လမိုင္းမကပ္တဲ့ ပြဲ

10 April 2010



ဒီစာကိုေတာ့ ရာသီစာလို႔ပဲ ဆိုရမယ္ထင္တယ္။ ကိုယ္ကိုတိုင္လည္း အခုခ်ိန္မွာ သၾကၤန္အေငြ႔အသက္ေတြကို ခံစားေနမိၿပီ ဆိုေတာ့ ျဖတ္သန္းခဲ့ဖူးတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြကို ျပန္သတိရလာျပန္တယ္။ သၾကၤန္မွာ လူငယ္သဘာဝ ေပ်ာ္ခဲ့ ေမာ္ခဲ့တာေလးေတြ စိတ္ထဲ ျပန္ေရာက္လာမိၿပီေပါ့။သၾကၤန္အေၾကာင္း ျပန္ေတြးလိုက္တိုင္း အေတြးထဲ အရင္ဆံုး ဝင္လာတတ္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြထဲက ရယ္ရယ္ေမာေမာ အျဖစ္အပ်က္ေလးကိုု ျပန္ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့ ၈ ႏွစ္ေလာက္က အေၾကာင္းအရာျဖစ္ေပမယ့္ အခုထိ ျပကျ္ပက္ထင္ထင္ ျမင္ေယာင္ေနဆဲပါပဲ။ အျမဲတမ္း သတိရနိင္ေလာက္ေအာင္လည္း အျဖစ္အပ်က္က ထူးျခားတယ္ေလ။ ေသခ်ာတာက ဒီဇာတ္လမ္းက ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ကူးနဲ႔ ဖန္တီးၿပီး ေရးထားတာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာပါပဲ။ အဲဒီေလာက္စနစ္တက် အလြဲေတြကိုလည္း ဖန္တီးဖို႔ မလြယ္ပါဘူး။ ကံၾကမၼာစီထားတဲ့ ဇာတ္က လူေရးတာထက္ ပိုအကြက္ေစ့ပါတယ္။

.....................................................................။

သၾကၤန္ေရာက္ခါနီးၿပီဆို ကြ်န္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ရန္ကုန္တဖက္ကမ္းက ဒလ ဘက္ကိုဆင္းၿပီး ဂ်စ္ကား သြားငွားေလ့ရိွတယ္။ အဲဒီႏွစ္ကလည္း ဂ်စ္ကားငွားျပီး စရံေငြ ေပးခဲ့ၾကတယ္။ အႀကိဳေန႔မေရာက္ခင္ ညေနမွာပဲ ေငြအေက်ေခ်ၿပီး ဂ်စ္ကားေရာ ကားဆရာႏွစ္ေယာက္ေရာ ဇက္ နဲ႔ကူးၿပီး သြားေခၚလာၾကတယ္။ အႀကိဳေန႔ မတိုင္ခင္ ညေနဆိုရင္ ပန္းဆိုးတန္း ေဘာတံတားမွာ ဒလဘက္က တက္လာတဲ့ ဂ်စ္ကားေတြ တန္းစီေနတာပါပဲ။ သၾကၤန္ကာလအတြင္း ကားဆရာေတြကို ကြ်န္ေတာ့္အိမ္မွာပဲ ေနဖို႔ စားဖို႔ပါ စီစဥ္ေပးရတယ္။ ကိုယ္က တာဝန္ခံၿပီး ငွားေတာ့ အိမ္မွာပဲ ထားထားရတာေပါ့။

ဒီလိုနဲ႔ သၾကၤန္အႀကိဳေန႔မွာ ဘယ္မွ ေလွ်ာက္မလည္ဘဲ သူငယ္ခ်င္းေတြ စုၿပီး စားၾကေသာက္ၾက ဂ်စ္ကားကိုပါ ေၾကာင္ေၾကာင္က်ားက်ားေတြ ေဆးမႈတ္ၾကတယ္။ ကားသမားေတြကလည္း သၾကၤန္ၿပီးရင္ ကားေဘာ္ဒီ ျပန္ကိုင္ေလ့ရိွေတာ့ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ ေအးေအးေဆးေဆးပါပဲ။ ကားဆရာ ႏွစ္ေယာက္က မႏွစ္ကလည္း သူတို႔ကားပဲ ငွားဖူးတယ္ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ရင္းႏွီးေနတယ္။ ကိုယ္နဲ႔ ရင္းႏွီးတဲ့ ကားကို ငွားတာ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္ဆိုေတာ့ ကားငွားတဲ့အခါ စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ေတာ့ ၁၇ ေယာက္ပဲ တင္ခြင့္ရိွတယ္လို႔ ကားပိုင္ရွင္ဘက္က ထည့္ခ်ဳပ္ေလ့ရိွတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕ကလည္း ၁၈ ေယာက္ေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္တို႔က ၁၇ ေယာက္လည္း အိုေကတယ္ဆိုၿပီး စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ၾကတယ္။ ဒါကလည္း အထာ ရိွတယ္ေလ။

စာခ်ဳပ္ထဲမွာ ၁၇ ေယာက္ဆိုေပမယ့္ ကားတကယ္ထြက္ရင္ အေယာက္ ၂၀ ပါပဲ။ ကားသမား ဆိုတာလည္း ကိုယ္နဲ႔ရင္းႏွီးေနေတာ့ အိုေကပါတယ္။ ဒီေတာ့ သူတို႔ကို လၻက္ရည္ခ်ိန္ လၻက္ရည္ တိုက္ရတယ္။ လည္တဲ့သူ ၂ ေယာက္ ၃ ေယာက္ေလာက္ တိုးလာရင္ ေတာ္ေတာ္သိသာပါတယ္။ စားဖို႔ေသာက္ဖို႔ အသံုးစရိတ္ ပိုထြက္လာတယ္ေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ သၾကၤန္ အက်ေန႔ စလည္ျဖစ္ၾကတယ္။ အဲဒီေန႔ကေတာ့ ေအးေအးေဆးပါပဲ။ ဘာျပႆနာမွ မျဖစ္လိုက္ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ သၾကၤန္လည္ရင္ ျပႆနာ ျဖစ္ေလ့မရိွပါဘူး။ လည္တဲ့သူေတြက ေအးေဆးသမားေတြမ်ားေတာ့ တစ္ခါမွ ျပႆနာ မျဖစ္ခဲ့ဖူးဘူး။

