အဲဒါနဲ႔ ေမွာင္ၾကီးမဲၾကီးထဲ ေျခရင္းအိတ္ထဲကေန ဘူတာမွာ ၀ယ္လာတဲ့ lotion ဘူးေလး ထုတ္ျပီးလူးမိတယ္..။ မိုးေဟကို လိုလူးတာမဟုတ္ပါဘူး လက္ႏွက္ဘက္ရယ္ လည္ပင္းေလာက္ပဲ လူးတာပါ...။ခက္တာက lotion က ႏုႏုည့ံညံ့ မရိွဘူး အသားကို ပြတ္လိုက္တာနဲ႔ ကပ္ေစးေစး ေစးကပ္ကပ္ ျဖစ္ေနတယ္...။ မနက္မွပဲ ဘာတံဆိပ္လည္းၾကည့္မယ္ဆိုျပီး အသားထဲ ၀င္ေအာင္ နာနာေလးပြတ္ျပီး အိပ္လိုက္ေတာ့တယ္..။

မနက္ ၆ နာရီေလာက္ပဲ ရိွေသးတယ္ အိပ္ယာႏိႈးတဲ့ ဖုန္း၀င္လာတယ္ မိန္းခေလးေတြမ်ား ေယာက်ာၤေလးထက္ ၀ီရိယ ေကာင္းၾကတယ္ ကိုယ္လည္းမ်က္နာသစ္ျပီးေရာ သူတို႔အားလံုးလည္း ဒီဇိုင္းေတြေပးျပီးသား ျဖစ္ကုန္တယ္...။ မုန္႔စားဘို႔ လမ္းမေပၚေရာက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္က ဒီေန႔မနက္စာကို ညက ဖဲနိင္ထားတဲ့ ပိုက္ဆံနဲ႔ ျပန္၀ယ္ေကြ်းမယ္လို႔ ေျပာလိုက္တယ္....။

မက္ေဒါနယ္မွာ ၾကိဳက္တာ အ၀စား ေျပာေတာ့ တခ်ဳိ႕ေတြ မ်က္နာနဲနဲ ၀င္းသြားတယ္ ညက ရံႈးထားတာထက္ တန္ေအာင္၀ါးမယ္ဆိုတဲ့ ပံုစံေတြနဲ႔ေပါ့ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ ျပႆနာမရိွပါဘူး ..အဲဒီေနရာမွာ မက္ေဒါနယ္ဆိုင္ မရိွဘူးဆိုတာ အရင္ထဲက သိထားျပီးသားပဲ...။သူတို႔ခမ်ာ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ရရာမုန္႔ပဲ ဆြဲလိုက္ၾကရေတာ့တယ္...။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ တည္းတဲ့ေနရာက ကမ္းေျခနားမွာဆိုေတာ့ တည္းတဲ့ေနရာျပန္ျပီး အ၀တ္အစား တေခါက္ထပ္လဲ ၾကေသးတယ္။ဒါေတာင္မုန္႔စားျပီး ကမ္းေျချပန္တဲ့ လမ္းတေလွ်ာက္မွာ ဓါတ္ပံုရိုက္တာထည့္မေျပာေသးဘူး...။ အ၀တ္အစားလည္း လဲျပီး ကမ္းေျခဆင္းေတာ့ ဓါတ္ပံုရိုက္ပြဲေတာ္ၾကီး စေတာ့တာပါပဲ...။အစပိုင္းေတာ့ စိတ္ရွည္ရွည္ရိုက္ေပးေသးတယ္ ..။ ယူလာတဲ့ ျမန္မာဘီယာဗူးေတြေတာင္ ပူစျပဳလာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လည္း မသိမသာ ပြဲေတာ္ၾကီးထဲကေန ထြက္ခဲ့ေတာ့တယ္..။

