အျဖဴေလးမွ ျမစ္က်ဳိးအင္း...သို႔

သူေပးတဲ့နာမည္က ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ မလိုက္ဖက္ေပမဲ့ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ အဲဒီနာမည္ေလးကို ခ်စ္ပါတယ္။
ျဖဴစင္စြာခ်စ္ျခင္းပါပဲ.သန္႔ရွင္းတဲ့သေဘာ၊စင္ၾကယ္ၾကည္လင္တဲ့ သေဘာေလးေတြ ပါေနလို႔ပါ။
သူငယ္ခ်င္းက ဘေလာ့ဂါၾကီးတေယာက္ျဖစ္သြားတာသိေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ဂုဏ္ယူရပါတယ္။
သူရဲ႕ဘေလာ့မွာပဲ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္က ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း သူရေက်ာ္ရဲ႕ ကိုယ္ေတြ႔
true story ေလး တပုဒ္ကို ထည့္ေပးဘို႔ အပူကပ္မိတယ္။

ကိုျမစ္က်ဳိး(အင္း ကေတာ့ရွည္လို႔မထည့္ေတာ့ပါဘူး)က သူေရးတဲ့ စာေလးေတြက ေပါ့ေပါ့ပါးပါး
သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလးေတြ ရယ္စရာျပံဳး စရာေလးေတြပဲ ေရးေနတတ္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ဇာတ္လမ္းေလး ေၾကာင့္ ေလးေလးပင္ပင္ ရႈပ္ရႈပ္ေထြးေထြး ျဖစ္သြားမွကို ေတာ့ စိုးရိမ္မိတယ္။

ဒါေပမယ့္လည္း အခါအခြင့္သင့္တုန္း ကြ်န္ေတာ္ ၁၀ ႏွစ္လံုးလံုး အျမဲသတိ တရ ရိွေနခဲ့ရတဲ့
ကြ်န္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ေလးကို ဒီတခါေတာ့ ျပန္အန္ထုတ္မယ္လို႔
တကိုယ္ေကာင္း ဆန္စြာပဲ စဥ္းစားေနမိတယ္။
ေမာင္ျမစ္က်ဳိးကို ေျပာေတာ့ သူကလည္း သေဘာတူတာနဲ႔ အဲဒီအေၾကာင္းေလးကို ေရးမိေတာ့တယ္။

ကြ်န္ေတာ္ အနာက်က္ ခ်င္ျပီဗ်ာ ၁၀ ႏွစ္လံုးလံုး အလြတ္ရေနတဲ့ အဲဒီ အျဖစ္အပ်က္ေလးကို ကြ်န္ေတာ္ေခါင္းစဥ္
မေရြးတတ္လို႔ ေခါင္းစဥ္မပါဘဲ တင္ေပးဘို႔ ေမာင္ျမစ္က်ဳိးေလးကို ေျပာျဖစ္တယ္။
(ဒါက အျဖဴေလးကိုယ္တိုင္ စာစီျပီး ေရးထားတာပါ)

ေျပာရရင္ အျဖဴေလးရဲ႕ ငုပ္လွ်ဳိေနတဲ့ စာေရးတဲ့ ဗီဇ ေလးကို အမွတ္မထင္ ျပန္ေဖာ္ထုတ္ေပးလိုက္မိတယ္။
ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ အျဖဴေလး ဆိုတဲ့ ပို႔စ္ေလး တင္ခါနီးမွာ သူ႔ကို ျပမိတယ္။ မၾကိဳက္တဲ့ စာသားေတြပါရင္
ျဖဳတ္ေပးဘို႔ပါပဲ။ဒါေပမယ့္ သူက မၾကည့္ရေသးခင္ မွာပဲ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါသေဘာတူပါတယ္ကြာ။
ငါတို႔ရဲ႕ ရင္းႏွီးမႈနဲ႔ၾကည့္ရင္ပဲမင္းငါ့ကို ဆိုးဆိုးရြားရြား မေရးေလာက္ပါဘူး ဆိုျပီး တုန္႔ျပန္တယ္။

ဖတ္ျပီးေတာ့သူက ငါ့ကိုယ္ငါ မွန္ထဲျပန္ၾကည့္ေနရသလိုပဲ ဆိုျပီး ေျပာေသးတယ္။သူဘယ္စာေၾကာင္းမွ ျဖဳတ္ေပးဘို႔
မေတာင္းဆိုခဲ့ပါဘူး။ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ ရင္ထိတ္ေနရတုန္းပဲ။တင္ျပီးတဲ့ ေန႔ အိမ္ျပန္လမ္းမွာ ဖတ္တဲ့သူေတြ
ဘယ္လိုတုန္႔ျပန္မလဲဘဲ စဥ္းစားေနမိတယ္။အနီးကပ္ရိွေနတဲ့ သူအေၾကာင္းကို အတင္းေျပာသလို
ေျပာထားတာဆိုေတာ့ တာ၀န္တခုရိွေနသလို ခံစားရတယ္။

ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ ကံေကာင္းခဲ့ပါတယ္ ။c box မွာေရာ comments မွာပါ အျဖဴေလးကို ခင္ေၾကာင္းေရးေတာ့
ကြ်န္ေတာ္၀မ္းသာအားရပဲ အျဖဴေလးကို ျပမိတယ္။အျဖဴေလးလဲ ပီတိျဖစ္ရတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။
အားေပးခဲ့တဲ့ သူအားလံုးကို ေက်းဇူးပါ။

အဲဒီေန႔က စျပီ အျဖဴေလး ေရာဂါ တခုရသြားတယ္။ငါေရးခ်င္တာေလးေတြ ရိွတယ္ မင္းဘေလာ့မွာ တင္ေပးကြာ
ဆိုျပီး ပူဆာေတာ့တာပဲ။ကြ်န္ေတာ့္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ အင္း အျဖဴေလးေတာ့ ေပါက္ကရ လုပ္အံုးမလားမသိဘူးလို႔
ေတြးမိေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တင္ေပးမယ္လို႔ပဲ သေဘာတူလိုက္တယ္။လိုအပ္ရင္လည္း နည္းနည္းပါးပါး
ျပင္ေပးလိုက္မယ္ လို႔ၾကိဳေတြးထားတယ္။

အဲဒီ့ေန႔ကစျပီး အျဖဴေလး စာေတြ ေရးေတာ့တယ္။သူစာေရးတာနဲ႔ပါတ္သတ္ျပီး ေျပာစရာနည္းနည္းေတာ့ရိွတယ္။
တစ္ရက္ ႏွစ္ရက္ေလာက္ေရးျပီးမွ သူေရးတဲ့ စာရြက္ကို ျပတယ္။ ဒီတခါ ကြ်န္ေတာ္လန္႔ ရတဲ့ အလွည့္ပဲ။
သူေရးတဲ့စာရြက္လည္း ၾကည့္အံုးေလ ျပကၡဒိန္ အၾကီးစားရဲ႕ ေနာက္ေက်ာဘက္မွာ တစ္မ်က္နာ အျပည့္ ေရးထားတာ၊ ဒါေတာင္မျပီးေသးဘူးေနာက္စာရြက္ေတြ ရိွေသးတယ္တဲ့။
အျဖဴေလးတို႔ လုပ္ခ်က္ကေတာ့ ေတျပီဆရာပဲ ေျပာရမယ္။အားလံုးကို typing ကြ်န္ေတာ္ ျပန္ရိုက္ေပးရမွာေလ ။

ဘာေတြမ်ားမို႔လို႔ ဒီေလာက္ရွည္ရွည္ေရးထားတာလဲ ဆိုျပီး ယူဖတ္ၾကည့္ေတာ့ ဇာတ္လမ္းေလးက ဖတ္ဖူးေနၾက ပံုစံေတြနဲ႔ ကြဲလြဲေနေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ စိတ္ပါလက္ပါပဲ တင္ဘို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ေတာ့တယ္။
သူက ေခါင္းစဥ္မေပးပဲ ဒီအတိုင္းပဲ တင္ေပးပါ လုပ္ေနေသးတယ္ ဘယ္လိုေျပာေျပာေခါင္းစဥ္မေပးခ်င္ဘူး
ေျပာေနတာနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္က ဒါဆို ရဲေလးနဲ႔ ပုလဲ၀င္း လို႔ နာမည္ေပးလိုက္မယ္ ဆိုျပီး အက်ပ္ကိုင္လိုက္မွပဲ
သူ႔ဇာတ္လမ္းေလးကို နာမည္ေရြးေတာ့တယ္။
ဘာေၾကာင့္ဆို ပထမဆံုးေပးတဲ့ စာမူက ရဲေလးနဲ႔ ပုလဲ၀င္း ရဲ႕ပံုပါတဲ့ ျပကၡဒိန္ မ်က္နာဖံုး ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။

ေနာက္ေန႔ေတြမွာ အျဖဴေလးရဲ႕ ဇာတ္လမ္းေလးကို တင္ေပးပါ့မယ္။
အျဖဴေလးကေတာ့ ဖတ္တဲ့သူေတြ ရဲ႕ တုန္႔ျပန္သံနားေထာင္ခ်င္တယ္ ဆိုျပီး ျဖဴျပေနေသးတယ္။

(ျမစ္က်ဳိးအင္း)