ဒီလိုနဲ႔ သၾကၤန္အက်ေန႔ ေက်ာ္လြန္ၿပီး အၾကတ္ေန႔ ေရာက္လာတယ္ ။ပံုမွန္လည္ေနက် ေနရာေတြ သြားရင္း မနက္(၁၀) နာရီေလာက္ေရာက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဂ်စ္ကား စံျပ ရုပ္ရွင္ ရံုေရွ႕ က အျဖတ္မွာ အရက္မူးသမား ႏွစ္ေယာက္က ကြ်န္ေတာ္တို႔ ကားလာေနတာကို ဂရုမစိုက္ဘဲ အတင္းကို ဇြတ္တိုးျဖတ္ဝင္လာတယ္။


ကားေမာင္းတဲ့သူ သတိေကာင္းလို႔ သာ ယာဥ္တိုက္မႈ မျဖစ္တာ။ ကားသမားက အမူးသမား ႏွစ္ေယာက္ကို
ေရွာင္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ကားေဘာနပ္ ေပၚမွာ ထိုင္ ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း ဘိုတိုးန႔ဲ ျပားႀကီးက အဲဒီအမူးသမားေတြကို ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး လႊတ္ခနဲ လွမ္းဆဲ လိုက္တယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ကားက ဆက္ေမာင္းလာေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္ စိတ္ထဲမွာ မသကၤာလို႔ ေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ငမူး ႏွစ္ေယာက္က အိတ္ထဲက အရက္ပုလင္း ထုတ္ျပီး ကြ်န္ေတာ္တို႔ ကားစီကို လွမ္းပစ္လိုက္တာ ျမင္လိုက္ရတယ္။ “ဟာ ပစ္ျပီ”လို႔ ကြ်န္ေတာ္ ေရရြတ္ လို႔ေတာင္ မဆံုးေသးဘူး ကားေနာက္ဆံုး မွာ ထိုင္လိုက္လာတဲ့ ရဲႀကီးရဲ႕
ေနာက္ေစ့ ကို တည့္တည့္ ထိေတာ့တာပါပဲ။ ကားသမားကို ရပ္ရပ္ လို႔ ေအာ္ေျပာလိုက္ခ်ိန္မွာ ရဲႀကီးက
အနားေရာက္လာၿပီး ငါေခါင္းကြဲ သြားၿပီလို႔ ငို သံပါႀကီးနဲ႔ ေျပာေတာ့တယ္။ ဒီေကာင္က ရန္ျဖစ္ေလ့မရိွဘူး ဆိုေတာ့ နည္းနည္း စိတ္ပူတတ္တယ္ ေျပာရမယ္။

ဒီေကာင့္ကိုေတာင္ ျပန္ မေျပာအားပါဘူး ။ အားလံုးကို ေအာက္ဆင္းဘို႔ ကြ်န္ေတာ္ေအာ္ေျပာလိုက္ၿပီး ေရွ႕ဆံုးကေန ဆင္းလိုက္တယ္။ သတၱိေကာင္း လို႔ ေရွ႕ဆံုးဆင္းတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ထိုင္ေနတာ ကားသမားရဲ႕ေဘး ေရွ႕ခန္းမွာဆိုေတာ့ ဆင္းရတာလြယ္တယ္ေလ။ ေနာက္ေတာ့ ကားေပၚကေန ဘိုတိုး ၊ ျပားႀကီး ၊ ငတီး ၊ ေဝယံေမာင္ ၊ မပို၊ နဲ႔ ေနာက္တစ္ေယာက္ ဆင္းလာၾကတယ္။ ကားေပၚမွာ လူေတြမ်ားေနေပမယ့္ တကယ္ျပန္ခ်မယ့္သူက ကြ်န္ေတာ္ အပါအဝင္ ၇ေယာက္ပဲ ရိွတယ္။ ဆင္းလာတဲ့သူေတြက ဘာျဖစ္တာလဲ ေမးေတာ့ အက်ဳိးအေၾကာင္း ေျပာျပလိုက္ရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ငမူး ႏွစ္ေကာင္က စံျပရုပ္ရွင္ရံု ေအာက္ထဲကေန တိုင္ေတြကြယ္ၿပီး လွမ္းၾကည့္ေနတယ္။

ကြ်န္ေတာ္လည္း ကားထဲမွာ ပစ္ထားတဲ့ ဘီယာပုလင္း အလြတ္တစ္လံုးကို ဆြဲယူလိုက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က လမ္းမလယ္မွာ ရန္ျဖစ္ရတာ ပထမဆံုး အႀကိမ္ပါပဲ။ ဒီေတာ့ အေတြ႔အၾကံဳမရိွေသးဘူးေပါ့။ ရန္ျဖစ္တဲ့ အခါ အေတြ႔အၾကံဳက အေရးႀကီးေၾကာင္း အဲဒီေတာ့မွ သိရေတာ့တယ္။ ဆြဲယူလိုက္တဲ့ ဘီယာပုလင္း အလြတ္ကို လည္ပင္းေနရာက ကိုင္ၿပီး ကြ်န္ေတာ္ လမ္းမနဲ႔ ရိုက္ခြဲလိုက္တယ္။ ဗီဒီယိုေတြထဲမွာ ရန္ျဖစ္တဲ့အခါသံုးတဲ့ အကြက္ကို သတိရသြားလို႔ပါပဲ။

တကယ္ဆို ငမူးႏွစ္ေကာင္က အေဝးႀကီးမွာပါ။ ပုလင္းနဲ႔ လွမ္းပစ္တာက အသင့္ေတာ္ဆံုးျဖစ္ေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာ ဗီဒီယိုေတြထဲကလို ပုလင္းကို ခြမ္း ခနဲ ျမည္ေအာင္ ခြဲခ်င္ေနမိတယ္။ ေသြးေအးသြားမွ ျပန္ေတြးမိတာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္ကေတာ့ လူရွိန္ေအာင္ လုပ္တာမ်ားလား မသိဘူး။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ခြဲေလ့ ခြဲထ မရိွတာရယ္ အမ်ားႀကီးကြဲ သြားမွာ စိုးတာရယ္ေၾကာင့္ ေျဖးေျဖးခြဲတာ ပုလင္းက မကြဲဘဲ ေဒါင္ ခနဲျမည္ၿပီး ျပန္ခုန္တက္ လာတယ္။ ဒါနဲ႔ ဒုတိယ အႀကိမ္ေျမွာက္ ထပ္ခြဲတယ္။ ေဒါင္ခနဲ ျပန္ခုန္တက္လာျပန္တယ္။ က်န္တဲ့ သူေတြကလည္း ကြ်န္ေတာ္ ပုလင္းခြဲတာကို ရပ္ၾကည့္ေနၾကတယ္။ အေလ့အက်င့္မရိွရင္ ပုလင္းခြဲရတာေတာင္ အဆင္မေျပဘူး။

