သခၤ်ဳိင္းအေၾကာင္း

19 August 2009



က်ဳပ္ဘ၀မွာ ထူးထူးျခားျခားနာမည္တလံုးကို လူပ်ဳိေပါက္ အရြယ္အထိရခဲ့ဖူးတယ္။ အဲဒီနာမည္က လြယ္လြယ္နဲ႔ ရခဲ့တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ထူးထူးျခားျခားေတြ ျဖစ္ေလ့ရိွတဲ့ က်ဳပ္အတြက္ ဒါဟာလည္း အမွတ္တရ အျဖစ္ အပ်က္တခုနဲ႔ပါတ္သတ္ျပီး ရခဲ့တာပါပဲ...။ကျမင္းေက်ာ အထလြန္ျပီး ရခဲ့တဲ့ နာမည္လို႔ေျပာရမွာပဲ...။ က်ဳပ္တို႔ ေလးတန္း ေရာက္ေတာ့ အစိုးရစစ္စာေမးပြဲနဲ႔တိုးတယ္။ အစိုးရစစ္ဆိုေတာ့ က်ဳပ္တို႔လည္း သိပ္ေပါ့ပ်က္ပ်က္ မလုပ္ရဲဘူး ေသေသခ်ာခ်ာစာက်က္ရတယ္။ ေက်ာင္းကဆရာမေတြကလည္း ညဘက္ေတြမွာ ရပ္ကြက္ ေတြကိုအလွည့္က် စာလိုက္သင္ေပးတယ္..။

ဆရာမေတြေနတဲ့ရပ္ကြက္က က်ဳပ္တို႔ရပ္ကြက္ရဲ႕ ေဘးရပ္ကြက္ေပါ့...။အခုခ်ိန္မွာ ရပ္ကြက္လို႔သာေျပာေပမယ့္
အဲဒီအခ်ိန္ကေတာ့ရြာသာသာပါပဲ။မီးမရိွတဲ့အျပင္ အဆိုးဆံုးက က်ဳပ္တို႔ရပ္ကြက္နဲ႔ ဆရာမေတြေနတဲ့ ရပ္ကြက္ရဲ႕ ၾကားမွာ သခၤ်ဳိင္းကုန္းတခုရိွတယ္။ အထင္ကရ သခၤ်ဳိင္းၾကီးေပါ့။ အဲဒီသခၤ်ဳိင္း၀င္းၾကီးက အက်ယ္ၾကီးပဲ။ အဲဒီ၀င္းထဲ မွာမွ တရုတ္သခၤ်ဳိင္းေရာ ျမန္မာေရာ မြန္ေရာ သူ႔အပိုင္းနဲ႔သူခြဲထားတာ ဝင္းၾကီးကက်ယ္လြန္းျပီး တခ်ဳိ႕ေနရာ ေတြမွာ အပင္ေတြကေတာအုပ္အေသးစား ေလာက္ေတာင္ ေပါက္ေနလို႔ ဟိုးအရင္တုန္းက က်ားမတေကာင္ ေတာင္ သားလာေပါက္ဖူးတဲ့အထိပဲ...။


ညဘက္ေတြမွာ ဆရာမေတြက စာသင္ျပီး ျပန္ရင္ က်ဳပ္တို႔ ေက်ာင္းသားေတြက သခၤ်ဳိင္းေဘးက လမ္းမအတိုင္း ျပန္လိုက္ပို႔ၾကရတယ္။ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူ အေယာက္ ၂၀ ေက်ာ္ေပါ့။ လူမ်ားေတာ့လည္း မေၾကာက္ၾက ပါဘူ။ တခ်ဳိ႕ညေတြမွာ ဆရာမေတြ ျပန္ပို႔ျပီးလို႔ ျပန္လာရင္ အဲဒီသခၤ်ဳိင္းေနရာေရာက္တာနဲ႔ က်ဳပ္နဲ႔ေရႊတိုးနဲ႔ ေလာင္းေၾကးစားေၾကး လုပ္ၾကတာပဲ။ အဲဒီ၀င္းၾကီးရဲ႕ အလယ္ေလာက္မွာ ျမန္မာသခၤ်ဳိင္းတခုရိွတယ္..။ ဇရပ္တခု ရိွျပီး ကိုးေတာင္ျပည့္ ေစတီေလးတဆူလည္းရိွတယ္။ က်ဳပ္တို႔ေလာင္းတာက အဲဒီေစတီေဘးက ဇီးသီးပင္ကေန ဇီးသီးတလံုးခူးျပီး ျပန္ထြက္လာဘို႔ ေလာင္းၾကတာ...။ က်ဳပ္တို႔ေလာင္းေတာ့ က်န္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက ၀ိုင္းတား ၾကတာေပါ့...။ညၾကီးမိုးခ်ဳပ္ မ၀င္ေစခ်င္ဘူးေလ..။


က်ဳပ္အတြက္ကေတာ့ ေန႔ခင္းေန႔လည္တိုင္း အဲဒီ ဇီးသီးသြားခူးျပီ ကစားေနၾကဆိုေတာ့ ေၾကာက္ရေကာင္းမွန္း လည္းမသိပါဘူး။ေျမပံုအေဟာင္းေတြက ေခြးေတြေဖာ္ထားတဲ့ အရိုးေခါင္းေတြ ေကာက္ျပီး မ်က္လံုးႏွစ္လံုး ေနရာမွာဇီးသီးႏွစ္လံုး ထည့္ျပီး အဲဒီေခတ္က နာမည္ၾကီးတဲ့ သိုက္သမိုင္းကားေတြထဲက စုန္းဆရာၾကီးေတြ လုပ္တမ္းကစားၾကတာကိုးဗ်..။ အဲဒီဇီးပင္ကလည္း ေရခံေျမခံ ေကာင္းလို႔လားမသိဘူး...။အပင္ေအာက္၀င္ျပီး လက္ကိုသာ အေပၚဆန္႔လိုက္ရင္ဇီးသီးတလံုးေတာ့ စမ္းမိတာပါပဲ...။အဲဒီေလာက္အထိကို ျပြတ္ခဲေနေအာင္ သီးတာ...။ေရႊတိုးကလည္း အဲဒီလိုပဲ သူကလည္း ၀င္ခူးရဲတယ္ေပါ့...။အဲဒါနဲ႔ ၅ က်ပ္ေၾကး ေလာင္းျဖစ္ၾကေရာ။


