ႏြံအိုင္ထဲတြင္ ၾကာျဖဴတစ္ပြင့္ ရိွသည္

အခန္း(၁)

“ ႏြံ ”

 

ဒီနိင္ငံေရာက္မွ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေပါင္းျဖစ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ရိွပါတယ္။ ေလးစားရတာ မဟုတ္ဘဲ အားက်ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္း လို႕ေျပာရင္ ပိုမွန္လိမ့္မယ္...။အျမဲတမ္းအားက်ရတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္မွာ အပူအပင္ေတြ မ်ား၊စိတ္ညစ္စရာေတြ ၾကံဳတိုင္း သူေနပံုေနနည္းေလးကို ျမင္ျပီး အားက်လိုက္တာကြာလို႔ေတာင္ ထုတ္ေျပာ ယူရတဲ့ အထိသူရဲ႕ေနပံုေနနည္း ဘ၀ကို ျဖတ္သန္းနည္းက ေပါ့ေပါ့ပါးပါးရိွလြန္းတယ္...။

သူနဲ႔ေတြ႔ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ သူ႔ကိုၾကည့္လိုက္တိုင္း ျဖစ္သလိုပဲ ၀တ္ထားတတ္တယ္။ သူကိုယ္တိုင္ေတာင္ ဘာ၀တ္လို႔ ၀တ္ထားမွန္း သတိထားမိပံု မရေတာ့ သူ႔ကိုယ္သူေတာ့ ဟာမိုနီက်တယ္ ေျပာရမွာပဲ။ သူ႕စိတ္ထဲမွာလည္း ဘယ္သူ႔ကိုမွ ျပိဳင္ခ်င္စိတ္မထားဘူး ၊အလုပ္နဲ႔ပါတ္သတ္လို႔ ဘယ္သူေတြ ဘယ္အဆင့္ေရာက္ေရာက္သူ႔စိတ္ထဲမွာ ဘာမွမရိွဘူး မနာလိုတာ မရိွဘူး ကဲ့ရဲ႕တာမရိွဘူး ခ်ီးက်ဴးတာမရိွဘူး။

မနက္ျဖန္ ကမာၻပ်က္မယ္ဆိုရင္ေတာင္ ေအး ပ်က္ေတာ့လည္း ပ်က္ေပါ့ကြာ လို႔ပဲ ျပန္ေျပာမယ္ဆိုတာ ယံုၾကည္မိတယ္။ ေပေပေရေရနဲ႔ ဆိုင္ကယ္ဦးထုပ္ မပါဘဲ ျမိဳ႕ထဲ သြားဘို႔လည္း ၀န္မေလးဘူး။ တခါက သူနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ အလုပ္ကေန ေန႔တ၀က္ျပန္လာၾကတယ္။ ဒီေကာင့္ရဲ႕ေပေပေရေရ ပံုစံကို ၾကည့္ျပီး က်န္တဲ့လုပ္ေဖာ္ ကိုင္ဖက္ေတြက တကၠစီ စီးဘို႔အၾကံေပးၾကေပမယ့္ တကၠစီနဲ႔ဆို အခ်ိန္ပိုၾကာနိင္သလို ေငြလည္း အမ်ားၾကီး ပိုကုန္ မွာနဲ႔ MRT စီးျပီးျပန္လာၾကတယ္.။

MRT ေပၚေရာက္ေတာ့ ထိုင္စရာေနရာမရဘူး မတ္တပ္ရပ္ျပီး ေရာက္တတ္ရာရာ ေျပာေနေပမဲ့ အမွန္ကို ၀န္ခံရရင္ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္က စကားေျပာတဲ့ဆီမွာ ရိွမေနဘူး။ ဒီေကာင္ေပေပေရေရ ၀တ္ထားပံုနဲ႔ ဘယ္သူမ်ား ငါတို႔ကို ၾကည့္ေနမလဲဆိုျပီး စိတ္မလံုဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ မျပည့္တဲ့အိုးေတြရဲ႕ သေဘာမ်ားလာမသိဘူး စိတ္ေတြကေဘာင္ဘင္ခတ္ေနတယ္။ 

