ဘေလာ့ဂ္ဂါ ပြဲေစ်းတန္း

ပြဲေစ်းတန္းတခုလံုး မီးေရာင္စံုတို႔ျဖင့္ လႈပ္ရွားသက္၀င္ေနသည္ ။ ပ်ားပန္းခတ္မွ် တိုးေ၀ွ႔သြားလာ ေနၾကေသာ ပြဲေစ်းေလွ်ာက္သူမ်ားေၾကာင့္ အံုးအံုးက်က္က်က္ျဖင့္ အသံတို႔ ဆူညံေနသည္။ ေစ်းသည္တခ်ဳိ႕၏ ေစ်းေခၚသံ အေၾကာ္အေလွာ္ ဆိုင္ဘက္မွ ဒယ္အိုးေခါက္သံတို႔ျဖင့္ ပြဲေစ်းတန္းတခုလံုး ဆူညံလႈပ္ရွားေန၏။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ဘေလာ့ဂါ အျငိမ့္ၾကည့္ရန္ ဇာတ္ရံုဘက္ကို ဦးတည္ျပီး သြားေနၾကသည္။ ဒီပြဲေစ်းတန္းတခုလံုး၏ ထူးျခားခ်က္ကေတာ့ အျငိမ့္ကို ဘေလာ့ဂါမ်ား ဦးေဆာင္ျပီး ကသလို ပြဲေစ်းတန္းတြင္ ရိွသမွ် ေစ်းဆိုင္မ်ား အားလံုးကို ဘေလာ့ဂါ မ်ားက ဖြင့္ထားျခင္းျဖစ္သည္။

စနစ္တက် တည္ေဆာက္ထားေသာ ေစ်းဆိုင္မ်ားတြင္ ဘေလာ့ဂါမ်ား ကိုယ္တိုင္ ဆိုင္ထိုင္ျပီး မိမိဆိုင္၏ ေရာင္းအား တက္လာေစရန္ ကံစမ္းမဲအစီအစဥ္မ်ား ထူးထူးျခားျခား အစဥ္အစီမ်ားျဖင့္ ပရိတ္သတ္ကို အျပိဳင္အဆိုင္ ဆြဲေဆာင္ေနၾကသည္။ တခ်ဳိ႕က ေစ်းဆိုင္တည္ျပီး ေရာင္းၾကသလို တခ်ဳိ႕ကလည္း လူစိတ္၀င္စားေအာင္ ထူးထူးျခားျခား လုပ္ျပၾကသည္။

ကိုကိုေမာင္က ပန္းရနံ႔အမည္ျဖင့္ အမွတ္တရ ပန္းစည္းအေရာင္းဆိုင္ ဖြင့္ထားသည္။ မ်က္မွန္ေလးက လွေရႊႏွင့္ညီမ်ား မ်က္မွန္ဆိုင္မွ ကိုယ္စားလွယ္ယူကာ မ်က္မွန္ဆိုင္ ဖြင့္ထားသည္။ ယြန္းက ပုဂံမွ ယြန္းထည္ပစၥည္းမ်ား မွာယူျပီး ျမန္မာ့ယြန္းထည္ အမည္ႏွင့္ ယြန္းထည္ဆိုင္ဖြင့္သည္။

*****

Winnie Pooh က သူႏွစ္သက္ေသာ ၀င္းနီပူး အရုပ္မ်ားကို ဆိုင္ဖြင့္ေရာင္းခ်သည္။ သူအေနႏွင့္ မေရာင္းရ၍ အရုပ္မ်ား မကုန္မွာကိုေတာ့ စိတ္ပူပန္ျခင္းမရိွေပ...။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ မကုန္သည့္ အရုပ္မ်ားကို သူအပိုင္ သိမ္းထားနိင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ဒီဆိုင္ဖြင့္သည့္ အရင္းအႏွီးကို မိဘမ်ားက ထုတ္ေပးထားသျဖင့္ တကယ္ကို စိတ္ပူပန္ျခင္း မျဖစ္ေပ။

*****

 
ေရွ႔ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ေတာ့ ရန္ကုန္သား၏ဘူးသီးေၾကာ္ ဆိုင္ရိွၿပီး အေၾကာ္ဆိုင္ေဘးတြင္ေတာ့ ဧရာတီသား၏ မုန္႔ဟင္းခါး ဆိုင္ရိွသည္။ မခင္ဦးေမကေတာ့ အေၾကာ္ပိုၾကိဳက္ေပမယ့္ ဧရာ၀တီသား၏ မုန္႔ဟင္းခါးဆိုင္တြင္သာ အားေပးသည္။ “ရန္ကုန္အေၾကာင္းက ေရးျပီးတာ မၾကာေသးဘူး ဒီတခါ ဧရာ၀တီ အေၾကာင္းေရးမယ္” ဟု မုန္႔ဟင္းခါးစားရင္း ေတြးေနသည္။
 

*****

 ဆိုင္ဖြင့္လွ်င္ အလုပ္ရႈပ္သည္၊ ကိုယ္သြားခ်င္ရာလည္း သြားလို႔ရေအာင္ ဆိုျပီး အရုပ္ကေလးက ပူေဖာင္း အရုပ္မ်ား မိုးပ်ံပူေဖာင္းမ်ားကို အထမ္းျဖင့္လိုက္ေရာင္းသည္။ ခက္တာက ပြဲေစ်းေလွ်ာက္သူအမ်ားစုက လူၾကီးေတြျဖစ္ေနသျဖင့္ အရုပ္ေလးခမ်ာ မွန္းခ်က္နဲ႔ ႏွမ္းထြက္မကိုက္ဘူးထင္ေနခ်ိန္ ဘေလာ့ဂါေဒး ဖြင့္ပြဲအတြက္ မိုးပ်ံပူေဖာင္းမ်ား ေအာ္ဒါရလိုက္ သျဖင့္ အရုပ္ကေလးအတြက္ အသက္ရႈေခ်ာင္သြားသည္။

*****

ေစ်းေရာင္းတဲ့ အေတြ႔အၾကံမရိွလို႔ ဒုကၡေရာက္သူမ်ားထဲတြင္ သားၾကီး လည္းအပါအ၀င္ျဖစ္သည္။ ဆိုင္ၾကီး ကႏၷားၾကီးႏွင့္ဆို အလုပ္ရႈပ္သည္။ သူမ်ားစားျပီးသား ပန္းကန္ေတြပါ ေဆးရသည္ ဆိုသည့္ အေၾကာင္းျပခ်က္ႏွင့္ သားၾကီးက ၀က္သားထုတ္ထိုးေရာင္းသည္။ ျမန္မာစာကို ကပ္ကပ္သပ္သပ္ ေတြးေလ့ရိွသည့္ အက်င့္ေၾကာင့္ သူ႔ဆိုင္ဘုတ္က သူမ်ားထက္ပို ၾကီးေနသည္။

