သခၤ်ဳိင္းအေၾကာင္း

က်ဳပ္ဘ၀မွာ ထူးထူးျခားျခားနာမည္တလံုးကို လူပ်ဳိေပါက္ အရြယ္အထိရခဲ့ဖူးတယ္။ အဲဒီနာမည္က လြယ္လြယ္နဲ႔ ရခဲ့တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ထူးထူးျခားျခားေတြ ျဖစ္ေလ့ရိွတဲ့ က်ဳပ္အတြက္ ဒါဟာလည္း အမွတ္တရ အျဖစ္ အပ်က္တခုနဲ႔ပါတ္သတ္ျပီး ရခဲ့တာပါပဲ...။ကျမင္းေက်ာ အထလြန္ျပီး ရခဲ့တဲ့ နာမည္လို႔ေျပာရမွာပဲ...။ က်ဳပ္တို႔ ေလးတန္း ေရာက္ေတာ့ အစိုးရစစ္စာေမးပြဲနဲ႔တိုးတယ္။ အစိုးရစစ္ဆိုေတာ့ က်ဳပ္တို႔လည္း သိပ္ေပါ့ပ်က္ပ်က္ မလုပ္ရဲဘူး ေသေသခ်ာခ်ာစာက်က္ရတယ္။ ေက်ာင္းကဆရာမေတြကလည္း ညဘက္ေတြမွာ ရပ္ကြက္ ေတြကိုအလွည့္က် စာလိုက္သင္ေပးတယ္..။

ဆရာမေတြေနတဲ့ရပ္ကြက္က က်ဳပ္တို႔ရပ္ကြက္ရဲ႕ ေဘးရပ္ကြက္ေပါ့...။အခုခ်ိန္မွာ ရပ္ကြက္လို႔သာေျပာေပမယ့္
အဲဒီအခ်ိန္ကေတာ့ရြာသာသာပါပဲ။မီးမရိွတဲ့အျပင္ အဆိုးဆံုးက က်ဳပ္တို႔ရပ္ကြက္နဲ႔ ဆရာမေတြေနတဲ့ ရပ္ကြက္ရဲ႕ ၾကားမွာ သခၤ်ဳိင္းကုန္းတခုရိွတယ္။ အထင္ကရ သခၤ်ဳိင္းၾကီးေပါ့။ အဲဒီသခၤ်ဳိင္း၀င္းၾကီးက အက်ယ္ၾကီးပဲ။ အဲဒီ၀င္းထဲ မွာမွ တရုတ္သခၤ်ဳိင္းေရာ ျမန္မာေရာ မြန္ေရာ သူ႔အပိုင္းနဲ႔သူခြဲထားတာ ဝင္းၾကီးကက်ယ္လြန္းျပီး တခ်ဳိ႕ေနရာ ေတြမွာ အပင္ေတြကေတာအုပ္အေသးစား ေလာက္ေတာင္ ေပါက္ေနလို႔ ဟိုးအရင္တုန္းက က်ားမတေကာင္ ေတာင္ သားလာေပါက္ဖူးတဲ့အထိပဲ...။

ညဘက္ေတြမွာ ဆရာမေတြက စာသင္ျပီး ျပန္ရင္ က်ဳပ္တို႔ ေက်ာင္းသားေတြက သခၤ်ဳိင္းေဘးက လမ္းမအတိုင္း ျပန္လိုက္ပို႔ၾကရတယ္။ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူ အေယာက္ ၂၀ ေက်ာ္ေပါ့။ လူမ်ားေတာ့လည္း မေၾကာက္ၾက ပါဘူ။ တခ်ဳိ႕ညေတြမွာ ဆရာမေတြ ျပန္ပို႔ျပီးလို႔ ျပန္လာရင္ အဲဒီသခၤ်ဳိင္းေနရာေရာက္တာနဲ႔ က်ဳပ္နဲ႔ေရႊတိုးနဲ႔ ေလာင္းေၾကးစားေၾကး လုပ္ၾကတာပဲ။ အဲဒီ၀င္းၾကီးရဲ႕ အလယ္ေလာက္မွာ ျမန္မာသခၤ်ဳိင္းတခုရိွတယ္..။ ဇရပ္တခု ရိွျပီး ကိုးေတာင္ျပည့္ ေစတီေလးတဆူလည္းရိွတယ္။ က်ဳပ္တို႔ေလာင္းတာက အဲဒီေစတီေဘးက ဇီးသီးပင္ကေန ဇီးသီးတလံုးခူးျပီး ျပန္ထြက္လာဘို႔ ေလာင္းၾကတာ...။ က်ဳပ္တို႔ေလာင္းေတာ့ က်န္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက ၀ိုင္းတား ၾကတာေပါ့...။ညၾကီးမိုးခ်ဳပ္ မ၀င္ေစခ်င္ဘူးေလ..။