ဒါေပမဲ့ဒီေကာင္ကေတာ့ ဘာမွကို ဂရုမစိုက္ဘူး စကားေျပာမပ်က္သလို စကပ္အတို ၀တ္ထားတဲ့ ေကာင္မေလးေတြကိုကြ်န္ေတာ္ျမင္ေအာင္ ေျပာျပေနေသးတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ နဲနဲစိတ္ညစ္ေနမိျပီ။ စိတ္ညစ္ေပမယ့္ဒီေကာင္နဲ႔ တေယာက္ေနရာစီ ခြဲရပ္ေနရေလာက္ေအာင္ သူငယ္ခ်င္း စိတ္ မေခါင္းပါးေတာ့ ဘယ္ေနရာမွာ ထိုင္စရာျမန္ျမန္ရမလဲဘဲ မသိမသာ ၾကည့္ေနရတယ္..။

ခဏေနေတာ့ ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ခံု ရတာနဲ႔ ခပ္သြက္သြက္ ေနရာယူလိုက္တယ္။ ေနရာရျပီး ခဏေနေတာ့ ဒီေကာင္စျပီး အိပ္ပါေလေရာ MRT ထဲက ေလေအးစက္နဲ႔ဆိုေတာ့ ခဏေလးနဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့မအိပ္နိင္ဘဲ ဒုကၡေတြနဲ႔ က်န္ေနခဲ့တယ္။ ဘယ္သူမ်ားႏွာေခါင္းရံႈ႕မလဲ ဂိတ္တဂိတ္ ေရာက္တိုင္း တာ၀န္က်တဲ့သူ တေယာက္ေယာက္ တက္လာျပီးေမးမလား ေတြးမိျပီး ေလွ်ာက္ၾကည့္ေနမိတယ္။ ကိုယ္ေတာ္ကေတာ့ ပါးစပ္ေလးဟ ျပီး အသက္ရႈသံ ျပင္းျပင္းလား ေဟာက္သံတိုးတိုးလား ေတာ့မသိဘူး ေလးေလးနဲ႔မွန္မွန္ ထြက္ေနတယ္..။

ကြ်န္ေတာ္ဟိုေတြးဒီေတြး ျဖစ္တာလဲ အေၾကာင္းရိွတယ္ဗ်။ တခ်ဳိ႕ေဆးသမားေတြက ရထားေပၚက မဆင္းဘဲ အိပ္ေနေလ့ရိွတယ္ေလ။ အဲဒါမ်ဳိးဆို တာ၀န္ရိွတဲ့သူေတြက စစ္ေဆးေမးျမန္းေလ့ရိွတယ္ေလ။ အေမးခံရရင္ ေျဖရွင္းရတဲ့ အလုပ္တစ္လုပ္အျပင္ ဟိုစစ္ဒီစစ္နဲ႔ အလုပ္မ်ားျပီး ရွက္စရာေလ။ အဲဒါေၾကာင့္ စိတ္ထဲမွာ ဆင္းရမယ့္ဘူတာ ျမန္ျမန္ေရာက္ေစခ်င္ေနျပီ။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဘာျပႆနာမွ ထူးထူးျခားျခားမျဖစ္ဘဲ ဆင္းရမယ့္ ဂိတ္ေရာက္တာနဲ႔ သူ႔ကိုႏိုးျပီးဆင္းလာ ခဲ့ေတာ့တယ္။ သူ႔ေၾကာင့္ဘယ္သူေတြ ပူပန္မလဲ ဆိုတာလည္း သူ မေတြးသလို သူ႔ကိုသူလည္း ပူပန္တဲ့စိတ္ မရိွဘူး။ အခုအျဖစ္ပ်က္က ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ သူ႔ရဲ႕ေပါ့ေပါ့ပါးပါး အျဖစ္တခုပါပဲ။ အခုအျဖစ္အပ်က္ ထက္ ပိုျပီး ဘာမွဂရုမစိုက္ဘဲ ေနတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြ လည္း အမ်ားၾကီးရိွပါေသးတယ္ ။

