ဘေလာဂ္ဂါ ႏွင့္ အဏၰဝါ

အခန္း (၁)
ခရီးထြက္ၿပီ

အေစာပိုင္းက ႏႈတ္ဆက္သံမ်ားျဖင့္ ကြ်က္ကြ်က္ညံေနေသာ ဆိပ္ကမ္းသည္ ယခုေတာ့ တစ္ေျဖးေျဖးေဝး၍ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။ လက္ျပႏႈတ္ဆက္ ေနသူမ်ားလည္း အလွ်ဳိလွ်ဳိ လွည့္ျပန္သြားၾကသည္ကို ရႊင္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ စက္ေလွေပၚမွ လွမ္းၾကည့္ေန၍ ျမင္လိုက္ရသည္။ ရန္ကုန္ဆိပ္ကမ္းကို ခြဲခြါခဲ့ရေပမယ့္ မည္သူမွ် စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ျခင္းမရိွၾကေပ။ ဤခရီးစဥ္သည္ သူတို႔အတြက္ အေပ်ာ္ခရီး စဥ္တခုသာ ျဖစ္သည္...။

သူတို႔ခရီးစဥ္ရဲ႕ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္သည္ ၿမိတ္ကြ်န္းစု ထဲက ကြ်န္းတစ္ကြ်န္း ဆီကို အေပ်ာ္ခရီး ထြက္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ပင္လယ္ေလလည္း ရွဴရႈိက္ရင္း တခ်ဳိ႕ေတြအတြက္လည္း ငါးမွ်ားရင္း ေဒသႏၱရဗဟုသုတလည္း ရျခင္းငွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး တစုတေဝးထဲ ခရီးထြက္လာ ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ယခုမွ ဆိပ္ကမ္းက စထြက္လာျခင္း ျဖစ္ေပမယ့္ စက္ေလွတစ္စီးလံုး ေပၚတြင္ ေပ်ာ္ရႊင္သံတို႔ စတင္ေနေလၿပီ။

ဒီခရီးစဥ္ အစအဆံုးရဲ႕ ခရီးစရိတ္ စားစရိတ္ေတြကို မမိုးခ်ဳိသင္း က အကုန္အက် ခံေပးထားျခင္းျဖစ္သည္။ ဘေလာ့ဂါ ေမာင္ႏွမေတြ အားလံုးနဲ႔ ဆံုေတြ႔ခ်င္စိတ္ အရင္ထဲက ရိွခဲ့ေသာ မမိုးခ်ဳိသင္း အဓိဌာန္ျဖင့္ ထီထိုးခဲ့သည္မွာ ေတာ္ေတာ္ၾကာခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ ယခုေတာ့ အဓိဌာန္ ေအာင္သြားေတာ့သည္။ သူ ထီေပါက္ခဲ့ ေလၿပီ။

ေပါက္ထားေသာ ထီလက္မွတ္ ကိုေတာင္ ဆုေငြမထုတ္ရေသးေပ။ ထီသည္ေလး လာအေၾကာင္းၾကားတဲ့ ညမွာပဲ ဘေလာဂ္ဂါေမာင္ႏွမေတြကို ခရီးထြက္ဘို႔ ဘယ္သူ ဘယ္ရက္အားသလဲ ရက္ေတြ ညိွေတာ့သည္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အားလပ္ရက္ ရေသာ အခ်ိန္မွာ ဒီရက္ပိုင္းသာ ျဖစ္ေနသျဖင့္ ဤခရီးစဥ္ကို ခ်က္ခ်င္း စီစဥ္ရေတာ့သည္..။

တကယ္ျပႆနာဟု ဆိုရမွာက ထီလက္မွတ္က ခ်က္ခ်င္း ေငြထုတ္ယူ၍ မရေသးျခင္း ျဖစ္သည္။ ခရီးစဥ္အတြက္ တက္ၾကြေနသျဖင့္ ေနာက္တေန႔မွာပဲ ဘဏ္မွ ေငြသြားေခ်း လိုက္သျဖင့္ ထိုျပႆနာ ေျပလည္သြားေတာ့သည္။ ျပန္ေရာက္မွပဲ ဆုေငြထုတ္ၿပီး ဘဏ္ေၾကြးကို ျပန္ဆပ္လိုက္လ်င္ ျဖစ္တာပဲ ဟု ေတြးမိေသာေၾကာင့္ ခရီးကို စီစဥ္ျဖစ္ေတာ႕သည္။ ဤ အေပ်ာ္ခရီးစဥ္ကို လိုက္မည့္ နိင္ငံရပ္ျခားတိုင္းျပည္မ်ားမွ ဘေလာ့ဂါမ်ားကို အနီးကပ္ဆံုး ေလယာဥ္အခ်ိန္ ျဖစ္ေအာင္ အသြားအျပန္ ေလယာဥ္လက္မွတ္မ်ားကို တစ္ေယာက္ျပီး တစ္ေယာက္ကို တစ္ေန႔လံုး ပို႔ေပးေနခဲ့ရသည္။ ဤခရီးစဥ္ကို အစအဆံုး သူတာဝန္ယူေပးမည္ မဟုတ္လား။


