စာေပခ်စ္သူ

06 May 2011


ဒီရက္ပိုင္းမွာ စိတ္ၾကည္ႏူးဖြယ္ သတင္းတစ္ပုဒ္ၾကည့္လိုက္ရသည္။ ထိုင္ဝမ္နိင္ငံက သတင္းဆိုေသာ္လည္း စာေပခ်စ္သူတိုင္း ခံစားလို႔ရနိင္မည္ဟု ထင္ျမင္မိသည္။ အဓိကကေတာ့ ဆိုင္ရွင္ ေျပာျပသည့္ စကားေလးတစ္ခြန္းကို သေဘာက်လြန္းတာေၾကာင့္ ဒီပို႔စ္ေလးေရးျဖစ္ပါသည္။

စာအုပ္ဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္ ရိွပါသည္။ ဆိုင္၏တည္ေနရာက လူစည္ကားရာ၊ တကၠသိုလ္ေတြ၏ အနီးအနားက လမ္းသြယ္ေလးထဲမွာ ျဖစ္သည္။ ထိုဆိုင္က စာအုပ္အသစ္ေတြ ေရာင္းျခင္းမဟုတ္။ စာအုပ္အေဟာင္းမ်ားကိုသာ ျပန္ေရာင္းျခင္းျဖစ္သည္။ အသံုးျပဳၿပီးစာအုပ္မ်ားျဖစ္လို႔ ေစ်းႏႈန္းလည္း သက္သာသည္။ စာအုပ္အေဟာင္းေရာင္းသည့္ ဆိုင္မ်ားမွာ နိင္ငံတကာတြင္ ရိွပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ယခုေဖာ္ျပခ်င္သည့္ ဆိုင္ကေလးအေၾကာင္းက ထူးဆန္းသည္ဟု မဆိုသာ။ သို႔ေသာ္ ဆိုင္ရွင္၏ စိတ္ကူးစိတ္သန္း ႏွင့္ ယံုၾကည္ခ်က္ကေတာ့ ထူးျခားလွပါသည္။


ဆိုင္ဖြင့္ထားေသာ္လည္း ဆိုင္ရွင္မရိွသည့္ ဆိုင္ျဖစ္သည္။ ဆိုင္ထဲတြင္ စာအုပ္စင္ေပါင္းမ်ားစြာ ၊ စာအုပ္ေပါင္း ေထာင္ခ်ီကာ ရိွေနသည္။ သို႔ေသာ္ ဆိုင္ရွင္က မရိွပါ။ ဆိုင္ရွင္အစား ဆိုင္အဝင္ဝတြင္ ဆိုင္းဘုတ္ေလး တစ္ခု ေထာင္ထားသည္။ ဆိုင္းဘုတ္တြင္ ေရးထားသည္က

“ဆိုင္ရွင္ ဆိုင္တြင္မရိွပါ။
က်သင့္ေငြကို မိမိဘာသာ တြက္ခ်က္ျပီး ရွင္းပါ။

ဒီဆိုင္ေလးကို ကိုယ့္အိမ္လို သေဘာထားျပီး မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ စားေသာက္ စကားေျပာနိုင္ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္း ခ်ိန္ဆိုရာမွာလည္း ဒီဆိုင္ေလးမွာ ခ်ိန္းဆိုနိုုင္ပါတယ္။ တစ္ေယာက္တည္းပ်င္းတဲ့အခါမွာလည္း ဒီဆိုင္ေလးမွာ လာေရာက္ စာအုပ္ဖတ္ရင္း အပ်င္းေျဖနိုင္ပါတယ္။ အထူးသတိျပဳရမွာေတာ့ စာအုပ္ဝယ္ျပီး ဆိုင္ထဲက ထြက္သြားမယ္ဆိုရင္ ပိုက္ဆံရွင္းဖို႔ မေမ႔ပါနဲ႔။ ဒါဟာ ဒီဆိုင္ေလးကို ကူညီေပးတဲ့ အဓိက အခ်က္ပါ။”

ထိုဆိုင္းဘုတ္ေလး နံေဘးတြင္ အိုးတစ္လံုးခ်ထားေပးသည္။ ထိုအိုးထဲတြင္ ပိုက္ဆံမ်ားရိွေနသည္။ စာအုပ္ေရာင္းရသည့္ ေငြမ်ားျဖစ္သည္။ ထုိအိုးေလး ေဘးမွာေတာ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ႏွင့္ ေဘာပင္တစ္ေခ်ာင္း ထားေပးသည္။ စာအုပ္ဝယ္သူေတြက သူတို႔ ဘယ္စာအုပ္ဝယ္သြားပါတယ္။ က်သင့္ေငြ ဘယ္ေလာက္ထားခဲ့ပါတယ္ ဆိုၿပီး ထိုစာအုပ္ေလးထဲတြင္ ေရးထားခဲ့ၾကသည္။ ဆိုင္ရွင္မရိွသည့္ဆိုင္ထဲက ေငြသိမ္းသည့္ အိုးေလးထဲတြင္ စာအုပ္ေရာင္းရေငြမ်ား ရိွေနသည္မွာ ျမင္ေနက် ျမင္ကြင္းမ်ဳိး မဟုတ္တာ ေသခ်ာသည္။ ဆိုင္ရွင္မရိွသလို လံုျခံဳေရး ကင္မရာမ်ား တပ္ထားျခင္းပင္ မရိွ။ အံ့ၾသဖြယ္ရာပင္။