သူတို႕ တဖြဲ႔လံုး ဓါတ္ပံုရိုက္တာ ခန္႔မွန္းေျခ ပံုေပါင္း တစ္ေထာင္ေက်ာ္ ေလာက္ေတာ့ရိွမယ္ထင္တယ္...။
မနက္၁၀ နာရီေလာက္ပဲ ရိွအံုးမယ္ တခ်ဳိ႕ဆို လက္က်န္ပံုေတြ ရိွေတာ့ memory full ျဖစ္ကုန္တယ္...။
ဓါတ္ပံုရိုက္တဲ့ အေၾကာင္းေျပာတာ ဘာရယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး တဖြဲ႔လံုးတက္ညီ လက္ညီရိွတာကို ေျပာခ်င္တာပါ..။
အားလံုးကလည္း လွတပတ ေလးေတြဆိုေတာ့ ရိုက္ခ်င္တာနဲ႔တူပါရဲ႕။(နဲနဲေတာ့ျပန္ဖားထားရေသးတယ္)

သူတို႔ဓါတ္ပံုအရိုက္ေကာင္းလို႔ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ေရမႊန္းသြားရေသးတယ္...။ ပထမေတာ့သူတို႔က ကမ္းေျခမွာ
ဓါတ္ပံုရိုက္ေနၾကတာ ရႈခင္းေတြ ထပ္ေနတာနဲ႔ ခါးလယ္ေလာက္ ေရနက္တဲ့ေနရာကို သူတို႕ကို ေခၚသြားတယ္ ...။
ကမ္းေျခရဲ႕ သဲေသာင္က ညီေတာ့ ေ၀းေ၀းသြားတဲ့ အထိ ေရကမနက္ဘူး ေျပေျပေလးပဲ ရိွတာေလ...။

ခါးလယ္ေလာက္ နက္တဲ့ေနရာမွာ လိႈင္းေတြက တလိမ့္ျပီးတလိမ့္တက္လာတာ ေတာ္ေတာ္လွတယ္ သူတို႔ကိုလည္းလႈိင္းလံုးျဖဴေတြ ေနာက္ခံထားျပီး ဓါတ္ပံုရိုက္ေပးေတာ့ အားလံုးလဲ သေဘာေတြက်လို႔ေပါ့....။သူတို႔ကလည္း သူတို႔နဲ႔တြဲျပီး ဓါတ္ပံုရိုက္ေစခ်င္တာနဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ေကာင္မေလးေဘးနား မွာ စတိုင္ေတြ ထုတ္ရင္း လိႈင္းလာတာကို ေစာင့့္ေနမိတယ္...။

တလိမ့္ျပီးတလိမ့္ တက္လာတဲ့ လႈိင္းက အနားေရာက္မွ ေတာ္ေတာ္ၾကီးမွန္းသိလိုက္တယ္...လိႈင္းက ေနာက္ေက်ာကို ၀င္ေစာင့္ေတာ့ အားလံုးဖရိုဖရဲေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကတယ္...။ကြ်န္ေတာ္ေကာင္မေလးလည္း အနားမွာ ရိွတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္လက္ကို ဖမ္းဆြဲလိုက္တာ ကြ်န္ေတာ္လည္း ယိုင္ေနေတာ့ လက္မဆြဲမိပဲ ေဘာင္းဘီ ဆြဲခြ်တ္သလို ျဖစ္သြားေတာ့တယ္ ...။

ကြ်န္ေတာ့္မွာ ရွက္ရွက္နဲ႔ လိႈင္းလံုးၾကားထဲ ထိုင္ခ်လိုက္ရတာ ေရမႊန္းသလိုျဖစ္သြားရတယ္..။
မိန္းခေလး ၅ ေယာက္ၾကားမွာေယာက်ာၤးေလးက ကြ်န္ေတာ္တေယာက္ထဲဆိုေတာ့ သူတို႔က ၀ိုင္းရယ္တာေပါ့...။ေတာ္ေသးတယ္အဲဒီပံု မရိုက္လိုက္မိလို႔ ...။ျဖဳန္းခနဲမို႔လို႔သာ လန္႔သြားတာပါ တကယ္ေတာ့ ေနာက္ထပ္ ေတာ္ေတာ္ရွည္ေသးတဲ့ ေဘာင္းဘီ တထည္ ေအာက္မွာရိွပါေသးတယ္...။