ဒီနိင္ငံမွာ သူေနတာဟာ အေပ်ာ္သက္သက္ေနတယ္လို႔ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက မွတ္ခ်က္ ခ်ၾကတယ္။ အဲဒီလို မွတ္ခ်က္ခ်ရတဲ့ အေၾကာင္းကလည္း ရိွတယ္ေလ။ လခထုတ္ျပီးလို႔ လက္ထဲမွာ ေငြရိွေနရင္ အဲဒီေငြ မကုန္မခ်င္း အလုပ္မတက္ဘူး။ လစဥ္လတိုင္း တေယာက္မဟုတ္တေယာက္ကို ေပးစရာအေၾကြးရိွေနတတ္တယ္။ မိသားစုကို ေငြျပန္ပို႔ဘို႔ေဝးလို႔ဖုန္းမဆက္သလို စာလည္း မေရးဘူး...။ ရလိုက္သံုးလိုက္နဲ႔ ဘ၀ကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး ျဖတ္သန္းေနခဲ့တယ္..။

။.......................................................................................။

အခန္း(၂)

“ ၾကာျဖဴ ”

သူရဲ႕အသက္ ၁၈ ႏွစ္အရြယ္မွာ မ်က္နာခ်င္းဆိုင္အိမ္က ေကာင္မေလးကို တိတ္တဆိတ္ ခ်စ္ခဲ့မိတယ္။ ဘာကိုမွ အေလးအနက္ မထားတတ္တဲ့သူ႕ရဲ႕ ရင္ထဲမွာေကာင္မေလးကုိ ခ်စ္တဲ့စိတ္ကတစတစနဲ႔ အျမစ္တြယ္ေန ခဲ့တယ္။အခ်ိန္ေတြၾကာလာသလို သူ႔အခ်စ္ေတြက ခိုင္ျမဲလာေပမယ့္ ေကာင္မေလးကေတာ့ သူ႔ကို ရိွတယ္လို႔ ေတာင္ ထင္ခဲ့ပါ့မလား။

သူ႔ကိုေတြ႔တိုင္း သာမန္ထက္ပိုတင္းသြားတတ္တဲ့ မ်က္နာထားကို ေကာင္မေလးရဲ႕ႏွလံုးသားကမ်ား ခိုင္းေစ ခဲ့သလား သူမေတြးရဲခဲ့ဘူး။ သူ႔ကိုေတြ႔တိုင္း ခပ္သြက္သြက္လွမ္းသြားတတ္တဲ့ ေျခလွမ္းေတြရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကို သူနာနာက်င္က်င္ပဲ ဘာသာျပန္လို႔ ရခဲ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕ႏွစ္ႏွစ္ကာကာအျပံဳးအတြက္ ျပန္ရခဲ့တဲ့ စိမ္းကားတဲ့ မ်က္၀န္းေတြကိုပဲ သူမက္မက္ေမာေမာ သိမ္းထားခဲ့တယ္။ ေကာင္မေလးကို သူသိပ္ခ်စ္တယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္ သူခ်စ္တဲ့သူ ဘာပဲေပးေပး ယူမယ္လို႔ သူမသိလိုက္ဘဲ သူ႕ႏွလံုးသားက ကတိေပးျပီးသား ျဖစ္ေနခဲ့တာ အခ်ိန္ေတြၾကာလာမွ သတိထားမိလာတယ္။

ေကာင္မေလး သူ႔ကိုမခ်စ္နိင္မွန္း ခန္႔မွန္းလို႔ ရေပမယ့္ အခ်စ္ကို သူက ဒီလိုအဓိပၸါယ္ဖြင့္ထားတယ္။ ခ်စ္သူျဖစ္ဖို႔ လူႏွစ္ေယာက္လိုအပ္ေပမယ့္ အခ်စ္ဆိုတာကေတာ့ တေယာက္ထဲနဲ႔လည္း ရတယ္လို႔ သူခံယူထားတယ္..။ ေကာင္မေလးရဲ႕ဘက္အျခမ္းကို သူစိတ္ေလွ်ာ့ထားေပမဲ့ သူ႔ဘက္အျခမ္းကိုေတာ့ စိတ္တင္းထားတာ ဒီေန႔ထက္ထိပဲ...။