ထို႔ျပင္ ဆိုင္ရွင္အတြက္ စာအုပ္ဝယ္သူမ်ားမွ စာေလးေတြေရးခဲ့ကာ ဆိုင္နံရံတြင္ ကပ္ထားခဲ့သည္။ စာေလးေတြက အေၾကာင္းအရာ စံုလင္သည္။ လိုခ်င္သည့္ စာအုပ္နာမည္ေတြ ေရးထားခဲ့ၾကသည္။ အမ်ားဆံုး ေရးထားခဲ့ၾကသည္က ဆိုင္ရွင္၏ စိတ္ကူးစိတ္သန္းကို ေလးစားေၾကာင္း၊ မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္လည္း ကိုယ့္အိမ္မွာလို ေစာင့္ၾကည့္သူမရိွဘဲ ေရြးခ်ယ္ ဖတ္ရႈ ဝယ္ယူရလို႔ စိတ္ခ်မ္းသာေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ ဆိုင္ရွင္ကို ခ်ီးက်ဴးထားသည့္ စာရြက္ေပါင္းမ်ားစြာက ဆိုင္နံရံတြင္ အမ်ားအျပား ရိွေနသည္။


တစ္ရက္တြင္ေတာ့ ထိုဆိုင္ထဲသို႔ ထိုင္ဝမ္နိင္ငံသားဘေလာ့ဂ္ေရးသူ တစ္ဦး ဝင္လာသည္။ သပ္ရပ္စြာ စီထားေသာ စာအုပ္မ်ား၊ ဆိုင္အဝင္ဝ ဆိုင္းဘုတ္ႏွင့္ ေငြထည့္သည့္ အိုးေလးကို ျမင္သြားေသာအခါ ပါလာသည့္ ဗီဒီယိုကင္မရာျဖင့္ ဆိုင္အႏွံ႕ေလွ်ာက္ရိုက္ကာ မွတ္တမ္းတင္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူ႔ဘေလာ့ဂ္တြင္ထိုဗီဒီယိုဖိုင္ကို ညအိပ္ခါနီး တင္ၿပီး အိပ္လိုက္သည္။ မနက္မိုးလင္းေတာ့ သူ႔ဘေလာ့ဂ္ကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည့္အခါ ထိုဗီဒီယိုဖိုင္ကို တစ္ညအတြင္းတြင္ လူေပါင္း သံုးေသာင္းေက်ာ္ ၾကည့္ထားသည္ကို အံ့အားသင့္ဖြယ္ ေတြ႔လိုက္ရသည္။

ထိုဖိုင္ကို စာဖတ္သူမ်ားက အခ်င္းခ်င္း မွ်ေဝၾကသည္။ ဗီဒီယိုဖိုင္ကို ျပန္ကူးကာ မိမိတို႔ဘေလာ့ဂ္မ်ားတြင္ တင္ေပးၾကသည္။ ထိုသို႔ လူသိမ်ားသြားသည္ကို စာအုပ္ဆိုင္ရွင္က မသိေသး။ ေနာက္တစ္ရက္ မနက္ခင္း ဆိုင္လာဖြင့္သည့္အခါ သူ႔ဆိုင္ေရွ႕တြင္ လူအမ်ားအျပား ေစာင့္ဆိုင္းေနသည္ကို ေတြ႔ရေတာ့ အံ့ၾသသြားမိသည္။ ထူးဆန္းသည္ဟု ထင္ရံုမွလြဲ၍ မည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ လူေတြမ်ားေနသည္ကို သူ မသိခဲ့ပါ။ ထိုေန႔ ေန႔လည္ခင္းတြင္ေတာ့ သတင္းဌာနမ်ားမွ ဆိုင္ရွင္ကို ဆက္သြယ္ကာ အင္တာဗ်ဴးၾကသည္။ ထိုင္ဝမ္ရုပ္သံမွ သတင္းလိုင္းတိုင္းတြင္ သူ႔ဆိုင္အေၾကာင္း ပါလာခဲ့သည္။ သူ႔ကို အင္တာဗ်ဴးသည့္အခါ ထိုစာအုပ္ဆုိင္ေလး ျဖစ္ေပၚလာပံုကို ေျပာျပသည္။