အမ်ားစုမွာ စကာၤပူအေျခစိုက္ ဘေလာ့ဂ္ဂါမ်ား ျဖစ္သျဖင့္ စုစည္းရသည္မွာ အဆင္ေျပလြယ္ကူသည္။ လင္းၾကယ္ျဖဴ ၊ မငံုႏွင့္ ႏွင္းနဲ႔မာယာ စသည့္ ဒူဘိုင္း အေျခစိုက္ ဘေလာ့ဂ္ဂါမ်ားသည္လည္ ေလယာဥ္ကြင္းသို႔ သြားရာ ကားေပၚတြင္ထဲက တစုတစည္းထဲ စုစည္းမိသည္မွာ ယခု ရႊင္ေပ်ာ္ေပ်ာ္စက္ေလွေပၚ ေရာက္သည္ အထိျဖစ္သည္။ မဆုမြန္၊ ပန္းကဗ်ာ ၊ မေခ်ာ ႏွင့္ အေနာ္ တို႔ကေတာ့ ရန္ကုန္ဆိပ္ကမ္းကို အရင္ ေရာက္ႏွင့္ ေနၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။ Young Gun သက္တန္႔ခ်ဳိ ၊ မေရႊစင္ဦး ၊ မျမေသြးနီ ႏွင့္ မသိဂၤါေက်ာ္ တို႔ကေတာ့ ရန္ကုန္ကေန အဆင္သင့္ ေစာင့္ေနသည္။ ကုိေဆာင္းယြန္းလ ၊ ကိုဒူကဘာႏွင့္ မမိုးခ်ဳိသင္း တို႔ လည္း မေရွးမေႏွာင္း ရန္ကုန္ကို ဆိုက္ေရာက္လာသည္။ မေကာင္းကင္ျပာ၊ မခ်စ္ၾကည္ေအး ၊ မအင္ၾကင္းသန္႔ ၊မသဒၶါလိႈင္း၊ မဒ႑ာရီ ၊ Jr.လြင္ဦး ၊ ကိုမ်ဳိး(အညာေျမ) ၊ ကိုဂ်စ္တူး(မံုရြာ) ၊ၿဖိဳးေမာ္ ၊ မိုးေမာင္ ရီႏိုမာန္၊ ၾကည္ျဖဴပိုင္ ဝိုင္း ႏွင့္ ႏွင္းေဟမာ အစရိွေသာ စကာၤပူ အေျခစိုက္ ဘေလာ့ဂ္ဂါမ်ားကေတာ့ ေလယာဥ္ေပၚမွာထဲက စၾကေနာက္ၾကရင္း အေပ်ာ္ခရီးကို စတင္ခဲ့ၿပီးၿပီ ျဖစ္သည္။ မခင္ေလးငယ္ ၊ အျဖဴေရာင္နတ္သမီး ၊ မငယ္နိင္ ၊ ေသာ္ဇင္ ႏွင္႕ ကုိေဇာ္တို႕ကေတာ့ မိမိတို႔ ေနရပ္အသီးသီးမွ ကိုယ္႕အစီအစဥ္ျဖင့္ ဆုိက္ေရာက္လာၾကသလို အျခား ဘေလာဂ္ဂါ မ်ားသည္လည္း အခ်ိန္သိပ္မကြာဘဲ စုရပ္ ကို ဆိုက္ေရာက္လာၾကသည္။

 

မမိုးခ်ဳိသင္းအေနျဖင့္ အနည္းငယ္ တက္သုတ္ရိုက္ စီစဥ္လိုက္ရသည္မွ လြဲ၍ ယခုေတာ့လည္း သူရည္ရြယ္ထားသလို ဘေလာဂ္ဂါ ေမာင္ႏွမမ်ားျဖင့္ ပင္လယ္တြင္း အေပ်ာ္ခရီး ထြက္လာနိင္ခဲ့ေပသည္။ ဘေလာဂ္ေရးသူ အားလံုးကလည္း အခ်င္းခ်င္း ေတြ႔ဆံုခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ မိမိတို႔ရဲ႕ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ကိစၥမ်ားကို ရက္ေရြ႕တန္ေရြ႕ၾကသည္။ ဖ်က္တန္သည္ကို ဖ်က္ၾကသည္။ အခက္အခဲ တစ္ခ်ဳိ႕ကိုလည္း ေနာက္ျဖစ္ေနာက္ရွင္းဆိုျပီး ပစ္ထားခဲ့ၾကသည္။ မိမိတို႔ရဲ႕ သက္ဆိုင္သူမ်ားကိုလည္း ထားခဲ့ၾကသည္။ အားလံုး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ခရီးတစ္ခုကို သြားခ်င္ၾကေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ဒီခရီးစဥ္မ်ဳိး ျဖစ္လာဖို႔ဆိုသည္မွာ မလြယ္ကူနိင္မွန္း သူတို႔ သိထားၾကသည္။

ယခုေတာ့ သူတို႔အားလံုး ဆံုေတြ႔ေနၾကရေလၿပီ။ စက္ေလွေပၚတြင္ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ေနာက္ေျပာင္ေနၾကသလို ယခုမွ မိတ္ဆက္ၾကရသျဖင့္ သိသြားၾကေသာ သူအခ်င္းခ်င္းသည္လည္း တကယ့္ ငယ္ေပါင္းႀကီးေဖာ္လို စကားေတြ ေဖာင္ဖြဲ႔ေနၾကသည္။ အားလံုးရဲ႕ မ်က္နာတြင္ တူညီေနသည္မွာ ႏွစ္လိုဖြယ္ အျပံဳးမ်ားသာ ျဖစ္သည္။ တစ္ခ်ဳိ႕ကေတာ့ စက္ေလွအေရွ႕ပိုင္းတြင္ ပင္လယ္ေလညင္း ခံေနၾကသည္။ တစ္ခ်ဳိ႕ကေတာ့ မွတ္စုစာအုပ္ေလးထဲတြင္ ခံစားခ်က္ တစ္ခ်ဳိ႕ ကိုေရးမွတ္ေနၾကသည္။ မိမိတို႔ေနရပ္ကို ျပန္ေရာက္သည္ႏွင့္ ခရီးသြား အေတြ႔အၾကံဳကို ပို႔စ္အျဖစ္တင္ဖို႔ မွတ္စုေလးေတြ ေရးမွတ္ထားၾကျခင္းျဖစ္သည္။