ဒါနဲ႔တတိယ အႀကိမ္ ထပ္ခြဲတယ္ ။ မရဘူး ေဒါင္ ခနဲပဲ ျမည္ျပန္တယ္။ ဒီေတာ့ ငတီးက စိတ္မရွည္ဘဲ ေပးကြာ ဆိုၿပီး ကြ်န္ေတာ့္ လက္ထဲက ပုလင္း ဆြဲယူၿပီး လမ္းမနဲ႔ ရိုက္ခြဲလိုက္ေတာ့တယ္။ အားျပင္းလို႔နဲ႔ တူပါရဲ႕ ခြမ္း ခနဲ ကြဲသြားတာ သူကိုင္ထားတဲ့ ပုလင္း လည္ပင္းေနရာေလးပဲ က်န္ခဲ့ေတာ့တယ္။ အနီးကပ္ ထိုးရင္ေတာင္ အသားထဲကို နဲနဲပဲ ဝင္နိင္တဲ့ အေနအထားပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ပုလင္းကြဲသံ ခြမ္း ခနဲ ထြက္လာတာဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ရန္ပြဲစဖို႔ အခ်က္ေပးလိုက္သလိုျဖစ္သြားတယ္။

ငတီးက သူခြဲထားတဲ့ ပုလင္း ငုတ္စိေလးကိုင္ၿပီး ငမူးေတြရိွတဲ့ စံျပရုပ္ရွင္ရံုစီ ေျပးသြားတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း ေျပးလိုက္ၾကတယ္။ ကားရပ္တဲ့ေနရာနဲ႔ ရုပ္ရွင္ရံုက နဲနဲေဝးပါတယ္။ ေျပးသြားရင္းနဲ႔ ျပားႀကီးဆီက ခဲ လံုး ရွာလို႔ ေအာ္ေျပာသံ ၾကားေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေျပးရင္းနဲ႔ ထု စရာ ခဲ ရွာၾကတယ္။ ပလက္ေဖာင္းမွာ ခင္းထားတဲ့ ကြန္ကရစ္ အျပား အပိုင္းႀကီး တခုေတြ႔ေတာ့ မပို က ေျပးေကာက္တယ္။ မပိုဆိုတာ သၾကၤန္လည္တဲ့ တစ္ဖြဲ႔လံုးမွာ အေကာင္အေသးဆံုး ေလးပါ။

အျပားကက်ဳိးေနေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္ႀကီးေသးတယ္။ ထင္တာက အဲဒီ အျပားကို ခြဲၿပီး အပိုင္းအစ ေတြနဲ႔ အားလံုး ၀ိုင္းပစ္ၾကမယ္ထင္တာ။ ဘယ္ဟုတ္ပါ့မလဲ အဲဒီ ကြန္ကရစ္ျပားႀကီး အတိုင္း သူကလွမ္းပစ္ေတာ့တာပဲ။ ။သူ႔အားနဲ႔ ပစ္တာ ငမူးေတြဆီ မေရာက္ဘဲ ရပ္ထားတဲ့ ကားေဘး သြားက်လို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘုရားတ လိုက္ရေသးတယ္။ ကားမွန္ကြဲရင္ ေနာက္တစ္မႈ ထပ္တိုးၿပီး အခ်ဳပ္ထဲေရာက္သြား နိင္တာကိုး။ အစိတ္စိတ္ အမႊာမႊာ ကြဲသြားတဲ့ ခဲ ေတြကို ေကာက္ၿပီး ငမူးေတြက ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ျပန္ပစ္ေတာ့တာပါပဲ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ရုပ္ရွင္ရံုေအာက္က ေစ်းသည္ေတြ ထြက္ေျပးသြားၾကၿပီ။ ခဲ နဲ႔မထိေအာင္ ေရွာင္ရင္း ရတဲ့ ခဲနဲ႔ ျပန္ထုေတာ့ အနီးကပ္ တိုက္ပြဲ မျဖစ္လာေတာ့ဘူး။ အေဝးကေန ခဲေတြနဲ႔ လွမ္းပစ္ေနၾကေတာ့တယ္။ သူတို႔နယ္ေျမ ျဖစ္နိင္တာကို သတိရသြားတာနဲ႔ ကားဆီကို ျပန္ၾကဖို႔ ေအာ္လိုက္ေတာ့ အားလံုး ျပန္ေျပးလာၾကတယ္။

ကားေပၚတတ္ၿပီး ကားသမားကို ေမာင္းခိုင္းေတာ ့ ဘယ္အခ်ိန္ထဲက ေမာင္းခ်င္တယ္မသိဘူး ေနာက္ေတာင္ လွည့္မၾကည့္ဘူး တန္းေမာင္းတာ ဘိုတိုး က်န္ေနခဲ့လို႔ ကားသမားကို မနည္းရပ္ခိုင္းရတယ္။ ဘိုတိုးလည္း က်န္ခဲ့မွာေၾကာက္လို႔ သူမွာအမွီအျမန္ေျပးလိုက္ရတာ ကားေပၚေရာက္ေတာ့ စကားေတာင္ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မေျပာနိင္ဘူး။ လွ်ာထြက္ ေနေတာ့တယ္။ အင္းေလ က်န္ခဲ့လို႔ကေတာ့ အရိုးပါက်ဳိးမယ့္ သေဘာမွာရွိတာကိုး။

လူစံုေတာ့ ကားသမားလည္း ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ ေမာင္းထြက္လာေတာ့တယ္။ လူရွင္းတဲ့ လမ္းသြယ္တစ္ခုမွာ ကားရပ္ခိုင္းလိုက္ၿပီး ကားေပၚက အားလံုးဆင္းလာၾကတယ္။ ဘယ္သူဘာျဖစ္သြားလည္း စစ္ၾကည့္ေတာ့ ပုလင္းနဲ႔ အပစ္ခံရတဲ့ ရဲႀကီးက ေခါင္းကြဲသြားတယ္။ ေ၀ယံေမာင္က ႏႈတ္ခမ္းမွာေသြးေတြ စီးက်ေနတယ္။
ငတီးရဲ႕ လက္က ေသြးထြက္ေနတာလည္း မနဲမေနာပါပဲ။