က်ဳပ္အတြက္ကေတာ့ ေန႔ခင္းေန႔လည္တိုင္း အဲဒီ ဇီးသီးသြားခူးျပီ ကစားေနၾကဆိုေတာ့ ေၾကာက္ရေကာင္းမွန္း လည္းမသိပါဘူး။ေျမပံုအေဟာင္းေတြက ေခြးေတြေဖာ္ထားတဲ့ အရိုးေခါင္းေတြ ေကာက္ျပီး မ်က္လံုးႏွစ္လံုး ေနရာမွာဇီးသီးႏွစ္လံုး ထည့္ျပီး အဲဒီေခတ္က နာမည္ၾကီးတဲ့ သိုက္သမိုင္းကားေတြထဲက စုန္းဆရာၾကီးေတြ လုပ္တမ္းကစားၾကတာကိုးဗ်..။ အဲဒီဇီးပင္ကလည္း ေရခံေျမခံ ေကာင္းလို႔လားမသိဘူး...။အပင္ေအာက္၀င္ျပီး လက္ကိုသာ အေပၚဆန္႔လိုက္ရင္ဇီးသီးတလံုးေတာ့ စမ္းမိတာပါပဲ...။အဲဒီေလာက္အထိကို ျပြတ္ခဲေနေအာင္ သီးတာ...။ေရႊတိုးကလည္း အဲဒီလိုပဲ သူကလည္း ၀င္ခူးရဲတယ္ေပါ့...။အဲဒါနဲ႔ ၅ က်ပ္ေၾကး ေလာင္းျဖစ္ၾကေရာ။

ပထမေန႔ေတြမွာ သူေရာ က်ဳပ္ေရာ ဇီးသီး ၀င္ခူးတာ ႏွစ္ေယာက္လံုး ဇီးသီး ခူးလို႔ ရေတာ့ ေလာင္းေၾကးက ဘယ္သူ႕ဘယ္သူမွ မနိင္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္..။ညတိုင္းေတာ့ ၀င္ခူးျဖစ္တာမ်ဳိးမဟုတ္ပါဘူး..။ႏွစ္ေယာက္လံုး စိတ္ပါတဲ့ေန႕မွပါ...။အားတိုင္းယားတိုင္း သခၤ်ဳိင္းထဲ ၀င္ဘို႔အတြက္ေတာ့လည္း စိတ္မသန္႔ဘူးေပါ့။ တစ္ညေတာ့ ျပႆနာ တက္မယ့္ညမို႔လို႔နဲ႔တူပါရဲ႕ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ေလာင္းေၾကးအတြက္ တက္ၾကြေနလိုက္ၾကတာ။ ေရႊတိုးက စျပီးစိန္ေခၚတာနဲ႔ ပြဲက ျဖစ္ေရာဆိုပါေတာ့။ ဒီတညေတာ့ အရံႈးအနိင္ေပၚေအာင္ဆိုျပီး အခ်ိန္မွတ္ဖို႔ပါ ေရႊတိုးက ေျပာလာတယ္...။သေဘာက ဇီးသီးခူးရံုနဲ႔တင္မရေသးဘူး ...ဘယ္သူအျမန္ဆံုး သခၤ်ဳိင္းထဲက ျပန္ထြက္ လာမလဲဆိုတာကိုပါ ထည့္တြက္ရမယ္ေပါ့။ အခ်ိန္ပိုျမန္ျပီး ဇီးသီးလည္းပါလာမယ့္ သူက အနိင္ဆိုျပီး ေလာင္းၾကတယ္...။