ထိုဆိုင္ေလးဖြင့္ဖို႔က သူ၏ အိမ္မက္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခုျဖစ္ခဲ့သည္။ ထိုအိမ္မက္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ ဘဏ္မွ ေငြသံုးသိန္းေခ်းငွားခဲ့သည္။ လစဥ္အေၾကြး ျပန္ဆပ္ေနသည္မွာ ဆိုင္သက္တမ္းႏွင့္အတူ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာေနခဲ့ေလၿပီ။ ၿမိဳ႕လယ္ဆိုေတာ့ ဆိုင္ငွားခက ေစ်းႀကီးလွသည္။ ဆိုင္အကူလည္း မငွားနိင္ခဲ့။ ဆိုင္အတြင္းပိုင္း စာအုပ္စင္ေတြကအစ သူကိုယ္တိုင္ ရိုက္သည္။ ပစၥည္းေဟာင္းမ်ားဝယ္ၿပီး ဆိုင္ကို ျပင္ဆင္သည္။ ထို႔ေနာက္ စာအုပ္ေဟာင္းမ်ား လိုက္စုကာ သူ႔ဆုိင္တြင္ တင္သည္။ ဆိုင္ဖြင့္ၿပီး ေနာက္ပိုင္း ပို၍ အလုပ္မ်ားခဲ့သည္။ ဆိုင္အတြက္ လိုအပ္သည့္ စာအုပ္မ်ား ထြက္ဝယ္ရတာေၾကာင့္ ဆိုင္ကို လူမရိွဘဲ ေဘးဆိုင္ေတြကိုသာ အပ္ထားခဲ့ရသည္။

ၾကာလာေတာ့ ထိုသို႔အပ္ထားခဲ့ရသည္ကို အားနာလာသည္။ ထိုအခါ အထက္ပါ ဆိုင္းဘုတ္ေလး ေရးၿပီး အိုးတစ္လံုးထားကာ သူထြက္သြားေလ့ရိွသည္တဲ့။ ထိုအင္တာဗ်ဴးကို နားေထာင္ရင္း ကြ်န္ေတာ္ သိခ်င္လာတာ ရိွသည္။ လံုျခံဳေရးကင္မရာလည္း တပ္မထားေတာ့ စာအုပ္ေတြ မေပ်ာက္ဘူးလား၊ ေရာင္းရသည့္ စာအုပ္ႏွင့္ စာအုပ္ဖိုးေငြေတြ ကိုက္မွ ကိုက္ရဲ႕လား။ ကြ်န္ေတာ္ သိခ်င္လာသည္။ ေတာ္ေသးသည္။ အင္တာဗ်ဴးေမးသူ ကိုယ္တိုင္ကလည္း ထိုေမးခြန္းမ်ားကို သိခ်င္ဟန္တူသည္။ စာအုပ္ေတြ မေပ်ာက္ဘူးလား၊ ေငြစာရင္းေရာ ကိုက္ရဲ႕လား.. ဟု ေမးလိုက္သည္။

“ က်ေနာ္က မနက္ဆို ဆိုင္လာဖြင့္ၿပီး ညေရာက္ေတာ့ ဆိုင္ပိတ္ရင္းနဲ႔ စာအုပ္စာရင္းေတြ စစ္ေလ့ရိွပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေလ်ာ့သြားတဲ့စာအုပ္နဲ႔ စာအုပ္ဖိုးေငြေတြက အျမဲလိုလို ကိုက္တာပါပဲ။ တခါတေလ တစ္ရာ ႏွစ္ရာ လိုတာမ်ဳိးရိွပါတယ္။ စာအုပ္ဝယ္သူေတြ ေရးခဲ့တဲ့ စာအုပ္ထဲမွာ ေငြ တစ္ရာ လိုလို႔ ခ်န္ခဲ့တယ္ ေနာက္တစ္ေခါက္မွ ေပါင္းေပးမယ္လို႔ ေရးထားခဲ့ၾကပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း ေငြက ပိုေနေလ့ရိွပါတယ္။ စာအုပ္ဝယ္သူေတြ ပိုေငြ ျပန္မယူဘဲ ထားခဲ့တာနဲ႔ တူပါတယ္။”

ထိုေနရာေရာက္ေတာ့ နားေထာင္ေနရင္း ကြ်န္ေတာ္ ပီတိျဖစ္သြားရသည္။ ဆိုင္ရွင္၏ အသက္က ၂၇ ႏွစ္တဲ့။
သူ႔အသက္အရြယ္ႏွင့္ စာေပခ်စ္စိတ္က ေလးစားေလာက္သည္။ စာေပသမားေတြအေပၚ ထားသည့္ ေစတနာက ျမင္သာသည္။  အသက္ႀကီးေသာ္လည္း လူ႔က်င့္ဝတ္နားမလည္၊ စာေပအေၾကာင္း တတ္ေယာင္ကားမ်ားႏွင့္ ယွဥ္လိုက္လ်င္ ေလးစားဖြယ္ရာျဖစ္ေနသည္။ ထို႔ေနာက္ အင္တာဗ်ဴးသူက ထပ္ေမးသည္။ ေမးခြန္းေလးက သိပ္ေကာင္းသည္။