အျပာေရာင္ေရျပင္ကို ေရာက္ထဲက ဓါတ္ပံုေတြ ရိုက္ေနေသာ ကိုဂ်စ္တူးႏွင့္ ၿဖိဳးေမာ္ တို႔ကေတာ့ ရိုက္ကြင္းေတြ ထပ္ေနသျဖင့္ စက္ေလွအတြင္းပိုင္းထဲကို ျပန္ဝင္လာၾကခ်ိန္ အျဖဴေရာင္နတ္သမီး မွ ကိုဂ်စ္တူးကို ဓါတ္ပံုရိုက္ေပးပါရန္ အကူအညီေတာင္းလိုက္သည္။ ထို႔အတြက္ ပင္လယ္ျပင္ကို ေနာက္ခံထားၿပီး လွပေသာ ပံုေလးမ်ားကို ကုိဂ်စ္တူး(မံုရြာ) က ဆက္လက္ ရိုက္ေနရသျဖင့္ ဓါတ္ပံုရိုက္ေပးဖို႕ ဝါသနာ ၾကီးလွေသာ ကိုဂ်စ္တူး အတြက္လည္း အဆင္ေျပသြားေတာ့သည္။ ဒီခရီးစဥ္တြင္ အသံုးျပဳေသာ စက္ေလွသည္ ႏွစ္ထပ္ စက္ေလွ အမ်ဳိးအစားျဖစ္ျပီး အေတာ္အတန္ႀကီးမားသည္။ စက္ေလွတစ္စီးလံုးကို အျဖဴေရာင္ ေဆးသုတ္ထားသည္။ ရႊင္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ဟု အမည္ ေပးထားေသာ ဒီစက္ေလွသည္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြဆီကို ေခၚေဆာင္သြားေပးမည္ဟု အားလံုး ယံုၾကည္ထားၾကသည္။

ရႊင္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ႏွစ္ထပ္စက္ေလွသည္ ယခုခရီးစဥ္တြင္ လိုက္ပါလာေသာ ဘေလာ့ဂါ အေယာက္ ၃၀ ေက်ာ္အတြက္ ေနထိုင္ေရး ေကာင္းေကာင္း လံုေလာက္သည္။ စက္ေလွေပၚတြင္ အသံုးျပဳေသာ ထမင္းခ်က္ခန္းသည္လည္း သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း ရိွေနသည္။ ဒီေန႔အတြက္ စားဖိုေဆာင္ကို တာဝန္ယူေပးထားေသာ မခ်စ္ၾကည္ေအး ကလည္း သူရဲ႕ လက္ရာေကာင္းေၾကာင္း ဘေလာဂ္ဂါမ်ား သိေစလိုလွသျဖင္႔ လက္စြမ္းျပေနသည္။ မျမေသြးနီကေတာ႕ ဟင္းခ်က္ရာမွာ ဝိုင္းကူေပးေနသည္။ အရည္ေသာက္ဟင္းအျဖစ္ မဆလာနံ႔သင္းေနေသာ ၾကက္ရိုးပဲဟင္း တစ္အိုးလည္း စီစဥ္ထားသည္။ မေရႊစင္ဦး ကလည္း သူ႔ရဲ႕ လက္ရာေကာင္းတစ္ခု ျဖစ္တဲ့ ငပိေပါင္း တစ္ခြက္စီစဥ္ေပးေနသည္။

ဒီခရီးစဥ္ကို စီစဥ္ထဲက မမိုးခ်ဳိးသင္းအေနျဖင့္ စာဖိုမႉး တေယာက္ေခၚခဲ့ဖို႔ အဖြဲ႔သားမ်ားကို အၾကံေပး ေသာ္လည္း ဘေလာ့ဂ္ေပၚတြင္ ဟင္းခ်က္ျပီး ဓါတ္ပံုေလးေတြ တင္ေလ့ရိွၾကေသာ ဘေလာ့ဂါမ်ားက သူတို႔အတြက္ ဒီခရီးစဥ္ဟာ အမွန္တကယ္ လက္စြမ္းျပခြင့္ရမယ့္ ပြဲျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူတို႔ရဲ႕ လက္ရာမ်ားကိုသာ ေမာင္ႏွမမ်ားကို ေကြ်းေမြးခ်င္ေၾကာင္း အၾကံျပဳသျဖင့္ တစ္ေန႔တစ္ေယာက္ ခ်က္ခြင့္ ျပဳထားျခင္းျဖစ္သည္။ မီးဖိုခန္းထဲမွ မခ်စ္ၾကည္ေအးရဲ႕ ဝက္သားႏွပ္ဟင္းနံ႔ ေမႊးေမႊးေလး ထြက္လာသျဖင့္ ကိုဂ်စ္တူး(မံုရြာ)ခမ်ာ လိုရမယ္ရ ထုတ္ထားေသာ ေခါက္ဆြဲေျခာက္ထုပ္ကို သိုသိုသိပ္သိပ္ ျပန္ထည့္လိုက္ေတာ့သည္။