သူ႔ဆိုင္းဘုတ္မွာ ေရးထားတာက “၀က္သားတုတ္ထိုး (၀က္သားကိုတုတ္ထိုး၍ ၀က္သား တုတ္ထိုးဟုေခၚသည္။)” ဆိုျပီးေရးသားထားေပမယ့္ သူ႔ဆိုင္ဘုတ္ကို လူေတြက သိပ္မၾကည့္ၾကေပ.။ နာမည္ၾကီးတေယာက္၏ဆိုင္ ျဖစ္သည့္အတြက္  စားသံုးသူ အမ်ားစုက မိန္းခေလးမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ မိန္းခေလးမ်ားမွာ အတင္းေျပာသည့္ေနရာတြင္ ၀က္သားတုတ္ထိုးဆိုင္ပါ မေရွာင္ ေျပာတတ္သျဖင့္ သားၾကီးခမ်ား ဒုကၡေရာက္ေတာ့သည္။

သူၾကားေနရသည့္ အတင္း စကားေတြကို သူ႔ဘာသာ ကပ္တီးကပ္သပ္ ေလွ်ာက္စဥ္းစားေနသျဖင့္ စားျပီးေသာ တုတ္ေတြကို ေအာက္ပစ္ခ်ေနသည္ကို သူသတိမထားမိေပ။ ေစ်းဗန္းထဲမွ ၀က္သားမ်ားသာ ေလ်ာ့သြားၿပီး ေငြကဘာေၾကာင့္ မတိုးသလဲဟု သတိထားမိခ်ိန္တြင္ အရင္းျပဳတ္လုနီးနီးျဖစ္ေနသည္။ အရင္းျပဳတ္ျပီဆိုမွေတာ့ အဖ်ားပါေပ်ာက္သြားေသးလား မေမးနဲ႔လို႕ သူ႔ဘာသာ ေခါင္းကုတ္ရင္း ေတြးေနေတာ့သည္။

*****

သားၾကီး၏တုတ္ထိုး အေျခအေနမေကာင္းေပမယ့္ အမမိုးေကာင္းသူ ၊အမဂ်ာမုန္းဒန္းႏွင့္၊ ျမဴးသွ်ရီတို႔၏ “ထမင္းအိုးသံုးလံုးအ၀စားထမင္းဆိုင္”ကေတာ့ အေျခအေန ေကာင္းေနသည္။ အရင္တုန္းကေတာင္ အလကား ေကြ်းေနရေသးတာပဲ အခုေစ်း သက္သက္သာသာႏွင့္ ေရာင္းမည္ဆိုသည့္ အေတြးေၾကာင့္ စားသံုးသူေတြ ၾကိတ္ၾကိတ္တိုးေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ေစ်းသက္သာသျဖင့္ တခ်ဳိ႕က ဟင္းေတြကို တပါတ္စာ ၀ယ္သြားျပီးေရခဲေသတၱာထဲတြင္ ထည့္ထားၾကသည္။ တခ်ဳိ႕က နီးရာလူကိုပါ လက္တို႔ျပီး သြား၀ယ္ရန္ သတင္းေပးၾကသည္။ မီးဖိုထဲကမထြက္ရေတာ့သည့္ အတြက္ အိုးသူၾကီး သံုးေယာက္ ေဒါသေတြ ထြက္စျပဳလာသည္။

ဒီၾကားထဲ ပြဲေစ်းလည္သည့္သူေတြက လွတပတေလးေတြျဖစ္ျပီး သူတို႔ခမ်ာ အိုးမဲေတြ မီးခိုးမိႈင္းေတြျဖင့္ ညစ္ေပေနၾက၍ ပိုျပီးေဒါသေတြ ထြက္ေနၾကေတာ့သည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဆိုင္ထဲမွာေရာ ဆိုင္ျပင္မွာပါ “ဆႏၵကို သိကၡာျဖင့္ထိန္းပါ” ဆိုသည့္ စာတန္းမ်ားကို ေနရာအႏွံ႔ကပ္လိုက္ေတာ့မွ စားသံုးသူေတြ ကိုယ္ရိွန္ သတ္ကုန္ၾကသည္။

*****

ဘေလာ့ဂါ ပြဲခင္းလုပ္မယ္ဆိုထဲက အၾကံၾကီးၾကံထားတဲ့ မငံုကေတာ့ သူစုထားသည့္ ကႏာၱရမွ မိုးေရမ်ား ဆိုျပီးေရပုလင္းမ်ား ဆိုင္ေပၚတင္ေရာင္းသည္။ ထူးထူးဆန္းဆန္း၀ယ္စုသူ တခ်ဳိ႕ခန္႔သာ ၀ယ္ၾကသည့္အတြက္ သူ႔ခမ်ာ ေလယာဥ္စရိတ္မွ ျပန္ရပါ့မလား ေတြးပူေနရသည္။

ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ အိုက္ခီေလာက္က မငံုရဲ႕ဆိုင္ေဘးမွာ အရက္ဆိုင္လာဖြင့္သည္။ အိုက္ခီေလာက္၏  ဆိုင္ေရွ႕ကဆိုင္းဘုတ္ေပၚတြင္ေတာ့.... “ယမကာလုလင္ရဲ႕ဗ်စ္ေရႊရည္ဆိုင္ ကႏာၱရမိုးေရႏွင့္ တြဲေသာက္လ်င္ အျမည္းေတာင္ မလိုပါ” ဟုေရးသားထားသျဖင့္ အျမည္းဖိုးမတတ္နိင္သူေတြ အားေပးၾကသျဖင့္ မငံု၏ကႏာၱရမွ မိုးေရပုလင္းမ်ား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေရာင္းရေတာ့သည္။

 

*****

ပြဲေစ်းတန္း၏ အလယ္ေနရာတြင္ အညာသားေလး ေသာ္ဇင္၏  အညာထြက္ကုန္ ဆိုင္ရိွသည္။ ေဆးရြက္ၾကီး ထန္းညက္အျပင္ အမ်ဳိးသမီးမ်ား အထူးႏွစ္သက္သည့္ သနပ္ခါးတံုးမ်ားပါ ေရာင္းခ်သျဖင့္ သူ႔ဆိုင္က အထိုက္အေလ်ာက္ေအာင္ျမင္ေနသည္။ သူ႔ဆိုင္၏ အဓိက ၀င္ေငြေကာင္းေသာ လုပ္ငန္းမွာ အိုက္ခီေလာက္ဆိုင္သို႔ အေနာက္ေပါက္မွတင္ပို႔ေပးေနေသာ ေရခဲစိမ္ထန္းရည္မ်ားျဖစ္သည္ကိုေတာ့ မည္သူမွ မသိၾကေပ။

