တစ္ ကိုး ကင္း

တစ္ခ်ဳိ႕ေသာသူေတြအတြက္ ေက်ာင္းသားဘဝမွာ အမွတ္ရစရာေတြ အမ်ားႀကီး ရိွခဲ့ၾကမယ္။ ထူးထူးျခားျခား အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြမို႔လို႔ အျမဲတမ္း မွတ္မိနိင္တာ ရိွသလို တခ်ဳိ႕အျဖစ္ေလးေတြက အေၾကာင္းတခုခု တိုက္ဆိုင္မွ ျပန္သတိရၿပီး ျပံဳးမိတာေတြလည္း ရိွတတ္တယ္ မဟုတ္လား။ ေသခ်ာတာေတာ့ ေက်ာင္းသားဘဝက ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာေလးေတြ ျပန္ေတြးျဖစ္ရင္ စိတ္ေတြက ႏုပ်ဳိသြားတတ္ၾကတယ္။ အမွတ္တရ အျဖစ္အပ်က္ တခုခုကို သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ေယာက္နဲ႔သာ ထိုင္ေျပာခြင့္ ရခဲ့ရင္ အဲဒီစကားဝိုင္းက အင္မတန္ သြက္လက္ေနေတာ့တာပါပဲ။ ကိုယ္ေမ့ေနတာေတြ သူကအစေဖာ္ေပး ၊ သူေျပာလို႔ လိုတာေတြကို ကိုယ္က ျဖည့္ေပးနဲ႔ ငယ္ဘဝကို ပံုေပၚသထက္ ပံုေပၚေအာင္ ရုပ္လံုးေဖာ္ရင္း ငယ္မူျပန္ျဖစ္ၾကမယ္ေလ။ အဲဒီလိုေလး ေျပာလိုက္ရတာကိုက တၿငိမ့္ၿငိမ့္ျဖစ္ေစတဲ့ ရသေလးပဲ မဟုတ္လား။ ျပန္မရနိင္တဲ့ ဘဝတခုကို အရိပ္အေယာင္ေလး နဲ႔ ရသေလာက္ တည္ေဆာက္ၾကည့္တာပဲ မဟုတ္လား။

မၾကာေသးခင္တရက္က သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က Gmail အေကာင့္အသစ္ေလးတခု Add လာၿပီး ငါ ေမးလ္ လိပ္စာအသစ္ေျပာင္းထားတယ္တဲ့ ဆိုၿပီး ေျပာလာတယ္ ။ ဒါနဲ႔ သူ႔ Gmail အေကာင့္နာမည္ေလးကို ဖတ္ၾကည့္ၿပီး က်ေနာ္ျပံဳးလိုက္မိတယ္။ အဲဒီမွာပဲ က်ေနာ့္ရဲ႕ ေက်ာင္းသားဘဝက အျဖစ္အပ်က္ေလးတခုကို ခ်က္ခ်င္းျပန္ သတိရမိေတာ့တာပါပဲ။ ထူးထူးျခားျခား အျဖစ္အပ်က္မဟုတ္ေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ရယ္ရယ္ေမာေမာ ျပန္ေျပာျဖစ္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္ေလးဆိုေတာ့ တေယာက္ေယာက္ကို ေျပာျပခ်င္တာနဲ႔ပဲ blog ေပၚမွာ ဖြလိုက္မိၿပီ။

က်ေနာ္တို႔ ကိုးတန္းေက်ာင္းသား ဘဝက အတန္းထဲကို ေက်ာင္းသူ အသစ္ေလးတေယာက္ ေရာက္လာခဲ့တယ္။ သိပ္အေခ်ာႀကီး မဟုတ္ေပမယ့္ ဆံပင္ အရွည္ေလးနဲ႔ ဆိုေတာ့ ၾကည့္ေကာင္းတယ္ ေျပာရမွာပါပဲ။ ကိုးတန္းေရာက္ေနတာရယ္ ေက်ာင္းသူအသစ္ ဆိုတာရယ္ေၾကာင့္ သူ႔ကို က်ေနာ္တို႔ အဖြဲ႔က စၾကေနာက္ၾကတယ္။ သူအတန္းထဲ ေရာက္လာၿပီး ပထမဆံုး စာသင္ခ်ိန္မွာပဲ သူ႔ရဲ႕နာမည္ကို သိလာတယ္။ သူ႔နာမည္က ခင္ေလးစိုး တဲ့။ က်ေနာ္တို႔ကလည္း ထံုစံအတိုင္း သူ႔ကို နာမည္ဝွက္တခု ေပးလိုက္ၾကတယ္။ သိပ္ခက္ခက္ႀကီးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ခင္ေလးစိုး ဆိုေတာ့ ခြန္ေလးကိုး (၇၄၉) လို႔ နာမည္ဝွက္ ေပးလိုက္တယ္။ ဒီလိုန႔ဲသူ႔နာမည္က က်ေနာ္တို႔ အဖြဲ႔ထဲမွာ ခြန္ေလးကိုး ျဖစ္လာေတာ့တယ္။