စားဖိုမႉးကို ကပ္ၿပီး ေပါင္းထားသည့္ အတြက္ ၾကက္ရိုးႏွင့္ ပဲဟင္းတခြက္ မိုးေမာင္တို႔ ဦးေဆာင္ထားေသာ ခြက္ပုန္းဝိုင္းကို ေရာက္လာသျဖင့္ သူတို႔ရဲ႕ ႀကိတ္ဝိုင္းကေလး ပိုၿပီး ျပည့္စံုသြားေတာ့သည္။ မၾကာခင္ အမ်ဳိးသား ဘေလာဂ့္ဂါမ်ား တစ္ျဖည္းျဖည္း ထပ္ေရာက္လာၿပီး တစ္ခြက္တစ္ဖလား ဝင္အားေပးၾကသျဖင့္ ႀကိတ္ဝိုင္းေလးမွ တရားဝင္ ဝိုင္း တစ္ဝိုင္း ျဖစ္သြားေတာ့သည္...။

တကယ္ေတာ့ ဒီခရီးစဥ္ကို စီစဥ္ထဲက အမ်ဳိးသားမ်ားအတြက္ အေကာင္းစား အရက္ပုလင္းမ်ားကို အလွ်ံပယ္ သယ္လာေပမယ့္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားကို အားနာေနေသာေၾကာင့္ မသိမသာခြက္ပုန္း ဝိုင္းေလး ႀကိတ္လုပ္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ အနည္းငယ္ ရီေဝလာၿပီးတဲ့ ေနာက္တြင္ေတာ့ ကိုေဆာင္းယြန္းလ ႏွင့္ မိုးေမာင္မွ ဂစ္တာသံ ျဖင့္ ဒီခရီးစဥ္ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို အရိွန္ျမွင့္ေပးလိုက္ေတာ့သည္။ ကိုဒူကဘာ မွ စည္းခ်က္ညီစြာျဖင့္ ပလပ္စတစ္ ပံုးတစ္လံုးကိုယူကာ Drum အျဖစ္ တီးေပးသည္။ မိုးစက္အိမ္မွ သူအျမဲ တီးမႈတ္ေလ့ရိွေသာ သံစံုဘာဂ်ာ ေလးျဖင့္ ဝင္အားျဖည့္ေပးသျဖင့္ သူတို႔ရဲ႕ တီးဝိုင္းေလးမွာ ဆိုခ်င္စဖြယ္ သံစံုတီးဝိုင္းေလး ျဖစ္ေနေတာ့သည္။

ညီမေလး ႏွင့္ ေက်ာပိုးအိတ္ တို႔ရဲ႕ သီခ်င္း သံၿပိဳင္သီဆိုသံ စတင္ထြက္ေပၚလာသျဖင့္ စကားေျပာ ေနၾကေသာ ဘေလာ့ဂ္ဂါ ညီအမမ်ားပါ တီးဝိုင္းအနားေရာက္လာၾကျပီး အတူတကြ သံၿပိဳင္သီဆိုေန ၾကေတာ့သည္။ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ဟန္ေဆာင္မႈမရိွ ရွက္ရြံ႕ျခင္းလည္း မရိွၾကေပ။ တကယ့္ကို ငယ္ေပါင္းႀကီးေဖာ္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား အတိုင္းသာ ျဖစ္ေနၾကေတာ့သည္။ အင္တာနက္ေပၚတြင္ သီခ်င္းဆိုျပီး တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ နားေထာင္ခိုင္းေလ့ရိွေသာ ပါးလံုး ႏွင့္ အိန္ဂ်ယ္ တို႔က ဒီပြဲတြင္ေတာ့ ေနာက္ခံ ဟာမိုနီ ဆိုေပးေနသည္။

အနားက ျဖတ္သြားေသာ သေဘာၤမ်ားရိွခဲ့လ်င္ ဒီစက္ေလွမွ လြင့္ပ်ံလာေသာ ေတးသံမ်ား ၾကားရနိင္ ေလာက္သည္။ စိတ္ကူးထဲတြင္သာ ေတြးေတာခဲ့ဖူးေသာ ဘေလာ့ဂါ လူစံုတက္စံု ျဖင့္ ခရီးထြက္ခြင့္သည္ ယခုအခါ အမွန္တကယ္ အေကာင္အထည္ေဖာ္နိင္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ အားလံုး ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။

“ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ စိတ္ရႈပ္ေနရင္ မင္းလည္း လိုက္ခဲ့အံုး.... ငါတို႔ခရီး မင္းအသဲကို ေဆးေၾကာဘို႔xxxx စိတ္ဓါတ္က် ေဆြးေျမ့ေနရင္ အားလံုးလိုက္ခဲ့အံုး ... ငါတို႔ခရီး စြမ္းအားေတြ ရရိွဖို႔ xxx ယူခဲ့...မင္းဂစ္တာေလး တီးလိုက္ပါ သီခ်င္းမ်ားလိုက္ဆိုမယ္ ခ်န္ခဲ့... အလြမ္းေတြရယ္ သြားစမ္း... ပင္လယ္ျပာျပာ ေလညင္းေလးရယ္ ေသာင္ျပင္က်ယ္ေတြေပၚမွာ ခုန္ေပါက္ေဆာ့မယ္
ေအးျမတဲ့ျမစ္ေလကို ရွဴရႈိက္ၾကမယ္ ဒါေတြ ဒါေတြ အားလံုး တို႔အတြက္ေပါ့”

အငဲရဲ႕ ငါတို႔ခရီး သီခ်င္းကို သံၿပိဳင္စြာ သီဆိုကာ ပါတ္၀န္းက်င္ကို ေမ့ေလ်ာ့ေနၾကသည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ စက္ေလွသည္ ခရီးေတာ္ေတာ္ ေပါက္လာၿပီျဖစ္သည္။ စက္အင္ဂ်င္ အေကာင္းစားျဖင့္ တည္ေဆာက္ထားေသာ ရႊင္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ စက္ေလွသည္ ပင္လယ္ျပင္ထဲတြင္ အရွိန္ျပင္းစြာျဖင့္ ခုတ္ေမာင္းေနေလသည္။