အဲဒီအခ်ိန္မွတ္ဘို႔ကလည္း ေရႊတိုးပဲ အစဆြဲတာပါပဲ။ သူက ဒီတခါေတာ့ အေျဖေပၚေအာင္ အခ်ိန္နဲ႔လုပ္မယ္ ဆိုျပီးေျပာတာနဲ႔က်ဳပ္လည္းလက္ခံလိုက္တာေလ..။က်ဳပ္ကေတာ့ ရံႈးတာနိင္တာေနာက္မွထား စိန္ေခၚရင္ေတာ့ ျပိဳင္လိုက္ခ်င္တာ ဘာဗီဇမွန္းမသိပါဘူး။ ဒါနဲ႔ပြဲျဖစ္ပါေလေရာ။ အရင္ပြဲေတြလိုပဲ သခၤ်ဳိင္းထဲ က်ဳပ္က အရင္ ဝင္တယ္။ သခၤ်ဳိင္းထဲ ၀င္ျပီးတာနဲ႔ က်ဳပ္က ေန႔ခင္းေန႔လည္ဘက္ သြားေနၾကလမ္းေတြအတိုင္း အုတ္ဂူေတြ ၾကားကေန ေကြ႔ပါတ္ေျပးေတာ့တာပဲ...။တခ်ဳိ႕ေျမပံုအေဟာင္းေတြကိုေတာ့ ေက်ာ္လႊားရတာေပါ့...။ ေျမပံုအသစ္ ရိွတဲ့ဘက္ကေတာ့ မသြားဘူး ဒါေတာ့စိတ္မသန္႔ဘူးေလ...။

ဇီးပင္ေအာက္ေရာက္ေတာ့ ခပ္ျမန္ျမန္တလံုးခူးျပီး သခၤ်ဳိင္း၀ကို ျပန္ေျပးရျပန္ေရာ။ အခ်ိန္မွတ္တာဆိုေတာ့ ျမန္ေလ ေကာင္းေလပဲေပါ့။ က်ဳပ္အ၀င္၀ကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ အားလံုးေပါင္း ၆ မိနစ္နဲ႔ စကၠန္႔စြန္းတယ္ေလ။ က်ဳပ္ရဲ႕စံခ်ိန္ကိုၾကည့္ျပီး ေရႊတိုးက ျပံဳးတယ္။ သူ႔အတြက္ေတာ့ ဒီပြဲက ေအးေဆးဆိုတဲ့ အျပံဳးလားေတာ့ မသိဘူး။ ေလကိုအားရပါးရ တခ်က္ရူျပီး ေရႊတိုး သခၤ်ဳိင္းထဲ ေျပး၀င္သြားေတာ့တယ္။ သိပ္မၾကာပါဘူး ခန္႔မွန္းေျခ တစ္မိနစ္ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွာပဲ ေရႊတိုးရဲ႕ ေအာ္သံနက္ၾကီး ထြက္လာတယ္....။

“အားးးးးးးး ”
“ေၾကာက္ပါျပီဗ်”

ဆိုျပီး ေအာ္သံၾကားေတာ့ က်ဳပ္တို႔လည္း ထိတ္ထိတ္ျပာျပာျဖစ္သြားရတယ္..။ဘာမ်ားျဖစ္တာပါလိမ့္ သရဲမ်ား ဂုတ္ခ်ဳိးျပီလား ဆိုျပီး ဟိုေတြးဒီေတြးနဲ႔ေပါ့...။ ပါလာတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ေၾကာက္လန္႔ျပီး ဘုရားစာ ရြတ္တဲ့ သူကရြတ္ၾက ေအာ္တဲ့သူက ေအာ္ၾကနဲ႔ ခဏေလာက္ေတာ့ကမာၻပ်က္သလိုပါပဲ။ က်ဳပ္လည္းဘယ္သူမွထိန္းလို႔ မရေတာ့ဘူး။ တခ်ဳိ႕ကလူၾကီးေတြ ေျပးေခၚၾကတယ္။ 

ခဏေလာက္ေနေတာ့က်ဳပ္တို႔ရပ္ကြက္ထဲကလူၾကီးေတြ ေရာက္လာၾကတယ္။ ေရႊတိုးဆီကလည္း
 ေအာ္သံနက္ၾကီးထြက္လာျပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း ဘာသံမွမၾကားရေတာ့ဘူး။ 
အဲဒီေတာ့မွ က်ဳပ္လည္း ေတြးေၾကာက္မိေတာ့တာ...။ ေရႊတိုးတခုခုျဖစ္သြားရင္ 
က်ဳပ္လည္းမေခ်ာင္ဘူးေလ..။ အဖိုးက အမွန္အကန္ရိုက္ေတာ့မွာသိေနတယ္..။