သူ႔အေၾကာင္းေျပာရင္ ခြန္ေလးကိုး လို႔ သံုးၿပီးေျပာျဖစ္သလို သူ႔ကိုလည္း မသိမသာန႔ဲ ခြန္ေလးကိုး လို႔ေျပာၿပီး စျဖစ္တယ္။ က်ေနာ္တို႔က နာမည္ေျပာင္ နာမည္ဝွက္ေပးတဲ့ေနရာမွာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ အထိေပးခဲ့ဖူးတယ္။ နမူနာတခုေျပာရရင္ မရင့္က်က္ေသးတဲ့ လူငယ္ဘဝမွာ မွာ မိန္းခေလးေတြရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ အခ်ဳိးအစားနဲ႔ ပါတ္သတ္ၿပီး နာမည္ဝွက္ေတြ ေပးခဲ့ၾကတယ္။ ဘယ္အပိုင္းဆိုရင္ မာန ၊ ဘယ္အပိုင္းဆိုရင္ အတၱ ဆိုၿပီး အခ်င္းခ်င္း နာမည္ဝွက္ ေပးထားတယ္။ ဒီေတာ့ ေကာင္မေလးေတြ အေရွ႕က ျဖတ္သြားတာနဲ႔ ဒီေကာင္မေလးကေတာ့ အတၱမရိွရွာဘူး ဒီ အလန္းေလးကေတာ့ မာနႀကီး တခြဲသားနဲ႔ပါလား ဆိုၿပီး လၻက္ရည္ဆိုင္ရဲ႕ စကားဝိုင္းမွာ မာနေတြ အတၱေတြ ပလူပ်ံခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါကငယ္စဥ္က ကေလးအထာေလးေတြပါ။ မဟုတ္တရုတ္စာေတြ ေရးတယ္ မထင္ေစခ်င္ပါဘူး လူငယ္ဘဝ ျဖတ္သန္း ခဲ့တာေလးကို ျပန္ေျပာျပတဲ့ သေဘာမ်ဳိးပါပဲ။ ၉ တန္း ေက်ာင္းသားဘဝကို ျပန္ဆက္ရရင္ ခင္ေလးစိုးကို ခြန္ေလးကိုးလို႔ ေခၚတာၾကာလာေတာ့ သူလည္း မိန္းခေလးတို႔ရဲ ့ေမြးရာပါ ပညာရပ္အရ သူကုိ ေျပာေနတယ္ ဆိုတာ သိလာေတာ့တာပါပဲ။

က်ေနာ္တို႔ အခန္းထဲမွာက စာသင္ခံုေတြကို ႏွစ္တန္းယွဥ္ၿပီး ထားတယ္။ ျမင္လြယ္ေအာင္ ေျပာရရင္ မိန္းခေလးက တဖက္ ေယာက်ာၤးေလးက တဖက္ပံုစံမ်ဳိးေပါ့။ ခြန္ေလးကိုးနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔က လမ္းေလးပဲျခားၿပီး ေဘးခ်င္းယွဥ္လွ်က္ ထိုင္ျဖစ္တယ္။ ဒီေတာ့ ဂြင္ ၾကံဳတိုင္း မထိတထိ စေနာက္ေတာ့တာေပါ့။ ဂြင္မၾကံဳလည္း ဂြင္ဆင္ၿပီး ေနာက္တာပါပဲ။ ျပႆနာ တက္ေလာက္ေအာင္ ေတာ့ မေနာက္ျဖစ္ဘူး။ ျပႆနာ တက္ရင္ လြတ္လမ္းရိွမယ့္ အထာေလးေတြနဲ႔ပဲ ေနာက္ျဖစ္တာ မ်ားပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ တေန႔က်ေတာ့ ဆရာမ,မ၀င္လာခင္ အခ်ိန္ေလးမွာ က်ေနာ္က သူ႔ကို ဟိတ္ လို႔ အသံေပးေတာ့ သူလွည့္ၾကည့္လာတယ္။ အဲဒီေတာ့မွ စိတ္မေကာင္းတဲ့ မ်က္နာ ပံုစံဖမ္းၿပီး