ရဲႀကီးေခါင္းကြဲ တာကို လက္ခံနိင္ေပမယ့္ ငတီးနဲ႔ ေ၀ယံေမာင္ ရဲ႕ဒဏ္ရာက ထူးဆန္းေနတယ္။ အေ၀းႀကီးကေန ခဲေတြနဲ႔ ပစ္တာ ထိတာလည္းမေတြ႔ရဘဲ ဒဏ္ရာရတယ္ ဆိုေတာ့ တခုခုမွားေနမွန္း ေတာ့သိတယ္။ ဒါနဲ႔ ငတီးကို ခဲနဲ႔ထိတာလား ဝိုင္းေမးၾကေတာ့ ဒီေကာင္ စပ္ျဖဲျဖဲလုပ္ၿပီး “ မဟုတ္ဘူးကြ ပုလင္းခြဲရင္းလက္ထိသြားတာ” ဆိုၿပီး ျပန္ေျဖတယ္။ သူ႔အေျဖေၾကာင့္ အားလံုး ရယ္ၾကေတာ့တာပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္ခြဲလို႔ မကြဲတဲ့ ပုလင္းကို ယူခြဲလိုက္တာ အားမ်ားၿပီး ပုလင္းကြဲက လက္ကို ျပန္ရွတာေလ။

ငတီးထက္ အေျခအေနဆိုးသူကေတာ့ ေဝယံေမာင္ ပါပဲ။ ဒီေကာင္က အေရွ႕ေတာင္အာရွ ၁၇ ႏွစ္ ခ်န္ပီယံ ေဘာ္လံုးအသင္းက ေဘာ္လံုးသမားပါ။ သူ႔က်ေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းက ေသြးေတြ စီးက်ေနတယ္။ သူ႔မ်က္နာကို ခဲနဲ႔ထိတာ ထင္ၿပီး ဝိုင္းေမးၾကေတာ့ သူလည္း တဟဲဟဲ ရယ္ရင္း ဒီလိုျပန္ေျဖတယ္။

“ ခဲနဲ႔ထိတာမဟုတ္ဘူးကြ ႏႈတ္ခမ္းကိုက္ေျပးလို႔ ေသြးထြက္လာတာ”

သူ႔အေျဖၾကားေတာ့ ရယ္လိုက္ၾကတာ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မၿပီးဘူး။ တကယ့္အာဂ လက္ေရြးစင္ပါပဲ။ ရန္ျဖစ္ခ်င္ေဇာ ဘယ္ေလာက္မ်ားေနတယ္ မသိဘူး ေသြးထြက္ရေလာက္ေအာင္ကို ႏႈတ္ခမ္းကိုက္ ေျပးတယ္တဲ့ေလ။ ဒီလိုနဲ႔ အနီးဆံုး ေဆးခန္းကို သြားၿပီး ရဲႀကီးေခါင္းကို ပါတ္တီးစီးေပးတယ္။ ခ်ဳပ္ရေလာက္ေအာင္ မကြဲေတာ့ ေတာ္ေသးတယ္ေျပာရမယ္။ ငတီးနဲ႔ ေဝယံေမာင္ကိုလည္း ေဆးထည့္ၾကတယ္။ ဆရာဝန္ကေတာ့ တကယ့္ရန္ပြဲႀကီး ျဖစ္ခဲ့တယ္ ထင္မလားဘဲ

ေဆးထည့္ၿပီး ပါတ္တီး စည္းေပးေတာ့ ရဲႀကီးက တစ္စခန္းထျပန္တယ္။ ဆရာဝန္ကို သူ႔ ေခါင္းကြဲသြားတာ ဦးေႏွာက္ေတြ ထြက္ကုန္ၿပီလား ေမးရတာ အခါခါပဲ။ ဆရာဝန္ကလည္း ဦးေႏွာက္ မထြက္ပါဘူး လို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ႏွစ္သိမ့္တာေတာင္ ဒီေကာင္က မယံုခ်င္ဘူး။ ဒီေကာင္က တခါမွ ရန္ျဖစ္ဘူးတာ မဟုတ္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ကို တုန္လႈပ္ေနရွာတာ။

(ရဲႀကီးနဲ႔ ပါတ္သက္တဲ့အေၾကာင္း ေလး ကြ်န္ေတာ္ေရးခဲ့ဘူးတယ္။ ဗုဒၶဟူးသမီးႏွင့္တစ္လတာ ဆိုတဲ့ ပို႔စ္ေလးပါ။)

အဲဒီေနာက္ပိုင္း ရဲႀကီးကိုလည္း သူငယ္ခ်င္းေတြက လမ္းမွာေတြ႔ရင္ ဦးေႏွာက္မွမရိွတာကိုး လို႔ ေနာက္ၾကေတာ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က အက္ဆစ္ သီခ်င္းေတြက ေခတ္စားေနခ်ိန္ဆိုေတာ့ သီခ်င္းထဲက စာသားကို ရြတ္ျပၾကတာ။

တကယ္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ပုလင္းခြဲ တာကေနစၿပီး လြဲလိုက္ၾကတာ ရန္ပြဲနဲ႔ေတာင္ မတူေတာ့ဘူး။ အလြဲလြဲ အေခ်ာ္ေခ်ာ္ကို ျဖစ္ေနေတာ့တာပါပဲ။ သတိရတိုင္း ျပန္ေျပာၿပီး ရယ္ေနၾကရေတာ့တယ္။ ေဆးခန္းက ထြက္လာေတာ့ ေန႔လည္ဘက္ပဲ ရိွေသးလို႔ ရဲႀကီးေခါင္းကို ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ စြပ္ေပးျပီး ကြ်န္ေတာ္တို႔ ညေနေရာက္တဲ့ အထိ ဆက္လည္ၾကတယ္။ ရဲႀကီးကေတာ့ ကားေပၚမွာ တမႈိင္မႈိင္ ေပါ့ဗ်ာ။ သူမ်ားေပ်ာ္လို႔ မေပ်ာ္နိင္ ေခါင္းကြဲသြားလို႔မိႈင္ နဲ႔တူပါရဲ႕။ အိမ္ေရာက္ရင္ ငါဘယ္လိုေျပာရ ေကာင္းမလဲ ဆိုၿပီး ကြ်န္ေတာ့္ကိုလည္း ခဏခဏ လာေမးေန ေတာ့တယ္။

ေနာက္တစ္ေန႔ သၾကၤန္အတက္ေန႔ေရာက္ေတာ့ လူေတြအားလံုး မတိုင္ပင္ဘဲ ယူလာၾကတဲ့ ခဲ ေတြ တုတ္ေတြ မ်ားလြန္းလို႔ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ျပန္ခ်ထားခဲ့ရတယ္။ အေတြ႔အၾကံဳ ရိွသြားၿပီလို႔ ေျပာရမယ္။ အဲဒီေန႔ကေတာ့ ဘာျပႆနာမွ မျဖစ္လိုက္ပါဘူး။ ေခါင္းကြဲထားတဲ့ ရဲႀကီး မပါလာတာက လြဲရင္ အားလံုး ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ပါပဲ။