ေတးဂီတဝိုင္း ခဏနားလိုက္သျဖင့္ ဘေလာ့ဂါေတြ အားလံုး နီးစပ္ရာ အစုအဖြဲ႔ေလးေတြ ကိုယ္စီျဖင့္ စကားတေျပာေျပာ ရိွေနၾကသည္။ မၾကာခင္ ေနဝင္ေတာ့မည္ျဖစ္သျဖင့္ ပင္လယ္ရဲ႕ ေနဝင္ဆည္းဆာ အလွကို လူစံုတက္စံု နီးနီး ခံစားေနၾကသည္..။ တစ္စစ ႏွစ္ျမဳပ္သြားေသာ ေနလံုးႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး မိမိတို႔ရဲ႕ သက္ဆိုင္သူမ်ား ကို သတိရသြားၾကသည္။ ပင္လယ္ၾကမ္းျပင္ထဲသို႔ တစ္ဝက္ ဝင္သြားေသာ ေနလံုးနီနီႀကီးကို ဓါတ္ပံုေတြ တဖ်တ္ဖ်တ္ ရိုက္ေနၾကသည္..။ ပင္လယ္ျပင္ကို ျဖတ္သန္းလာေသာ ဆားရနံ႔သင္းေနသည္႕ လတ္ဆတ္ေသာေလညင္းကို အားပါးတရ ရွဴရိႈက္ေနၾကသည္...။ ခရီးေဖာ္ေတြအားလံုး စိတ္လြတ္လပ္ ေပါ့ပါးေနသည္...။

“ထမင္းစားၾကမယ္ေဟ့ ”

မငံုႏွင့္ ပန္းကဗ်ာ မွ လာေခၚသျဖင့္ ခရီးေဖာ္မ်ားအားလံုး ျပန္၀င္လာၾကၿပီး ထမင္းစားခန္းထဲကို တညီတညြတ္ထဲ တန္းစီဝင္သြားၾကသည္။ မခင္ေလးငယ္ မွလည္း ဒီေန႔အတြက္ ဝင္ေရာက္ လက္စြမ္းျပထားသျဖင့္ ဟင္းအမ်ဳိး စံုလင္ေနသည္။ အားလံုးခ်စ္ၾကည္ ရင္းႏွီးမႈ ရိွရန္ ကိုယ့္ပန္းကန္ကိုယ္ယူၿပီး ႀကိဳက္ရာဟင္း ထည့္စား ရေသာ စနစ္လုပ္ထားေပးသည္။ ဟင္းမ်ဳိးစံုလင္လွသည့္အျပင္ ပထမဆံုး ခရီးစဥ္ အေတြ႔အၾကံဳသစ္ေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ထမင္းစားေကာင္းၾကသည္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ လိႈင္းမူးေနသျဖင့္ မ်ားမ်ားမစားနိင္ၾကေပမယ့္ ကိုဒူကဘာ ႏွင့္ မိုးေမာင္တို႔ တီးဝိုင္းအဖြဲ႔ကေတာ့ ေနရာယူထဲက ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္သိၾကသျဖင့္ ထမင္းဟင္း တင္ထားေသာ စားပြဲနားတြင္သာ ေနရာ ယူထားသျဖင့္ ခဏခဏ ထိုင္လိုက္ထလိုက္ လုပ္ေနၾကသည္...။

" စားေကာင္းတယ္ေဟ့ ငါေတာ့ အဝတီးလိုက္ျပီ "

မိုးေမာင္ ရဲ႕ စကားသည္ ဒီေန႔ထမင္းပြဲေတြအတြက္ ႏႈတ္ျဖင့္ေပးေသာ ပထမဆံုး ကြန္မန္႔လည္း ျဖစ္သည္။

ကိုေဇာ္ မွ " စားေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ ဟင္းခ်က္လက္ရာကေတာ့ ရွယ္ပဲ "
ျမတ္မြန္ မွလည္း "တကယ္လက္ရာေကာင္းလိုက္တာ အမေရ "
ဇူး ကလည္း " ဟုတ္တယ္အမေရ စားေကာင္းလို႔ မထနိင္ေတာ့ဘူး "

ဟု ကြန္မန္႔ေပးလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ အားလံုးက ကြန္မန္႔ေလးေတြ ဝိုင္းေပးၾကသည္ ။ ဘေလာ့ဂါ ဆိုသည္မွာ ထိုကဲ့သို႔ ခ်စ္စဖြယ္ ေကာင္းေသာ အျပဳအမူ မ်ားရိွသည္။ ထိုကဲ့သုိ႔ စကားလံုးေလးေတြျဖင့္ ေပးလိုက္ေသာ ကြန္မန္႔ေလးေတြေၾကာင့္ ၾကိဳးစားပမ္းစား ဟင္းခ်က္ရသူမ်ား ေက်နပ္ ဝမ္းေျမာက္သြားၾကသည္။ အေမာအပန္းေလးေတြလည္း ခ်က္ခ်င္းကို ေျပေပ်ာက္သြားရေတာ့သည္။ ညရဲ႕ေကာင္းကင္ကေတာ့ သူမ်ားႏွင့္ မတူေအာင္ " ပါဆယ္ ဆြဲသြားမယ္ေဟ့ " ဟုေျပာခ်င္ေပမယ့္ တကယ္ထိုင္စားေနရသျဖင့္ ဘယ္လိုေပးရင္ ေကာင္းမလဲ ေတြးေနသည္။ ေနာက္မွ အၾကံရကာ

