အလြမ္းရင့္ရင့္

နတ္သမီးပ်ဳိးခဲ့တဲ့ပန္းေလးေရ....
ေကာင္းကင္ေတးသြားၾကားမွာ
ေပ်ာ္၀င္ေနျပီလား
မာယာဆန္တဲ့ညေနခင္းတိုင္း
ေၾကကြဲျခင္းေတြကို
(တစ္ခြက္တစ္ဖလား)ေသာက္ျပီး
ငါက..ေမွာက္ေနခဲ့တဲ့ေကာင္ပါ...
ဒီမွာ..
အလြမ္းဆိုတာမာရ္နတ္ရဲ႕လက္တဖက္ေပါ့
ငါကေတာ့ဒဏ္ရာအသစ္နဲ႔
လူမျဖစ္ခ်င္လည္း
အခ်ိန္တိုင္းမွာ
လြမ္းဆြတ္ျခင္းသာ အဆိပ္သင့္ေစတယ္..
ငါ့ရင္ထဲမွာ
ပင္လယ္တစင္းမရိွခဲ့ပါဘူး
ဘာေၾကာင့္..မုန္တိုင္းေတြ
(ခဏခဏ)ထန္ေနရတာလဲ
ငါက
အဘိဓါန္စာအုပ္မဟုတ္ပါဘူး
ဘာေၾကာင့္..သစၥာတရားကို
ဘာသာျပန္ခ်င္ၾကတာလဲ.
ငါလြမ္းတယ္ ပန္းကေလးေရ
သန္ေခါင္ယံအခ်ိန္ေတြမွာ
ငါရယ္..ညရယ္..တိတ္ဆိတ္ျခင္းတို႔
ရင္ခြင္ကိုမီးလံႈရင္း
မင္းကိုလြမ္းတဲ့အေၾကာင္းေတြ
(ထည္ထည္၀ါ၀ါ)ေျပာျဖစ္ၾကတယ္.
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ကမာၻဦးက်မ္းမွာေတာ့ရွာၾကည့္ရမယ္...
ေရွးလူေတြေရာအလြမ္းဒဏ္ကို
ဘယ္လိုခံခဲ့ၾကသလဲ..
ကံၾကမၼာကိုက်ိန္ဆဲရင္း
မ်က္ရည္၀ဲခဲ့ၾကသလား
အံကိုခဲျပီး
ေၾကကြဲခဲ့ၾကသလား
ဒီမွာ
ငါကေတာ့
အလြမ္းေတြ ..ရင့္..ေန..ျပီ.
(၂၉.၁.၂၀၀၁)
(ကဗ်ာေဟာင္းေလးပါ)