အဲဒါနဲ႔ အရွက္ေျပေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လည္း ေယာက်ာၤးေလးအုပ္နဲ႔ သြားေရာျပီး ေဘာလံုး ကန္ေနလိုက္ေတာ့တယ္..။ သူတို႔က ဓါတ္ပံုရိုက္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ က ေဘာ္လံုးကန္နဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ပါပဲ....။ကစားၾက ေနာက္ၾကနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ဘို႔ ေကာင္းခဲ့ပါတယ္..။ မနက္ေရာက္မွ ကားနဲ႔လာၾကတဲ့ အကိုအမ လင္မယား ႏွစ္တြဲေရာက္လာေတာ့ အဖြဲ႔က ပိုျမိဳင္သြားတယ္။ မကန္တာၾကာတဲ့ေဘာလံုး ကန္လိုက္လို႔နဲ႔တူတယ္ အရင္ဒဏ္ရာေဟာင္း ျပန္ေပၚလာျပီး ဒူးတဖက္က နာလာတယ္..။
ကစားေနတုန္းေတာ့ မသိပါဘူး...။ေရခ်ဳိးျပီးေသြးေအးသြားမွ နာလာမွန္းသိတာေလ...။

ဒါေတာင္ပင္လယ္ထဲက ေနာက္ဆံုးတက္တာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေဘာ္လံုးကန္တဲ့ေယာက်ာၤေလးအဖြဲ႔ပဲ ရိွေတာ့တယ္..။ ေနကေခါင္းေပၚေရာက္ေနလို႔သာ တက္လာရတာ ေဘာလံုးကန္လို႔ေကာင္းေနတုန္းပါပဲ...။
ဒီတခါေတာ့ အရင္တေခါက္သြားသလို အခ်ဥ္ေလးေတြ မေတြ႔ခဲ့ ရလို႔ ေရႊလူလည္FC မလုပ္လိုက္ရဘူး...။

တည္းတဲ့ေနရာျပန္ျပီး ေရခ်ဳိးမလို႔ ေရခ်ဳိးခန္းထဲ ေရာက္ကာစပဲ ရိွေသးတယ္ ခ်စ္သူက ေရာ့ ေခါင္းေလွ်ာ္ ယူထားဆိုျပီး လာေပးတယ္...။ စိတ္ထဲတခု သြားေတြးမိတာနဲ႔ ဒီေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ ဘယ္ကရလဲ ေမးေတာ့ မေန႔ညတုန္းက ဘူတာရဲ႕ 7-eleven ဆိုင္က ႏွစ္ဘူး၀ယ္လာတာေလ ေျခရင္းအိတ္ထဲက ႏႈိက္လာေပးတာတဲ့...။

စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဟာသြားျပီလို႔ ေတြးလိုက္မိတယ္ ကြ်န္ေတာ့္မွာ lotion ထင္ျပီး တညလံုးလူးအိပ္တာ ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ ျဖစ္မွန္းအခုမွသိရတယ္...။ကိုယ့္ဘာသာ သေဘာေတြက်ျပီး ေရခ်ဳိးခန္းထဲမွာ တဟားဟားနဲ႔ ရယ္ေနရေသးတယ္..။ ဟုတ္တယ္ေလ ဘယ္သူကိုယ့္လို ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ လူးအိပ္ဖူးမလဲ...ဘယ္သူမွ ရိွမွာမဟုတ္ဘူး ...အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္ျပီး အခါအခြင့္သင့္လို႔ လူးခြင့္ရလိုက္တယ္ ေတြးျပီး ရယ္ေနမိတယ္...။

