အသံုးခ်ခံ

သိပ္မၾကာခင္က  ခိုငွက္ေလးေတြအေပၚ အသံုးခ်ေစခိုင္းပံုကို တဏွာေဇာလို႔ နာမည္ေပးျပီး စာတပုဒ္ တင္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ခိုေတြကို အသံုးခ်တဲ့ ေနာက္ထပ္ နည္းလမ္းေတြကို blog မွာ ေရးဖူးတာကို သတိရျပီး ဖဘ ေပၚက မိတ္ေဆြေတြအတြက္ ျပန္ရွဲခ်င္ပါတယ္။ 

လူေတြနဲ႔ နီးနီးနားနားမွာေနျပီး ေလ့က်င့္ေစခိုင္းလို႔ရတဲ့ ငွက္ေတြထဲမွာ ခို ငွက္လည္းပါဝင္ပါတယ္။ ခို ေတြရဲ႕ အဓိက စြမ္းေဆာင္ရည္က အိမ္ကို တန္းတန္းမတ္မတ္ ျပန္လာတတ္တဲ့ မွတ္ဥာဏ္စြမ္းရည္ပါ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဟိုးယခင္ကတည္းက ခိုေတြရဲ႕ မွတ္ဥာဏ္ကို  လူေတြက သူတို႔အက်ဳိးစီးပြါး အတြက္ အမ်ဳိးမ်ဳိး အသံုးခ်ခဲ့ၾကတယ္။ ေလ့က်င့္ထားတဲ့ ငွက္ေတြကို အသံုးခ်တဲ့ေနရာမွာေတာ့ ခို ေတြက ပိုျပီး အသံုးခ်ခံရမယ္လို႔ က်ေနာ္ထင္မိတယ္။ ခို ဆိုတာနဲ႔ ျမင္မိတာက စာပို႔ခို ဆိုျပီး အဓိက ျမင္မိၾကမွာပါ။

တကယ္ဆိုရင္ စာပို႔ ဆက္သြယ္ေရးမွာ အသံုးခ်ခဲ့တဲ့ ခိုေတြအေနနဲ႔ အခုလို အင္တာနက္ေခတ္မွာ အသံုးမဝင္ေလာက္ ေတာ့ဘူးလို႔ ထင္စရာပါပဲ။ သံုးရင္လည္း တခ်ဳိ႕ေနရာေတြအတြက္ေလာက္ပဲေပါ့ေလ။ ဒီလိုပဲ ထင္မိၾကမွာပါ။ တကယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ခိုေတြကို အခုခ်ိန္ထိ ေကာင္ေရ ေထာင္ခ်ီျပီး သံုးေနတဲ့ ေနရာရိွေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုသံုးေနတာက စာပို႔ဖို႔ ဆက္သြယ္ဖို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ေလာင္းေၾကး သန္းခ်ီတဲ့ ျပိဳင္ပြဲေတြမွာ သံုးတာပါ။ ေနာက္ျပီး ကိုယ့္ရဲ႕ ဘုန္းကံ ဘယ္ေလာက္အထိ ရိွသလဲဆိုျပီး စမ္းသပ္ၾကတဲ့ ေနရာမွာ သံုးပါတယ္။ ကမာၻေပၚမွာ ဒီလို အသံုးခ်တာ တျခားနိင္ငံေတြမွာ ရိွတာကို (က်ေနာ္)မၾကားဖူးေပမယ့္ Taiwan မွာေတာ့ ခိုလႊတ္ ျပိဳင္ပြဲေတြ တိတ္တဆိတ္ က်င္းပၾကတာကို သိရပါတယ္။