“အခုလိုမ်ဳိး ဆိုင္မွာ ေစာင့္ၾကည့္သူ မထားဘဲ စာအုပ္ဆိုင္ ဖြင့္ထားရဲတဲ့ ခင္ဗ်ားရဲ႕ယံုၾကည္မႈက ဘာလဲ”

ဆိုင္ရွင္က ျပန္ေျဖပါသည္။ ထိုအေျဖကို ကြ်န္ေတာ္ သိပ္သေဘာက်ပါသည္။ ထပ္ခါထပ္ခါ ၾကားေယာင္မိေနတာေၾကာင့္ သည္သတင္းေလးကို အဆင္ေျပဆီေလ်ာ္ေအာင္ ျပန္ေရးျဖစ္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သူ႔အေျဖက

“စာအုပ္ေတြ သူခိုးခိုးမွာ မေၾကာက္ပါဘူး။ စာေပကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူတိုင္းက စိတ္ဓါတ္အဆင့္အတန္း ျမင့္မားၾကပါတယ္။ ဆိုးသြမ္းတဲ့သူ မျဖစ္နိင္ဘူးဆိုတာ က်ေနာ္ ယံုၾကည္လို႔ပါပဲ” တဲ့။

သူ႔ယံုၾကည္ခ်က္မွာ ခြ်င္းခ်က္ရိွနိင္ေသာ္လည္း ထိုခြ်င္းခ်က္မွာ အနည္းငယ္ေသာ စုန္းျပဴးလူတန္းစားမ်ား အတြက္သာ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ သူထင္သလိုမဟုတ္ဘဲ သူခိုးသူဝွက္ေတြႏွင့္ ၾကံဳခဲ့လ်င္ သူဆံုးရံႈးရမည့္ အရာမွာ ေငြေၾကးတစ္ခုထဲသာ မဟုတ္။ သူ႔ယံုၾကည္ခ်က္ေတြပါ ခိုးယူခံလိုက္ရသလို ျဖစ္မည္။  သို႔ေသာ္ စာေပခ်စ္သူေတြက သူထင္သလို မလိမ္မေကာက္ၾကေၾကာင္းကို သူယံုၾကည္ခြင့္ရလိုက္တာကို ကြ်န္ေတာ္ ၾကားကေန ဝမ္းသာေနမိသည္။ လူမ်ဳိးမတူ၊ ဘာသာစကားမတူေသာ္လည္း ထိုဆိုင္ရွင္၏ စာေပသမားေတြအေပၚ ထားသည့္ခ်စ္ခင္စိတ္ကို ေလးစားမိပါသည္။ ယခုေတာ့ သူ႔ေစတနာ အက်ဳိးျပန္ေပးၿပီထင္သည္။ ရုပ္သံသတင္းဌာနမ်ားက သူ႔ဆိုင္ေလးအေၾကာင္း ထုတ္လႊင့္ေပးေနတာေၾကာင့္ သူ႔ဆိုင္ေရွ႕ေလွ်ာက္ ပို၍ေအာင္ျမင္ဖို႔ပဲ ရိွေတာ့သည္။
ေစတနာမွန္လ်င္ ကံအက်ဳိးေပးေကာင္းမည္ဟု ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ေလးေလးနက္နက္ ယံုၾကည္ပါသည္။

37 comments:

ေန၀သန္ said...

အင္း.. ဒီလိုလုပ္ႏိုင္ဖို႕က ႏိုင္ငံၾကီးသားပီသတဲ့ စိတ္ဓါတ္ရွိဖို႕ေတာ့လိုတာေပါ့ေနာ္.. မဟုတ္ရင္ေတာ့ ဘာမွက်န္ခဲ့မွာမဟုတ္ဘူး..... း))

မိုးယံ said...

၀ါါါါါါါါါါါါါါါါါါါါါါါါးးးးးးးးးးးးးးးး

သာဓု သာဓု သာဓုပါ ဆိုင္ရွင္ေလးေရ

ေလးလဲ ေလးစားလြန္းလွပါတယ္... စာေပခ်စ္သူမ်ားကိုလည္း ေလးစားတယ္....

ေခၽြပီဂ်ီးမွာေတာ့ စာေပခ်စ္သူမဟုတ္ရင္ေတာင္ အေလအလြင့္ေတြက ပိုက္ဆံအိုးေလး လာမ သြားမွာ ျမင္ေယာင္ေသး...။

...အလင္းစက္မ်ား said...