ပထမေန႔ေတြမွာ သူေရာ က်ဳပ္ေရာ ဇီးသီး ၀င္ခူးတာ ႏွစ္ေယာက္လံုး ဇီးသီး ခူးလို႔ ရေတာ့ ေလာင္းေၾကးက ဘယ္သူ႕ဘယ္သူမွ မနိင္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္..။ညတိုင္းေတာ့ ၀င္ခူးျဖစ္တာမ်ဳိးမဟုတ္ပါဘူး..။ႏွစ္ေယာက္လံုး စိတ္ပါတဲ့ေန႕မွပါ...။အားတိုင္းယားတိုင္း သခၤ်ဳိင္းထဲ ၀င္ဘို႔အတြက္ေတာ့လည္း စိတ္မသန္႔ဘူးေပါ့။ တစ္ညေတာ့ ျပႆနာ တက္မယ့္ညမို႔လို႔နဲ႔တူပါရဲ႕ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ေလာင္းေၾကးအတြက္ တက္ၾကြေနလိုက္ၾကတာ။ ေရႊတိုးက စျပီးစိန္ေခၚတာနဲ႔ ပြဲက ျဖစ္ေရာဆိုပါေတာ့။ ဒီတညေတာ့ အရံႈးအနိင္ေပၚေအာင္ဆိုျပီး အခ်ိန္မွတ္ဖို႔ပါ ေရႊတိုးက ေျပာလာတယ္...။သေဘာက ဇီးသီးခူးရံုနဲ႔တင္မရေသးဘူး ...ဘယ္သူအျမန္ဆံုး သခၤ်ဳိင္းထဲက ျပန္ထြက္ လာမလဲဆိုတာကိုပါ ထည့္တြက္ရမယ္ေပါ့။ အခ်ိန္ပိုျမန္ျပီး ဇီးသီးလည္းပါလာမယ့္ သူက အနိင္ဆိုျပီး ေလာင္းၾကတယ္...။



အဲဒီအခ်ိန္မွတ္ဘို႔ကလည္း ေရႊတိုးပဲ အစဆြဲတာပါပဲ။ သူက ဒီတခါေတာ့ အေျဖေပၚေအာင္ အခ်ိန္နဲ႔လုပ္မယ္ ဆိုျပီးေျပာတာနဲ႔က်ဳပ္လည္းလက္ခံလိုက္တာေလ..။က်ဳပ္ကေတာ့ ရံႈးတာနိင္တာေနာက္မွထား စိန္ေခၚရင္ေတာ့ ျပိဳင္လိုက္ခ်င္တာ ဘာဗီဇမွန္းမသိပါဘူး။ ဒါနဲ႔ပြဲျဖစ္ပါေလေရာ။ အရင္ပြဲေတြလိုပဲ သခၤ်ဳိင္းထဲ က်ဳပ္က အရင္ ဝင္တယ္။ သခၤ်ဳိင္းထဲ ၀င္ျပီးတာနဲ႔ က်ဳပ္က ေန႔ခင္းေန႔လည္ဘက္ သြားေနၾကလမ္းေတြအတိုင္း အုတ္ဂူေတြ ၾကားကေန ေကြ႔ပါတ္ေျပးေတာ့တာပဲ...။တခ်ဳိ႕ေျမပံုအေဟာင္းေတြကိုေတာ့ ေက်ာ္လႊားရတာေပါ့...။ ေျမပံုအသစ္ ရိွတဲ့ဘက္ကေတာ့ မသြားဘူး ဒါေတာ့စိတ္မသန္႔ဘူးေလ...။



ဇီးပင္ေအာက္ေရာက္ေတာ့ ခပ္ျမန္ျမန္တလံုးခူးျပီး သခၤ်ဳိင္း၀ကို ျပန္ေျပးရျပန္ေရာ။ အခ်ိန္မွတ္တာဆိုေတာ့ ျမန္ေလ ေကာင္းေလပဲေပါ့။ က်ဳပ္အ၀င္၀ကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ အားလံုးေပါင္း ၆ မိနစ္နဲ႔ စကၠန္႔စြန္းတယ္ေလ။ က်ဳပ္ရဲ႕စံခ်ိန္ကိုၾကည့္ျပီး ေရႊတိုးက ျပံဳးတယ္။ သူ႔အတြက္ေတာ့ ဒီပြဲက ေအးေဆးဆိုတဲ့ အျပံဳးလားေတာ့ မသိဘူး။ ေလကိုအားရပါးရ တခ်က္ရူျပီး ေရႊတိုး သခၤ်ဳိင္းထဲ ေျပး၀င္သြားေတာ့တယ္။ သိပ္မၾကာပါဘူး ခန္႔မွန္းေျခ တစ္မိနစ္ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွာပဲ ေရႊတိုးရဲ႕ ေအာ္သံနက္ၾကီး ထြက္လာတယ္....။

“အားးးးးးးး ”
“ေၾကာက္ပါျပီဗ်”


ဆိုျပီး ေအာ္သံၾကားေတာ့ က်ဳပ္တို႔လည္း ထိတ္ထိတ္ျပာျပာျဖစ္သြားရတယ္..။ဘာမ်ားျဖစ္တာပါလိမ့္ သရဲမ်ား ဂုတ္ခ်ဳိးျပီလား ဆိုျပီး ဟိုေတြးဒီေတြးနဲ႔ေပါ့...။ ပါလာတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ေၾကာက္လန္႔ျပီး ဘုရားစာ ရြတ္တဲ့ သူကရြတ္ၾက ေအာ္တဲ့သူက ေအာ္ၾကနဲ႔ ခဏေလာက္ေတာ့ကမာၻပ်က္သလိုပါပဲ။ က်ဳပ္လည္းဘယ္သူမွထိန္းလို႔ မရေတာ့ဘူး။ တခ်ဳိ႕ကလူၾကီးေတြ ေျပးေခၚၾကတယ္။ 