ကိုယ့္ဘာသာ သေဘာက်ေနေပမယ့္ တဖြဲ႔လံုးကိုေတာ့ မေျပာျဖစ္ဘူး ေတာက်တယ္ထင္မွာစိုးလို႔ ရွက္ရွက္နဲ႔ မေျပာရဲဘူး။ အခုမွ လူစံုတုန္းေျပာလိုက္ရတာ...။ေရခ်ဳိး အ၀တ္အစားလဲ ျပီးေတာ့ ေျခေထာက္က ေတာ္ေတာ္နာလာတယ္ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ သိပ္မနာေပမယ့္ ေလွကားအတက္အဆင္းဆိုရင္ ေတာ္ေတာ္ကို နာေနျပီ....။

လူစံုတက္စံု အ၀တ္အစားလဲ ျပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ၁၆ ေယာက္ အုပ္လိုက္ၾကီး ထမင္းဆိုင္ သြားၾကတယ္...။လူကမ်ားေတာ့ ႏွစ္၀ိုင္းခြဲထိုင္လိုက္ရတယ္...။ ထမင္း၀ိုင္းအၾကီးၾကီးမွာ လူ ၁၂ ေယာက္ ထိုင္ၾကျပီး ဟင္းမွာၾကတယ္...။ဟင္းက ၄ မ်ဳိးကေန ၇ မ်ဳိးအထိ သူ႔ေစ်းနဲ႔သူရိွတယ္... ဒီလူအုပ္နဲ႔ဆိုေတာ့ ဟင္း ၇ မ်ဳိးမွာလိုက္ရတယ္...။ ဟင္းခ်ဳိပြဲၾကီးတပြဲ အလကားေပးျပီး ထမင္းကေတာ့ ၾကိဳက္သေလာက္ အ၀ စားလို႔ရတယ္ေလ...။

ျငိမ္ျငိမ္သက္သက္ထိုင္ေနေပမယ့္ အားလံုးေတာ္ေတာ္ေလး ဆာေလာင္ေနၾကျပီ ...။
ပထမဆံုး တို႔စရာပံုစံမ်ဳိး ပြဲေသးေသးေလး၂ မ်ဳိးလာခ်ေပးတယ္...။ခဏေနရင္ ဟင္းေတြ လာေတာ့မွာဆိုေတာ့ ဘယ္သူမွ အဲဒီတို႔စရာေတြကို စိတ္မ၀င္စားၾကဘူး မတို႔မထိပဲထားၾကတယ္..။ေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ့အထိ ဟင္းေတြက ေရာက္မလာေတာ့ မေနနိင္တဲ့သူက စျပီးစားလိုက္တာ ဟိုလူထည့္ဒီလူထည့္နဲ႔ တို႔စရာ ပန္ကန္လည္းေျပာင္သြားတယ္...။ ဆင္ပါးစပ္ ႏွမ္း ပက္သေလာက္ပါပဲ...။

ဒါလည္း ဟင္းကမေရာက္လာေသးဘူး....တခ်ဳိ႕ကလည္း အာရံုေျပာင္းေအာင္လို႔ အခန္းထဲမွာ ထားတဲ့ အေၾကြေစ့ထည့္ျပီး ဆိုရတဲ့ ကာရာအိုေက စက္ကို ဖြင့္ေနၾကျပီ...။သီခ်င္းဆိုရင္း ေစာင့္မယ္ဆိုတဲ့ သေဘာနဲ႔ေပါ့...။အေၾကြေစ့လဲ ထည့္ျပီးေရာ ဟင္းပြဲ တပြဲက စျပီးေရာက္လာတယ္...။အဲဒါနဲ႔ မိုက္ေလးေတြ ျပန္ထားျပီး အလွ်ဳိလွ်ဳိ ၀ိုင္းထဲျပန္၀င္လာၾကတယ္...။အဆိုေတာ္ေတြကလည္း ပြဲအေနအထားကို အကဲခတ္မိတယ္ထင္တယ္ ဒီေလာက္ဆာေလာင္ေနတဲ့ လူအုပ္နဲ႔ဆို အခ်ိန္မွီ ၀ိုင္းထဲမွာ မရိွရင္ မ်ဳိးေက်ာ့ျမိဳင္ရဲ႕ တစ္မိနစ္ေနာက္က်သြားျပီ သီခ်င္းဆိုျပီး ေၾကကြဲရမွာသိေနၾကတယ္...။

