သံေယာဇဥ္.....နိဂံုး

“ဖိုမင္ေလး အမ်ဳိးသမီးတေယာက္ ေရာက္ေနတယ္၊ေတြ႔ခ်င္လို႔တဲ့ အဲဒါ....” ထြက္လာေတာ့ အ၀မွာ ေမာ္ ။
A C E က ရံုးေပၚမွ လက္ခုပ္တီးျပီး ေခၚလိုက္သည္။ရံုးခန္းထဲေရာက္ေတာ့

“ေမာင္သူရေရ ဆရာတို႔က မင္းကို မလက္ ကို ေျပာင္းေပးဘို႔ပါပဲ ဒါေပမယ့္ မင္းအမ်ဳိးသမီးက
တခါထဲ ျပန္ေခၚသြားခ်င္တယ္လို႔ ေတာင္းဆိုေနတယ္ အဲဒါ...”
“ကြ်န္ေတာ္ နႈတ္ထြက္ပါ့မယ္ ဆရာ..”
“ေအးကြာ ေလာက မွာအမွားေတြ႔မွ အမွန္ကို သိခြင့္ရၾကတာ မင္းကို ဆရာတို႔ နားလည္ေပးပါတယ္
မင္းၾကိဳးစားခဲ့သမွ်လည္း ဆရာတို႔ အမွတ္တရ ရိွပါတယ္ ရန္ကုန္ရံုးကိုလဲ အခ်ိန္မေရြး ၀င္နိင္ပါတယ္ကြာ”

ေညာင္အင္းက ဒီတခါ ထြက္လာေတာ့ 'ေမာ္' နဲ႔ပါ Myanstar စက္ရံုၾကီးနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ site ထဲက လူေတြက
ကြ်န္ေတာ့ေနာက္ေက်ာကို ၾကည့္ေနသလိုလို..။ ေမာ္က ကြ်န္ေတာ့္လက္ဆြဲျပီး ကားေပၚတတ္သည္။
သူ႔လက္ေတြ ေႏြးေနသည္။
.................................................................................................................................................
ႏႈတ္ဆက္ပြဲကို site ေရွ႕ဘံုဆိုင္မွာပဲလုပ္ျဖစ္သည္။က်န္ခဲ့မယ့္ အဖြဲ႔နဲ႔ ရန္ကုန္ဆင္းမယ့္ အဖြဲ႔။ဘာေတြပဲေျပာေျပာ
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အေၾကာင္းပဲ ေရာက္လာသည္။မင္းသူက ေအာက္လင္းမီးအိမ္ကို မီးဇာ ထထည့္သည္။

ဦးေပၚေလးက ပက္လက္လွန္ထားေသာ ေျမအိုးအဖံုးကို တည့္မတ္ေအာင္အုတ္ခဲက်ဳိးေလးမ်ားျဖင့္ ဖိုခေနာက္ဆိုင္
ခ်ိန္ခုေနသည္။မီးဖိုထဲကမွ မီးေသြးရဲရဲ ေလးမ်ားကို မီးညုပ္ႏွင့္ကိုက္ယူျပီး နႏြင္းတက္ေပၚ အုပ္ကာ မီး ေျပာင္း ႏွင့္
မႈတ္ေနသည္။
“ ဖိုမင္ေလး ဇာတ္ပြဲေတြၾကည့္ ဖူးတယ္မဟုတ္လား ”ကိုတင္ေငြက ကြ်န္ေတာ္ကိုေမးလာသည္။
ဘာဆက္ေျပာမလဲလို႔ စူးစမ္းအၾကည့္ျဖင့္ ၾကည့္မိသည္။
“ မွတ္ထားကြ ဇာတ္ဆိုတာတညလံုးကမွာ မိုးလင္းေပါက္ကမွာ မင္းတေယာက္ထဲၾကည့္ဘို႔ မဟုတ္ဘူး
မင္းမၾကည့္လဲ ဇာတ္က ကေနမွာပဲ အခုမင္းက ဇာတ္ကို မင္းတေယာက္ထဲ ၾကည့္ဘို႔က်ဳိးစားေနသလိုမ်ဳိးပဲ”

“အဲဒီလိုပဲ ေ၀က သနားဘို႔ ေကာင္းတဲ့မိန္းခေလး ေပါ့ကြာ ဒါကို ငါတို႔လည္းသိၾကတယ္
အခုမင္းက တေယာက္ထဲပဲ ဖိဖိစီးစီး သနားခ်င္ေနတာကိုးကြ..
သူ႔ဘာသာကေနတဲ့ ဇာတ္ထဲ မင္းပါ၀င္ကခ်င္သလိုျဖစ္ေနတာ”

သူေပးတဲ့ ဥပမာက ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ထိမိလြန္းလွသည္။
................................................................................................................................................