*****

 
သံေယာဇဥ္အားလံုးကို အျဖဴေရာင္ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ အျဖဴေလးက ၾကာဇံသုပ္ ေရာင္းသည္။ အျဖဴကြက္နင္းေနၾကျဖစ္သည့္အတိုင္း ေစ်းေရာင္းရာမွာလည္း ၾကာဇံေတြကို သံေယာဇဥ္ဟု သူ႔ဘာသာတင္စားထားသည္။ သူ႔ရဲ႕ သံေယာဇဥ္ေတြကို အေရာင္စြန္းထင္း မခံေစခ်င္တဲ့အတြက္ အသုပ္သုပ္ရာတြင္ ျငဳပ္ဆီမထည့္ဘဲ သုပ္သျဖင့္ စားသံုးသူအခ်ဳိ႕ မေက်မနပ္ ျဖစ္ၾကေသးသည္။

*****

ကိုယုယ ႏွင့္ ျဖိဳးေမာ္တို႔အတြက္ ဒီပြဲေတာ္က သူတို႔ရဲ႕ လက္စြမ္းလက္စျပရမယ့္ ပြဲေတာ္ဟု အပိုင္တြက္ထားၾကသည္။ ၀ါသနာပါသည့္ လုပ္ငန္းျဖစ္ၿပီး ေငြလည္းရမည့္အျပင္ ေကာင္မေလးမ်ားကလည္း သူတို႔ကို ျပံဳးျပရမွာပဲ ဆိုသည့္ အေတြးျဖင့္ ပြဲေတာ္ မစခင္ထဲက တက္ၾကြေနသည္။ မိန္းခေလး ဆိုသည္မွာ အလွအပၾကိဳက္သလို သူတို႔လွေၾကာင္းကိုလည္း သက္ေသႏွင့္တကြ ရိွေစခ်င္ၾကသျဖင့္ “သူငယ္ခ်င္းမ်ား” ဓါတ္ပံုဆိုင္မွာ တဖ်တ္ဖ်တ္ျဖင့္ လက္မလည္ေအာင္ ရိုက္ေပးေနၾကရသည္။

ဒီၾကားထဲ မိန္းမလွ်ာ သံုးေယာက္က ဓါတ္ပံုဆရာ ျဖိဳးေမာ္ႏွင့္ တေယာက္တလွည့္ တြဲရိုက္ၾကသျဖင့္ ထင္ထားသည္ထက္ ေအာင္ျမင္သြားေတာ့သည္။ ကိုယုယႏွင့္ပါတြဲရိုက္ခ်င္ၾကေပမယ့္ ကိုယုယ၏ မေဟသီက လက္ေမာင္းကို မလႊတ္တမ္း ကိုင္ဆြဲထားသျဖင့္ မိန္းမလွ်ာမ်ား စိတ္ေလ်ာ့သြားရေတာ့သည္။

 

*****

ဘေလာ့ဂါပြဲခင္းအတြက္ ဆိုင္ေနရာမ်ား ခ်ေပးေသာေန႔တြင္ ဘေလာ့ဂါတခ်ဳိ႕ျပႆနာ တက္ၾကေသးသည္။
ျဖစ္ပံုက ဆိုင္နံပါတ္ ၁ ကို အျပိဳင္အဆိုင္ လုၾကသျဖင့္ ျပႆနာ တက္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ပြဲစီစဥ္သူလူၾကီး မ်ားလည္း မည္သူ႔ကို နံပါတ္ ၁ ေပးရမွန္း မသိေတာ့သျဖင့္ အခက္ေတြ႔ၾကေတာ့သည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ ဘေလာ့ဂါထဲက မဟုတ္ဘဲ ဘေလာ့တကာကိုသုေျႏၵကို ဆိုင္နံပါတ္ ၁ ကိုေပးလိုက္မွသာ ျပသာနာ ေအးသြား ေတာ့သည္။ ဒါေတာင္ ေဂါပကလူၾကီးေတြႏွင့္ ကိုသုေျႏၵ ခင္လို႔ဒီေနရာ ရတာပါဆိုျပီး တိုးတိုးတိတ္တိတ္ အသံထြက္ လာေသးသည္။

ကိုသုေျႏၵလည္း ေစ်းဆိုင္ထြက္လွ်င္ တမ်ဳိးထင္ၾကမွာ စိုးသျဖင့္ စက္ဘီး ဆိုင္ကယ္ ရပ္နားစခန္း ဖြင့္လိုက္ရေတာ့သည္။

*****

ပြဲေစ်းမွာ မရိွမျဖစ္လိုတာကလံုျခံဳေရးျဖစ္သည္။ ပြဲေတာ္ကို ဆူပူရမ္းကားမည့္သူမ်ား ေႏွာင့္ယွက္မည့္ သူမ်ားကို ၾကိဳတင္ ကာကြယ္မွ ျပႆနာ ပိုမၾကီးထြားလာမည္ျဖစ္သည္။ တာ၀န္ဆိုေသာ လက္ပါတ္ကိုယ္စီျဖင့္ လတ္လတ္ေဇာ္ ၊ ဂ်စ္တူးေလးႏွင့္ ဂ်ဴနီယာလြင္ဦး တို႔ပြဲခင္းထဲတြင္ ကင္းလွည့္ေနၾကသည္။

တာ၀န္ခြဲေ၀ေရးေကာ္မတီ လူၾကီးမ်ားက ပြဲေတာ္လံုျခံဳေရးအတြက္ေရြးခ်ယ္ရာမွာ ဂ်ဴနီယာလြင္ဦးကို နာမည္ၾကည့္ၿပီး ေယာက်ာၤးေလးထင္ကာ ေရြးသလို လတ္လတ္ေဇာ္က က်ားက်ားယားယားရိွသည့္အျပင္ ဂ်စ္တူးေလးကလည္း သူ႔ဘေလာ့တြင္ ၀ါးရင္းတုတ္ ကိုင္ထားေသာ ပံုတင္ထားသျဖင့္ လူၾကီးေတြက ဒီသံုးေယာက္ကိုတာ၀န္ေပးလွ်င္ ပြဲေတာ္၏ လံုျခံဳေရး စိတ္ခ်ရမည္ထင္ျပီး တာ၀န္ေပးထားျခင္းျဖစ္သည္။

ပြဲခင္းထဲကို ပါတ္ေနရေပမယ့္ ျပႆနာရွာမည့္သူ မေတြ႔ရသျဖင့္ လံုျခံဳေရးေတြ စိတ္ပ်က္စျပဳလာသည္။ ညဦးပိုင္းက ျပႆနာေသးေသးတခု ရွင္းေပးခဲ့ရတာက လြဲလွ်င္အခုထိ အေျခအေနေတြ အကုန္လံုး ျငိမ္သက္ေနသည္။ ညဦးပိုင္းက ျပႆနာ ဆိုတာကလည္း မမီးမီးခ်စ္၏ ဆိုင္တြင္ျဖစ္သြားျခင္း ျဖစ္သည္။