ခဏေလာက္ေနေတာ့က်ဳပ္တို႔ရပ္ကြက္ထဲကလူၾကီးေတြ ေရာက္လာၾကတယ္။ ေရႊတိုးဆီကလည္း
 ေအာ္သံနက္ၾကီးထြက္လာျပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း ဘာသံမွမၾကားရေတာ့ဘူး။ 
အဲဒီေတာ့မွ က်ဳပ္လည္း ေတြးေၾကာက္မိေတာ့တာ...။ ေရႊတိုးတခုခုျဖစ္သြားရင္ 
က်ဳပ္လည္းမေခ်ာင္ဘူးေလ..။ အဖိုးက အမွန္အကန္ရိုက္ေတာ့မွာသိေနတယ္..။


လူၾကီးေတြလည္း လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးေတြနဲ႔ သခၤ်ဳိင္းထဲ၀င္သြားေတာ့ က်ဳပ္လည္းဘုရားတျပီး လိုက္သြားရတယ္။
ေရႊတိုးကို ဂုတ္က်ဳိးျပီးမ်ား ေတြ႔ရမလားလို႔ ေတြးမိေသးတယ္..။လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးေတြ မီးအိမ္ေတြနဲ႔ ဟိုရွာဒီရွာ လုပ္ေနလို႔ေနာက္ဆံုးေတာ့ က်ဳပ္ကပဲ အေရွ႕ကေနလမ္းျပရေတာ့တယ္..။ ဇီးပင္ဆီသြားရာလမ္းတေလွ်ာက္ က်ဳပ္က ေရွ႕ကေခၚသြားရင္း ေဘးဘီ၀ဲယာကိုလည္း ရွာၾကတာေပါ့။ လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးနဲ႔ ဟိုထိုးဒီထိုးရင္း တေယာက္က ဟိုမွာ သရဲသရဲလို႔ ေအာ္လိုက္ေတာ့ အားလံုး၀ိုင္းၾကည့္လိုက္ၾကတယ္။

အုတ္ဂူတလံုးထဲကေန ကုန္းထလာတဲ့ မဲမဲေကာင္ၾကီးကို လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးေရာင္ေအာက္မွာ ေတြ႔ရတာ ျဖဳန္းခနဲ ေခါင္းေမႊးေတြေတာင္ ေထာင္ထျပီး
ေခါင္းလည္းပုတ္ေလာက္ၾကီးျဖစ္သြားတယ္။ ရင္ထဲမွာလည္း တဆတ္ဆတ္နဲ႔ ကိုတုန္ေနတာပါပဲ။ အုတ္ဂူထဲကေနသရဲၾကီး ကုန္းထလာတယ္ထင္ျပီး လူၾကီးေတြရဲ႕တဂတ္ဂတ္နဲ႔ ေမးရိုက္သံ ေတြထြက္လာတယ္။

က်ဳပ္လည္း မ်က္လံုးေတြျပာျပီး ဒူးေတြ ေခ်ာင္ကုန္လို႔ အနားက လူၾကီး တေယာက္ရဲ႕ လက္ကို အတင္းဖမ္းဆြဲ ထားရတယ္။ သရဲအေၾကာင္းေတြးေနခ်ိန္မွာ မဲမဲေကာင္ၾကီးကို အုတ္ဂူထဲက ကုန္းထေနတဲ့ပံုျမင္ရတာ ျဖဳန္းခနဲဆိုေတာ့ လိပ္ျပာလြင့္မတတ္ပါပဲ။ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ လက္ႏွိပ္ ဓါတ္မီး ၀ိုင္းထိုးေတာ့မွ သရဲမဟုတ္ဘဲ က်ဳပ္တို႔လိုက္ရွာေနတဲ့ေရႊတိုးျဖစ္မွန္းသိလိုက္ရေတာ့တယ္..။


ေရႊတိုးပံုစံကိုျမင္ေအာင္ေျပာရရင္ အုတ္ဂူထဲမွာ ကိုယ္တပိုင္းျမဳပ္ေနျပီး အေပၚပိုင္းက ကုန္းကုန္းၾကီး ျဖစ္ေန တာ။လူၾကီးေတြလည္း အေျပးအလႊား ေျပးၾကည့္ၾကေတာ့ ေရႊတိုးက သတိေမ့ေနတယ္။ ဒါနဲ႔ ေရႊတိုးကို အုတ္ဂူထဲကကမန္းကတမ္း ဆြဲထုတ္ျပီး သခၤ်ဳိင္းအျပင္ကိုသယ္သြားၾကေတာ့တယ္။ ရပ္ကြက္ထဲအထိ သယ္ သြားျပီး ေရႊတိုးအိမ္ေရာက္ေတာ့ ဒီေကာင့္ကို ႏွာႏွပ္တဲ့သူက ႏွပ္ေပးတယ္..။
ေသာက္ေတာ္ေရေတြ ပရိတ္ေရေတြ ျဖန္းေပးၾက လည္ပင္းပုတီးစြပ္ေပးနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့
ေရႊတိုးသတိရလာတယ္..။ အဲဒီေတာ့မွ သတိထားမိတာ ေရႊတိုးရဲ႕ ညာဘက္လက္ က်ဳိးသြားတာလား
အဆစ္လြဲသြားတာလား မသိဘူး။ တညည္းညည္းတညဴညဴနဲ႔ ေအာ္ေနေတာ့ တာပဲ...။