ျပန္ေရာက္သည့္ညက ေမာ္တညလံုးငိုေနသည္။သူ႔ဘက္လွည့္ျပီး ပုခံုးကို လွမ္းကိုင္လိုက္သည္။
သူၾကမ္းတမ္းစြာပုတ္ခ်လိုက္သည္။သားငယ္ကေတာ့ ဘာမွမသိရွာ တေခါေခါႏွင့္ အိပ္ေမာက်ေနသည္။

“ေမာ့္ကို ညာျပီးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တခုေလာက္ ေျပာပါလား ကို သူ႔ကို မခ်စ္ခဲ့ပါဘူး လို႔ေလ”
“ေမာ္ရယ္...”ကြ်န္ေတာ္ဒါပဲ ညည္းနိင္ေတာ့သည္။ကြ်န္ေတာ္ ညာျပီးမေျပာ တတ္တာ ေမာ္အသိဆံုးျဖစ္သည္။

“အားလံုးျပီးသြားျပီးပဲ ကြာ ကိုယ္မွားခဲ့ပါတယ္..ကိုယ္ေနာက္ထပ္ .....”
“မဟုတ္ဘူး ကိုသူ႔ကို မခ်စ္ခဲ့ဘူးလို႔ မေျပာဘဲနဲ႔ေတာ့ ပြဲကမျပီးေသးဘူး” သူငိုသံတို႔ ပိုက်ယ္လာသည္။

အစိမ္းေရာင္ အိပ္ခန္းမီးအလင္းေရာင္ ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ေအာက္တြင္ မို႔ေဖာင္းေနေသာ သူ႔မ်က္၀န္းကို ျမင္ရသည္။
လမ္းထိပ္ဖက္ဆီမွ ျဖတ္ေမာင္းသြားေသာ ေစ်းကားမ်ာရဲ႕ ..ေစ်း..ကို.....ေစ်း..ကို ဆိုသည့္ေအာ္သံမ်ား ၾကားစျပဳျပီ။

မနက္မိုးလင္းခါနီးမွာ ကြ်န္ေတာ္ေမွးခနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။လက္ေမာင္းကို ကိုင္လႈပ္ေနသလို ခံစားရလို႔
ဖ်တ္ခနဲ လန္႔ႏုိးသြားသည္။ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေမာ္က တေနရာရာ သြားမယ့္ပံုစံမ်ဳိးနဲ႔ ျပင္ဆင္ျပီးျဖစ္ေနသည္။

“ကို ထေတာ့ ေမာ္တို႔ ပဲခူးသြားရေအာင္”
“ဟင္ ..ဘာသြားလုပ္မွာလဲ”
“ကို႔ေကာင္မေလးကို သြားေတြ႔မလို႔ ကိုနိင္ျမင့္က တဆင့္ ခ်ိန္းခိုင္းထားျပီးျပီ”
“ေမာ္ ဘာေတြေလွ်ာက္ လုပ္ေနတာလဲ ဒုကၡပါပဲကြာ”
“ဒုကၡ မဟုတ္ပါဘူး ကိုရယ္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေစခ်င္လို႔ပါ” စကားသံတို႔ တိမ္း၀င္သြားသည္။

ကြ်န္ေတာ္လည္း ထျပီးေရခ်ဳိးခန္း ၀င္လိုက္ရသည္။ကံၾကမၼာသည္ ကြ်န္ေတာ္ လက္ထဲတြင္ မရိွေတာ့ေပ။
ဘာေတြျဖစ္လာအံုးမလဲ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ရင္ဆိုင္ရေတာ့မည္။
.............................................................................................................................................