" ဖြက္ထားတဲ့ ဟင္းေလးေတြ ရိွရင္ ထုတ္ခဲ့အံုးေဟ့ "

ဟုကြန္မန္႔ေပးလိုက္သျဖင့္ ဟင္းခ်က္ရသူမ်ားမွ မ်က္ေစာင္း ဝိုင္းထိုးကာ ဒီမွာ ရိွတဲ့ဟင္းေတြပဲ အရင္ ကုန္ေအာင္ စားပါအံုး ဟု ဝိုင္းေျပာလိုက္ၾကသျဖင့္ ညရဲ႕ေကာင္းကင္လည္း ရယ္က်ဲက်ဲလုပ္ကာ ထမင္းဝိုင္းမွ ထသြားေတာ့သည္။

ညစာစားၿပီးသြားခ်ိန္တြင္ အားလံုး နားနားေနေနျဖင့္ နီးစပ္ရာ အစုအဖြဲ႔ေလးေတြ နဲ႔ ေကာ္ဖီခြက္ေလးေတြ ကိုယ္စီကိုင္ကာ ဘဝအေတြ႔အၾကံဳေတြကို ဖလွယ္ေနၾကသလို တခ်ဳိ႕ကလည္း သေဘာၤကုန္းပတ္ေပၚတြင္ အေမွာင္ထုႀကီးထဲကို ၾကည့္ကာ သက္ဆိုင္သူေတြကို သတိတရ ရိွေနၾကသည္..။ အေပၚထပ္တြင္ေတာ့ ေပ်ာ္စရာအတြဲအဆိုင္းနဲ႔ ဘေလာ့ဂ္ဂါ ဖဲဝိုင္းရိွေနသည္။ အတန္ငယ္ ညဥ့္နက္လာၿပီးေနာက္တြင္ေတာ့ အသီးသီး အိပ္ယာ ဝင္ကုန္ၾကသည္။ ပင္လယ္ျပင္တြင္ ထြက္ေပၚလာေသာ ေနလံုးကို မနက္ေစာေစာ ထၾကည့္ၾကဖို႔ မအင္ၾကင္းသန္႕၊ မသဒၶါလိႈင္း ႏွင့္ မဒ႑ာရီတို႔ အခ်င္းခ်င္း ခ်ိန္းဆို ထားၾကသည္။

ရႊင္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ စက္ေလွသည္ ခရီးသြား ဖို႔အတြက္ အဓိက ရည္ရြယ္ တည္ေဆာက္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။ အေပၚထပ္ တစ္ထပ္လံုးတြင္ အိပ္ခန္းေပါင္းမ်ားစြာ ထည့္သြင္း တည္ေဆာက္ထားသျဖင့္ တစ္ခန္းကို ႏွစ္ေယာက္ႏႈန္းျဖင့္ ေလာက္ငွစြာ တည္းခိုနိင္ၾကသည္။ အမ်ဳိးသမီးမ်ားအတြက္ အေပၚထပ္တြင္ စီစဥ္ထားျပီး ေယာက္်ားေလး မ်ားကေတာ့ ေအာက္ထပ္တြင္သာ အိပ္ၾကသည္...။

ဘေလာ့ဂ္ဂါ ဆိုသည္မွာ ဥာဥ့္နက္မွ အိပ္တတ္ေသာ လူတန္းစား ျဖစ္သျဖင့္ မည္သူမွ် အလြယ္တကူ အိပ္ေပ်ာ္ သြားျခင္း မရိွၾကေသးေပ။ တခ်ဳိ႕ေတြ ကေတာ့ ဒီခရီးစဥ္ကို ယခု အထိ အိမ္မက္မက္ ေနေသးသည္ဟု ထင္ေနၾကေသးသည္။ ဒီခရီးစဥ္သည္ ျဖစ္လာဖို႔ မလြယ္ကူသျဖင့္ ဟုတ္မွ ဟုတ္ရဲ႕လားဟု ၾကည္ႏူးစိတ္ျဖင့္ မယံုမရဲ ျဖစ္ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ အားလံုးအတြက္ စိတ္လႈပ္ရွား ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ခရီးစဥ္ပဲ မဟုတ္လား။ မိုးလင္းခါနီး ေရာက္မွ တီးတိုး တီးတိုး စကားသံမ်ား တိတ္ဆိတ္ကာ အားလံုးနီးနီး အိပ္ေပ်ာ္သြားၾက ေတာ့သည္။ ရႊင္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ စက္ေလွၾကီးကေတာ့ ကပၸတိန္ ေညာင္ရမ္းရဲ႕ ကြပ္ကဲမႈ ဆလင္ႀကီးကိုသုေျႏၵရဲ႕ ကြ်မ္းက်င္စြာ ေမာင္းႏွင္မႈ ေအာက္တြင္ တာဝန္ေက်စြာ ခုတ္ေမာင္းေနေတာ့သည္။

အင္ဂ်င္အားေကာင္းေသာ စက္ေလွ ျဖစ္သျဖင့္ ဤႏူန္းအတိုင္း ေမာင္ႏွင္ပါက ေနာက္တေန႔ ညေနပိုင္း ေလာက္တြင္ ၿမိတ္ကြ်န္းစုထဲက ရည္ရြယ္ထားေသာ ကြ်န္းကို ေရာက္ရိွနိင္မည္ ျဖစ္သည္။ ထိုကြ်န္းတြင္ ေနထိုင္ေသာ သူတို႔သည္ မမိုးခ်ဴိသင္းတို႔ႏွင့္ ေဆြမ်ဳိးနီးစပ္ ေတာ္စပ္သျဖင့္ ေနေရးထိုင္ေရးအတြက္ လည္း ပူပင္စရာ မရိွေပ။