အဲဒီမွာေရႊတိုးကို လူၾကီးေတြက ဘာျဖစ္တာလည္း သရဲနဲ႔ေတြ႔ခဲ့တာလား ေမးၾကတာေပါ့။ အဲဒီမွာ ေရႊတိုးက သူ႔ရဲ႕သခၤ်ဳိင္းတြင္းခရီးစဥ္ကို ျပန္ေျပာျပေတာ့တာပဲ။ က်ဳပ္နဲ႔ေလာင္းထားတာနိင္ခ်င္လို႔ ေရႊတိုးက သခၤ်ဳိင္းထဲ ေရာက္ေတာ့က်ဳပ္ေျပးသလို ေျမျပင္ေတြေပၚက မေျပးဘူး။ ေျမျပင္ေပၚကဆို အုတ္ဂူေတြ ေရွာင္ရေတာ့ ၾကာတယ္ဆိုျပီး အုတ္ဂူတလံုးကေန ေနာက္တလံုးကို ခုန္ကူးျပီးေျပးတာကိုးဗ်..။ သူေျပာမွ က်ဳပ္စဥ္းစားမိတာ အဲဒီလိုသြားရင္ ဇီးပင္ဆီေရာက္တာ ေတာ္ေတာ္ျမန္တယ္ဗ်။ ဒီေကာင္က အဲဒီလိုသြားဘို႔ စိတ္ကူးရထားလို႔ က်ဳပ္ကို အခ်ိန္နဲ႔မွတ္ျပီး ေလာင္းမယ္လို႔စိန္ေခၚတာကိုးဗ်။ အဲဒါေရႊတိုးခမ်ာေျပးရင္းနဲ႔ အုတ္ဂူတခုကေန ေနာက္တလံုးကို ခုန္ကူးတာ ေနာက္အုတ္ဂူက သက္တမ္းၾကာျပီဆိုေတာ့ေဆြးေျမ့ေနတာ တခါတည္း အုတ္ဂူထဲ ကြ်ံၾကေတာ့တာပဲ...။

သူ႔စိတ္ထဲမွာ သရဲကသူ႔ေျခေထာက္ကို ေအာက္ကေန ဆြဲခ်လိုက္တယ္ထင္ျပီး ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္ျပီး ေမ့ သြားတာဗ်။ အုတ္ဂူထဲ အရွိန္နဲ႔ က်ေတာ့ လက္ေထာက္လိုက္မိတာ လက္ပါက်ဳိးသြားတဲ့ကိန္း ဆိုက္ေတာ့တာပဲ။
ရပ္ကြက္ထဲမွာလည္း အဲဒီအေၾကာင္း အုတ္ေအာ္ေသာင္းနင္း ျဖစ္ေနေတာ့ က်ဳပ္အဖိုးကိုယ္တိုင္ ေရာက္လာျပီး က်ဳပ္ကိုလာေခၚသြားေတာ့တယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ တိုင္မွာၾကိဳးတုပ္ျပီး ရိုက္တာမ်ား ၄ /၅ ရက္ေနမွ အရိႈးရာေတြေပ်ာက္ေတာ့တယ္။ အရိုက္ခံရတဲ့ အရိႈးရာေတြက ၅ ရက္ေလာက္နဲ႔ေပ်ာက္သြားေပမယ့္ သခၤ်ဳိင္းထဲ ၀င္ရတာ ၀ါသနာပါလို႔ဆိုျပီး က်ဳပ္ကိုသူငယ္ခ်င္းေတြက နာမည္တခု ေပးလိုက္တာ က်ဳပ္လူပ်ဳိေပါက္ ေရာက္တဲ့အထိ အဲဒီနာမည္သြားေတာ့တယ္။ အဲဒီနာမည္က “သခၤ်ဳိင္း” တဲ့ေလ..။


က်ဳပ္ကို ျမင္ရင္ သခၤ်ဳိင္းလို႔ပဲ ေခၚၾကေတာ့တယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ခင္တတ္တဲ့က်ဳပ္လည္း ေခၚခ်င္ရာေခၚ ဆိုျပီးလႊတ္ထား လိုက္တာ ၾကားပါမ်ားေတာ့ နားထဲမွာပါ ေခ်ာေနေတာ့တယ္..။ အဲဒီနာမည္ရျပီး က်ဳပ္ျပန္ဆံုးရံႈး သြားတာတခုရိွတယ္။ အဲဒါက ေကာင္မေလးေတြျမင္ရင္ အရင္လို ျပီတီတီ မလုပ္ရဲေတာ့ဘူး။ က်ဳပ္ကသူတို႔ကို သြားစရင္ သူတို႔က ေပးထားတဲ့ နာမည္ထပ္ ေနာက္တလံုးပိုျပီး သခၤ်ဳိင္းကုန္း ဆိုျပီး ေအာ္ၾကေတာ့တာကိုးဗ်...။


။......................................။
(ေညာင္ရမ္းရဲ႕ ငယ္ဘ၀ေလးပါ)

49 comments:

ေဇာ္ said...

ဟယ္ ... စိတ္မေကာင္းစရာေတြေတာ့ျဖစ္ကုန္ပါျပီ။
ၾကာသာမုိးက်ိဳး က်ေနာ္ ၁ ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ စိတ္မေကာင္းလုိက္တာ။ ဟိဟိ။


ကုိက်ိဳးေရ .. ေက်းဇူးဗ်။ က်ေနာ္ တစ္သက္နဲ႕တစ္ကုိယ္ ၁ဖူးသြားတယ္ဗ်။ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေအာင္ သိပ္လုပ္တာကုိးးး က်ေနာ့္အကုိက။ ဟိဟိ။ =]

Yu Ya said...

ဘယ္ရမလဲ ေဇာ္ရယ္... ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ၂. ပါဗ်..

yu ya

Yu Ya said...

အဟဲ..ကိုၿမစ္က်ိဳးအင္းေရ... ေနာက္ဆို ငယ္နာမည္ေလး လွမ္းေခၚလိုက္မယ္

yu ya

jr.လြင္ဦး said...