နိင္ျမင့္တို႔ ဧည့္ခံထားေသာ အေအးပုလင္းတို႔က အရာမယြင္းေသး။ေပ်ာ္ဆင္းလာေသာ ေရေငြ႔တို႔ေၾကာင့္
စားပြဲခင္းေပၚတြင္ ဟိုတကြက္ဒီတကြက္ စြန္းထင္းေနသည္။ဒီအစြန္းအထင္းေတြက မၾကာခင္မွာ
ေပ်ာက္သြားနိင္ေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲက အစြန္းအထင္းတို႔က ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ေပ်ာက္ပါ့မလဲ။

နိင္ျမင့္ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္က ထိုင္ခံုေတြေပၚမွာ ထိုင္ေနသည္။ နိင္ျမင့့္ အမ်ဳိးသမီးနဲ႔ သူတို႔ကေတာ့
ေအာက္က ဖ်ာေပၚမွာ ထိုင္ေနၾကသည္။ေျခတံေရွ အိမ္ျဖစ္ျပီးေဘးျပတင္းေပါက္တို႔
ဖြင့္ထားေသာေၾကာင့္ လယ္ကြင္းစိမ္းစိမ္းထဲက ေလမ်ားတညိမ့္ညိမ့္ တိုး၀င္ေနၾကသည္။

စကား၀ိုင္းကိုေ၀ က စတင္သည္။
“ကြ်န္မကို ခ်ိန္းတာ ဘာကိစၥရိွလို႔ လဲ”
“ညီမေရ အစ္မ က ကိုသူရရဲ႕ အမ်ဳိးသမီးပါ” ေ၀ရဲ႕ မ်က္နာ မသိမသာ ပ်က္သြားသည္။
“ဒါက အစ္မတို႔ မိသားစု ဓါတ္ပံုပါ” ေမာ္က ဓါတ္ပံု တစ္ပံု ထုတ္ေပးသည္။
ဓါတ္ပံုကို ငံု႔ၾကည့္ျပီး ေ၀ငိုပါေတာ့သည္။

“ အစ္မက ညီမေလးကို တမင္သက္သက္ ႏွိပ္စက္တာမဟုတ္ပါဘူး
အစ္မ ညကတညလံုးေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားျပီးမွ ညီမကိုေတြ႔ဘို႔ ခ်ိန္းလိုက္တာပါ
အစ္မက မင္းတို႔ အတြက္လည္း စဥ္းစားေပးျပီးပါျပီ ညီမေလး အေမနဲ႔ လိုက္ေတြ႔မယ္
ဘာမွမျဖစ္ေစရဘူး အစ္မရွင္းျပေပးပါ့မယ္ ညီမေလး အေမ သေဘာတူရင္ အစ္မ ကိုသူရကို ကြာရွင္းေပးပါ့မယ္”
ေမာ့္ရဲ႕ အသံတို႔ ဆို႔ႏွစ္ေနသည္။

“အမရဲ႕ သေဘာထားၾကီးတာကို ေတာ့ ေလးစားပါတယ္ ဒါေပမယ့္ ေ၀က အရုပ္ေလးတရုပ္ မဟုတ္ဘူး”
“ေ၀ေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္ အိမ္ေထာင္ ပ်က္တခု ထပ္မေပၚေစခ်င္သလို
အဖမဲ့တဲ့ သားသမီးေတြလည္း မရိွေစခ်င္ပါဘူး”

“ေ၀့ကိုခြင့္ျပဳပါေတာ့ အစ္မလည္းလိုက္စရာမလိုပါဘူး...တခ်ဳိ႕ ကိစၥေတြက ဒီအတိုင္းထားတာ ပိုျပီးေကာင္းပါတယ္”
“ေန.ေနပါအံုးညီမေလးရယ္ အစ္မတကယ္ပဲ စိတ္မေကာင္းပါဘူး ဒါေလးေတာ့ လက္ခံေပးပါေနာ္”
“အစ္မေတာင္းပန္ပါတယ္ ညီမေလးကို ေစာ္ကားတာမဟုတ္ပါဘူးကြယ္” ဟုဆိုကာ ဆလင္းဘက္အိတ္ထဲမွ
တစ္သိန္းအုပ္ သံုးအုပ္ကိုထုပ္သည္။