လူငယ္သဘာဝ ရန္ျဖစ္တာထက္ အတြဲလိုက္ တစ္သီတစ္တန္းႀကီး လြဲခဲ့ဖူးတဲ့ သၾကၤန္မို႔လို႔ ဘယ္အခ်ိန္ ျပန္ေတြးေတြး ျပံဳးရယ္ေနမိတယ္။ ျဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေသြးေတြဆူေနေပမယ့္ ခုေတာ့လည္း အမွတ္တရ တစ္ခုအျဖစ္ က်န္ရစ္သလို သူငယ္ခ်င္းေတြၾကား လူစံုတိုင္း အဲဒီ အေၾကာင္းေလး ျပန္ေျပာၿပီး ရယ္ျဖစ္ၾကတယ္။ တစ္ခါက အလြဲမ်ားနဲ႔သၾကၤန္ပါပဲ......။


(အသစ္ျပန္ေရးထားတဲ့ ပို႔စ္ေဟာင္း ေလးပါ။)

45 comments:

သူႀကီးမင္း (တုုံးဖလား) said...

ကုိျမစ္က်ိဳးတုိ႔ ရန္ပြဲကေတာ့ သဲထိတ္ရင္ဖုိပါဘဲ။ တကယ္ေဆာ္ၾကၿပီထင္ေနတာ။ ၁၇ ေယာက္ႏွင့္ ၂ ေယာက္ရန္ပြဲဆုိေတာ့။ လက္စသတ္ေတာ့ ေသြးထြက္သံယုိျဖစ္ခဲ့ၾကတာက ကုိျမစ္က်ိဳးတုိ႔အဖြဲ႔ကိုး။ အဲဒီအမူးသမားေတြ ကုိျမစ္က်ိဳးရဲ့အခုပုိ႔စ္ကုိ ဖတ္မိရင္ေတာ့ ဘယ္လုိေနၾကမလဲမသိဘူး။ း)

သႀကၤန္ေရာက္ျပန္ေတာ့မယ္ဗ်ာ။ လြမ္းစရာႀကီး။

ပိုးပိုး said...

မဖတ္ခင္ အရင္မန္႔လိုက္တယ္ကြယ္..

Beauty Studio USA Branded Store said...

ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထပါပဲ။ တကယ္လမိုင္းမကပ္တဲ့ ပြဲေလးေပါ့ဗ်ာ။ ငယ္ငယ္က သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ သၾကၤန္ေတြ လည္ခဲ့တာ သတိရသြားမိပါတယ္။

သဒၶါလိႈင္း said...

သႀကၤန္မွာလည္ခဲ့တာေတြကိုအရမ္းသတိရသြားတယ္
္ကိုျမစ္ေရ...
ဒါေပမဲ့ရန္ျဖစ္ရင္ေၾကာက္လို႔ဖတ္ရင္းအသည္းယား
ေနရတယ္။

ခင္တဲ့
သဒၶါ

Pwint Myue Zin said...

ၿဖစ္ရေလ ကို တစ္ကိုးကင္းရယ္

ျမဴးျမဴး said...

ၿဖစ္ရေလ ကို တစ္ကိုးကင္းရယ္

အျဖဴေရာင္နတ္သမီး said...

သႀကၤန္မွာ ၿဖစ္ေလ႔ၿဖစ္ထရွိတဲ႔ ပြဲမ်ိဳးေလးေတြပါပဲ..

ကိုမ်ဳိး (အညာေျမ) said...

မဂၤလာပါ..

သၾကၤန္အမွတ္တရေလးေပါ့ေနာ္။ ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထ ရွိပါတယ္။
တစ္ခုဘဲ ပုိျပီး ထူးဆန္းတယ္ဗ်။ ခ်န္ပီယံ ေဘာလံုး အသင္းက ညီေတာ္ေမာင္ ရဲ႕ အျဖစ္။
ဂုိးသြင္းရင္ အံက်ိတ္ျပီး သြင္းမယ္ထင္တယ္။ စိတ္ဓာတ္ကလဲ ျပင္းထန္လုိက္ေလဗ်ာ။

ႏွစ္သစ္မွာ ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါး ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစေၾကာင္း ဆုမြန္ေလာင္းလုိက္ပါတယ္ ကိုျမစ္ ေရ...


ခင္မင္စြာျဖင့္
ကိုမ်ဳိး (အညာေျမ)

ဒ႑ာရီ said...

မဂၤလာႏွစ္သစ္ပါ ကိုျမစ္က်ိဳးအင္း....

သႀကၤန္ကေတာ့ ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထ ရွိၾကတဲ့ လူငယ္သဘာ၀ေတြေပ့ါေနာ္။ ရန္ျဖစ္တာ ျမင္ရင္ေတာ့ ေၾကာက္တယ္။ မ်က္စိေရွ႕မွာ အဲလိုေတြ႕ရင္ ကိုယ့္ကို အရင္ႏွာႏွပ္ေနရတာနဲ႔ ၿပီးေရာ.... သတၱိခဲေလ..။ း))

ခင္မင္ေလးစားလွ်က္
ဒ႑ာရီ

ျမေသြးနီ said...

ကိုျမစ္ေရ...
ကြၽန္မလည္း သၾကၤန္မွာ ကားနဲ႕တစ္ခါပဲလည္ဖူးတယ္။ ရန္ျဖစ္တဲ့ ကား၂စီးၾကားထဲ ကြၽန္မတို႕ကားညပ္ေနလို႕
အုတ္ခဲပ်ံေတြကို ကြန္ဖူးသိုင္းနဲ႕ေရွာင္ခဲ့ရဖူးတယ္။ အဲ့ဒီထဲက..
ေနာင္ သၾကၤန္ကားနဲ႕ဘယ္ေတာ့မွ မလည္ဖို႕ဆံုးျဖတ္လိုက္မိေတာ့တယ္။
အင္း.. ၾကာခဲ့ၿပီေပါ့။။

အေနာ္ said...

အကုိျမစ္က်ဳိး ပုလင္းခဲြတဲ့ေနရာကုိ ဖတ္ရင္း ရီလုိက္ရတာ :D
ရန္ျဖစ္ဖုိ႔က အေတြ႕အႀကဳံကလဲ စကားေျပာတယ္ေနာ္.. ဘာပဲေျပာေျပာ အေဝးကေန ခ်တာကမွ ေတာ္ေသး .. အနီးကပ္ဆုိ လက္သီးေတြဘာေတြ အထုိးက်င့္ေနရဦးမယ္ ဟိဟိ..
ေနာက္တစ္ခါ ရန္ျဖစ္ရင္ အကုိျမစ္က်ဳိးကုိ အားကုိးမွပါပဲ.. :)
သႀကၤန္အလြမ္းေတြကေတာ့ ထပ္တစ္ရာျဖစ္ေနေတာ့ မေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး အကုိေရ ငုိပဲ ငုိခ်င္ေတာ့တယ္..

sosegado said...