လူၾကီးေတြလည္း လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးေတြနဲ႔ သခၤ်ဳိင္းထဲ၀င္သြားေတာ့ က်ဳပ္လည္းဘုရားတျပီး လိုက္သြားရတယ္။
ေရႊတိုးကို ဂုတ္က်ဳိးျပီးမ်ား ေတြ႔ရမလားလို႔ ေတြးမိေသးတယ္..။လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးေတြ မီးအိမ္ေတြနဲ႔ ဟိုရွာဒီရွာ လုပ္ေနလို႔ေနာက္ဆံုးေတာ့ က်ဳပ္ကပဲ အေရွ႕ကေနလမ္းျပရေတာ့တယ္..။ ဇီးပင္ဆီသြားရာလမ္းတေလွ်ာက္ က်ဳပ္က ေရွ႕ကေခၚသြားရင္း ေဘးဘီ၀ဲယာကိုလည္း ရွာၾကတာေပါ့။ လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးနဲ႔ ဟိုထိုးဒီထိုးရင္း တေယာက္က ဟိုမွာ သရဲသရဲလို႔ ေအာ္လိုက္ေတာ့ အားလံုး၀ိုင္းၾကည့္လိုက္ၾကတယ္။

အုတ္ဂူတလံုးထဲကေန ကုန္းထလာတဲ့ မဲမဲေကာင္ၾကီးကို လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးေရာင္ေအာက္မွာ ေတြ႔ရတာ ျဖဳန္းခနဲ ေခါင္းေမႊးေတြေတာင္ ေထာင္ထျပီး
ေခါင္းလည္းပုတ္ေလာက္ၾကီးျဖစ္သြားတယ္။ ရင္ထဲမွာလည္း တဆတ္ဆတ္နဲ႔ ကိုတုန္ေနတာပါပဲ။ အုတ္ဂူထဲကေနသရဲၾကီး ကုန္းထလာတယ္ထင္ျပီး လူၾကီးေတြရဲ႕တဂတ္ဂတ္နဲ႔ ေမးရိုက္သံ ေတြထြက္လာတယ္။

က်ဳပ္လည္း မ်က္လံုးေတြျပာျပီး ဒူးေတြ ေခ်ာင္ကုန္လို႔ အနားက လူၾကီး တေယာက္ရဲ႕ လက္ကို အတင္းဖမ္းဆြဲ ထားရတယ္။ သရဲအေၾကာင္းေတြးေနခ်ိန္မွာ မဲမဲေကာင္ၾကီးကို အုတ္ဂူထဲက ကုန္းထေနတဲ့ပံုျမင္ရတာ ျဖဳန္းခနဲဆိုေတာ့ လိပ္ျပာလြင့္မတတ္ပါပဲ။ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ လက္ႏွိပ္ ဓါတ္မီး ၀ိုင္းထိုးေတာ့မွ သရဲမဟုတ္ဘဲ က်ဳပ္တို႔လိုက္ရွာေနတဲ့ေရႊတိုးျဖစ္မွန္းသိလိုက္ရေတာ့တယ္..။


ေရႊတိုးပံုစံကိုျမင္ေအာင္ေျပာရရင္ အုတ္ဂူထဲမွာ ကိုယ္တပိုင္းျမဳပ္ေနျပီး အေပၚပိုင္းက ကုန္းကုန္းၾကီး ျဖစ္ေန တာ။လူၾကီးေတြလည္း အေျပးအလႊား ေျပးၾကည့္ၾကေတာ့ ေရႊတိုးက သတိေမ့ေနတယ္။ ဒါနဲ႔ ေရႊတိုးကို အုတ္ဂူထဲကကမန္းကတမ္း ဆြဲထုတ္ျပီး သခၤ်ဳိင္းအျပင္ကိုသယ္သြားၾကေတာ့တယ္။ ရပ္ကြက္ထဲအထိ သယ္ သြားျပီး ေရႊတိုးအိမ္ေရာက္ေတာ့ ဒီေကာင့္ကို ႏွာႏွပ္တဲ့သူက ႏွပ္ေပးတယ္..။
ေသာက္ေတာ္ေရေတြ ပရိတ္ေရေတြ ျဖန္းေပးၾက လည္ပင္းပုတီးစြပ္ေပးနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့
ေရႊတိုးသတိရလာတယ္..။ အဲဒီေတာ့မွ သတိထားမိတာ ေရႊတိုးရဲ႕ ညာဘက္လက္ က်ဳိးသြားတာလား
အဆစ္လြဲသြားတာလား မသိဘူး။ တညည္းညည္းတညဴညဴနဲ႔ ေအာ္ေနေတာ့ တာပဲ...။