“မလိုဘူ အစ္မ ...”ေ၀ခ်က္ခ်င္းပဲထရပ္ လိုက္ျပီး ကြ်န္ေတာ့္ကိုေအးစက္ေသာ အၾကည့္ျဖင့္ၾကည့္သည္။
သူ႔မ်က္ရည္တို႔ကေတာ့တလိမ့္ခ်င္း က်ေနေတာ့သည္။ကြ်န္ေတာ့္ကို ထင္ခ်င္တာ ထင္ၾကပါေစေတာ့.
ရုတ္တရက္ မတ္တပ္ထရပ္ျပီး ..
“ေ၀ ကိုယ္ျပန္လိုက္ပို႔ေပးမယ္ ေမာ္ ဒီမွာပဲ ခဏေစာင့္ေနေပးပါ ကိုယ္ ျပန္..လာ..ခဲ့..မယ္...”

“မလိုဘူး အကို ေ၀ဘာသာ ျပန္ပါ့မယ္ တသက္စာ ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္”
ေျပာျပီး ေ၀ အိမ္ေပၚမွေျပးဆင္းသြားေတာ့သည္။
(ထိုေနရာေရာက္ေတာ့ ဇာတ္လမ္းေျပာျပေနေသာ သူရေက်ာ္ကို အရွင္လတ္လတ္ ေျမျမဳပ္ျပစ္လိုက္ခ်င္သည္)

အျပန္လမ္းတေလွ်ာက္လံုး ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ေမာ္ တလမ္းလံုး မ်က္ရည္က်လာခဲ့ရသည္။
စက္ရံုအေရွ႕ကို ျဖတ္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ မ်က္လံုးေတြ ပိတ္ထားလိုက္သည္။
ေမာ္ကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္လက္မ်ားကို ဖ်စ္ညစ္လာသည္။
...................................................................................................................................................
လန္ဒန္ေဆးလိပ္ကို လွမ္းယူေနေသာ သူရ လက္တို႔သိသိသာသာ တုန္ယင္ေနသည္။
သူကိုယ္တိုင္ထိထိခိုက္ခိုက္ ရွရွနာနာ ျဖစ္ေနမယ္ဆိုတာ ေတာ့ေသခ်ာလြန္းသည္။
သူအတြက္ပါ ေရေႏြးငွဲ႔ေပးေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပဲယူေသာက္သည္။

“အဲဒါနဲ႔...”ကြ်န္ေတာ္စကားဆက္ေတာ့ သူရက လက္ကာျပသည္။
ေဆးလိပ္ကို အားပါးတရ ရိႈက္ဖြားျပီး အခိုးအေငြ႔ေတြကို မႈတ္ထုတ္ပစ္လိုက္သည္။
ရင္ထဲက အပူေတြကိုပါ ထြက္သြားေစခ်င္ပံုရသည္။

“အဲဒါနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျပန္လာ ခဲ့ၾကတယ္ အိမ္မွာလည္း ေမာ္နဲ႔ သိပ္အဆင္မေျပဘူးဗ်ာ
သူနဲ႔ကြ်န္ေတာ္စကားေျပာရတာတခုခုလိုေနသလိုပဲ ႏွစ္ေယာက္စလံုးရဲ႕ မ်က္နာေပၚမွာ
တခုခုကို ေရွာင္ျပီးေျပာေနရေတာ့ စကားေတြက သိပ္မေလးနက္သလိုပဲ ”

“ေနာက္တပါတ္ေလာက္ေနေတာ့ မနက္ကြ်န္ေတာ္ အလုပ္သြားခါနီး ဖုန္း၀င္လာတယ္ အဲဒီအခ်ိန္က
ေတာင္ဒဂံု စက္မႈဇံုမွာ ရိွတဲ့ 'ငါး သံုးေကာင္' ဆီစက္မွာသံုးဘို႔ ရထားတြဲေတြ တပ္ဆင္ဘို႔ အလုပ္ တခုရထားတယ္
တခုခုမွာမွ စိတ္မႏွစ္ထားရင္ ကြ်န္ေတာ္ ေနရထိုင္ရတာ မေကာင္းဘူးဗ်ာ”

“မွတ္မိေသးတယ္ ဖုန္း၀င္လာေတာ့ တနလၤာေန႔ မနက္ ၇ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ပဲ ရိွေသးတယ္”
“နိင္ျမင့္လွမ္းဆက္တာ ေ၀ဆံုးသြားျပီ လို႔ၾကားၾကားျခင္း ကြ်န္ေတာ္ မိုက္ခနဲ ျဖစ္သြားရတယ္”
.................................................................................................................................................