သယ္ရင္းေရ. နင့္အေတြ႔အၾကံဳေတြက ေရလည္ ေျမၾကီးဆန္တယ္..
စာေရးဆရာေကာင္းတစ္ေယာက္ပါဘဲ..
တကယ္..

ေဇာ္ said...

ဟားဟား
ရယ္လဲ ရယ္ရ၊ နဲနဲလဲ လန္႕ဖုိ႕ေကာင္းတယ္ဗ်ာ။ ေစာင္ျခံဳထဲကေန ဖတ္ေနတာ အလုပ္သြားကာနီးကုိ။ ဟြင္း။ =]

မခ်စ္ရ said...

အကိုေရဒီ့ထက္ေၾကာက္စရာေကာင္းတာေရးပါ....:P

ေမဇင္ said...

ဟိဟိ... ဒီမွာ တေစၥၾကီးလ ကမနက္ျဖန္စျပီေလ...အဲဒါေၾကာင့္ မန္ဂ်ာက ေနာက္ေန႕ေစာေစာ ျပန္မယ္လုိ႕ေျပာျပီးခါစ.... ပိုစ့္အသစ္၀င္လာလုိ႕ ၾကည့္ေတာ့ post ကိုၾကည့္ျပီး ဖတ္ရင္ ေကာင္းလား မေကာင္းလား စဥ္းစားေနတာ သူမ်ားေတြ ဦးကုန္ျပီ... သရဲ အေၾကာင္းဆို အရမ္း ေၾကာက္တာေလ...သခ်ၤဳင္းဆိုေတာ့ ေသခ်ာေနျပီ သရဲ အေၾကာင္းဆိုတာ...ခုေတာ့လဲ ေၾကာက္စရာမေကာင္းပဲ ရီစရာေကာင္းေနတာကိုး..... အဟဲ ေတာ္ပါေသးတယ္.။

ဝက္ဝံေလး said...

ဟဟဟ ေအာ္ ကုိယ္ေတြ႔ဆုိတာ ဒါလား ဟြင္းးးးးး ေကာင္းသားပဲ အဟီးးးးး ရယ္လိုက္ရေသးတယ္ ေနာက္ဆံုးေလ ကိုျမစ္က်ိဳးအင္း အရုိက္ခံရတယ္ဆုိတာ ဟိဟိ ေတာ္ေတာ္ နာသြားလားဟင္ အံုဖြ အံုဖြ ခ်ီးတံု မတ္တပ္ထ ဟိဟိ
ေၾကာက္စရာေကာင္းမလားလို႔ လာဖတ္တယ္ ေကာင္းလဲ မေကာင္းဘူးေၾကာက္စရာ ရယ္ပဲရယ္ရတယ္ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ႔ဟာ ေရးပါဗ်ိဳးးးးးးးးးးး

ကဲ လိမ္႔ျပီေနာ္ ဒုန္းးးးးးဒုန္းးးးးးး ဘုိင္ ဝက္ ဆုိေတာ႔ဂလိုပဲ ေျပာမယ္ထင္တယ္ ပ်ံျပီေနာ္ ဖလပ္ဖလပ္ သံုးလုိ႔ရေတာ႔ဘူးေလ ဟိဟိ တာ႔တာ

mgphonemyint said...

ၾကံၾကံဖန္ဖန္ေဆာ့ရတယ္လုိ႔ သခၤ်ဳိင္းရယ္
ေကာင္မေလးေတြေခၚတဲ့ နာမည္ကေတာ့ မုိက္တယ္ေနာ္...း) ။

ေရႊ ယြန္း ဝါ said...

မေၾကာက္ဘူးလား၊ ေၾကာက္စရာၾကီး။
ကိုေညာင္ရမ္းရဲ့ ငယ္ဘဝကလဲအမ်ိဳးမ်ိဳးပါလား။

Anonymous said...

တကယ္ၾကီးလား.. ခြိခြိ

kiki said...

ကို ပိုင္တေယာက္ ေတာ့
က်ိဳးလိုက္ ကုန္းလိုက္ နဲ ့..
အင္း ... ဇီးသီးေတြေရာ ...
ခုထိ ၊ ခူးေနတံုးလား ။
ဇာတ္လမ္းက ဆက္ရန္ရွိေသးသလိုဘဲေနာ္ ။
သူရဲ ေတာင္ မထြက္လာေသးဘူးေလ ....

အပိုင္း ၂ ေရးပါဦး ။ သူရဲမ ေခ်ာေခ်ာေလး ဆံပင္ဖါးလ်ား နဲ့...

မယ္႔ကိုး said...

ကိုေညာင္ရမ္းရဲ့ ငယ္ဘဝက အရမ္းစံုတယ္ေနာ္။ စာေရးဆရာေရးတတ္ေတာ့လည္း ဇာတ္လမ္းေကာင္းဖတ္ရတာေပါ့ :)

ေတာင္ေပၚသား said...

ေတာ္ေတာ္ဆုိးတဲ့ ကေလးဘ၀ပဲ အကုိေရ း)
ေနာက္တခါ ငယ္နာမည္ေလးပဲ ေခၚေတာ့မယ္ း)

ေလးစားလ်က္
ေတာင္ေပၚသား

Phyo Maw said...

သံုးခ်ိဳင္းကင္း
လို႕ ေကာင္မေလးမ်ားက ေခၚသည္။
ကိုကိုလူပ်ိဳ အရွက္ပိုရသည္။
ကလိကလိ

မိုးေကာင္းသူ said...

ေခါင္းစဥ္ျမင္သာနဲ႔တင္ေၾကာက္ေနမိတယ္။ ေျပာတာ ေျပာရပါတယ္ လူတုိင္း သခၤ်ဳိင္းေျခတစ္ဖက္လွမ္းၿပီးၿပီပဲေလ။ ေနာ္။ ငယ္နာမည္ေတာ႔ သိသြားၿပီ။

Anonymous said...