စဖတ္တာနဲ ့ ကြန္ပလိန္ ့မ်ားတဲ့ က်ေနာ္က သူတို ့ တိုင္၀မ္မွာ CCTV ေတြ ေပါလြန္းလို ့ အီးေတာင္ ခိုးမေပါက္ရဲဘူးလုိ ့ ေျပာဦးမလို ့ပါ။ လံုျခံဳေရး ကင္မရာ တတ္မထားဘူး ဆိုေတာ့ ဆက္စဥ္းစားရင္း ဆက္ဖတ္ရပါတယ္။ ၾကက္သီးလဲ ထမိပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ထဲမွာ အသက္ႀကီးပိုင္း အခ်ဳိ့တက္တဲ့ သင္တန္းအနည္းငယ္ရွိပါတယ္။ စဖြင့္ခါစမွာ ျပသနာ မရွိေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းက် အသက္ ၄၀ ေက်ာ္ေတြခ်ည္း တက္တဲ့ သင္တန္းမွာ ေငြေၾကးေပ်ာက္ရွမႈေတြ ျဖစ္ခဲ့လို ့ ဒီလိုစနစ္ကို ပိတ္ပစ္ခဲ့ရပါတယ္။ စိတ္မေကာင္းစရာပါ။

တိုင္၀မ္ႏုိင္ငံသား ဘေလာ့ဂါက ကိုျမစ္လား??? :P

သဒၶါလိႈင္း said...

စိ္တ္ကူးေကာင္းလိုက္တာ..။ ဆိုင္ရွင္ေလးရဲ႕ ယံုၾကည္ခ်က္အတိုင္း ေအာင္ျမင္ႏိုင္ပါေစ.။

လရိပ္အိမ္ said...

ဆိုင္ကဘယ္နားမွာလဲ ၊ ထိုင္ေပထဲမွာဘဲလား? သိခ်င္လို႕။ သြားၾကည့္ခ်င္လို႕ပါ။

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

လရိပ္အိမ္ေရ..လိပ္စာက
台北市羅斯福路三段100號之12(台電大樓四號出口)

服務電話:0968520111

ေအာက္ကလင့္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ စံုစံုလင္လင္ ရိွတယ္။ လိပ္စာေရာ ဆိုင္အေၾကာင္းေရာ

http://blog.sina.com.tw/wps6668/article.php?pbgid=78664&entryid=620935


沒有老闆的二手書店 ဒီလိုရိုက္ရွာရင္လည္း ေတြ႔မယ္။

IDIOT-Ki said...

အဲ့လို နိူင္ငံၾကီးသားပီသတဲ့ စိတ္ဓါတ္မ်ိဳးက ငယ္ငယ္ေလးတည္းက ပ်ိဳးေထာင္လာမွ အရိုးထဲ စြဲေနတတ္တာ ေလ...
ဒါ့ေၾကာင့္ လက္ဦးဆရာတို့ရဲ့ အခန္းက႑ကလည္း အေရးၾကီးတယ္ လို့ ထင္ပါတယ္။
ဒီဆိုင္ရွင္ လည္း သူ ့ေစတနာ သူ ့ကိုအက်ိဳးေပးတယ္ ေျပာရ မလားပဲ..( ကိုယ့္တိုင္းျပည္ နဲ့ ေတာ့ ႏွိဳင္း မေျပာလို ေတာ့ ပါဘူး ေလ၊ )
လိပ္စာ အတိုင္း သြားၾကည့္လိုက္ အံုး မယ္.. အိုးထဲ မွာ ဘယ္ေလာက္ရွိသလည္းဆိုတာ စပ္စု ၾကည့္အံုးမွ ပဲ .. း))

( ဒီေန့ သတင္းတခုထဲ မွာေတာ့ ၂၀ တန္ မုန့္ေလးတခု ကို ခိုးသြားတဲ့ အသက္၇၀ ရြယ္ အဖြားၾကီးကို ဆိုင္ရွင္က ရဲလက္ အပ္လိုက္သတဲ့.. ၾကိဳက္မရွက္ ငတ္မရွက္ေတြ လည္း ရွိၾကတာပါပဲ.. သူ ့ေနရာ နဲ့ သုူ ေပါ့ေလ )

YoungGun said...

လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲကို ပီတိျဖစ္ရပါတယ္ .. ဒီပို႔စ္ကုိ ဖတ္ခြင့္ရတာကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အစ္ကို။ အမ်ားေသာက္ဖို႔ ေရခ်မ္းစင္ေလး တည္ေပးတာေတာင္ ခြက္ေတြ သံႀကိဳးနဲ႔ ခ်ည္ထားရတဲ့၊ ခြက္ ခုိးမရလို႔ အုိးကုိ ရုိက္ခြဲသြားတဲ့ ျမန္မာျပည္၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႔ေတာ္ ဆင္ေျခဖံုးရပ္ကြက္က တစ္ကယ့္ အျဖစ္အပ်က္မ်ဳိးနဲ႔ ယွဥ္ရင္ .. ျမန္မာဆုိတာ ဘာလဲလို႔ ေမးရေတာ့မလိုပဲဗ်ာ..

ျငိမ္းေအး said...

ဒီဆိုင္မ်ဳိးရိွတယ္ၾကားရတာဝမ္းသာမိတယ္.။ စိတ္ႏွလံုးေကာင္းၾကသူေတြရိွတာကိုၾကားတဲ့အခါပီတိျဖစ္မိတယ္.။

ခႏြဲ said...

ေလးစားဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ။ စီးပြားေရးထက္ စာေပကို ျမတ္ႏုိးတာ လို႔ထင္တယ္။

An Asian Tour Operator said...

"စာေပကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူတိုင္းက စိတ္ဓါတ္အဆင့္အတန္း ျမင့္မားၾကပါတယ္။ ဆိုးသြမ္းတဲ့သူ မျဖစ္နိင္ဘူးဆိုတာ က်ေနာ္ ယံုၾကည္လို႔ပါပဲ"

ေမာင္မ်ိဳး said...

ေလးစားဖို႕ေကာင္းလိုက္တာ သူ႕အေျဖေလးေတြ သေဘာက်ဖို႕ေကာင္းတယ္ေနာ့္ ။

ညယံ said...

ဟန္က်လိုက္တာ..ဆိုင္ရွင္စိတ္ကူး ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္။ အဲဒီလို ကိုယ္ၾကိဳက္တဲ့ စာအုပ္ေလးေတြ စိတ္ေအးလက္ေလး ရွာႏိုင္တဲ့ဆိုင္မ်ိဳးေလး သေဘာက်တယ္။

flowerpoem said...

ဆိုင္ရွင္ရဲ႕ စိတ္ကူး ကတကယ္ေကာင္းပါတယ္
ကြၽန္မတို႕စာၾကည့္တိုက္ကို လည္း ၾကိဳက္ရာ စာအုပ္ကိုေရြးၿပီးမွ ဖတ္/ငွားျပဳလုပ္ႏို္င္ ေအာင္ စင္ဖြင့္ စနစ္နဲ႕ ျပဳလုပ္ထားပါတယ္ စာဖတ္သူေတြက ကိုယ္ၾကိဳက္ရာ စာအုပ္ကို ျမည္းစမ္းဖတ္ၿပီးမွာ ငွားႏိုင္တာပါ ဒါေပမယ့္ စာအုပ္ေတြ မေပ်ာက္ဘူး ဆိုတာေတာ့မရွိပါဘူး ဒီစနစ္ကုိ လုပ္ေပးတာ ျပည္သူေတြ အဆင္ေျပဖို႕ပါ ပဲ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာေတြရဲ႕ စိတ္ဓာတ္က မေပ်ာက္ေတာ့ စာအုပ္ေတြက အနည္းနဲ႕ အမ်ားေပ်ာက္တုန္းပါပဲ . တကယ္စာအုပ္စာေပကို ျမတ္ႏိုးသူေတြက ဒီလုိအလုပ္ကို မလုပ္ပါဘူး ေနာ္
ဆိုင္ရွင္ကို ေလးစားပါတယ္..

ညိမ္းႏိုင္ said...

သိပ္ကို ေလးစားစရာေျကာင္းတဲ့ တိုင္ဝမ္သားေတြပဲေနာ္..။
ဆိုင္ရွင္ရဲ့ယံုျကည္မွုကို သူတို့အလြဲသံုးစားမလုပ္ျကဘူး...။
ေတာ္ထွာ....။စာျကည့္တိုက္ကို အဲ့လိုမ်ိုး လူမထားပဲဖြင့္ခ်င္တယ္...ညန္မာျပည္မွာ...၊ဒါေပမယ့္...၊
ဒါေပမယ့္ေပါ့ေလ....:(((

Anonymous said...

သေဘာက်တယ္၊
ကိုယ္ စိတ္ကူးယဥ္ထားတဲ့ စာအုပ္ဆိုင္မ်ိဳး
အျပင္မွာ တကယ္ရွိေနတာသိရေတာ့ ၀မ္းသာမိတယ္၊
ဆိုင္ရွင္ရ႕ဲ စိတ္ကိုလည္း ႏွစ္သက္တယ္၊

ေရးေပးတဲ့ (ကို) ျမစ္က်ိဳးအင္းကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

အၿပံဳးပန္း

ေရႊစင္ဦး said...

စာအုပ္ေတြ သူခိုးခိုးမွာ မေၾကာက္ပါဘူး။ စာေပကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူတိုင္းက စိတ္ဓါတ္အဆင့္အတန္း ျမင့္မားၾကပါတယ္။ ဆိုးသြမ္းတဲ့သူ မျဖစ္နိင္ဘူးဆိုတာ က်ေနာ္ ယံုၾကည္လို႔ပါပဲ”

က်ေနာ္လည္း အဲလို ဆိုင္ေလး ဖြင္႔ခ်င္လိုက္တာ ဒါေပမဲ႕ မိုးယံေျပာသလို အုိးေလး မသြားလို႕ အရင္းျပဳတ္ေနရင္ ဒုကၡ