ဘေလာ့ဂါ ပြဲခင္းတြင္ မမီးမီးခ်စ္က သူ၀ါသနာပါသည့္ အမ်ဳိးသမီး လက္ကိုင္အိတ္ဆိုင္ ဖြင့္ထားျပီး တရုတ္ဘက္ကလာေသာ အိတ္မ်ားကို ေစ်းခ်ဳိခ်ဳိျဖင့္ ေရာင္းေပးျခင္းျဖစ္သည္။ ျပႆနာျဖစ္ပံုက သူဆိုင္ အတြင္းဘက္တြင္ ကိုကိုခ်စ္၀ယ္ေပးထားေသာ GUESS ႏွင့္ LV တံဆိပ္ အိတ္မ်ားကို ခ်ိတ္ထားျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ထိုအိတ္မ်ားကိုေတာ့ အလွသက္သက္ခ်ိတ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ ေစ်း၀ယ္သူ အဖြားၾကီးတေယာက္မွ ထိုအိတ္မ်ားကို ေစ်းအတူတူထင္ျပီး ေစ်းေမးရာမွ ျပႆနာ အနည္းငယ္ျဖစ္သြားျခင္းျဖစ္သည္။ လံုျခံဳေရးမ်ား ၀င္ေရာက္ရွင္းျပေပး လိုက္သျဖင့္ အဖြားၾကီးလည္း စိတ္ေက်နပ္ကာ တရုတ္အိတ္တလံုးပဲ ၀ယ္သြားေတာ့သည္။

ထိုျပႆနာမွ လြဲလွ်င္အားလံုးေအးေဆးေနသျဖင့္ တာ၀န္က်သံုးေယာက္ အိုက္ခီေလာက္၏ အရက္ဆိုင္ကို ခဏခဏ သြားေခ်ာင္းၾကသည္။ အိုက္ခီေလာက္ခမ်ာ အရက္ေအးေအးေဆးေဆး မေသာက္ရေတာ့ဘဲ လံုျခံဳေရးေတြ လာလ်င္ သူ႔ဆိုင္က ေဖာက္သည္ေတြကို ဆူဆူညံညံမလုပ္ၾကဘို႔ ေတာင္းပန္ေနရေတာ့သည္။

*****

ျပႆနာမရိွ၍ ပ်င္းေနသည့္ လံုျခံဳေရးမ်ားမွာ ဘေလာ့ဂါလက္ေ၀ွ႕စင္ ဘက္တြင္ ဆူဆူညံညံ အသံၾကားသျဖင့္ အေျပးအလႊား သြားၾကည့္ၾကသည္။ ထိုဘေလာ့ဂါ လက္ေ၀ွ႕စင္ ကိုဒီပြဲေတာ္မွာ ထည့္သင့္ မထည့္သင့္ကို လူၾကီးေတြ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ယူကာ ညိွႏိႈင္းခဲ့ၾကရသည္။ လက္ေ၀ွ႕စင္ထည့္ထားသည့္ အတြက္ ဘေလာ့ေလာကၾကီးမွာ အကြဲအျပဲေတြ ျဖစ္လာမွာ စိုးစိတ္ေၾကာင့္ တခ်ဳိ႕ေတြက လက္ေ၀ွ႕စင္ မထည့္ေစခ်င္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ လက္ေ၀ွ႕စင္ထည့္သင့္ေၾကာင္း အဆိုျပဳတဲ့သူေတြ၏ အျမင္ကလည္း မွတ္သားဖြယ္ ေကာင္းသည္။

ကိုယ့္မွာကေလာင္တေခ်ာင္းရိွတယ္ ငါတင္ရင္ဖတ္မွာဘဲ ဆိုသည့္အေတြးႏွင့္ ဘေလာ့ေပၚမွာ ဟိုရမ္းဒီရမ္း ေရးတတ္သူေတြအတြက္ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း စိန္ေခၚျပီးထိုးသတ္လိုက္တာ ျပႆနာ ျမန္ျမန္ေအးတာေပါ့ဟု အဆိုတင္သြင္းၾကသည္။ ဒါေတာင္ ေသေသခ်ာခ်ာစဥ္းစား ညိွႏိႈင္းၾကေသးသည္။ ေနာက္ဆံုးအဆိုျပဳတဲ့ဘက္က “ခင္မ်ားတို႔စိတ္ခ်စမ္းပါဗ်ာ ဒီလက္ေ၀ွ႕ပြဲ မျဖစ္ပါဘူး ဘယ္သူကမွ ျပိဳင္မမိုက္ၾကပါဘူး ရမ္းခ်င္တဲ့သူအတြက္ လက္ေ၀ွ႔စင္ရိွတယ္ ဆိုတာသိေအာင္ထည့္တဲ့ သေဘာပါ” ဆိုျပီးေနာက္ဆံုးစကားေျပာလိုက္မွပဲ ဒီအစီအစဥ္ ျဖစ္ေပၚလာျခင္းျဖစ္သည္။

ခန္႔မွန္းထားသလို မည္သည့္ပြဲမွ မျဖစ္ဘဲ လက္ေ၀ွ႕စင္ေပၚမွာ ဘေလာ့ဂါတေယာက္ထဲ ဟန္းေရးျပေနရသည္။ စင္ေအာက္ကဗိန္းေဗာင္းတီးရသူေတြလည္း ၾကာေတာ့ျငီးေငြ႔လာသည္။ “ဟိုက္ေရာ..ဟိုက္ေရာ..”ဟု ေအာ္ေပးရတဲ့ သူေတာင္ ပ်င္းျပီးအိပ္ေပ်ာ္သြားတာၾကာေနျပီ။ ထိုအခ်ိန္မွာ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ လက္ေ၀ွ႕စင္ေပၚ လူတေယာက္ တက္သြားသည္။ ပြဲၾကီးပြဲေကာင္းၾကည့္ရေတာ့မည္ထင္ျပီး ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကသူမ်ား လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္ကုန္သည္။ ဒိုင္လူၾကီးက စင္ေပၚတက္လာသူ၏ နာမည္ႏွင့္ ဘေလာ့ဂ္နာမည္ ေမးသည္။

စင္ေပၚတက္လာသူက “က်ဳပ္ကဘာဘေလာ့ဂါမွ မဟုတ္ဘူး က်ဳပ္နာမည္ ေညာင္ရမ္း ငယ္ငယ္ကလက္ေ၀ွ႔ပြဲ မထိုးလိုက္ရလို႔အခုၾကံဳတုန္းတက္ထိုးတာ” ဟုျပန္ေျဖသည္။ ဟန္ေရးျပေနသူမွ ဘေလာ့ဂါမဟုတ္ရင္ မပါတ္သတ္ခ်င္ မထိုးခ်င္ဟု အေၾကာင္းျပန္သျဖင့္ ဒီတခါလည္း ေညာင္းရမ္းခမ်ာ လက္ေ၀ွ႕ စင္ေပၚအထိေရာက္ျပီးမွ ျပန္ဆင္းခဲ့ရျပန္သည္။ (ေညာင္ရမ္းရဲ႕လက္ေ၀ွ႔ပြဲအေၾကာင္းကို သတၱိရိွလား အမည္နဲ႔ေရးခဲ့ဖူးပါသည္)