သႀကၤန္ မလည္ျဖစ္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာျပီဆုိတာ ဒီစာကုိဖတ္လုိက္မွ သတိရသြားတယ္၊ သႀကၤန္လည္၊ သႀကၤန္ၿပီးရင္ စျမံဳျပန္ႏွင့္ ေပ်ာ္စရာႀကီးပါပဲ၊
သႀကၤန္ကုိ လြမ္းရင္း ဖတ္သြားပါတယ္

ဂ်စ္တူး ( မံုရြာ ) said...

အင္း -- - -
အခုတေလာဆားခ်က္တယ္ဆိုလားဘာခ်က္တယ္ဆိုလား
ခ်က္တာေတြမ်ားေနပါေပါ့လားကြယ္ရို-
ေဟာင္းေပမဲ ့လည္းေကာင္းေနဆဲပါ(ဆိုင္းထီးဆိုင္)
ဟုတ္တယ္မဟုတ္လားဇတ္ဆရာေရ - - -

မိုးခါး said...

ရန္ျဖစ္တဲ့ပြဲေပမယ့္ ရီေနရတယ္ .. ေခါင္းကြဲသြားတာေတာ့ စိတ္မေကာင္းပါဘူး .. :D

သက္တန္႔ခ်ိဳ said...

ပုလင္းက ရိုက္ခြဲတာေတာင္မကြဲဘူးဆိုေတာ့ အေတာ္မာပံုရတယ္ဗ် း) ေတာ္ေသးတာေပါ့ဗ်ာ တစ္ကိုးကင္းၾကီးဘာမွမၿဖစ္လို႔ ႏို႔ဆို ဘေလာ့ေတာင္ဂင္းႏုိင္ပါေတာ့မလားမသိ ဟိ း)

Flower said...

ျပံဳးျပံဳးရယ္ရယ္ ဖတ္သြားပါတယ္..
လူငယ္ဘ၀အေပ်ာ္ဆိုတာ ဘယ္ေတာ႕မွျပန္မရႏိုင္ေတာ႕တဲ႕
လြမ္းစရာ အမွတ္တရေတြဘဲေပါ႕ေနာ္..
သၾကၤန္ပြဲက ဘယ္ပြဲနဲ႕မွ မတူေအာင္ အမွတ္ရစရာေတြက ပိုမ်ားတယ္ မဟုတ္လား...
ႏွစ္သစ္မွာေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕ပါေစ ကိုျမစ္က်ိဳးေရ...
ဆႏၵေတြအားလံုးျပည္႕စံုပါေစ...
စာေတြလဲ အမ်ားၾကီးဆက္ျပီး ေရးသားႏိုင္ပါေစ..

ခင္မင္စြာ

မေခ်ာ

ျမတ္မြန္ said...

ရဲႀကီးတဲ႔ နံမည္က သတၱိ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတာပဲ။ ေခါင္းထိ သြားတဲ႔ မ်က္နွာကို ႀကည္႔ၿပီး ေတာ္ေတာ္ရယ္ရမယ္။

ပုလင္းခဲြေနတာနဲ႔ပဲ ေတာ္ေတာ္ အခ်ိန္ကုန္သြားမယ္ ထင္တယ္ေနာ္။
ငမူးေတြကေတာ႔ ခြဲတာႀကည္႔ၿပီး ရယ္ေနေလာက္တယ္။

ဟားဟား ဘိုတိုးကလည္း ေနာက္က အမွီ ေၿပးလိုက္တာကို ၿမင္ေယာင္ရင္း ရယ္ခ်င္လိုက္တာ..။

ဇာတ္လမ္းႀကည္႔ေနရသလိုပါပဲ။

ပိုးပိုးျပည့္စံု said...

အားကိုးစရာ ဗလၾကီး ဦးျမစ္က်ိဳးအင္း.... ပုလင္းခြဲနည္းသင္ေပးပါဦးရွင့္....

ေမဓာ၀ီ said...

ျမစ္က်ဳိးအင္း ပုလင္းေၾကာ္ျငာ႐ိုက္လို႔ရျပီ။
ဘယ္လိုခြဲခြဲ မကြဲတဲ့ပုလင္း ဆိုျပီး။ :)

သမီးၾကီး said...

ကိုျမစ္က်ိဳးအင္းေရ အခုေရာ ပုလင္းခြဲတတ္ျပီလား?

kiki said...

ေနာက္ဆို ဂေလာက္ထူတဲ ့ ပုလင္းနဲ ့ဘီယာ မေသာက္နဲ ့ ေပါ့.....

ငယ္ငယ္တံုးက တခါ .. ဒီလိုပဲ ဂ်စ္ကားနဲ ့ ေရပက္ခံ ထြက္ဖူးတယ္ ၊ အကိုေတြ နဲ့ေလ ။ ညေနေစာင္း အိမ္ျပန္ခ်ိန္ မွာ သူမ်ား ပက္လိုက္တဲ့ ေရပုန္းက ကိုင္းကၽြတ္ထြက္လာျပီးကားမွန္ကြဲသြားေတာ့ မ႑ပ္မွာ ရန္ျဖစ္ခဲ့ၾကဖူးတယ္( ေယာက်ာၤးေလးခ်င္းခ်င္း ခ်ၾကတာပါ ) ။ အဟဲ .. ၂ ဦး ၂ ဖက္ အကုန္လံုး ရဲစခန္း ေရာက္ေရာ .. ညသန္းေကာင္ မွ အိမ္ျပန္ေရာက္ ။အားလံုးဆူခံထိျပီး ေနာက္ႏွစ္ေတြမွာ မလည္ရေတာ့ဘူး ...
ခုေတာ့လည္း လြမ္းစရာေလးေတြပါပဲ ..

Angel Shaper said...

ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ဆိုရင္ေတာ့ တစ္ခ်က္တည္းနဲ႕ ကြဲေတာ့မွာပါ :)))))

ေမာင္မိုး said...

အင္းဗ်ာ။။ သၾကၤန္လို႔သတိရလြမ္းဆြတ္လိုက္ရင္ ဘယ္ႏွစ္က ဘယ္လိုရန္ျဖစ္ခဲ႔တာေတြခ်ည္းပဲ သတိရလာတယ္။ ကြဲတဲ႔ႏွစ္၊ ေလ်ာ္ရတဲ႔ႏွစ္၊ ေျပးရတဲ႔ႏွစ္၊ ေဆာ္လိုက္ရတဲ႔ႏွစ္၊ ဆြမ္းၾကီးေလာင္းလိုက္ရတဲ႔ႏွစ္စသျဖင္႔ေပါ႔ဗ်ာ။ ဘာပဲေျပာေျပာ သၾကၤန္နီးတိုင္း တမ္းတမ္းတတလြမ္းရတာခ်ည္းပါပဲ။

ahphyulay said...