အဲဒီမွာေရႊတိုးကို လူၾကီးေတြက ဘာျဖစ္တာလည္း သရဲနဲ႔ေတြ႔ခဲ့တာလား ေမးၾကတာေပါ့။ အဲဒီမွာ ေရႊတိုးက သူ႔ရဲ႕သခၤ်ဳိင္းတြင္းခရီးစဥ္ကို ျပန္ေျပာျပေတာ့တာပဲ။ က်ဳပ္နဲ႔ေလာင္းထားတာနိင္ခ်င္လို႔ ေရႊတိုးက သခၤ်ဳိင္းထဲ ေရာက္ေတာ့က်ဳပ္ေျပးသလို ေျမျပင္ေတြေပၚက မေျပးဘူး။ ေျမျပင္ေပၚကဆို အုတ္ဂူေတြ ေရွာင္ရေတာ့ ၾကာတယ္ဆိုျပီး အုတ္ဂူတလံုးကေန ေနာက္တလံုးကို ခုန္ကူးျပီးေျပးတာကိုးဗ်..။ သူေျပာမွ က်ဳပ္စဥ္းစားမိတာ အဲဒီလိုသြားရင္ ဇီးပင္ဆီေရာက္တာ ေတာ္ေတာ္ျမန္တယ္ဗ်။ ဒီေကာင္က အဲဒီလိုသြားဘို႔ စိတ္ကူးရထားလို႔ က်ဳပ္ကို အခ်ိန္နဲ႔မွတ္ျပီး ေလာင္းမယ္လို႔စိန္ေခၚတာကိုးဗ်။ အဲဒါေရႊတိုးခမ်ာေျပးရင္းနဲ႔ အုတ္ဂူတခုကေန ေနာက္တလံုးကို ခုန္ကူးတာ ေနာက္အုတ္ဂူက သက္တမ္းၾကာျပီဆိုေတာ့ေဆြးေျမ့ေနတာ တခါတည္း အုတ္ဂူထဲ ကြ်ံၾကေတာ့တာပဲ...။

သူ႔စိတ္ထဲမွာ သရဲကသူ႔ေျခေထာက္ကို ေအာက္ကေန ဆြဲခ်လိုက္တယ္ထင္ျပီး ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္ျပီး ေမ့ သြားတာဗ်။ အုတ္ဂူထဲ အရွိန္နဲ႔ က်ေတာ့ လက္ေထာက္လိုက္မိတာ လက္ပါက်ဳိးသြားတဲ့ကိန္း ဆိုက္ေတာ့တာပဲ။
ရပ္ကြက္ထဲမွာလည္း အဲဒီအေၾကာင္း အုတ္ေအာ္ေသာင္းနင္း ျဖစ္ေနေတာ့ က်ဳပ္အဖိုးကိုယ္တိုင္ ေရာက္လာျပီး က်ဳပ္ကိုလာေခၚသြားေတာ့တယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ တိုင္မွာၾကိဳးတုပ္ျပီး ရိုက္တာမ်ား ၄ /၅ ရက္ေနမွ အရိႈးရာေတြေပ်ာက္ေတာ့တယ္။ အရိုက္ခံရတဲ့ အရိႈးရာေတြက ၅ ရက္ေလာက္နဲ႔ေပ်ာက္သြားေပမယ့္ သခၤ်ဳိင္းထဲ ၀င္ရတာ ၀ါသနာပါလို႔ဆိုျပီး က်ဳပ္ကိုသူငယ္ခ်င္းေတြက နာမည္တခု ေပးလိုက္တာ က်ဳပ္လူပ်ဳိေပါက္ ေရာက္တဲ့အထိ အဲဒီနာမည္သြားေတာ့တယ္။ အဲဒီနာမည္က “သခၤ်ဳိင္း” တဲ့ေလ..။

က်ဳပ္ကို ျမင္ရင္ သခၤ်ဳိင္းလို႔ပဲ ေခၚၾကေတာ့တယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ခင္တတ္တဲ့က်ဳပ္လည္း ေခၚခ်င္ရာေခၚ ဆိုျပီးလႊတ္ထား လိုက္တာ ၾကားပါမ်ားေတာ့ နားထဲမွာပါ ေခ်ာေနေတာ့တယ္..။ အဲဒီနာမည္ရျပီး က်ဳပ္ျပန္ဆံုးရံႈး သြားတာတခုရိွတယ္။ အဲဒါက ေကာင္မေလးေတြျမင္ရင္ အရင္လို ျပီတီတီ မလုပ္ရဲေတာ့ဘူး။ က်ဳပ္ကသူတို႔ကို သြားစရင္ သူတို႔က ေပးထားတဲ့ နာမည္ထပ္ ေနာက္တလံုးပိုျပီး သခၤ်ဳိင္းကုန္း ဆိုျပီး ေအာ္ၾကေတာ့တာကိုးဗ်...။

။......................................။

(ေညာင္ရမ္းရဲ႕ ငယ္ဘ၀ေလးပါ)