မေက်မခ်မ္းျဖစ္ေနသည့္ ေညာင္ရမ္းကို လံုျခံဳေရးမ်ားမွ အက်ဳိးအေၾကာင္းေျဖာင္းဖ်ျပီး လက္ေ၀ွ႕စင္အနီးမွ ေခၚထုတ္သြားရသည္။ ဟန္ေရးျပေနသူကလည္း ဆက္ျပီး ဟန္ေရးျပေနေပမယ့္ ပြဲေတာ္ျပီးဆံုးသည္အထိ မည္သည့္ပြဲမွ မျဖစ္လာခဲ့ေပ။

 
*****

လက္ေ၀ွ႕စင္လို ဆူဆူပူပူ ေနရာမ်ားရိွသကဲ့သို႔ ပြဲေစ်းေလွ်ာက္ပရိတ္သတ္မ်ားအတြက္ ေအးခ်မ္းသည့္ ေနရာမ်ားလည္း ရိွေနသည္။ ကိုမိုးစက္က စိတ္စမ္းေရ အမည္ႏွင့္ ေသာက္ေရအိုးမ်ားထားေပးျပီး ေရအလႉ လုပ္သည္။ ကိုမိုးစက္ဆိုင္မွာေတာ့ ကိုမုိးကုတ္သား တို႔လို အသက္၃၀ ေက်ာ္လူပ်ဳိၾကီးမ်ား စခန္းခ်ၾကသည္။ လူပ်ဳိၾကီးမ်ားစုမိသျဖင့္ မည္သူကမွ မိန္းခေလးအေၾကာင္း စမေျပာၾကေပ။ ေအးေအးေဆးေဆးေနခ်င္၍ လူပ်ဳိၾကီးလုပ္ေနတာဟု ေၾကြးေၾကာ္ထားၾကသျဖင့္ မည္သူကမွ မိန္းခေလးအေၾကာင္း စမေျပာရဲၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ဆိုင္ေရွ႕ကျဖတ္သြားေသာ မိန္းခေလးမ်ားကို ၾကည့္မိမွာ စိုးသျဖင့္ ဆိုင္ေရွ႕ကိုပါ ေက်ာေပးထိုင္ထားၾကသည္။

သတိထားၾကည့္မိလ်င္ေတာ့ ဆိုင္၏ အတြင္းနံရံတြင္ ခ်ိတ္ထားေသာ ကိုယ္လံုးေပၚမွန္မ်ားကို မၾကာခဏၾကည့္ေနေသာ လူပ်ဳိၾကီးမ်ားကို ျမင္ၾကရမည္ျဖစ္သည္။ အျငိမ့္သီခ်င္းတပုဒ္ ျဖစ္သည့္ 'ပြဲေစ်းတန္းေလွ်ာက္လို႔လည္ ေမာင္ၾကီးနဲ႔ဆုံသေလေတာ့' ဆိုတဲ့သီခ်င္းထဲက အတိုင္း ျဖစ္လာခဲ့လွ်င္ ဆိုသည့္ အေတြး မ်ားလည္း ကိုယ္စီရင္ထဲမွာ ရိွေနၾကေလသည္။
 

*****

ပြဲခင္းတေနရာတြင္ေတာ့ ဧရာ၀တီစာၾကည့္တိုက္ ဖြင့္ေပးထားသည္။ သုတ ရသ စာအုပ္မ်ားဖတ္နိင္သလို စာၾကည့္တိုက္ထဲတြင္ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားလည္း ျပဳလုပ္ခြင့္ေပးထားသျဖင့္ ၀သန္မိုး ၊ ေႏြဦးမိုး ၊ မိုးစက္အိမ္၊  မိုးအိမ့္ျဖဴ ၊ နဒီမိုးညိဳ အစရိွေသာ မိုးအုပ္စုႏွင့္ ၾကယ္ျဖဴစင္ ၊ ျဖဴစင္ၾကယ္ ၊လင္းၾကယ္ျဖဴ ၊ ၾကယ္ကေလး အစရိွသည့္ ၾကယ္အုပ္စု တို႔၏ မိုးႏွင့္ၾကယ္ ေဆြးေႏြးပြဲရိွေနသည္။ ေနမင္းသံစဥ္ႏွင့္ေႏြးေနျခည္ တို႔အျပင္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းမိုးတိမ္(HAPPY CLOUD)အဖြဲ႔က မိုးေမာင္ႏွင့္ ဖိုးေမာင္ ပါထပ္ေရာက္လာျပီးသည့္အခါမွာေတာ့ သဘာ၀ပါတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိန္းေရး အေၾကာင္း ေဆြးေႏြးဖို႔ လူစံုတက္စံု ျဖစ္သြားေတာ့သည္။

ေဆြးေႏြးပြဲ အရိွန္ေကာင္းေနခ်ိန္မွာ မမခ်စ္ရ ႏွင့္ မ အနမ္း ေရာက္လာျပီး မခ်စ္ဘဲ နမ္းသင့္သလား ဆိုသည့္ လူငယ္မ်ားစိတ္၀င္စားၾကေသာ အခ်စ္ႏွင့္ အနမ္း ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ေဆြးေႏြးၾကသည္။ ထိုအခါမွ သဘာ၀ ပါတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိန္းေရးအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးစဥ္က ငိုက္ျမည္း ေနေသာ သူမ်ားလည္း တက္တက္ၾကြၾကြ ၀င္ေရာက္ ေဆြးေႏြးၾကေတာ့သည္။

*****

ေဒါက္တာ၀င္းသိန္း ၊ မကီကီ ၊ကိုေနလင္း တို႔ကက်န္းမာေရးေဆးေပးခန္းဖြင့္ေပးထားသည္။ ဒါကလည္း ပြဲေတာ္ျဖစ္ေျမာက္ေရး ေကာ္မတီက တာ၀န္ေပးထားေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ သူ႔အတြက္ ဘေလာ့လည္ပါတ္ ဖို႔အခ်ိန္ပိုရသည္ဟု မွတ္ယူထားလိုက္သျဖင္လူနာသိပ္မလာေသာ္လည္း မကီကေတာ့ ေက်နပ္ေနသည္။
 