“သူရၾကီး မင္း ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္ကြာ ည ၂ နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ကပဲ ေ၀ဆံုးသြားျပီသူငယ္ခ်င္း
ဆရာ၀န္ ေျပာတာေတာ့ သူ႔နဂို အခံရိွတဲ့ ႏွလံုးေရာဂါ က ျပန္ေဖာက္လာတာလို႔ေျပာတယ္ကြာ”
“...ဟာ..ကြာ..”ကြ်န္ေတာ့္နားထဲတြင္ စကားတို႔ ၾကားတခ်က္ မၾကားတခ်က္..ကမၻာပ်က္သြားခဲ့သည္။

“ငါ အခုလာခဲ့မယ္” နိင္ျမင့္ကို ေျပာျပီးျပီးျခင္း ကြ်န္ေတာ္ ကမန္းကတန္းပဲ ထြက္လာခဲ့သည္။
ေမာ့္ကို ေ၀ဆံုးသြားျပီလို႔ ေျပာေတာ့ သူသည္းသည္းထန္ထန္ငိုေတာ့သည္။သူပါလိုက္ခဲ့ မယ္လို႔ေျပာေနလို႔
မနည္းထားခဲ့ရသည္။

နိင္ျမင့္ အိမ္ေရာက္ေတာ့ အသင့္ေစာင့္ေနတဲ့ နိင္ျမင့္ႏွင့္ အတူ ေ၀တို႔ အိမ္ကို ထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။
“ေ၀့ကို ေဆးရံုမပို႔ဘူးလားကြာ ”မခ်ိတင္ကဲေမးေတာ့
“ေ၀ကိုယ္တိုင္က မသြားတာကြ မေန႔ညက ၁၂ နာရီေက်ာ္မွ အရမ္းေအာင့္တယ္ဆိုလို႔ ေဆးရံုကို
အတင္းၾကီးပို႔ၾကရတာ ေဆးရုံေရာက္ေတာ့ မမွီနိင္ေတာ့ဘူးကြာ”

“ငါ့အျပစ္ပါကြာ ငါ့ေၾကာင့္ျဖစ္ရတာပါ..”
“ဒီလိုလည္းမေတြးပါနဲ႔ကြာ အားလံုးဟာ ကံၾကမၼာရဲ႕ ေဆးစက္ေလးေတြပါပဲ
သူ႔မွာ ဒီလိုျဖစ္လာဘို႔ အေၾကာင္းကံ ပါလာျပီးသားေလ ”

“ငါ့ကိုယ္ငါေတာ့ ခြင့္မလႊတ္နိင္ဘူးကြာ” နိင္ျမင့္ ဘာစကားမွ မဆိုေတာ့။။။
“အခုေ၀က ဘယ္မွာလဲ”
“အိမ္ျပန္သယ္လာျပီ အခုငါတို႔ သူ႔အိမ္ကိုသြားေနတာ ေရာက္ေတာ့မယ္”


ေ၀တို႔ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေ၀သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေတြ႔ရသည္။ကြ်န္ေတာ့္ကိုေတြ႕ေတာ့ သူတို႔မ်က္နာတြင္
အံ့ၾသရိပ္တို႔ ေပၚသြားသည္ .ေနာက္ ရြံရွာဖြယ္ သတၱ၀ါ တေကာင္ေတြ႕ လိုက္ရသလို
ခ်က္ခ်င္းလွည့္ထြက္သြားၾကသည္။ဒါေတြကိုကြ်န္ေတာ္ ၾကိဳေတြးထားခဲ့ ပါျပီ..