ကၿမင္းစရာ အဲေလာက္ေတာင္ပဲ ရွားရလား..ဟင္။ အဖုိးမုိ႔ေပါ့ဗ်ာ က်ေနာ္သာဆုိ ဟင္း..ဟင္း နာၿပီးသာမွတ္ေပေတာ့..။

မိုးစက္အိမ္ said...

ဖတ္လို.ေကာင္းတယ္ ကိုက်ိဳး ေမ်ာသြားတယ္
ကိုက်ိဳးစာေတြ ပို.စ္ေတြ တိုင္းကဖတ္လို.ေကာင္းတယ္ဗ်ာ
ဒီလိုစာမ်ိဳးက ခံစားေရးလို.မရဘူးဗ်...ကိုယ္တိုင္ၾကံဳေတြ.
တာမ်ိဳး ဒါမမဟုတ္ရင္ ကို.ပတ္၀န္းက်င္မွာေတြ.ၿမင္
မွတ္သားထားႏိုင္တာမ်ိဳးမွဘဲ ေရးႏိုင္တာဗ်ိဳ. ...
ေနာက္ပို.စ္ေလးေတြ ေမွ်ာ္ေနအံုးမယ္ဗ်ာ ...

ေႏြဆူးလကၤာ said...

ေၾကာက္စရာႀကီးဗ်ာ။ ရွာရွာေပါက္ေပါက္ လုပ္တတ္တယ္။

ဧရာ၀တီသား said...

ေၾကာက္စရာကို ရယ္စရာ ဟာသေႏွာျပီး ေရးထားတာ ဖတ္လို႔ ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကေတာ႔ ဒါမ်ိဳး အေလာင္းအစားနဲ႔ ေတာင္ မလုပ္ရဲဘူးဗ်ိဳ႕။

ခင္မင္လ်က္

စည္သူ said...

ဟုတ္ပါ့ဗ်ာ....

လာစမ္းပါ.. လာေလာင္းလိုက္စမ္းပါ..
ဒါမ်ိုဳးဆိုလုိ႔ကေတာ့.. ဟမ္း.ဟမ္း
ျပင္းေတာင္ျပင္းေသးတယ္...

ဝမ္း.. တူး.. သရီး.. ေျပးၿပီ(((((((((((ေဟ့))))))))))))))

yangonthar said...

စိတ္ဝင္စားဖုိ ့လည္းေကာင္းပါတယ္ ငယ္ဘဝ သူငယ္ခ်င္းေတြ အေလာင္းအစား လုပ္ၾကတာ ကုိလည္း ျမင္ေယာင္လာမိတယ္ အေရးအသား က ညက္ေတာ့ ေရႊတုိး အျဖစ္ေကာ ေညာင္ရမ္း ငယ္ရဲ ့အသြင္ကုိပါ ကြက္ကြက္ ကြင္းကြင္းကုိ ျမင္ေတာ့တာပါပဲ အရမ္းေကာင္းတယ ္အစ္ကုိ
ေအာင္ျမင္ပါေစ
ေလးစားလွ်က္
ရန္ကုန္သား
:D

kaungkinpyar said...

ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ ေညာင္ရမ္း ငယ္ဘ၀ပါလား၊ ဒါမ်ိဳးဆိုတာ မေလာင္းေကာင္းပါဘူးဟယ္၊ အင္း ငယ္ေသးေတာ့ လုပ္ခ်င္တာပဲ သိတာ ေနမွာပါ၊ မေတာ္ လန္႔ျပီး အသက္ပါ ပါသြားရင္ ပီးေရာ၊ အမ သာဆို အဲ့နားတင္ အသက္ထြက္မယ္၊

thawzin said...

သခၤ်ဳိင္းမွာ ဇီးသီးခူးစားၾကမယ္
ဒီမွာ့ေတာ့ ဇီးသီးမသီးေတာ့ ပန္းသၤီးခူးၾကမယ္
အခ်ဥ္သီးဆုိ အခ်ဥ္တယ္ေပါ့
အခ်ဳိသီဆုိ ေရခဲေသတၱာထဲ ထည့္ျပီး ဥထားမယ္
အုိေက?

ကိုညီမင္း said...

တကယ့္ေပါက္ေပါက္ရွာရွာပါလား ကိုယ္ေတြ႔ဆိုေတာ့
ဖတ္ေကာင္းတယ္စိတ္ကူးျပီးေရးရင္အဲလိုေတြးမိမွာ မဟုတ္ဘူးေနာ္

အေနာ္ said...

ငယ္ငယ္တုန္းက အေၾကာက္အရြံ႕မရွိ ေဆာ့ခဲ့တာေလးေတြ ျပန္သတိရမိတယ္ဗ်ဳိ႕
ဒါေပမဲ့ အကုိရာ တုိင္မွာဖက္ပီး အရုိက္ခံရတာေတာ့ မေကာင္းပါဘူးေနာ့္
ေနာက္ပီး နာမည္ေျပာင္ေပးတာကလဲ တကယ့္ကို တြင္တယ္ေနာ္ အသက္ႀကီးတဲ့အထိ
အေနာ္ဆုိ နာမည္ေျပာင္ေတြ မွတ္ကုိ မမွတ္မိေတာ့တဲ့အထိပဲ ဟီးဟီး
အကုိ ေညာင္ရမ္းရဲ႕ ငယ္ဘဝေတြက ရီရတယ္ေနာ္
ေရးတာ အရမ္းေကာင္းတယ္ အကုိ

သားၾကီး said...

သယ္ရင္းေရ ေညာင္ရမ္းရဲ့ ငယ္ဘဝက
သဲထိတ္ရင္ဖိုပါပဲလားဗ်
ေရခံေျမခံေကာင္းတဲ့ဇီးသီးေတြ ခ်ိဳဆိမ့္ေနမွာပဲ ဟီးးး

အိုက္ခီေလာက္ said...