*****

 
သက္ပိုင္သူကေတာ့ ဂ်ပန္မွ ငွားထားသည့္ အကမယ္ေဂရွားမ်ားျဖင့္ ေကာ္ဖီႏွင့္ ေရေႏြးၾကမ္း ဆိုင္ဖြင့္သည္။ ေအးေအးေဆးေဆး ေကာ္ဖီေသာက္ျပီး စကားထိုင္ေျပာခ်င္သူမ်ားျဖင့္ သက္ပိုင္သူ၏ ဆိုင္လည္း ေအာင္ျမင္ေနသည္။ ကပြဲမ်ားရိွသျဖင့္ အဓိပၸါယ္ေကာက္လြဲနိင္သျဖင့္ ဆိုင္ေရွ႕တြင္ ေဂရွားမ်ား အေၾကာင္းကို အက်ဥ္းခ်ဳပ္ျပီး ေဖာ္ျပထားရသည္။(ဤေနရာတြင္ဖတ္ရႈနိင္သည္။)

 

*****

ရမ္းဂန္း ၏ ေဗဒင္လကၡဏာ ေဟာခန္းတြင္ ေမးသူမ်ား ႀကိတ္ႀကိတ္တိုးေနသည္။ လာေမးသူ အမ်ားစုမွာ မိန္းခေလးမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ေမးသည့္ေမးခြန္းေတြအတြက္ ေဟာခ်က္ေတြကလည္း ဒက္ထိ မွန္ေနသျဖင့္ တဆင့္ စကားတဆင့္နားျဖင့္ ေမးခ်င္သူေတြတန္းစီေနၾကသည္။ လူမ်ားလြန္းသျဖင့္ လူတစ္ဦးလွ်င္ ေမးခြန္း သံုးခုသာ ေမးခြင့္ျပဳထားသည္။ ေမးခြန္းတိုင္းအတြက္ အေျဖကလည္း ျပတ္ျပတ္သားသားႏွင့္ မွန္ကန္လြန္းသည္။ မျမင္နိင္ေသာေႏွာင္ၾကိဳးေလးမ်ားဘေလာ့ဂ္ပိုင္ရွင္ စႏၵီမိုးျမင့္က ဒီႏွစ္စာေမးပြဲ က်နိင္သလားေမးသည့္အခါ မေျဖရင္က်မည္ ဆိုျပီး ျပတ္ျပတ္သားသား ျပန္ေျဖသည္။ စႏၵီမိုးျမင့္လည္း ေမ့သြားမွာစိုးသျဖင့္ စာအုပ္ႏွင့္ လိုက္မွတ္ေနေတာ့သည္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေပ်ာ္သေဘာႏွင့္ ေမးမည္ဆိုျပီး မေမဇင္က ေမးခြန္းတခု ၀င္ေမးသည္။ ေမးခြန္းက သူ႔ရဲ႕ ေနာက္တင္မည့္ ပို႔စ္တြင္ ကြန္မန္႔ ဘယ္ႏွစ္ခု ရနိင္သလဲ ျဖစ္သည္။ ဒါေတာ့ဒီေဗဒင္ဆရာ မေျဖနိင္ပါဘူးဆိုျပီး မေမဇင္က ၾကိတ္ေပ်ာ္ေနသည္။ ရမ္းဂန္းလည္း မ်က္လံုးမိွတ္ကာ အာရံုခံျပီး တခြန္းထဲေသာ အေျဖကို ျပတ္ျပတ္သားသား ေျပာလိုက္သည္။ “ကြ်န္ေတာ္ ကြန္မန္႔လာေပးရင္ အရင္ထက္ တခုပိုေစရမယ္” ဟုျပန္ေျဖသျဖင့္ မေမဇင္လည္း ပညာမစမ္းရဲေတာ့ေပ။

*****

ေစ်းတန္းတစ္ေနရာတြင္ေတာ့ ထူးထူးဆန္းဆန္း၊ ေၾကာင္ေၾကာင္ၾကားၾကား အ၀တ္အစားမ်ား ၀တ္ထားေသာ လူတေယာက္က လက္ကိုင္ေအာ္လံျဖင့္ လူေခၚေနသည္။ ထိုသူ၏ အေနာက္မွာေတာ့ အေသးစား ဇာတ္ရံုေလးတရံု ရိွေနသည္။ ထိုသူက“ဒီကိုလာ..ဒီကိုလာဗ်ဳိ႕....ထူးထူးဆန္းဆန္းၾကည့္ခ်င္ရင္ ဒီကိုလာဗ်ဳိ႕” ဟုလူေခၚေနသည္။ ထူးထူးဆန္းဆန္းဆိုသည့္အျပင္ ၀င္ေၾကးလည္း သက္သာသျဖင့္ လူတခ်ဳိ႕ဇာတ္ရံုေလးထဲ ၀င္ သြားၾကသည္။ ကေလးေတြပူဆာသျဖင့္ ကိုေဆာင္းယြန္းလတို႔လို မ၀ါတို႔လို မိဘေတြလည္း အေတာ္ပဲ ဆိုျပီး၀င္ ၾကည့္ၾကသည္။

သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ဒါသက္သက္လူလည္က်တာဆိုျပီး မေက်မခ်မ္းႏွင့္ေရရြတ္ကာ လူအုပ္ၾကီးျပန္ထြက္လာသည္။ ထူးထူးဆန္းဆန္း ျမင္ရမည္ထင္၍ ၀င္ၾကည့္သူမ်ားခမ်ာ အထဲေရာက္ေတာ့မွ ခံုတလံုးေပၚတြင္ ေအးေအးေဆးေဆး ထိုင္ေနေသာဘေလာ့ဂါ ဒီကိုလာ ကိုျမင္ရမွ သူတို႔ခမ်ာ လူလည္က်ခံလိုက္ရမွန္း သိသြားေတာ့သည္။ လူေခၚသည့္သူကလည္း အရင္အတိုင္းပဲ ဆက္ျပီးလူေခၚေနေတာ့သည္။

“ဒီကိုလာ..ဒီကိုလာဗ်ဳိ႕....ထူးထူးဆန္းဆန္းၾကည့္ခ်င္ရင္ ဒီကိုလာဗ်ဳိ႕” ဟုဆက္ေခၚေနေသးသည္။