ဖတ္ၿပီး ေပ်ာက္ဆံုးေနတာ ၾကာၿပီၿဖစ္တဲ ့ လတ္လတ္
ဆတ္ဆတ္ နဲ ့ လန္းဆန္းၾကည္ႏူး မႈ ေလးေတြကို ၿပန္
ရလိုက္မိပါတယ္ လို ့။

ေဆာင္းႏွင္းရြက္ said...

အေတြ႕အၾကံဳ ေလးးးေတြ ေပါ့...

ကိုတစ္ကိုးကင္းကို
လူမိုက္ အေနနဲ႕ ငွားရင္မွားမယ္နဲ႕ တူတယ္ ..
ေတာ္ၾကာ လူဆိုးက
ငါ့ကို လာခ်ဖို႕ ေစာင့္ေနရတာ စိတ္မရွည္ေတာ့ဘူးးး
ဆိုၿပီးးးးး ပိုၿပီး စိတ္တိုလာမွ ကိြဳင္ပဲ .. >>

ဏီလင္းညိဳ said...

မွ်စ္ေရ........
နာလည္းခြဲသကြာ........ခြမ္းးးးးးးးးးးးးးးး
နင္တို႔နဲ႔ ဖိုက္ခဲ့တာ...... နာတို႔နဲ႔တူဒယ္........ဟား.....ဟား.......း))
ခင္မင္တဲ့
ဏီလင္းညိဳ

မိုးေခတ္ said...

လမုိင္းကပ္ရင္ေတာ့ ကုိျမစ္က်ိဳး ေတာ္ေတာ္လက္သံေျပာင္မယ့္ သေဘာရွိတယ္ေနာ္....ေနာက္ခါဆို ခ်ဗ်ာ.. ဘာမွအားမငယ္နဲ႕...ေနာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရွိတယ္...ကုိျမစ္က်ိဳးက ေရွ႕မွာေန... :P

littlebrook said...

အဟားဟားဟား ခုမွအျဖစ္ကို လံုးခ်ာလည္ေတာ့တယ္
ကြ်န္ေတာ္တို႔က အဲ့အမူးသမားႏွစ္ေယာက္ေလ အဟိ ..
လက္တည့္တယ္ .. ေနာက္တာေနာ္ ေဟ့လူ တကယ္ထင္ၿပီး
အေၾကြးျပန္ေတာင္းေနမွ ေနာက္ေစ့ကြဲေနရင္ ျပႆနာ

ေကသရီ said...

ကိုျမစ္ေရ
ျပံဳးစရာသၾကၤန္အေၾကာင္းေလးဖတ္သြားပါတယ္။ စာဖတ္ရင္းအလြဲလြဲအေခ်ာ္ေခ်ာ္ျဖစ္ေနတာကို ျပံဳးမိေပမယ့္ အျပင္မွာဆိုရင္ေတာ့ ရန္ျဖစ္တာေၾကာက္တတ္တယ္။

မိုးေမာင္ said...

ဒီလိုပြဲေတြက လမိုင္းမကပ္တာပဲ ေကာင္းတယ္ေျပာရမယ္။ လမိုင္းကပ္ရင္ အမႈက ပိုႀကီးမွာေပါ့ေလ။ :)

ေရႊရတုမွတ္တမ္း said...

ကိုမွ်စ္ခ်ိဳးတို႕ ပုလင္းမခ်ိဳးနိုင္တာေတာ့..အ့ံဖြယ္သုတ ပါလားေနာ္...

ကိုေဇာ္ said...

ဘီယာ ပုလင္းေတြက ေတာ္ရံုမကြဲေအာင္ တမင္ လုပ္ထားရတာေလ. . .
ရုပ္ရွင္ထဲမွာ ေခါင္းရိုက္လို႔ ကြဲတယ္ ဆိုတာ သူတုိ႔ မီးဖုတ္ထားလို႔ ဒါမွ မနာပဲ ကြဲတာ. .

သတိရတယ္. . .သၾကၤန္ရယ္. . .
တိုက္ဆိုင္တာေတြ ခ်ေရးပါဦးမယ္. . .

shwezinu said...

ရန္ပြဲ ထဲ ေရႊစင္ဦးတို႕ မပါရင္ တဖူနာ မွာစိုးလို႕ ပါအုန္းမွ
အမေလး ပုလင္းေလးေတာင္ မခြဲႏိုင္ဘူး...
ကိုေဇာ္ႀကိးကေတာ႔ ဗဟုသုတ အေတာ္စံုတယ္

ခင္တဲ႔
ေရႊစင္

ခ်စ္ၾကည္ေအး said...

ဟင္...အေဝးက လွမ္းပစ္ေနတာမ်ိဳးမ်ား...တကယ္ပဲ ဖိုက္ၾကေတာ့မွာလားလို႔....ဒီက ရင္တမမနဲ႔ ဖတ္ေနတာ...ခိခိ...။ ဘေလာ္ဂါ သၾကၤန္ေမွ်ာ္ေနတယ္ဗ်ိဳ႕...:)

အင္ၾကင္းသန္႕ said...

အင္း...အင္း...ဘီယာပုလင္းခြံကိုေတာင္ ဒီေလာက္ခက္ခက္ခဲခဲ ခြဲေနရတဲ့ သူတုိ႕နဲ႕ရန္ၿဖစ္ရမယ့္လူကုိ အမူးသမား ၂ေယာက္က တုိင္အကြယ္ကေန လွမ္းၾကည့္ၿပီး တုန္ေနေအာင္ေၾကာက္ေနၾကမယ္ ထင္တယ္... :D


(ပိုစ့္အေဟာင္းေပမယ့္လည္း မဖတ္ရေသးေတာ့ အသစ္ပါပဲ...)

မိုးစက္အိမ္ said...