"ခြန္ေလးကိုးေရ ငါနင့္ကို စိတ္မေကာင္းစရာ ေျပာရအံုးမယ္ဟ ငါညကေလ တညလံုး ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားၿပီး ဆံုးျဖတ္ျဖစ္တယ္။ တကယ္ေတာ့ ငါကနင့္ကို ေပါင္းခ်င္ပါတယ္ဟာ ဒါေပမယ့္ နင္က ဘယ္လိုေပါင္းေပါင္း 'ဘူ' ပဲျဖစ္ေနတယ္၊ ဒါနဲ႔ ငါလည္းေနာက္ဆုတ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ရေတာ့တယ္။ အျမဲတမ္း ဘူ ေနမွေတာ့ ငါလည္း မေပါင္းခ်င္ဘူးေလ ဒါကို နင္နားလည္ေပးပါဟာ"

ဆိုၿပီးရုပ္တည္နဲ႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ခြန္ေလးကိုး ေတာ္ေတာ္ စိတ္ဆိုးသြားပါေလေရာ။ ေတာက္ တခ်က္ေခါက္ၿပီး ေအး နင္ေတြ႔မယ္ဆိုၿပီး ႀကိမ္းတယ္။ ေဘးကသူငယ္ခ်င္းကေတာ့ တခြီခြီနဲ႔ ရယ္ေနေတာ့တာပဲ။ ဆရာမလည္း အတန္းထဲဝင္လာေရာ သူက ဆရာမခံုဆီကို ေငါက္ခနဲ ထသြားေတာ့တယ္။ သူက မိန္းခေလးပီပီ သြားတိုင္ၿပီ ဆုိေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လည္း ေယာက်ာၤးေလးပီပီ ေျပးေပါက္ရွာၾကည့္ေပမယ့္ ထိုင္ေနတာက အခန္းရဲ႕ အလယ္ေလာက္မွာဆိုေတာ့ ဘာမွလုပ္လို႔ မရေတာ့ဘူး။ သူထသြားၿပီးမၾကာပါဘူး ဆရာမက က်ေနာ့္ကို လွမ္းေခၚေတာ့တာပါပဲ။ ေရွာင္မရတာနဲ႔ ဆရာမဆီ သြားေတာ့ ခြန္ေလးကိုးက ဆရာမ အားကိုးနဲ႔ မို႔လို႔လားေတာ့ မသိဘူး တရံႈ႕ရံႈ႕နဲ႔ ငိုေတာင္ငိုေနၿပီ။ ဒီေလာက္ေလး ေနာက္မိရံုနဲ႔ သူငိုၿပီဆိုေတာ့ ဒါ အမႈမႀကီး ႀကီးေအာင္ လုပ္တာလို႔ပဲထင္မိတယ္။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္လည္း ရသေလာက္ေတာ့ ျပန္သရုပ္ေဆာင္ ရၿပီေပါ့။

အတန္းထဲကလည္း ဘာျဖစ္မွန္းမသိေတာ့ စိတ္ဝင္တစားနဲ႔ ဝိုင္းၾကည့္ေနၾကတယ္။ က်ေနာ္ကပဲစၿပီး ဆရာမ က်ေနာ့္ကို ေခၚလား လို႔အရင္ေမးလိုက္ေတာ့ ဆရာမက နင္ သူ႔ကိုအျမဲတမ္း စ ေနတယ္လို႔ သူလာတိုင္တယ္ အဲဒါဟုတ္လား တဲ့ေမးတာနဲ႔ဲ႔ က်ေနာ့္ရဲ႕ သရုပ္ေဆာင္ခန္းေတြ ျပန္လႊတ္ရေတာ့တာေပါ့။
"သူကသာ ေနာက္တယ္ ထင္တာပါ က်ေနာ္က သူ႔ကို သခ်ာၤ သေဘာတရား ရွင္းျပေနတာပါ ၊ ခြန္ရယ္ ေလးရယ္ ကိုးရယ္ ေပါင္းရင္ ဘူ ရေၾကာင္းေျပာျပေနတာပါ။ ဟုတ္မဟုတ္ သူ႔ပဲ ေမးၾကည့္ပါ ဆရာမ "