ဘြဲ႕ရတဲ့အထိ သူပညာမသင္ခဲ့ပါဘူး ပေလတိုးနပ္ အခ်စ္ကိုလည္း သူမၾကားဖူးဘူး သူသိတာ ခ်စ္သူက ျပန္မခ်စ္လည္း မေျပာင္းမလဲ ဆက္ခ်စ္သြားမယ္...။ ခ်စ္သူမျဖစ္ရရင္ေတာင္ တိတ္တိတ္ေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ သူက ခ်စ္ခြင့္ရခ်င္တာေလ။ သူ႔ရဲ႕အသက္ ၂၁ အရြယ္မွာ ခ်စ္သူမ်က္နာကို ေငးဘို႔အခြင့္အေရး ထပ္မရေတာ့ဘူး။ သူနိင္ငံျခားထြက္လာရတယ္။ ေကာင္မေလးအတြက္ သမဏိျပားေပၚမွာ ပု၀ါပါးနဲ႔ ပြတ္တိုက္သြားသလို ဘာအရာမွ မထင္ခဲ့ေပမယ့္ သူ႔အတြက္ေတာ့ ထပ္မရေတာ့တဲ့ တိတ္တခိုးေငးၾကည့္ခြင့္ေလးအတြက္ ထိထိရွရွ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္...။

ခ်စ္သူမ်က္နာကို ေငးခြင့္မရေပမဲ့ သူလုပ္နိင္တာ လုပ္ခဲ့တယ္.. အဲဒါက လစဥ္လတိုင္း သူခ်စ္တဲ့ ေကာင္မေလးစီ ကို စာတစ္ေစာင္ထည့္ေနခဲ့တာပါပဲ။ သူနိင္ငံျခားေရာက္ေနတဲ့ ၇ ႏွစ္မွာ တလမွ မပ်က္ကြက္ခဲ့ဘူး။ အခ်ိန္ေတြၾကာလာေတာ့ ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ အဖြဲ႔အႏြဲ႕ စာလံုးေပါင္းေတြ ထပ္လာတယ္။ ခ်စ္တယ္ေျပာရတာ ေဘာ္ပင္ေတြလည္း အံတိုလာတယ္။ ခ်စ္တဲ့အေၾကာင္း အေရးခံရတဲ့ စာရြက္ေတြကလည္း ျငီးေငြ႔လွျပီ။ ေလယာဥ္ပ်ံပံုနဲ႔ စာအိတ္ေလး ေတြကလည္း ပ်ံရတာေမာေနျပီ။ (၃၀) တန္ တံဆိပ္ေခါင္းေတြကလည္း သြားရလြန္းလို႔ မ်က္နာပူလွျပီတဲ့ေလ။

ဒါေပမယ့္ သူကေတာ့ မေမာနိင္ေသးဘူး။ အခ်ိန္ေရာက္ရင္ အိပ္ယာေပၚ ေမွာက္အိပ္ျပီ စာရြက္ေပၚ ခံစားခ်က္ေတြ အန္ခ်ေနတုန္းပါပဲ။ ခ်စ္တဲ့အေၾကာင္းကို ဘယ္လိုစကားလံုးနဲ႔ စာလံုးထပ္ေပါင္းရင္ ေကာင္းမလဲ ေတြးေနဆဲပါပဲ။ သူ႔စာကို ခ်စ္သူဖတ္မဖတ္ မေသခ်ာေပမယ့္ သူကေတာ့ လတိုင္းပို႔ေနျမဲပါပဲ...။

ခ်စ္သူေၾကာင့္မဟုတ္ေပမယ့္ သူအလြဲလြဲ အေခ်ာ္ေခ်ာ္နဲ႔ မ်က္နာပူစရာ ရယ္စရာ အျဖစ္ေတြလည္း ရိွခဲ့ဖူးတယ္။ တခါကသူ လုပ္ေနၾကအတိုင္း ခ်စ္သူဆီစာေရးတယ္ စာေရးျပီးလို႔ စာအိတ္ေပၚမွာ လိပ္စာေရးေတာ့ ဘီယာ မူးေနတဲ့အရိွန္နဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာမၾကည့္ဘဲ ေရးလိုက္တဲ့ လိပ္စာက သူ႔အိမ္လိပ္စာ ျဖစ္ေနတယ္။ ေကာင္မေလး ေနတာက သူ႔အိမ္နဲ႔မ်က္နာခ်င္းဆိုင္ဆိုေတာ့ အိမ္နံပါတ္ရဲ႕ေနာက္ဆံုးနံပါတ္မွားသြားတာ သတိမထားမိဘဲ ထည့္လိုက္တာ သူ႔အိမ္ဆီ တန္းတန္းမတ္မတ္ ေရာက္သြားေတာ့တယ္။