*****

သရဲအေၾကာင္းေရးေလ့ရိွသည့္ ၀က္၀ံေလးက သရဲအိမ္ကို ၀င္ေၾကးျဖင့္ ဖြင့္ေပးထားသည္။ သရဲအိမ္ထဲတြင္သရဲမ်ားအျဖစ္ သရုပ္ေဆာင္ရန္ ပါးလံုး ၊ အေနာ္ ႏွင့္ စည္သူတို႔ကို အကူအညီ ေတာင္းထားသည့္အျပင္ ၀က္၀ံေလးကိုယ္တိုင္ပါ ၀င္သရုပ္ေဆာင္ေပးသည္။ သူတို႔အဖြဲ႔ကို သရဲေလးေကာင္ဟု သူတို႔ဘာသာ အမည္ေပးထားသည္။ မီးေရာင္မိွန္မိွန္ထြန္းထားေသာ အိမ္ထဲတြင္ ၀င္ၾကည့္ေသာ ပရိတ္သတ္မ်ားကို သရဲ၀တ္စံုမ်ား၀တ္ျပီး ေျခာက္ေပးရသည္။ ၀က္၀ံေလးက အက်ၤ ီေပၚတြင္ အရိုးေျခာက္ပံုသ႑ာန္ ေဆးအျဖဴခ်ယ္ကာ ေျခလႈပ္လက္လႈပ္ လုပ္ျပသည္။ ပါးလံုးက အစြယ္အတုၾကီးတပ္ကာ လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးေရာင္ကို မ်က္နာထိုးထားျပီး လိုက္ေျခာက္သည္။ အေနာ္ကေတာ့ ၀တ္ရံုအမဲၾကီးကုိျခံဳ၊ လက္တဘက္မွဓါးျပားၾကီးႏွင့္ ညာလက္တြင္ပုဆိန္တလက္ ကိုင္ေဆာင္ကာ ခုတ္မလို ထိုးမလို လုပ္ျပသည္။

စည္သူကေတာ့ သနပ္ခါးထူထူလိမ္း ဆံပင္တုတပ္ျပီး ဖားလ်ားၾကီးခ်ကာ ထမီရင္လ်ား၀တ္ျပီး လက္ယက္ေခၚတဲ့ဟန္ လုပ္ျပသည္။ ၀င္ၾကည့္ေသာေကာင္ေလးေတြက မေၾကာက္ၾကသည့္အျပင္ “မာမီသရဲ မာမီသရဲ” ဟုေအာ္ဟစ္ ႏႈတ္ဆက္ၾကသည္။ ပရိတ္သတ္ကို ေျခာက္လန္႔ရန္ ရည္ရြယ္ျပီး သရဲအျဖစ္ သရုပ္ေဆာင္ထားသူမ်ား တေနရာမွ တေနရာသို႔ သြားလာေနၾကသည္ ။ ေထာင့္ကြယ္တခုမွ ထြက္လာ ေသာ ၀က္၀ံေလးကို ျဖဳန္းခနဲေတြ႔လိုက္ရသျဖင့္ ပါးလံုးမွာ “ဟဲ့ေသာက္ပလုတ္တုတ္” ေအာ္ကာ ေမ့သြားသျဖင့္ ႏွာႏွပ္ယူရေတာ့သည္။

ဤသိုျဖင့္ သရဲေလးေကာင္ လည္း တေယာက္ကိုတေယာက္ ေရွာင္ရင္း တိမ္းရင္း လာၾကည့္ေသာ ပရိတ္သတ္မ်ားကိုေျခာက္လွန္႔ေနေတာ့သည္။

*****

ပထမဆံုးအႀကိမ္က်င္းပသည့္ ဘေလာ့ဂါ ပြဲေစ်းတန္း အတြက္ CNN ရဲ႕ သတင္းေထာက္ မဆုမြန္ႏွင့္ BBC သတင္းေထာက္ မတူးတူးသာ တို႔က သူ႔ထက္ငါဦးေအာင္ သတင္းလိုက္ယူေနၾကသည္။ ဒီပြဲေတာ္တြင္ေတာ့ သတင္းေထာက္ ႏွစ္ေယာက္ အထူးမ်က္နာပြင့္ ေနၾကသည္။ မိမိ၏ေစ်းဆိုင္ေလး ကမာၻေက်ာ္ခ်င္ စိတ္ေၾကာင့္ ဟိုဆိုင္က မုန္႔ေခၚေကြ်း ဒီဆိုင္က လၻက္ရည္တိုက္ၾကျဖင့္ သတင္းေထာက္ႏွစ္ေယာက္ ဗိုက္ေလးျပီး ညဦးပိုင္းကလို အေျပးအလႊားသတင္းမယူနိင္ေတာ့ေပ။ တိုက္ရိုက္ထုတ္လႊင့္ေနသည့္ အစီအစဥ္တြင္လည္း သတင္းေထာက္ေတြ၏ မုန္႔တမ်ဳိးျပီး တမ်ဳိးစားသည့္ ပံုမ်ားကိုသာ တကမာၻလံုးၾကည့္ျပီး သေရ ယိုေနၾကရသည္။

*****

ေကာင္းကင္ျပာ ၊ေကာင္းကင္ရဲ႕ သမီးပ်ဳိ အစရိွသည့္ ေကာင္းကင္ အုပ္စုက နာမည္ႏွင့္ လိုက္ေအာင္ ေျမမနင္း အလုပ္ျဖစ္သည့္ ခ်ားရဟတ္ ေထာင္ထားၾကသည္။ ခက္တာက သူတို႔ခ်ားရဟတ္ကို မည္သူမွ မစီးဘဲ ေကြ႕ေရွာင္သြားၾကသျဖင့္ ပြဲေတာ္၏ပထမဆံုး ညဦးပိုင္းမွာတင္ မ်က္ကလဲဆန္ျပာ ျဖစ္ေနၾကသည္။ ျမတ္မည္ထင္၍ ဆြဲၾကိဳးေပါင္ကာ အရင္းလုပ္ထားရသူခမ်ာလည္း သူ႔လည္ပင္းကို ေယာင္ျပီး ပြတ္မိတာ အခါခါပါပဲ...။

လူအမ်ားစီးခ်င္စိတ္ျဖစ္ရန္ သူတို႔လူမ်ားက ရဟတ္ေပၚတြင္ ေနရာယူျပီး စီးျပၾကေသာ္လည္း မည္သူမွ် လိုက္မစီးၾကသျဖင့္ သူတို႔လူေတြလည္း တခ်ဳိ႔ဆိုလွ်င္ ရဟတ္မူး၍ အန္ကုန္ၾကသည္။ ပြဲေတာ္လာ ပရိတ္သတ္ ကေတာ့ မူးျပီး အန္သည့္ သူမ်ားကို သနားအၾကည့္ျဖင့္သာ ၾကည့္သြားၾကသည္။  ဒီလိုေတာ့မျဖစ္ေခ်ဘူးဆိုျပီး အနားေရာက္လာသည့္ ရင္းႏွီးသူတေယာက္ကို ဘာေၾကာင့္ ခ်ားရဟတ္ မစီးၾကတာလဲ စံုစမ္းေတာ့မွ အျဖစ္မွန္ ေပၚေတာ့သည္။ သူတို႔က ေကာင္းကင္တို႔ ရဲ႕ ခ်ားစီးၾကမလား ဆိုျပီး မိုက္နဲ႔ေအာ္ကာ လူေခၚတာေၾကာင့္ ဘယ္သူကမွ သူတို႔ခ်ားမစီးခ်င္ ၾကျခင္းျဖစ္၏။