ကြ်န္ေတာ့္ကို ရန္ျပဳမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ေက်ေက်နပ္နပ္ ခံယူဘို႔ ဆံုးျဖတ္ထားသည္။
အိမ္ေပၚလွမ္းတက္ေတာ့ ေ၀့ရဲ႕ရုပ္အေလာင္းကို တန္းေတြ႔ရသည္။ကြ်န္ေတာ့္ ေျခေထာက္တို႔ ယိုင္ညႊတ္က်သြားသည္။
နိင္ျမင့္က ကမန္းကတန္း ဖမ္းထိန္းေပးျပီ “မင္းအရမ္းၾကီး ပံုစံမပ်က္ေစ နဲ႔ကြာ”ခပ္တိုးတိုး သတိေပးသည္။

ကြ်န္ေတာ္ေ၀့ရဲ႕ ညာဘက္မွာထိုင္ခ်လိုက္သည္။
ေ၀ရဲ႕ပါးႏွစ္ဖက္ေပၚ တြင္ ပါးကြက္ေလးႏွစ္ကြက္ ကေနရာ ယူထားသည္။
ေ၀့ရဲ႕မ်က္နာေလး ေခ်ာင္က်ေနသည္။ႏႈတ္ခမ္းတို႔ ျဖဴေဖ်ာ့ေနသည္။
ေ၀ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေ၀ဒနာေတြ ၾကိတ္မွိတ္ခံ စားေနခဲ့ရမလဲ။

သူ႔ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မွာေတာင္ ကြ်န္ေတာ့္ကို သတိရေနမယ္ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္သိေနခဲ့သည္။
ကြ်န္ေတာ့္ကို ဘာေတြမ်ား မွာ ခ်င္ခဲ့မလဲ..ဘာေတြမ်ားေတာင္း ဆိုခ်င္ခဲ့မလဲ...

ေ၀က အိမ္ေထာင္တခုကို မပ်က္ေစခ်င္ဘူးတဲ့ လားညီမေလး ရယ္ မင္းကံဆိုးလြန္းတယ္
ညီမေလးယံုၾကည္တဲ့ အခ်စ္က ဘ၀ တခုလံုးနဲ႔ေတာင္ လဲခဲ့ရတယ္လားကြာ။အကို ကို ခြင့္မလႊတ္ပါနဲ႔ ညီမေလးရယ္
ေ၀့ရဲ႕ဘ၀ဆက္တိုင္း အေႏွာင္အဖြဲ႔ကင္းတဲ့ ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ပဲေတြ႔ပါေစ ညီမေလးရယ္..ျငိမ္းခ်မ္းပါေစ..
ကြ်န္ေတာ့္မ်က္ရည္တို႔ တားမရနိင္ေတာ့။


ေဘးနားမွာ ဘယ္သူေတြ ထိုင္ျပီး ဘယ္သူေတြ ထသြားလဲ ကြ်န္ေတာ္ မသိေတာ့။
စိတ္ေတြအားလံုးေယာက္ယက္ခတ္ေနသည္ ဒါမွမဟုတ္ ျငိမ္သက္ေနသည္။
အေတြးေတြ လႊင့္၀ဲေနသည္ ဒါမွမဟုတ္ တခုထဲပဲ ေတြးေနသည္။
ေ၀ေျပာခဲ့ေသာစကားတို႔ ျပန္ၾကားမိသည္။
အရင္တုန္းကေျပာခဲ့တာလား အခုေဘးမွာ ထိုင္ေျပာေနတာလား မသိေတာ့..။

နိင္ျမင့္က “ငါတို႔ျပန္သင့္ျပီ သူငယ္ခ်င္း” သတိေပးစကားဆိုျပီး အသာအယာ ဆြဲထူသည္။
ငါ့အစား မင္းကပဲ အစစအရာရာ တာ၀န္ယူေပးပါကြာ ငါ့ဘ၀ က နာမည္ခံလို႔ေတာင္မေကာင္းလို႔ပါ”
“ေအးပါ မင္းျဖစ္ေစခ်င္သလို ငါလုပ္ေပးပါ့မယ္”
နိင္ျမင့္လက္ထဲကို စကၠဴျဖင့္ ပါတ္ထားေသာ ေငြတထုပ္ထည့္ေပးလိုက္သည္။

................................................................................................................................................
အျပင္ဘက္တြင္ မိုးတို႔ရြာေနသည္။ မိုးေရထဲကို ဒီအတိုင္းပဲ တိုး၀င္လိုက္ေတာ့သည္။
ကြ်န္ေတာ့္ ပါးျပင္ေပၚစီးက်လာေသာ အရည္တခ်ဳိ႕ကို မိုးေရ ဟုယံုၾကည္ခ်င္ပါသည္။
............................................................................................................................................