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

ဆိုင္ရွင္ရဲ႕ စိတ္ကူးေလးက ေလးစားဖို႕ေကာင္းသလို
စာအုပ္ေတြကို ၀ယ္ယူသြားျပီး က်သင္႕ေငြကို အျပည္႔အ၀ေပးခဲ႔ၾကတဲ႕ စာေပခ်စ္သူမ်ားကိုလည္း ခ်ီးက်ဴးမိပါတယ္။
လူတိုင္းသာ မိမိရဲ႕ ကိုယ္က်င္႔တရား၊ သူတစ္ပါးရဲ႕ ယံုၾကည္မႈေတြကို ခုလိုဘဲ တန္ဖိုးထားၾကမယ္ဆိုရင္ စာေပေလာကတင္မက ကမၻာၾကီးတစ္ခုလံုး စိုေျပလွပလို႔ ေနမွာ အမွန္ပါဘဲ။
သတင္းေလးအတြက္ ေက်းဇူးပါ။
ေလာကမွာ ဒီလိုဆိုင္နဲ႕ ဒီလိုလူေတြရွိေနတာ သိရတဲ႔အတြက္ စိတ္ၾကည္ႏူးခ်မ္းေျမ႔ရပါတယ္။

PhyoPhyo said...

အဲဒီ စာအုပ္ဆိုင္မ်ဳိးေလး ပိုင္ခ်င္လိုက္တာ၊
အဲဒီ စာအုပ္ဆိုင္မ်ဳိးလည္း သြားဖတ္ခ်င္တယ္။
သတင္းေလးမွ်လိုက္တဲ့ ကိုျမစ္ ေက်းဇူးအမ်ားၾကီး။

အလင္းသစ္ said...

စာေပကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူတိုင္းက စိတ္ဓါတ္အဆင့္အတန္း ျမင့္မားၾကပါတယ္။ ဆိုးသြမ္းတဲ့သူ မျဖစ္နိင္ဘူးဆိုတာ က်ေနာ္ ယံုၾကည္လို႔ပါ

မိုးခါး said...

၀မ္းသာဖို႕လညး္ေကာင္း ဖတ္ရတာ စိတ္ခ်မ္းသာဖို႕လည္း ေကာင္းလုိက္တာေနာ္ .. း)))

Angelhlaing(May everybody be happy and healthy! said...

ပံုၿပင္တစ္ပုဒ္ လိုပါပဲ.... အံၾသဖို႕ေကာင္းပါတယ္...
ေစတနာမွန္လ်င္ ကံအက်ဳိးေပးေကာင္းမည္...ဆိုတာ တစ္ကယ္မွန္တာပဲေနာ္....။ ေက်းဇူးပါ..အကို။
ေကာင္းေသာေန႕ေလးၿဖစ္ပါေစ။

Kyaw Hnin Se Lwin said...

ဆိုင္ရွင္ရဲ႕ေနာက္ဆုံးကြန္မန္႕ေလးသိပ္သေဘာက်တာပဲ ဒါေပမဲ႕စာအုပ္၀ယ္သူမဟုတ္သူက လာၿပီးစုဘူးေလး ခိုးယူသြားမွာေတာ႕ စိတ္ပူမိတယ္ :)))

than said...

စာအုပ္ဆုိင္ေလးအေကာင္းကုိမ၈ၢဇင္းထဲမွာ ျပန္လည္ေဖၚျပခ်င္ပါတယ္၊ဘယ္မဂၢဇင္းမွာ ထည့္ထားသလဲ၊ စာမူရွင္က ဘယ္သူလဲ။ ဘယ္လုိဆက္သြယ္ရမလဲ။အေၾကာင္းျပန္ေပးပါ၊ေကာင္းတာ ေတြကုိျပန္လည္မွ်ေ၀ခ်င္လုိ႔ပါ

than said...

စာအုပ္ဆုိင္ေလးအေကာင္းကုိမ၈ၢဇင္းထဲမွာ ျပန္လည္ေဖၚျပခ်င္ပါတယ္၊ဘယ္မဂၢဇင္းမွာ ထည့္ထားသလဲ၊ စာမူရွင္က ဘယ္သူလဲ။ ဘယ္လုိဆက္သြယ္ရမလဲ။အေၾကာင္းျပန္ေပးပါ၊ေကာင္းတာ ေတြကုိျပန္လည္မွ်ေ၀ခ်င္လုိ႔ပါ

internationallookmagazine@gmail.com

Skyblue said...

စိတ္ထားျမင့္ျမတ္မွု ဆိုတာ အသက္အရြယ္နဲ႔ မဆိုင္သလို ၀ါသနာတူေတြကို ယံုၾကည္မွုေပးနိုင္ျပီး မိမိႏွစ္သက္ယံုၾကည္ရာကို အေလးထားတည္ေထာင္နီုင္တာကို ေလးစားဂုဏ္ယူမိတယ္ဗ်ာ .... စာေရးသူကိုလည္းေက်းဇူးပါဗ်ာ .....

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

than>>
internationallookmagazine@gmail.com
အေပၚက ေမလ္းကို စာျပန္ထားေပးပါတယ္။

ေတာက္ပႀကယ္စင္ said...