အမွန္ေတာ့ ေကာင္းကင္အုပ္စုခမ်ာ ပြဲအေတြ႕အၾကံဳ မရိွျခင္းျဖစ္သည္။ ခ်ားရဟတ္ဆိုတာ လူေခၚဘို႔ မလိုအပ္ဘူးဆိုတာ သူတို႔မသိၾကေပ။ လူေတြက ခ်ား(ခ်ားရဟတ္) ျမင္လွ်င္စီးရမည္ဆိုတာ အလိုလို သိေနေပမယ့္ သူတို႔က ေဖာ္ေရြစြာႏွင့္ လူေခၚေတာ့မွ အေျခအေနေတြက ရႈပ္ေထြးသြားတာျဖစ္သည္။ အေတြ႔ အၾကံဳရသြားေသာ ေကာင္းကင္အုပ္စုလည္း ကုန္သြားသည့္ အခ်ိန္ေတြအတြက္ ပိုက္ဆံျမန္ျမန္ ျပန္ရွာရေတာ့သည္။ ခ်ားရဟတ္စီးခကို ပံုမွန္ထက္ ၂ ဆတင္လိုက္သျဖင့္ စီးသူမ်ားက မေက်မနပ္ျဖစ္ကုန္ၾကသည္။ တခ်ဳိ႕က အျမတ္ၾကီးစား ေတြဟု မၾကားတၾကားႏွင့္ ေျပာသြားၾကသည္။

သူတို႔ကလည္း ေစတနာမခ်ဳိ႕တဲ့ေၾကာင္း ျပသည့္အေနႏွင့္ ပန္ခ်ီဆရာတေယာက္ကို ခ်က္ခ်င္းရွာကာ စာတန္းတခုအျမန္ေရးခိုင္းလိုက္ျပီး ျမင္သာသည့္ေနရာတြင္ ေထာင္ထားလိုက္သည္။ သူတို႔၏ ဆိုင္းဘုတ္တြင္ “ရဟန္းသံဃာမ်ား , မယ္သီလရွင္ႏွင့္ ၂ ႏွစ္ေအာက္ ကေလးမ်ား အခမဲ့ စီးႏွင္းခြင့္ျပဳသည္။” ဟုေရးထား လိုက္ေလသည္။

*****

ကိုလူေထြးကေတာ့ ဒီပြဲေတာ္တြင္ သူ၏ ေကာ္ပီမ်ားနဲ႔တခဏ စာအုပ္မ်ားေရာင္းခ်သည္။ ျမန္မာျပည္ မွာကဲ့သို႔ စာအုပ္တအုပ္ ၀ယ္ယူ သူတိုင္းကို စာေရးဆရာမွ အမွတ္တရ လက္မွတ္ထိုးေပးသည့္ ပံုစံကို ႏွစ္သက္သျဖင့္ သူ႔စာအုပ္၀ယ္တဲ့ သူတိုင္း လက္မွတ္ထိုးခြင့္ရိွသည္ဟုေၾကျငာထားသည္။ ထူးထူးျခားျခားလုပ္ေလ့ရိွသည့္အတိုင္း သူက လက္မွတ္ထိုးေပးျခင္းထက္ သူ႔ကိုျပန္ျပီး လက္မွတ္ထိုးခိုင္းျခင္းျဖစ္သည္။ လက္မွတ္ထိုးရသည့္ေနရာမ်ားက ပိုျပီးဆန္းေနသည္။ ခႏၶာကိုယ္အေပၚပိုင္းကို ဗလာက်င္းထားျပီး ရင္ဘတ္ႏွင့္ေက်ာတြင္ အမွတ္တရ လက္မွတ္ထိုးခိုင္းျခင္းျဖစ္သည္။

နာမည္ၾကီးတေယာက္ျဖစ္သည့္အျပင္ ထူးထူးျခားျခား အစီအစဥ္ေၾကာင့္ ကိုလူေထြး၏ စာအုပ္ဆိုင္ အလြန္ကို ေအာင္ျမင္ေနသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ မိန္းမလွ်ာသံုးေယာက္ ေရာက္လာျပီး မည္သူမွ လက္မွတ္မထိုးရေသးေသာ ေနရာတြင္ လက္မွတ္ထိုးမည္ဟုဆိုျပီး အတင္း၀င္ဆြဲၾကသည္။ ကိုလူေထြးလည္း ဘူးသီးႏုႏု မခူးရဟုေအာ္ျပီး ထြက္ေျပးရေတာ့သည္ ။ ေနာက္ဆံုး မဒမ္လူေထြး၏ မ်က္ေထာင့္နီျဖင့္ အၾကည့္ ခံရျပီးသည့္ ေနာက္တြင္ေတာ့ လက္မွတ္ထိုးျခင္းကို ရပ္နားလိုက္ရေတာ့သည္။ ဒါေတာင္ မိန္းမလွ်ာ သံုးေယာက္က ေတာ္ေတာ္ႏွင့္လက္မေလ်ာ့ေသးဘဲ ဆိုင္အနားတြင္ရစ္သီရစ္သီ လုပ္ေနေသးသည္။

ဤသို႔ျဖင့္ ဘေလာ့ဂါပြဲခင္းၾကီးမွာ အျဖစ္အပ်က္ အစံုအလင္တို႔ျဖင့္ သက္၀င္လႈပ္ရွားေနေတာ့သည္။

။..................................................................။

အျငိမ္ႏွင့္လိုက္ဖက္ရန္ ပြဲခင္းတခုကို ဖန္တီးေပးထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဒီပို႔စ္ထဲတြင္ ပါ၀င္ေသာ သူငယ္ခ်င္း မ်ားကို ခင္မင္မႈ သက္သက္ျဖင့္သာ နာမည္ထည့္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။ နစ္နာေစရန္ မရည္ရြယ္ပါ။


ဝန္ခံခ်က္။....။ ဒီပို႔စ္ထဲတြင္ ပါဝင္ေသာ ကိုလူေထြး၏ ဇာတ္ကြက္ ကိုေတာ့ ဆရာမင္းလူ၏ ဝတၳဳတစ္ပုဒ္ထဲမွ ယူေရးပါသည္။ က်န္တာမ်ားအားလံုးကေတာ့ က်ေနာ့္စိတ္ကူးသက္သက္ျဖစ္ပါသည္။

ေမတၱာျဖင္႔ သရုပ္ေဖာ္ပန္းခ်ီ ေရးဆြဲေပးေသာ ပန္းခ်ီဆရာဥာဏ္စိုးအား လိႈက္လွဲစြာ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာပါရေစခင္ဗ်ာ။

ခင္မင္ေသာအားျဖင့္
ျမစ္က်ဳိးအင္း