ေရာက္လာတဲ့ ဟင္းပြဲလည္း တေယာက္တဖတ္ထည့္လိုက္တာနဲ႔ ဟင္းပြဲတပြဲလည္း ေျပာင္တာပါပဲ...။
ေနာက္တပြဲေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ပထမဟင္းပြဲက ပန္းကန္အလြတ္ပဲက်န္ေတာ့တယ္....။ေနာက္တပြဲကုန္ေတာ့ ထမင္းလိုက္ပြဲက ေျပာင္သြားျပန္ေရာ ...။ဟင္းေတြထမင္းေတြလာပို႔ရတဲ့ ေကာင္မေလးခမ်ာ အခန္းတံခါးကို ဖြင့္လိုက္ပိတ္လိုက္ လုပ္ရလို႔လားမသိဘူး ေနာက္ေတာ့ အခန္းတံခါးေတာင္ ျပန္မေစ့နိင္ေတာ့ဘူး ဒီအတိုင္းဖြင့္ျပီး ထားခဲ့ေတာ့တယ္...။

စားပဲြထိုးေလးက ျမန္မာမဟုတ္လို႔ ေတာ္ေသးတယ္ ျမန္မာသာဆို သူ႔စိတ္ထဲမွာ ေ၀သာလီျပည္ ဘီလူးက် တဲ့အတိုင္းလို႔ ေတြးမိမွာပဲ...။အခုလည္း ေျပာလို႔ေတာ့မရဘူး တရုတ္ အငတ္စကားပံုေတြ ေတြးေနမလားပဲ..။

ကြ်န္ေတာ္ေတာ့စားေနရင္း မင္းတုန္းမင္းလက္ထပ္က ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ အလႉအိမ္မွာ ဆြမ္းစားတာ သတိရမိေသးတယ္.။ဆြမ္းကပ္တဲ့သူေတြက ဆြမ္းထမင္းအရင္လာခ်ေပးေတာ့ ဆရာေတာ္က ထမင္းခ်ည္းပဲ အရင္ဘုန္းေပးတယ္တဲ့ ဟင္းပြဲေရာက္လာေတာ့ ထမင္းက ကုန္ေနျပီ ဒါနဲ႔ ထမင္းထည့္ရေအာင္ သြားယူေနတဲ့အခ်ိန္ ဆရာေတာ္က ဟင္းေတြပဲဘုန္းေပးျပန္သတဲ့ ထမင္းေရာက္လာေတာ့ ဟင္းကကုန္ေနျပန္ေရာ ဟင္းသြားထည့္ရင္ ထမင္းကုန္ေအာင္ ဘုန္းေပးနဲ႔
ဒကာေတြလည္း ေတာ္ေတာ္အလုပ္မ်ားသြားရတယ္တဲ့...။အရြဲ႕တိုက္တဲ့ေနရာမွာ ျပိဳင္စံရွားတဲ့ ဆရာေတာ္ပါပဲ...။ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္အေၾကာင္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဖတ္ဖူးၾကမွာပါ..။

ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း အဲဒီေလာက္နီးနီး အလုပ္မ်ားေစတာပါပဲ..ဟင္း ၅ ပြဲေလာက္ေရာက္လာျပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဟင္း ၇ ပြဲနဲ႔ေတာ့ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္နိင္ဘူးလို႔ေတြးမိတယ္..။ ဒါနဲ႔ေနာက္ထပ္ ၅ ပြဲထပ္မွာရေသးတယ္..။ ဟင္း၉ ပြဲနဲ႔ ထမင္း လိုက္ပြဲၾကီး ၄ ခါေလာက္လာခ်ျပီးမွပဲ အားလံုး နားနားျပီး စားနိင္ေတာ့တယ္...။ အဲဒီအေရွ႕ကေတာ့ ေတာက္ေလွ်ာက္၀ါးေနရတာ လက္က တူကို မလႊတ္တမ္းကိုင္ထားရတာ လက္ေတာင္ေညာင္းတယ္။တာလႊတ္ထဲက အသံမထြက္ ရယ္စရာ မေျပာနိင္ပဲ စားေနၾကရတာ...။

ၾကာလာေတာ့ ဟင္းပြဲဘယ္ႏွပြဲ ရိွျပီလဲ မမွတ္မိၾကေတာ့ဘူ...။ေနာက္ႏွစ္ပြဲေလာက္ က်န္ေသးတယ္ ထင္ေတာ့ တခ်ဳိ႕ဟင္းပြဲေတြ အကုန္မစားျဖစ္ပဲ ခ်န္ထားၾကတယ္...။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အခန္းထဲကို ဆိုင္ရွင္ဦးေဆာင္ျပီး အလုပ္သမားေလးေတြ ၀င္လာၾကတယ္ ..။အရိုးေတြနဲ႔ ရႈပ္ပြေနတဲ့ စားထားတဲ့ ပန္းကန္းေတြေနရာမွာ ပန္းကန္အသစ္ေလးေတြ လာလဲေပးတာေလ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔တဖြဲ႔လံုးလည္း အခ်င္းခ်င္းျမန္မာလိုေျပာၾကတာေပါ့ ။။ေစာေစာကေတာ့လာမလဲ ေပးဘူး .. အခုစားလို႔ျပီးခါနီးေတာ့မွ လာလဲေပးတယ္ ဘာညာနဲ႔ အတင္းေျပာျဖစ္ေသးတယ္...။

ဒီတခါေတာ့ ဟင္းပြဲက ေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ့အထိ မလာနိင္တာနဲ႔ စာပြဲထိုးေလးကို ေခၚေမးမွ ဟင္း ၁၂ ပြဲလံုး ခ်လို႔ ျပီးသြားျပီတဲ့ေလ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တဖြဲ႔လံုး တေယာက္မ်က္နာ တေယာက္ၾကည့္ျပီး ရယ္မိၾကေသးတယ္...။ဒါေၾကာင့္ ေနာက္တ၀ိုင္း အတြက္ပန္းကန္အသစ္ေတြ လာခ်မွန္း သေဘာေပါက္ ၾကေတာ့တယ္...။ အဲဒီအခါၾကမွာပဲ တခ်ဳိ႕လည္း တူေလးေတြျပန္ကိုင္ျပီး ခ်န္ထားတဲ့ ဟင္းေတြ စားလိုက္ရေတာ့တယ္...။

စားလို႔ျပီးေတာ့ တည္းခိုတဲ့ေနရာျပန္ျပီး ခဏနားၾကတယ္...။ဒူးကလည္း ေတာ္ေတာ္နာလာေတာ့ ေဆးလူးလိုက္ရေသးတယ္ညေန ေလး နာရီေလာက္ ေရာက္ေတာ့ ပင္လယ္ထဲ ေနာက္တေခါက္ ထပ္ဆင္းျဖစ္တယ္...။သဲေသာင္ျပင္ေပၚမွာ ေဘာ္လံုးေလး တည္ထားျပီး ႏွစ္ဖက္လူခြဲေတာ့ ေျခေထာက္နာနာနဲ႔ ပါေနမိျပန္ေသးတယ္...။ ေဘာ္လံုးကန္ရင္းနဲ႔ ေသြးပူလာေတာ့ ေျခေထာက္နာတာ ေမ့သြားပါေလေရာ...။