စာကိုၾကည့္တာနဲ႔ သူထည့္တဲ့စာမွန္း သိေတာ့သူ႔အေမက အိမ္ေရွ႕က ေကာင္မေလးအိမ္ သြားပို႔ေပးလိုက္ရတယ္ဆိုတာ ေနာက္မွ ျပန္သိရတယ္။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ ေနာက္မွ ျပန္သိရတာ ဆိုေတာ့ သူမ်က္နာသိပ္မပူလိုက္ရေပမယ့္ ေနာက္တခါ အလြဲမွာ ေတာ့ သူေခါင္းနားပန္း ႀကီးသြားခဲ့ဖူးတယ္..။

သူတို႔အိမ္နားမွာ စတိုးဆိုင္ တစ္ဆိုင္ရိွတယ္။ အနီအနားက လူေတြကို ဆက္သြယ္ခ်င္ရင္ အဲဒီစတိုးဆိုင္ကေန တဆင့္ဆက္သြယ္ၾကရတယ္။ သူကေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ခံစားခ်က္ေတြ ျပင္းထန္ျပီး ခ်ဳပ္ထိန္းလို႔ မရတဲ့ေန႕ တခ်ဳိ႕မွာအဲဒီဆိုင္ရဲ႕ ဖုန္းကို ဆက္ျပီး ေကာင္မေလးကို ေခၚခိုင္းေလ့ရိွတယ္။ ေကာင္မေလးဆီက ဟယ္လို ေလာက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ နင္ငါ့ကို ေနာက္မဆက္နဲ႔ေတာ့ ဆိုျပီးေတာ့ပဲ ေျပာေျပာ အသံေလးၾကားရံုနဲ႔ သူအျမဲေက်နပ္ သြားေလ့ရိွတယ္...။

တခါတုန္းကလည္း သူအဲဒီလိုပဲ စတိုးဆိုင္ကို ဖုန္းေခၚျပီး ေကာင္မေလးကို ေတြ႔ခ်င္လို႔ပါ ေခၚခိုင္းမိတယ္။ ဆိုင္ကလည္း ထံုးစံအတိုင္း ဘယ္ကဆက္တာလဲ ျပန္ေမးပါတယ္...။ သူက ထိုင္၀မ္းကဆက္တာပါလို႕ ေျပာခိုင္း လိုက္တယ္။ ဆိုင္ရွင္က အကူေကာင္မေလးကို (.......) သြားေခၚေပးပါ ထိုင္၀မ္းကဆက္တာပါလို႔ မွာေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္သူ႔အေမက အဲဒီဆိုင္မွာ ေစ်းလာ၀ယ္တာနဲ႔တိုးတယ္။ ထိုင္၀မ္းကဆက္တယ္ ဆိုေတာ့ သူမွန္းသိတာနဲ႔ သူ႔အေမကဖုန္းလာကိုင္တယ္ အေမ့အသံၾကားၾကားခ်င္း သူထူပူသြားျပီး ရွက္ရြံ႕ သြားခဲ့ရတယ္..။

အေမဆီေတာ့ ဖုန္းမဆက္တတ္ဘူး ေကာင္မေလးဆီ ဆက္ဘို႔က်ေတာ့ သတိတရ ရိွတယ္ဆိုျပီး အေမေျပာေတာ့ သူျငိမ္ေနလိုက္ရတယ္။ မွန္တာေတြ ေျပာေနေတာ့လည္း သူေနရထိုင္ရ ေတာ္ေတာ္ခက္သြားခဲ့တာပါပဲ။ အေမေနေကာင္းလား အဆင္ေျပလားေမးျပီးခ်ိန္ အေမက သူ႔ကိုနားလည္စြာနဲ႔ ေကာင္မေလးလာလိမ့္မယ္ ေစာင့္ေနအံုးဆိုျပီး ဖုန္းျပန္ခ်သြားခဲ့တယ္...။