ေအာ္ဂ်စ္ညီမေလးက တစ္ ရသြားတာကိုး အဟတ္
ေကာင္းပါေလ့ ေကာင္းပါေလ့ အျမဲတစ္ရပါေစကြယ္ ငွဲငွဲ
ရင္တစ္ထိတ္ထိတ္နဲ ့ဘာမ်ားျဖစ္မလည္းဆိုျပီးဖတ္လုိက္တာ ေနာက္ေတာ့ အေတာ္ရီရတာပဲ ဟဟ
ကိုက်ဳိးေတာ့လက္သံေျပာင္တယ္ ေရးထားတာ

naylin said...

Fantasy Game ကစားတာေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ Myanmar က ကစားတဲ့သူသိပ္မရွိေသးဘူးဗ်။
ကိုယ့္ဆရာက ခ်ယ္ဆီးFan မဟုတ္တာေတာ့ေသခ်ာျပီ။ မန္ယူFan ဆို တစ္ခုေျပာခဲ့မယ္။
Burnley ကိုရွံဳးသြားရေလာက္ေအာင္ေတာ့ ေစာပါေသးတယ္ ကိုယ့္လူရယ္:)

flowerpoem said...

ေညာင္ရမ္းရဲ႕ ငယ္ဘ၀က ဖတ္လို႕ေကာင္းတယ္ သရဲမေၾကာက္ဘူးေပါ့ေနာ္ :P

တလႏြန္ said...

ဇာတ္လမ္းအဖြင့္မွာ သခ်ၤဳ ိင္းကုန္းအေနအထားအရ ကုိေညာင္ရမ္းငယ္ဘဝမွန္း မွန္းဆမိတယ္။ ေတာ္ေတာ္ဆုိးတဲ့ ကုိေညာင္ရမ္းၾကီးပဲ။ ကုိၿမစ္က်ိဳး အေရးေကာင္းတယ္ဗ်ာ။ ဆုံးေအာင္ ဖတ္ၿဖစ္တယ္။

ခင္မင္ၿခင္းႏွင့္
တလႏြန္

rose of sharon said...

ေခါင္းစဥ္ၾကည္႕ၿပီး ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ဖတ္တာ... ရီစရာၿဖစ္ေနတယ္...

ကိုလူေထြး said...

သခၤ်ိဳင္းအေၾကာင္းေျပာရင္ "ေရႊ" ပါတဲ့ နာမည္တခုကို သြားသြားသတိရတယ္...

တိုက္ဆိုင္တာနဲ႕ တူပါရဲ႕... :P

သူႀကီးမင္း (တုုံးဖလား) said...

ကုိးသခ်ၤ ိုင္း.. အဲ... ကုိသခၤ် ိဳင္း... အဲဗ်ာ...ေယာင္ကုန္ၿပီ။... ကုိျမစ္က်ိဳး...ငယ္ဘ၀ကေတာ့ စုံေနတာပါဘဲဗ်ာ။
ပုံျပင္တစ္ပုဒ္မဟုတ္ေတာ့ ပိုဖတ္လုိ႔ေကာင္းတယ္။

ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစဗ်ာ။

ေဆာင္းယြန္းလ said...

ဖတ္လို႔ေကာင္းလိုက္တာ...ေရးခ်က္ေတြကပီၿပင္တယ္ညီေလးေရ...

ဏီ(န္)ကင္း said...

ေၾကာက္စရာေတြေရာ၊ေပ်ာ္စရာေတြေရာပဲ။ေကာင္းတယ္ဗ်ဖတ္လို႔။ငယ္ဘ၀ေလးေတြေပါ့

M**e said...

မေၾကာက္တဲ့အတိုင္းပဲကစားစရာရွားလို႔ေနာ္

Sein Lyan Tun said...

ငယ္ငယ္တုန္းကဆို သင္ခ်ိဳင္း အနားမေၿပာနဲ႔

အသံေတာင္ ႀကားရဲတာမဟုတ္ဘူး

အဲေလာက္ထိ သတၱိေကာင္းခဲ့တာ

ခုေတာ့ အဲဒီပိုစ့္ေလးတစ္ခု ေရးဖူးတယ္

ၿပန္တင္ေပးမယ္

ခ်စ္တဲ့

ဖိုးစိန္

Younggun said...

ဇာတ္လမ္းက အစကေန အဆံုးထိကို ဆြဲေခၚသြားတာပဲဗ်။ ေတာ္ရံု ထူးျခားအျဖစ္ပ်က္ဆုိ ဖတ္ေလ့မရွိေပမယ့္ ဒါက်ေတာ့ တကယ္ေမ်ာပါသြားတယ္ဗ်ာ။ က်ေနာ္အစက ထင္ထားတာက အဲလို မဟုတ္ဘူး။ သူငယ္ခ်င္းကို တစ္ေယာက္ေယာက္ကမ်ား တကယ္ဆြဲထားလိုက္သလားေပါ့။ ဟဲဟဲ။

သုေျဒၷ said...

ဒါေလးမ်ား အသာေလး လာထား ရုိးေနျပီ ..............အကို ့မွာလဲ ခပ္ဆင္ဆင္ တကဲ ့ျဖစ္ရပ္ေလး..............ရွိဘူးတယ္..ဒီ ပို ့စ္ ေလးဖတ္မိေတာ ့မွ ျပန္ျပီး..........သတိိရသြားတာ ေတြ ါရင္ေျပာျပမယ္ ေခါင္းစဥ္ေလး..မွတ္ထားလိုက္ ေရတြင္းျကီးတဲ ့ ခင္တဲ ့ကိုျကီး သုေျဒၷ

သမီးပ်ိဳ said...

အကိုက ေတာ္ေတာ္ေရးတတ္တာပဲေနာ္...ငယ္နာမည္ ေလးေခၚခ်င္ေပမယ့္ ရိုင္းမွာစုိးတယ္ေလ သုန္းခ်ိဳငး္ကင္း ဆိုရင္ေရာ...ဟိဟိ..ေနာက္တာေနာ္ သမီးပ်ိဳသာျပိဳင္ ပြဲ၀င္ရင္ေလ ေၾကာက္လို႕ေသလိမ့္မယ္ ဒါေၾကာင့္ေလ ေန႕လယ္ကတည္းက ၾကိဳခူးထားျပီးျပိဳင္ေတာ့မယ္ သရဲနဲ႕ ေတြ႕ရင္အာဘြားေပးလုိက္မယ္ အာဘြားးးးးးးး

မငံု said...