ထိုင္၀မ္မွာရွိတဲ့ တခ်ဳိ႕သူေဌးေတြရဲ႕စြဲစြဲလမ္းလမ္း ၀ါသနာကေတာ့ ေလာင္းေၾကးေငြ သန္းေပါင္းမ်ားစြာ ထပ္ျပီး ခိုလႊတ္ျပိဳင္ၾကတာပါပဲ။ အဲ့ဒါအျပင္ လႊတ္ေတာ္အတြက္ အမတ္ေနရာေတြ ေရြးခါနီးေတြမွာလည္း ကိုယ့္ရဲ႕ ဘုန္းတန္ခိုးကို စမ္းသပ္ၾကတယ္။  တနည္းအားျဖင့္ ကံတရား ဘယ္ေလာက္အထိ ရိွနိင္သလဲ ဆိုတာကို ခိုလႊတ္ျပီး စမ္းသပ္ၾကတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ေငြေၾကးသန္းေပါင္းမ်ားစြာ ထပ္ထားတဲ့  ေလာင္ကစားတဲ့ပံုစံကဒီလိုပါ။ ေလာင္းကစားလုပ္မယ့္ သူေဌး ေလး ငါး ေယာက္စုျပီး တစ္ဦးကို ခိုေပါင္း သံုးေထာင္ဆိုသံုးေထာင္ ေလးေထာင္ဆိုေလးေထာင္ အေကာင္ေရ သတ္မွတ္ျပီး ကိုယ့္အတြက္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ကြန္တိန္နာထဲကို အဲဒီခိုေတြကို ထည့္ပါတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ သူေဌးငါးဦးစာ ကြန္တိန္နာ ငါးလံုးကို သေဘာၤနဲ႔တင္ျပီး ပင္လယ္ထဲကို ထြက္ခြါပါတယ္။ အဲဒီသေဘာၤေပၚမွာ သူေဌးေတြကိုယ္တိုင္ျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္စားလွယ္ျဖစ္ျဖစ္ လိုက္ပါသြားေလ့ရိွတယ္။ အဲဒီသေဘာၤက ဖိလစ္ပိုင္နားက လူဇံုး ဆိုတဲ့ ဆိပ္ကမ္းအနီး ပင္လယ္ထဲေရာက္ရင္ ကြန္တိန္နာေတြကို တျပိဳင္ထဲ ဖြင့္ေပးလိုက္ပါတယ္။

တံခါးဖြင့္ေပးလိုက္တာနဲ႔ ကြန္တိန္နာထဲက ခိုေတြထြက္လာျပီး Taiwan ကို ပ်ံလာၾကပါတယ္။ စုရပ္အျဖစ္ ေလ့က်င့္ေပးထားတဲ့ ေနရာကိုျပန္ေရာက္လာတဲ့ခိုေတြကို ဒီဘက္မွာ ေစာင့္ေနတဲ့သူေတြက စာရင္း လုပ္ပါတယ္။ ခိုေတြရဲ႕ ေျခေထာက္မွာ သူ႔ပိုင္ရွင္သူေဌးနဲ႔ ပါတ္သတ္တဲ့ အမွတ္အသား တခုခု ရိွပါတယ္။ ဥပမာ ကုဒ္(code) နံပါတ္ေတြပါတဲ့ စာရြက္ေလးေတြ ကပ္ေပးထားတာမ်ဳိးေပါ့။ ေရာက္လာတဲ့ ခိုရဲ႕ ေျခေထာက္က ကုတ္ နံပါတ္ ကို ကြန္ျပဴတာနဲ႔စစ္ျပီး အတုအစစ္ခြဲၿပီး အေရအတြက္ သတ္မွတ္ပါတယ္။ အတုအစစ္ ဆိုတာက သေဘာၤေပၚက မဟုတ္ဘဲ တေနရာရာကေန ခိုအနည္းငယ္ ေရာလႊတ္မွာ စိုးတာေၾကာင့္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဘာၾကာင့္ဆိုေတာ့ ခိုေပါင္း သံုးေထာင္လႊတ္ေပမယ့္ သံုးေထာင္လံုး ျပန္မေရာက္နိင္ပါဘူး...။ ရာသီဥတု ဆိုးရြားတာပဲျဖစ္ျဖစ္ နာမက်န္းလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ခိုေတြကို ထိုးသုတ္မယ့္ စြန္ေတြ သိန္းငွက္ေတြေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ လမ္းခရီးမွာ ေလ်ာ့နည္းသြားတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တေနရာရာကေန ခိုအနည္းငယ္ ေရာလႊတ္လိုက္ရင္လည္း သိဖို႔မလြယ္တာေၾကာင့္ code နံပါတ္ေတြနဲ႔ စစ္ၾကတာေပါ့။