ေဘာ္လံုးကန္ရင္းနဲ႔ ေညာင္းရမ္းခင္မ်ာ ေဘာလံုး ၅ ခါထိရင္ ႏွစ္ခါေလာက္က လဲေန လို႔ရယ္ၾကရေသးတယ္ ...။ သူ႔ဆီက ထူးထူးဆန္းဆန္းေတြ ၾကားရေလ့ရိွတဲ့ အတိုင္း သူ႔ဘ၀မွာ ဒါပထမဆံုး ေဘာ္လံုးကန္ဖူးတာပါလို႔
ေညာင္ရမ္းက ၀န္ခံတယ္...။

၅ နာရီေက်ာ္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ အားလံုး တည္းခိုတဲ့ေနရာျပန္ျပီ အိမ္ျပန္ဘို႔အထုပ္အပိုးေတြ ျပင္ၾကရတယ္...။ေရခ်ဳိးျပီးေတာ့ ထင္ထားတဲ့အတိုင္း ေျခေထာက္က ျပန္နာလာတယ္ ဒီတခါနာတာ ေန႔လည္ကထက္ဆိုးသလို ႏွစ္ဖက္စလံုး နာေနတာေလ...။လႈပ္လို႔ေတာင္မရ နိင္ေလာက္ေအာင္ပါပဲ ...။ဘူတာကို အားတင္းျပီး ေလွ်ာက္လိုက္ရတယ္။

ရထားေပၚမွာ ထိုင္ျပီးေရာ ေ၀ဒနာခန္းက စတာပါပဲ...ေျခေထာက္က နဲနဲလႈပ္တာနဲ႔ အထိမခံနိင္ေလာက္ေအာင္ နာေနေတာ့တယ္။ဘူတာၾကီး ျပန္ေရာက္ေတာ့ အေပၚတက္ရတဲ့ ေလွကားေတြမွာ ေဘးလက္တန္းေတြ အားျပဳျပီး တက္ရတယ္..။ေနတဲ့ျမိဳ႕ျပန္ေရာက္ေတာ့ ခ်စ္သူက ေသာက္ေဆး လူးေဆးနဲ႔ ဒူးစြပ္သြား၀ယ္လာေပးတယ္...။

သူငယ္ခ်င္းေတြက ကိုက်ဳိး ေခၚလို႔နဲ႔တူတယ္ အခုေတာ့ အက်ဳိးေဆာ့ အကန္းေမာ့ ကိန္းဆိုက္ျပီလို႕ စိတ္ထဲမွာလည္း ေတြးမိေသးတယ္...။ေဆးလူးေဆးေသာက္ျပီးေတာ့ လူလည္း ဘယ္လိုမွ မဟန္နိင္ေတာ့ဘူး အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့တယ္..။ဒီႏွစ္ပိုင္းအတြင္းမွာ ည ၁၀ နာရီ ေက်ာ္ေလာက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့ တခုတည္းေသာ ညပါပဲ...။ မနက္မိုးလင္းေတာ့ ေျခေထာက္လည္း ေတာ္ေတာ္ သက္သာသြားပါတယ္...။
ဒဏ္ရာမေပ်ာက္ေသးတာေတာင္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေနာက္တေခါက္ ထပ္သြားဘို႔ပဲေတြး ေနမိေတာ့တယ္...။

.....................................................................................................................................................

(သြားခဲ့တဲ့ ခရီးစဥ္နဲ႔ ခရီးေဖာ္ေတြ အတြက္ အမွတ္တရ အျဖစ္ေရးေပးပါလို႔ သူငယ္ခ်င္းက ေတာင္းဆိုလို႔ ေရးပါသည္။ေနာက္တေခါက္ကိုေတာ့ ဘေလာ့ဂါ သူငယ္ခ်င္း ေမာင္ႏွမမ်ားနဲ႔ ခင္ခင္မင္မင္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ သြားခ်င္ပါေသးတယ္..။)