ကိုျမစ္က သိပ္အေလာင္းအစား ၀ါသနာမပါရွာဘူးပဲ။ သခ်ိၤဳင္းထိေတာင္ ေလာင္းရဲတယ္ဆိုေတာ့။ မငံုေတာ့ ေန႔ခင္းသြားခိုင္းရင္ေတာင္ မသြားရဲဘူး။ နာမည္ေလးမဆိုးဘူးပဲ။ :))

chitpalone said...

ေအာင္မေလး ေတာ္ေတာ္ကုိ သတၱိေကာင္းတာပါလားေနာ္။ က်ားမေတာင္ သားလာေဖာက္ဖူးတယ္ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ေတာနက္မယ္ထင္တယ္ေနာ္။ က်ားျမင္ဖူးခ်င္လိုက္တာ။ အရုပ္ဟုတ္ဘူးေနာ္ အဟိ။ အခုတေလာ ကုိျဖဴေလး ေခတ္မဟုတ္ေတာ့ဘူးထင္တယ္။ ကုိေညာင္ရမ္းက ထက္ထက္လိုပဲ ေခတ္စားေနပံုရတယ္ေနာ္။ အဟိ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ ခင္မင္ေလးစားလွ်က္
ညီမေလး ပုန္းပုန္း

Mogok Thar said...

စာေရးက လႊတ္ေကာင္းကိုး ကိုယ့္လူရ

အကိုလဲ သခ်ိဳင္းေဘး ကပ္လွ်က္မွာ ေနတဲ့ သယ္ရင္းမိသားစုဆီ သြားသြားလည္ခဲ့တဲ့ ငယ္ဘ၀ သတိရသြားတယ္။ ခုလို ေျပေျပျပစ္ျပစ္ေလး မေရးတတ္ေတာ့ ဒီတိုင္းပဲ အမွတ္၇ထားေတာ့မယ္။

:-)

(rွတ္ခ်က္။ ။အဲဒီသယ္ရင္း အိမ္က ကိုယ္သြားလည္တိုင္း တခါမွ သရဲ မေတြ႕ဖူးပါဘူး။ ရပ္ကြက္ထဲက လူေတြကေတာ့ သူတို႔ အိမ္မွာ သရဲေတါ ေမြးျပီး ခိုင္းစာူၾကတယ္။ သူတို႔ မတည့္တဲ့ သူေတြကို ေမြးထာတဲ့ သရဲေတြ ညဘက္ လႊတ္ပီး အေျခာက္ခိုင္းတာ္လို႔ သိပ္နာမည္ၾကီးတာ)

အားၾကီးခ်စ္ေလး said...

သခ်ၤဳ ိင္းဆိုလို႔ ေက်ာခ်မ္းသြားတယ္။
ခုလဲဘာထူးလို႔လဲ စိန္ေခၚရင္ ေလာင္းမယ္ေလ ၾကာသလားလို႔ ဆိုတဲ့ လူမ်ိဳးေနာ္ ။
တို႔အကိုေတြက ေတာ့ ၿဖစ္ရမယ္.....ေ၀း။

အားၾကီးခ်စ္ေလး

ဂ်စ္ said...
This comment has been removed by the author.
မိုးခါး said...

ဆိုးခ်က္
သတိၱလည္းေတာ္ေတာ္ေကာငး္
ငယ္နာမည္ေတာ့ မေခၚေတာ့ပါဘူး :P

မိုးေမာင္(HappyCloud) said...

ဂြတ္တယ္ဗ်ာ...။ အဲဒီလို ကိုယ္ေတြ႔ဟာသေလးေတြ ဖတ္ရတာ အရသာရွိတယ္။

Angel Shaper said...

တစ္ ရျပန္ျပီဗ်။။
ငေဇာ္ရယ္ ပ်င္းေတာင္ပ်င္းေသးတယ္ေနာ္။
နင္တစ္ယူသလို ငါလဲ အားက်မခံ တစ္ျပန္ယူပါတယ္ေအာက္ဆံုးကေန ဟဟားးးးးးးးးး
ကိုျမစ္ႀကီး ေပါက္ေပါက္ရွာရွာဗ်ာ။
သတိၱရွိတာကို ခ်ီးက်ဴးပါတယ္။ အဟုတ္။
သမီးဆို ဒီေခါင္းစဥ္ႀကီး ျမင္တယ္။ အခန္းထဲမွာ တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနလို ့။ ခု လူစံုေတာ့မွ ဒီပိုစ့္ကို ျပန္ဖတ္တာ။ ဟီးးးး အဲေလာက္ သတိၱေကာင္း၏။ ဟိဟိ
ဒီလဆို ကုလားေတြ ဥပုဒ္တဲ့ဗ်ာ။ ညည မနက္တစ္နာရီမွ ဆိုင္ပိတ္တယ္။ အေပါ့သြားခ်င္ရင္ တစ္ေယာက္တည္းမသြားရဲလို့ မေန့ကေတာင္ ဆိုင္က ကုလားႀကီးကို အေပါက္၀ထိလိုက္ပို့ ့ခိုင္းရတယ္။ လူမရွိလို ့ေလ။ ဟီးးးးးးးး
အမွန္က ေႀကာက္တာ ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ေယာက္တည္း အရမ္းတိတ္ဆိတ္ေနရင္၊ အဲလိုေလးေတြေပါ့ ဟဲဟဲ မေနတတ္တာပါ။ ေလးစားတယ္ ကိုသခၤ်ိဳင္းႀကီးကို အဲ.. ကန္ေတာ့ ဟီးး ကိုျမစ္ႀကီးကို.... ဟိိဟိ

 

Posts Comments

©2006-2010 ·TNB