အဲဒီလိုနဲ႔ သတ္မွတ္ခ်ိန္ ျပည့္တဲ့အခါ ျပန္ေရာက္လာတဲ့ ခိုေတြကို အေကာင္ေရ ေရတြက္ ပါတယ္။ ဘယ္သူေဌး ပိုင္တဲ့ခိုက ဘယ္ႏွစ္ေကာင္ ျပန္ေရာက္လာတယ္ဆိုျပီး အေကာင္အမ်ားဆံုး ျပန္ေရာက္လာတဲ့ ခိုပိုင္ရွင္သူေဌးက အဲဒီေလာင္းကစားပြဲကို အနိင္ရပါတယ္။ အဲဒီခိုေတြကိုလည္း တရာသီလံုး ေလ့က်င့္ေပးထားၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕ေလးထပ္တိုက္ေတြရဲ႕ အေပၚဆံုးမွာ ခိုအိမ္ကို အၾကီးၾကီးေဆာက္ျပီး ညေနတိုင္း ေလ့က်င့္ၾကတာေတြကို မၾကာမၾကာေတြ႔ရပါတယ္။  ေငြေၾကးေလာင္းကစားအတြက္  ခိုလႊတ္ျပိဳင္ၾကသလို ေနာက္ထပ္ ခိုေကာင္ေရ ေထာင္ခ်ီလႊတ္တာလည္း ရိွပါေသးတယ္။

ဒီတခါက  အမတ္ေလာင္းေတြ လႊတ္ၾကတာပါ။ အမတ္ေရြးခါနီးကာလမွာ ကိုယ့္ရဲ႕ကံကို ခိုလႊတ္ျပီး စမ္းသပ္ၾကတယ္။  စမ္းပံုက ေလာင္းကစားနည္းအတိုင္းပါပဲ။ ဥပမာ ခို ေကာင္ေရ သံုးေထာင္လႊတ္လို႔ ေခ်ာေခ်ာေမာေမာ ျပန္ေရာက္လာတဲ့ ရာခိုင္ႏႈန္းကို ၾကည့္ၿပီး  ကံေကာင္းတယ္ မေကာင္းဘူး သတ္မွတ္တတ္ၾကတယ္။

Taiwan က ခိုေတြေလ့က်င့္ပံုကို ေသေသခ်ာခ်ာ မသိေပမယ့္ ျမန္မာျပည္မွာ စာပို႔ဆက္သြယ္ေရးအတြက္ ခိုေတြကို ေလ့က်င့္ပံုကိုေတာ့ ၾကားဖူးထားတာေလး ရိွပါတယ္။ အဲဒီအေၾကာင္းကို တဏွာေဇာ ဆိုျပီး ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။ အတိုခ်ဳပ္ေျပာရရင္ေတာ့ စာပို႔ခုိကို အဖိုအမ ႏွစ္ေကာင္ အတူတြဲထားေလ့ရိွပါတယ္။ ခိုတစ္ေကာင္ ခရီးထြက္ခါနီး ေရာက္တဲ့အခါ အဲဒီခိုအဖိုကိုထုတ္ျပီး ေလွာင္အိမ္ထဲကို ေနာက္အဖိုတေကာင္ကို ထည့္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ေလွာင္အိမ္ထဲ ေရာက္လာတ့ဲ ခိုအဖိုက အထဲက ခို မ ကို ရစ္ပါတယ္။  ကပ္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ အျပင္ေရာက္သြားတဲ့အဖိုက ေနမထိထိုင္မသာျဖစ္ျပီး ေယာက္ယက္ခတ္ ေနေတာ့တာပါပဲ။ စဥ္းစားၾကည့္ရင္ စိတ္မေကာင္းစရာပါ။ ကိုယ့္ဇနီး ခ်စ္သူကို ေနာက္တေကာင္က ကိုယ့္ေရွ႕မွာ အရစ္ခံေနရ အကပ္ခံေနရတဲ့ ျမင္ကြင္းကို ေလွာင္အိမ္အျပင္ကေန ၾကည့္ေနရတဲ့ ဘဝမ်ဳိးေပါ့။