မနက္ ၇ နာရီေက်ာ္ခန္႔ ေရာက္ရိွခ်ိန္တြင္ စက္ေလွတစ္စင္းလံုး ေပၚတြင္ လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ ေအာက္ထပ္မွ ေယာက်ာ္းေလးတစ္စု အေပၚထပ္သို႔ တက္သြားၿပီး အေပၚထပ္ရိွ အခန္းတံခါးတို႔ကို လိုက္ေခါက္ၾကသည္။ အေပၚထပ္ရိွ အခန္းတိုင္းနီးနီး တံခါးေခါက္ၾကသျဖင့္ တံခါးေခါက္သံတို႔ျဖင့္ ဆူညံေနသည္။ အေပၚထပ္တြင္ အိပ္ေနသူတို႔သည္ ဘာမ်ားျဖစ္ၿပီလဲ ဆိုသည့္ အေတြးမ်ားျဖင့္ ထိတ္လန္႔ကာ တံခါး ဖြင့္ေပးလိုက္ၾကသည္။ထိုအခါ တံခါးဝတြင္ ရပ္ေနသူတို႔မွ

"အမေရ အိမ္လာလည္ပါတယ္ေနာ္"

"ညီမေလးေရ ေရာက္စ္စ္စ္စ္"

"ေရာက္လာပါတယ္ဗ်ာ"

ဟုတစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ေျပာလိုက္ၾကသည္။ ပထမေတာ့ ဘာေျပာေနမွန္း ခ်က္ခ်င္းေတြးလို႔ မရေပမယ့္ ခဏအၾကာတြင္ေတာ့ အားလံုး သေဘာေပါက္သြားေတာ့သည္။ သူတို႔သည္ကာ ဘေလာ့ဂ္ဂါ ပီသသူမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ အခ်ိန္မွန္ လုပ္ေလ့ရိွေသာ ဘေလာ့ဂ္ အိမ္လည္ျခင္း ကိစၥကို စက္ေလွေပၚတြင္ အဆင္ေျပသလို ေျဖရွင္းၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ဒီတခါမွာေတာ့ အျပင္ေလာကတြင္ပါ တကယ္ကို အိမ္လည္ထြက္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ႏႈတ္ဆက္ခံရသူမ်ားမွလည္း ေပ်ာ္ရႊင္သြားၾကသည္။ ပင္လယ္ထဲ ေရာက္ေနသည္အထိ သူတို႔က ဘေလာ့ဂ္ေလာက အျပဳအမူ မ်ားကို သတိတရ ရိွေနၾကသူမ်ားလည္း ျဖစ္သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ကာ တစ္ခန္းခ်င္းစီကို တံခါးလိုက္ေခါက္ကာ အျပန္အလွန္ အိမ္လည္ထြက္ကုန္ ၾကေတာ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ရႊင္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ စက္ေလွေပၚတြင္ လာလည္ပါတယ္၊ အလည္ေရာက္ပါတယ္ ဆိုေသာ စကားသံမ်ားျဖင့္ ဆူဆူညံညံ ရိွေနေတာ့သည္။

အျပန္အလွန္ အိမ္လည္ထြက္ၿပီး ခ်ိန္တြင္ မနက္စာကို တေပ်ာ္တပါးစားေသာက္ၾကသည္။ မနက္စာ စားၿပီး တစ္ခ်ဳိ႕က စက္ေလွကုန္းပတ္ေပၚတြင္ ေလညွင္းခံၾကသည္။ ပင္လယ္ထဲ ယခုမွ စထြက္ဖူးေသာ သူမ်ားျဖစ္သျဖင့္ ဒီမနက္သည္ အရင္ ေန႔မ်ားကထက္ ေလၿငိမ္ေနေၾကာင္း သူတို႔ သတိ မျပဳမိၾကေပ။ သတိထား ၾကည့္မိခဲ့လ်င္ကား ေကာင္းကင္တြင္ တိမ္တစ္စတစ္ေလမွ မရိွေၾကာင္းကိုပါ သတိျပဳနိင္ၾကမည္။ စက္ေလွရဲ႕ ပင္မ ထိန္းခ်ဳပ္ခန္းထဲတြင္ေတာ့ ေညာင္ရမ္းႏွင့္ ကိုသုေျႏၵ တို႔ ေျမပံုကို ျဖန္႔ခင္း၍ ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ကာ တိုင္ပင္ေဆြးေႏြး ေနၾကသည္။ က်န္တဲ့သူမ်ားကေတာ့ စက္ေလွဝမ္းထဲတြင္ ေရာက္တတ္ရာရာ စကားမ်ား ေျပာေနၾကသည္ ။ ဤသို႔ျဖင့္ အခ်ိန္သည္ မနက္ ၁၁ နာရီခန္႔ကို ေရာက္လာေတာ့သည္။ အရာရာသည္ တည္ၿငိမ္ေနၿပီဟု ထင္ေနၾကခ်ိန္တြင္ ကုန္းပတ္ေပၚတြင္ ကဗ်ာစပ္ေနေသာ မိုးစက္အိမ္ရဲ႕ စကားသံ ထြက္လာသည္။

" ဟိုးးး မွာၾကည့္ၾကစမ္း ေကာင္းကင္က နီေနပါလား "