သၾကၤန္လည္ရတာ အႏၱာရယ္မ်ားသား ကိုက်ိဳးရ
ဘယ္သူမွကဗ်ာဆန္ဆန္ေငြဖလားနဲ ့လုပ္မေနေတာ့
ဘူး ၀ုန္း ဒိုင္း ဘဲ ရန္ကလည္းၿဖစ္သလားမေမးနဲ ့
သၾကၤန္ၿပီးရင္ ေတာ့ အလဲေရာ အကြဲေတြေရာ
အၿပဲေတြေရာ စံုေနေတာ့တာပါဘဲ ကိုက်ိဳးအတြက္က
ေတာ့သၾကၤန္အမွတ္တရ ေၿပာစရာေလးက်န္ခဲ့တာ
ေပါ့ဗ်ာ ေသြးပူေနတုန္းဆိုေတာ့ ကိုယ္ဘာၿဖစ္ၿဖစ္မသိ
ဘူးဗ် ေသြးေအးရင္ေတာ့ ပုရြက္ဆိတ္ကိုက္ရင္ေတာင္
အၾကီးၾကီး နာတတ္ၾကတယ္ :D သၾကၤန္အလြမ္း
ေၿပေလးပါဘဲဗ်ာ . . . :)

ကုိေအာင္ said...

သၾကၤန္တြင္း အမွတ္တရတစ္ခုေပါ့၊ သၾကၤန္တြင္း လည္ပတ္ေပ်ာ္ရႊင္မွဳေတြမွာ အားလုံး အႏၲရယ္ ကင္းရွင္း ပါေစလုိ႕ ဆုေတာင္းပါတယ္၊ ႏွစ္သစ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။

Unknown said...

ဆားခ်က္ေပမယ့္
မဖတ္ရေသးေတာ့အသစ္လိုပါပဲ
သႀကၤန္ေရာက္ေတာ့မယ္ေနာ္

thawzin said...

မပိုးနဲ႕ ေနာက္တစ္ေယာက္ တဲ့။ အဲဒီေနာက္တစ္ေယာက္ ဘယ္သူတုန္းဗ်။ အကိုရဲ႕ အႏြယ္ေတာ္ေလးလားဗ်။ အာဂသတိၱေတြျပခဲ့လိုက္တဲ့ ရန္ပြဲေပါ့ေနာ္။ တကယ္ေတာ့ အခုေနာက္ပိုင္း အတာ သၾကၤန္ဆုိတာၾကီးက အမူးသမားေတြနဲ႕ အရူးအကန္းေတြ ေပ်ာ္ေလ့ရွိၾကတာပါဗ်။ အဓိပၸါယ္မဲ့လိုက္တဲ့ ေရကစားနည္းကို လူငယ္ေတြ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းနဲ႕ ေျပာင္းလဲလိုက္ၾကတာ သရုပ္ျပက္ေတြပဲ ျဖစ္ထြန္းလာၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သၾကၤန္ဆုိတာ ေကာင္းေကာင္း မကစားဖူးပါဘူးဗ်ာ။ လူၾကားသူၾကားသြားရမွာ အရမ္းရြံ႕တတ္တာ။ လူရာမ၀င္တာလိုေျပာရရင္ ပုိမွန္မယ္ထင္တယ္။ ၁၀တန္းလဲေအာင္ေရာ စစ္တကၠသုိလ္ေရာက္သြားေတာ့ ေပ်ာ္ရမယ့္သၾကၤန္က စစ္တကၠသုိလ္မွာပဲက်တာကို။ အရာရွိျဖစ္ျပန္ေတာ့ သၾကၤန္တြင္းဆုိ ေရွးတန္းနဲ႕ လုံျခဳံေရးေလ။ အခုက်ေတာ့လဲ ဒီမွာ ၃ႏွစ္သုံးမုိး သၾကၤန္က်ရတယ္။ ျပန္လာရင္လဲ ဘယ္ေၾကာင္ပုိ႔ခံရမယ္မသိဘူး။ ေပ်ာ္စရာဆုိတာ မေကာင္းတာလုပ္မွ ေပ်ာ္ရေတာ့မယ့္ဘ၀ဆုိေတာ့လဲ မေပ်ာ္တာက ေတာ္ပါေသးတယ္။ ႏွစ္သစ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္နုိင္ပါေစဗ်ာ။ မဂၤလာႏွစ္သစ္ျဖစ္ပါေစဗ်ာ။ ေက်းဇူးရွိသူကိုလည္းေကာင္း၊ ေက်းဇူးမရွိသူကိုလည္းေကာင္း မခြဲျခားပဲ အားလုံးအတြက္ ေကာင္းက်ဳိးရေအာင္လုပ္ေဆာင္ျခင္းသည္ ေမတၱာမည္ပါသည္္

ကူးေလြ႕ said...

ႏွစ္ကူး အတာ တန္ခူးမွာ ရႊင္ျမဴးေအးခ်မ္းလို႕ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစဗ်ာ။
အပူအပင္ေတြ ကင္းစင္ လန္းဆန္းေအာင္ ေရၾကည္ေလး ဆြတ္ရုံ ဖ်န္းပက္သြားပါတယ္..။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအးျမပါေစ..။

Anonymous said...

ျဖစ္ရေလ ကုိျမစ္ရယ္ ...
ကုိျမစ္တို႔ ရန္ပြဲက ေတာ္ေတာ္ရယ္ေနရတယ္ ...
အဲဒါေလးေတြက အမွတ္တရေလးေတြေပါ႔ ...
အဲဒီသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ျပန္ဆံုတိုင္း ေျပာျဖစ္ၾကမွာပဲ ...

ေရလာေလာင္းတယ္ ကုိျမစ္ေရ ...

သၾကၤန္မွာ စိတ္ကူးေလးေတြနဲ႔ ေအးခ်မ္းပါေစ ...

ခင္တဲ႔
ညရဲ႕ေကာင္းကင္

အၾကမ္းထည္ said...

ေနာက္တခါ ပုလင္း ခြဲရမယ္႕အခ်ိန္ေရာက္ရင္...
ၾကိဳေၿပာပါ...ပုလင္းလြတ္ေပးပါ႕မယ္..။
လူမိုက္ ၁၀ ေယာက္လည္း လႊတ္ေပးပါ႕မယ္.
သို႕ေပမယ္႕...ပုလင္းအေကာင္းေလး ဒီဘက္မွ်ေဝပါ။

ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေၿမ႕ႏိုင္ပါေစ
with rep;

jr.လြင္ဦး said...

ခုေတာ့ .....

ကိုလူေထြး said...

ခြဲက်င့္ခ်င္ယင္ အိမ္မွာေတာ့ ပုလင္းအလြတ္ေတြ အမ်ားၾကီး ရွိေသးတယ္။

ဟဲဟဲ။ ဖန္ပုလင္းေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ေကာ္ပုလင္းေတြ...

းဝ)

Anonymous said...

အေတြ႔အၾကံဳမရိွရင္ ပြဲၾကီးေတြမွာ ဒီလိုျဖစ္တတ္တာဘဲ

mw

 

Posts Comments

©2006-2010 ·TNB