ဒီေတာ့ ေယာက္ယက္ခတ္တဲ့ စိတ္နဲ႔ ေလွာင္အိမ္ကို ပတ္ေျပးေနရရွာတယ္။ အရူးတပိုင္းျဖစ္တာ ေသခ်ာသြားျပီဆိုရင္ သူ႔ကိုေလွာင္အိမ္ထဲ ျပန္ထည့္ေပးပါတယ္။ ဒီလိုမ်ဳိးဆို ခိုအထီးက သေဘာေပါက္သြားျပီ။ သူခရီးက ျပန္မလာရင္ သူ႔နဲ႔အတူေနတဲ့ ခိုအမကို ေနာက္အထီး တေကာင္နဲ႔ အတူတူေနခိုင္းမယ္ဆိုတဲ့ သေဘာကိုျမင္ေအာင္ ေလ့က်င့္တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီလို ေလ့က်င့္ခံထားရတဲ့ ခိုေတြလည္း ေရာက္တဲ့ေနရာကေန အိမ္ကို ျပန္လာၾကရတာပါပဲ။ ဒါကစြဲလမ္းျခင္း တဏွာနဲ႔ ခ်ဳပ္ကိုင္ေစခိုင္း တဲ့ပံုစံပါ။

ေနာက္တနည္းကေတာ့ အစားအစာနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ထားပံုပါပဲ။ သိပ္ေထြေထြထူးထူး ေကြ်းရတာမ်ဳိးေတာ့ မဟုတ္ ပါဘူး။ ခိုေတြ ေန႔စဥ္ေသာက္တဲ့ ေရထဲကို ဇီးျဖဴသီးေထာင္းျပီး ေန႔စဥ္ထည့္တိုက္တာမ်ဳိးပါ။ ဇီးျဖဴသီး ေထာင္း ထားတဲ့အရည္အရသာ ဖန္သလိုလို ခ်ဳိသလိုလို အရသာကို ခိုေတြက သိပ္ၾကိဳက္ပါတယ္။ အဲဒီအရည္ကို ခိုေတြ စြဲစြဲ လန္းလန္းေသာက္ေနျပီး ရိုးရိုးေရ တိုက္လို႔ မေသာက္ၾကေတာ့တဲ့ အခ်ိန္ေရာက္ရင္ စာပို႔ခိုေတြ အျဖစ္ ခိုင္းေစလို႔ ရပါျပီ။ ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ ခိုေတြက ေရငတ္ေနခ်ိန္  ရိုးရိုးေရေသာက္ရင္ သူတို႔ အာသာ မေျပပါဘူး။ သူတို႔ေသာက္ေနၾက ဇီးျဖဴသီးေထာင္းျပီး ထည့္တိုက္ထားတဲ့ေရကိုပဲ ေသာက္ခ်င္ၾကေတာ့ ေရာက္ရာေနရာကေန အိမ္ကိုျပန္လာၾကရတယ္။

ေနာက္တနည္းကေတာ့ ကမာၻစစ္အတြင္းကသံုးခဲ့တဲ့ နည္းပါ။ ခိုေတြကို   ဘိန္း ေကြ်းျပီး စြဲလမ္းေစပါတယ္။  ဒီနည္းကလည္း ဇီးျဖဴသီးေထာင္းေရ နည္းအတိုင္းပါပဲ။ ဒီလိုနည္းလမ္းေပါင္းစံုနဲ႔ လူေတြရဲ႕ အသံုးခ်ျခင္းကို ခိုေတြက ေခတ္အဆက္ဆက္ ခံခဲ့ၾကရပါတယ္။ လူေတြရဲ႕ ၾကံဖန္တတ္တဲ့ ဥာဏ္ရည္ကိုပဲ ခ်ီးက်ဴးရမလား၊ အသံုးခ်ခံ သတၱဝါေလးေတြကိုပဲ သနားရမလားေတြးေတာ့ စိတ္ေတြက နိမ့္လိုက္ျမင့္လိုက္ပါပဲ။


ခိုေတြက ေလ့က်င့္ထားတဲ့ စြဲလမ္းျခင္း တစ္ခုေၾကာင့္ အိမ္ကိုေရာက္ေအာင္ ျပန္ၾကတယ္။
က်ေနာ္တို႔က သံေယာဇဥ္ ၾကိဳး ခ်ည္ခံထားရတာေတာင္ အိမ္ကို မျပန္နိင္ၾကေသးဘူး။
ဒီစာအဆံုးမွာ အဲဒီလို ဆက္ေတြး လိုက္ မိပါတယ္။

(ကိုသုေျႏၵ နဲ႔ ေညာင္းရမ္း ေျပာျပတဲ့ ဗဟုသုတေလးပါ)

။.............................................................................။