သူညႊန္ျပရာ အေရွ႕ဘက္ ေကာင္းကင္ကုိ အားလံုး ထြက္ၾကည့္ၾကသည္။ ထိုေနရာသည္ သူတို႕စက္ေလွရဲ႕ ဦးတည္ရာလည္း ျဖစ္သည္။

" ဟယ္ ... ဟုတ္တယ္ အနီေရာင္သန္းေနပါလား "

"ေကာင္းကင္ျပာ ႀကီးဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ " မေခ်ာရဲ႕ စကားအဆံုး

" ငါဒီမွာေလ " ဟု ယခုမွ ထြက္လာေသာ မေကာင္းကင္ျပာမွ သူ႔ေခၚသည္ ထင္ၿပီးထူးလိုက္သည္။

" အမကို ေခၚတာ မဟုတ္ဘူး ခုနက ျပာေနတဲ့ ေကာင္းကင္ မရိွေတာ့လို႔ ေျပာေနၾကတာ ဟိုမွာၾကည့္ေလ ေကာင္းကင္က အနီေရာင္ သန္းေနၿပီ"

" ဟုတ္တယ္ေဟ့ အဲဒါ တခုခုပဲ ဘာျဖစ္တာလဲမသိဘူး "

"က်ေနာ္ၾကားဖူးတာေတာ့ အဲဒီလို နီတာဟာ မုန္တိုင္း လာမယ့္ လကၡဏာ လို႔ ၾကားဖူးတယ္ "
ကိုေဇာ္ရဲ႕ စကားအဆံုးတြင္

" ဟင္"
"အိုးးး "

လူအားလံုးဆီမွ အာေမဋိတ္သံမ်ား တညီတညာထဲ ထြက္ေပၚလာသည္။
မခ်စ္ၾကည္ေအးႏွင့္ မေရႊစင္ဦး ကေတာ့ တေယာက္လက္ကို တေယာက္ကိုင္ကာ

"ငါတို႔ေတာ့ ဒုကၡပါပဲဟယ္ ငါတို႔ခ်စ္ခ်စ္ႀကီးေတြနဲ႔ ျပန္ေတြ႔ရပါေတာ႕မလား "

တုန္ယင္ေသာ အသံမ်ား ထြက္လာၾကသည္။ အိန္ဂ်ယ္ႏွင့္ ပါးလံုး တို႔ကေတာ့ ဘုရားသခင္ကို တိုင္တည္ေနၾကသည္။ အေနာ္ ကေတာ့ သူ႔မ်က္လံုးထဲတြင္ တိုက္တန္းနစ္ သေဘာၤႀကီး ျမင္ေယာင္မိသျဖင့္ ႏႈတ္မွ ဘုရား ဘုရား ဟု အသံထြက္ ေရရြတ္ေနမိေတာ့သည္။

" ေနၾကပါအံုး မုန္တိုင္းဆိုတာေရာ ေသခ်ာလို႔လား "

မဆုမြန္၏ ေမးခြန္းသံ ထြက္လာသည္။ ဂ်ဴနီယာ လြင္ဦးကပါ

" ေအးေလ ဒါမုန္တိုင္း ရဲ႕ လကၡဏာလို႔ ဘယ္သူ ေျပာနိင္သလဲ " ဟု ထပ္ဆင့္ေမးခြန္း ထုတ္လိုက္သည္။

ထိုအခ်ိန္တြင္ သူတို႔ အားလံုးရဲ႕ အေနာက္မွ ကပၸတိန္ ေညာင္ရမ္းရဲ႕ စကားသံ ပီျပင္စြာ ထြက္ေပၚလာသည္။

" အားလံုးပဲ အသက္ကယ္ အက်ၤ ီေတြ ဝတ္ထားၾကပါ မၾကာခင္ မုန္တိုင္း က်ေတာ့မယ္ "



...............................................။

အခန္း ( ၂ ) ေမွ်ာ္

.......................................................................................................................................................။

( အကယ္ဒမီ ဧည္႕ခံပြဲ မလုပ္ေသးဘူးလားလို႕ ေမးေမးေနသူမ်ား၊ ခင္မင္ရပါေသာ စာေရးေဖာ္ ဘေလာ့ဂ္ဂါမ်ား အားလံုးအတြက္ အမွတ္တရ ျဖစ္ေစရန္ ရည္ရြယ္ျပီး ဘေလာဂ္ဂါတို႕ရဲ႕ နာမည္မ်ားျဖင့္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ဇာတ္လမ္းတစ္ခု ဖန္တီးထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အခု အခန္းမွာ မပါေသးတဲ့သူမ်ား ေနာက္လာမယ့္ အခန္းေတြအတြက္ တမင္ခ်န္ထားခဲ႕တာ ျဖစ္ပါတယ္.. ေနာက္ထပ္ ဘေလာ့ဂ္ဂါ နာမည္ေတြ ဒီထက္ စံုစံုလင္လင္နဲ႕ လာဦးမဲ႕ ဇာတ္ဝင္ခန္းေတြ ရိွပါေသးတယ္။ မိမိ နာမည္ မပါလိုပါက ေျပာခဲ့နိင္ပါတယ္ ျပန္ျဖဳတ္ေပးပါ့မယ္။ အမွတ္တရ ပါဝင္ခ်င္သူမ်ားလည္း ေျပာခဲ့နိင္ပါတယ္။ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေအာင္ ေရးထားေပမယ့္ ဒီဇာတ္လမ္းက ရသပိုင္း အားနည္းတဲ့ အေပ်ာ္ဖတ္ အခန္းဆက္ဝတၳဳ ျဖစ္ေၾကာင္း ႀကိဳတင္ ဝန္ခံထားပါရေစ။ )