စာအုပ္ဆုိင္ရယ္၊ ၿပီးေတာ့ ဆုိင္ရွင္ရယ္၊ ၿပီးေတာ့ လာေရာက္၀ယ္ယူအားေပးတဲ့ စာဖတ္ခ်စ္သူေတြရယ္ပါအားလုံး ေလးစားအံ့ႀသထုိက္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ အဲဒီလုိေလး ဖြင့္ႀကည့္လုိက္ရင္ ဘယ္လုိေနမလဲ မသိဘူးေနာ္။ က်န္းမာရႊင္လန္း ေအးခ်မ္းပါေစ...

ျမတ္မြန္ said...

မထင္မွတ္ပဲ နံမည္ၾကီးသြားတယ္.. ဒီဆိုင္ေလးက....
တစ္ေန႔ေလာက္ေတာ့ သြားၾကည့္အံုးမွ..။
စာအုပ္စာေပ ခ်စ္ျမတ္နိုးတဲ႔ သူေတြ ဆံုဆည္းရာ ေနရာေလးတစ္ခုေပါ့..။

sosegado said...

အဲဒါခက္တာပဲ။ ဝယ္ၿပီးတန္ဘုိးဘယ္လုိျဖတ္ရမလဲ၊ နည္းသြားရင္ မ်ားသြားရင္ စဥ္းစားရတယ္၊
စကာၤပူ လန္ပန္ဆတ္မွာလည္း ကုလားဆုိင္တစ္ဆုိင္ တန္သေလာက္ေပးသြားပါဆုိေတာ့ ပလာတာႏွစ္ခ်ပ္စားၿပီး ႏွစ္က်ပ္ေပးခဲ့တယ္ အဲဒီတုန္းက က်ပ္ေစ့ကမပါသြားဘူး၊ ျပန္အမ္းခုိင္းရင္လဲ လူပုံအလည္မွာ၊ ခုေတာ့အဲဒီဆုိင္ရွိမရွိ မသိေတာ့ပါဘူး၊

Anonymous said...

စစ ဖတ္တုန္းက....ေတာ္ေတာ္ခ်မ္းသာတဲ့ စာေပခ်စ္တဲ့သူ တစ္ေယာက္က လာဖြင့္ေပးထားတယ္ထင္ေနတာ။ ခ်ီးက်ဴးဖုိ႕ ေကာင္းလိုက္တဲ့ ဆုိင္ရွင္နဲ႕ စာဖတ္သူ ေတြပဲ။ ဒီလုိမ်ိဳးေလး ဖတ္ရတာ ရုိးသားမႈေတြ အတြက္ ၀မ္းသာပီတိ ျဖစ္ရတယ္။ .....မွ်ေ၀ေပးလုိ႕လဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

ကိုဆိုဆီ...
ကြ်န္ေတာ္ေရးတာ က်န္သြားတာပါ။ စာအုပ္မွာ ေရာင္းေစ်းေတြ ေရးထားပါတယ္။ ပိုင္ရွင္မရိွတဲ့ဆိုင္မွာ ေရာင္းတဲ့ စာအုပ္ေတြမွာ ေငြတန္ဖိုးကပ္ထားတာကို သိမယ္ထင္ၿပီး ကြ်န္ေတာ္ ေသခ်ာမေရးလိုက္မိတာပါ။
ေသေသခ်ာခ်ာ ေထာက္ျပေပးလို႔ ေက်းဇူးပါ။

Winmin Htun said...

အရုိးရွင္းဆံုး ခမ္းနားမွဳကုိ ကၽြန္ေတာ့္သက္တမ္းအတြင္း ပထမဆံုးအၾကိမ္အျဖစ္ ျမင္ဖူးျခင္းပါ။ ေလးစားတယ္ဆုိတာထက္ အားက်လုိက္တာဗ်ာ.....။

Phyo Maw said...

အားက်လိုက္တာ တာကိုးေရ =)

ကုိကုိေမာင္(ပန္းရနံ႔) said...

သူ႔စိတ္ကူးေလး ေကာင္းတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ ဟုတ္တယ္။ စာေပ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူတုိင္းက စရုိက္ ေကာင္းၾကတာ မ်ားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီၾကားထဲ တစ္ေယာက္ေယာက္က ေဖာက္သြားရင္ေတာ့ ပုိင္ရွင္ေလး သနားစရာျဖစ္မွာ။

ခင္မင္လ်က္

ႏွင္းေဟမာ said...

ဆိုင္ရွင္ေလးကို ေလးစားအားက်လိုက္တာ ... သူ႔လိုစာေပခ်စ္သူမ်ဳိးေတြ ကမၻာေလာကၾကီးမွာ ရိွေနသေရြ႕ စာေပေလာကၾကီးကလဲ ထာ၀ရတင္႔တယ္လွပေနမွာပါ .....

ေမသိမ့္သိမ့္ေက်ာ္ said...

အျပန္အလွန္ယံုၾကည္မႈရွိေနတယ္ဆိုတာကိုပါ သိျမင္သြားပါတယ္ ဆရာေရ။ ဆိုင္ရွင္ကို တကယ္အားက်တယ္။

ခင္မင္ေလးစားလ်က္

 

Posts Comments

©2006-2010 ·TNB