ဆိုၿပီးသူ႔ဘက္ကို ျပႆနာရဲ႕ မွ်ားဦးျပန္လွည့္ ေပးလိုက္တယ္။ ဒီေတာ့ ဆရာမက သမီးကို ဘယ္လိုေနာက္လဲေျပာျပ ဆိုၿပီးေမးေတာ့ သူက ႀကိတ္ငိုေနတယ္ အတန္းေရွ႕ကို မထြက္စဖူး ထြက္ရတာရယ္ တတန္းလံုး ဝိုင္းၾကည့္ေနတာရယ္ေၾကာင့္နဲ႔ တူပါရဲ႕ သူဘာမွမေျပာဘူး။ ဒီေနရာမွာ ကိုယ္ေတြက အရည္ထူေနၿပီဆိုေတာ့ တပန္းသာ တယ္ေျပာရမယ္။

ဆရာမလည္း ဒီပြဲက အီလည္လည္နဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ နိင္တာကို အကဲခတ္မိသြားတယ္န႔ဲ တူပါရဲ႕။ ' ကဲကဲ နင္ကလည္း သူမ်ားမႀကိဳက္တာမ်ဳိး မေျပာမိေစနဲ႔ ကိုယ့္အတန္းထဲက မိန္းခေလး သူမ်ားလာေနာက္ရင္ေတာင္ ကာကြယ္ေပးရမွာ' ဘာညာနဲ႔ မိန္႔ခြန္းနည္းနည္း ေခြ်တာေပါ့။ က်ေနာ္လည္း ေခါင္းတၿငိမ့္ၿငိမ့္နဲ႔ ဟုတ္တယ္ဆရာမ က်ေနာ္ သေဘာေပါက္ပါတယ္ ဆိုၿပီးအလိုက္သင့္ေလး ျပန္ေျပာေပးလိုက္တာနဲ႔ ပြဲၿပီးသြားေတာ့တယ္ ေျပာရမယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ကိုယ့္ေနရာ ကိုယ္ျပန္လာၾကတယ္။ စာသင္ေနခ်ိန္မွာလည္း က်ေနာ္က ပါးစပ္ကို လက္ဝါးေလး အုပ္ၿပီး ႀကိတ္ရယ္တဲ့ ပံုစံ လုပ္ျပေနေတာ့ ခြန္ေလးကိုး မ်က္နာ စူပုပ္ေနေတာ့တယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ စာသင္ခ်ိန္ၿပီးလို႔ ဆရာမလည္း ထြက္သြားေရာ ခြန္ေလးကိုးက ကြ်န္ေတာ္ကို ရန္ေတြ႔ပါေလေရာ။

"နင္ေတာ္ေတာ္ လိမ္တတ္တာပဲ၊ ကိုယ့္အျပစ္ကိုယ္ဝန္မခံ ရဲတဲ့ေကာင္ " တဲ့

က်ေနာ္ကလည္း ရုပ္တည္နဲ႔ 'ေအး ငါက ဘီလူးေခါင္း ေဆာင္းထားတဲ့ မင္းသားဆိုတာ နင္အခုေတာ့သိၿပီ မဟုတ္လား' လို႔ အတည္ေပါက္နဲ႔ ေနာက္လိုက္ေတာ့ သူ႕အတြက္ ေျပာကြက္ရၿပီထင္ၿပီး ဆင္ထားတဲ့ ေထာင္ေခ်ာက္ထဲ ဝင္လာေတာ့တာပါပဲ။

" ေအး ဟုတ္တယ္ နင္က ဘီလူးေခါင္းနဲ႔မင္းသား "