ဒါေတြကို သူနာနာက်င္က်င္နဲ႔ပဲ ရယ္ေမာနိင္ခဲ့ေပမယ့္ ေကာင္မေလးကိုေတာ့ သူဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ခဲ့ဘူး...။ လစဥ္လတိုင္း စာတေစာင္ မွန္မွန္ထည့္ေနခဲ့တာ အခုထိပါပဲ...။ သူကသာ ၇ ႏွစ္လံုးလံုး စာမပ်က္မကြက္ ထည့္ေနခဲ့ေပမဲေကာင္မေလးဆီက ျပန္စာတေစာင္ပဲ ရခဲ့ဖူးတယ္။ သူဒီကိုေရာက္ျပီး ၂ ႏွစ္ေလာက္ေနေတာ့ ျပန္စာရခဲ့ဖူးတယ္။ အဲဒီတုန္းက သူ႔ေမြးေန႔ေရာက္ခါနီးတစ္လ အလို ေကာင္မေလးဆီ ပို႔တဲ့စာထဲမွာ ဒီလိုေလး ေတာင္းဆိုခဲ့ဖူးတယ္...။

“ေရွ႕လဆိုရင္ ငါ့ေမြးေန႔ေရာက္ေတာ့မယ္။ နင္သတိမရနိင္ေပမဲ့ ငါနင့္ဆီက လက္ေဆာင္တခုေလာက္ လိုခ်င္မိတယ္။ နင့္အတြက္ အပန္းမၾကီးတဲ့ လက္ေဆာင္မ်ဳိးပါ။ နင္ငါ့ကို ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ ေပးတဲ့အေနနဲ႔ စာတေစာင္ေလာက္ပို႔ေပးပါလား။ ေနာက္ဆံုးဟာ ငါ့အတြက္ စာတလံုးမွ မေရးခ်င္ပါဘူး ဆိုရင္ေတာင္ စာရြက္အလြတ္တရြက္ေလာက္စာအိတ္ထဲထည့္ျပီး ထည့္ေပးေစခ်င္ပါတယ္။ ဘာမွမေရးထားရင္လည္း နင္ပို႔ေပးဖူးတဲ့ စာတေစာင္အေနနဲ႔ ငါတသက္လံုး သိမ္းထားခ်င္လို႔ပါ”

အဲဒီလိုေရးျပီး သူေကာင္မေလးဆီ စာထည့္လိုက္ေတာ့ သူ႕ေမြးေန႔အမွီ ေကာင္မေလးဆီက ပထမဆံုးျပန္စာ ေရာက္လာပါတယ္။ သူအရမ္းေပ်ာ္သြားခဲ့တယ္။ စာအိတ္ကိုဖြင့္ေဖာက္ဘို႔ေတာင္ ႏွေမ်ာေနမိတယ္။ စာအိတ္ေလးျမင္ရံုနဲ႔တင္ သူအတြက္ျပီးျပည့္စံုသြားၿပီမဟုတ္လား။ ျပန္စာထဲက အေၾကာင္းအရာကိုသာ ေမ့ထားနိင္မယ္ဆို သူ႔ရဲ႕အဲဒီႏွစ္အတြက္ ေမြးေန႔ပြဲေလးက ျပီးျပည့္စံုခဲ့ပါတယ္..။

ျပန္စာက တိုတိုနဲ႔နဲ႔ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ပါပဲ..။စာထဲမွာေတာ့....

“နင္ငါ့ဆီ စာမထည့္ပါနဲ႔ေတာ့ နင့္စာလာတိုင္း ငါတစ္ေစာင္ တစ္ရာနဲ႔ ေရြးေနရတယ္”

အနည္းငယ္ ကဗ်ာမဆန္ေပမယ့္ စာရြက္အလြတ္ထက္ေတာ့ အမ်ားၾကီးသာတဲ့ လက္ေဆာင္ တခုအေနနဲ႔ သူအခုထိ သိမ္းထားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္းေတာ့ ေနာက္ထပ္ ဘာစာမွ မလာေတာ့ပါဘူး.။ သူကေတာ့ အခုထိ တလတေစာင္ ထည့္ေနပါေသးတယ္။

စကားလံုးေတြ အမ်ားၾကီးေျပာဘို႔ မလိုပါဘူး အခ်စ္ဆိုတာ ကိုယ္တကယ္ ခ်စ္ေနဘို႔ပဲ လိုတာမဟုတ္လား။

။..........................................................................။

အခန္း(၃)

“ႏြံ” အိုင္ထဲတြင္ “ၾကာျဖဴ” တပြင့္ ရိွသည္....။
 
။.................................................။