ဆိုၿပီး ခ်က္ခ်င္းလိုက္ေျပာေသးတယ္။ ေျပာၿပီးမွ ခံလိုက္ရၿပီ ဆိုတာကို သိသြားေပမယ့္ နင္ေနာ္လို႔ေျပာၿပီး မ်က္နာမွာ ရယ္ခ်င္စိတ္ေတြ မဖံုးနိင္တဲ့ပံုနဲ႔ လွည့္ထြက္ သြားေတာ့တယ္။ သူလည္းနဲနဲေတာ့ ထိသြားၿပီဆိုတာ မွန္းလို႔ရတယ္။ တကယ္ဆိုရင္ ဒီေနရာက လမ္းခြဲပါပဲ၊ အတည္ေလးေတြေျပာၿပီး အီစီကလီ လုပ္မလား ဒါမွမဟုတ္ အရင္လိုပဲ ဆက္ေနာက္မလား ေရြးယံုပဲေလ ။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ ဆက္ၿပီးစေနာက္မယ့္ လမ္းေၾကာင္းပဲ ေရြးလိုက္မိတယ္။ ငယ္ေသးတာကိုးးးး :) ။ ေန႔လည္မုန္႔စားဆင္းေတာ့ က်ေနာ္က နင္ မင္းသားေလးနဲ႔ တြဲကခ်င္ရင္ေျပာေနာ္လို႔ စျဖစ္ေအာင္ စလိုက္ေသးတယ္။ ေနာက္ေန႔ေတြေရာက္ေတာ့ သူဘက္က ဗ်ဴဟာေျပာင္း လိုက္ပံုရတယ္။ သူဝယ္လာတဲ့ မုန္႔ေတြကို စားပါအံုး ဆိုၿပီးေကြ်းေနေသးတယ္။ ေခ်ာ့ေပါင္းမယ္ ဆိုတဲ့ သေဘာလို႔ ထင္တာနဲ႔ က်ေနာ္လည္း မစားပါဘူး။ သူ႔မုန္႔စားၿပီးမွေတာ့ သူ႔ကိုစလို႔ ဘယ္ေကာင္းပါ့မလဲ။ ဒီလိုနဲ႔ စရင္းေနာက္ရင္းနဲ႔ ႏွစ္လယ္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္သြားေတာ့တယ္။ အခုထိ လမ္းမွာေတြ႔ရင္ ခြန္ေလးကိုး လို႔ စေနာက္မိေနတုန္းပါပဲ။

ခင္ေလးစိုးကို ခြန္ေလးကိုး လို႔ စေနာက္ခဲ့တာေတြ ျပန္သတိရေစတဲ့ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ Gmail အေကာင့္ေလးမွာ အေရွ႕ကသူ႔နာမည္ကို ေနာက္က ၁၄၃၃ ဆိုတဲ့ နံပါတ္ေလးနဲ႔ တြဲထားတယ္။ မသိတဲ့သူေတြ အတြက္ေတာ့ ဒါဟာပံုမွန္ပဲေပါ့။ က်ေနာ္နဲ႔က ေပါင္းလာတာၾကာၿပီဆိုေတာ့ အေၾကာင္းေတြ သိေနတယ္။ သူႀကိဳက္ေနတဲ့ ေကာင္မေလး နာမည္က ျပံဳးျပံဳး တဲ့။ အဲဒီေတာ့ တစ္ေလးသံုးသံုး ဆိုမွေတာ့ ခ်စ္ေလးျပံဳးျပံဳး ေပါ့ဗ်ာ။ ဟဲဟဲ ကိုယ့္ဆရာ လုပ္ကြက္က မပိုင္ဘူလား ရိုးေတာ့ရိုးတယ္ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအကြက္ေလးက ခုခ်ိန္ထိလွေနဆဲ အသံုးဝင္ေနဆဲပါပဲေလ။

။..........................................................................။

ဒါေၾကာင့္ တခ်ဳိ႕ေတြက ေျပာၾကတယ္ ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြေရွ႕မွာ အေနအထိုင္ ဆင္ျခင္ရတယ္ ထစ္ခနဲဆို ပို႔စ္တင္မယ္ ဆိုတာႀကီးပဲတဲ့ေလ။ ဘာရယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ။ ရင္နင့္ရတာေတြမ်ားလို႔ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလးေတြ ေရးပါအံုးဆိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြအတြက္ ဒီတခါေတာ့ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေလးပဲ တင္လိုက္ေတာ့တယ္။ တျခားသူေတြကို နာမည္ေျပာင္ ေပးဖူးေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္အတြက္လည္း ဒီေခါင္းစဥ္ေလးပဲ ေပးျဖစ္လိုက္တယ္။

"တစ္ ကိုး ကင္း"