ကြ်န္ေတာ္....စာေရးဆရာ

13 October 2009



ကဲ..စိတ္ကူးနဲနဲယဥ္ၾကည့္ရေအာင္...။ ကမၻာမွာေဖ်ာ္ေျဖမႈေတြ အားလံုးေပ်ာက္ဆံုးသြားေတာ့မယ္ ဆိုပါေတာ့ ကိုယ္အႏွစ္သက္ဆံုး တစ္ခုကိုသာခ်န္ထားခြင့္ ရမယ္ဆိုရင္ ဘာကိုေရြးခ်ယ္ၾကမလဲ....။ တခ်ဳိ႕က သီခ်င္းေတြကို ယူထားလိုက္ၾကမယ္.....။တခ်ဳိ႕က ရုပ္ျမင္သံၾကားကို ေရြးခ်ယ္ၾကမယ္.....။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အားလံုး ရနိင္တဲ့ အင္တာနက္ကို ဖက္တြယ္ထားၾကမယ္လို႔ထင္တယ္..။ ရိုးရိုးသားသားနဲ႔ ကိုယ္ၾကိဳက္တာ တစ္မ်ဳိးထဲကိုပဲ ေရြးခ်ယ္ရမယ္ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ႏွစ္ခါမစဥ္းစားဘူး စာေပကိုပဲေရြးမိမွာပဲ...။ ဘာေၾကာင့္ဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ငယ္ငယ္ထဲက စာအုပ္ေတြ ဖတ္ရင္း စာေပနဲ႔ပဲၾကီးလာတာ မို႔လို႔ပါပဲ....။

ငယ္ငယ္ေလးထဲက စာဖတ္ျဖစ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ္ဟာ (၄)တန္း ေက်ာင္းသားအရြယ္ ေရာက္ေတာ ့၀တၳဳေတြ ဖတ္တဲ့ အဆင့္ကို ေရာက္ေနခဲ့ျပီ။စာအုပ္ဆိုင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ စံုေအာင္ ငွားဖတ္ ဖူးခဲ့တယ္။ စာအုပ္ငွားပါမ်ားလာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို ႔လမ္းထိပ္က စာအုပ္ဆိုင္ရွင္နဲ႔ ရင္းႏွီးလာရင္း ေနာက္ေတာ့ အဲဒီဆိုင္မွာဘဲ အျမဲလိုလို ရိွေနတတ္ေတာ့တယ္။ ဆိုင္ရွင္နဲ႔ ရင္းႏွီးေတာ့ ဆိုင္ကို၀ိုင္းကူေပးရင္း စာအုပ္ေတြ ဖတ္ရတယ္....။ ဆိုင္ရွင္ကလည္း ကြ်န္တာ္ကို စာအုပ္အပ္တာ ငွားတာ ဘယ္လိုမွတ္ရလဲ သင္ေပးသလို အခ်ိန္နဲနဲၾကာလာေတာ့ စာအုပ္ခ်ဳပ္နည္းပါ သင္ေပးတယ္..။ကြ်န္ေတာ္စာအုပ္အဖံုး ခ်ဳပ္တတ္သြားေတာ့ သူ႔စာအုပ္ေတြကို ရန္ကုန္မွာ မခ်ဳပ္ေတာ့ဘဲ ကြ်န္ေတာ္ကို ခ်ဳပ္ခိုင္းေတာ့တယ္....။

တအုပ္ကို ဘယ္ေလာက္ႏႈန္းနဲ႔လည္းေတာ့ မမွတ္မိဘူး ကြ်န္ေတာ့္ကို စာအုပ္ခ်ဳပ္ခ ဆိုျပီးေပးတယ္ ။
သူ႔အေနနဲ႔ ရန္ကုန္မွာ ခ်ဳပ္တာထက္ အမ်ားၾကီးသက္သာသလို ကြ်န္ေတာ္အတြက္လည္း ေတာ္ေတာ္အဆင္ေျပပါတယ္။ စာအုပ္လည္း အလကားဖတ္ရ မုန္႔ဘိုးလည္းရ ဆိုေတာ့ မနက္လင္းတာနဲ႔အဲဒီဆိုင္ ေရာက္ေနေတာ့တာပဲ.....။ ဆိုင္ရွင္ကလည္း ကြ်န္ေတာ့္ကို ဆိုင္အပ္ျပီး သူလည္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနေနရေတာ့ သူလည္း အဆင္ေျပသလို ကြ်န္ေတာ္ကလည္း စာအုပ္ေတြ အလကား ဖတ္ရေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား အဆင္ေျပ ေနၾကေတာ့တယ္။ အလကားဖတ္ရေပမယ့္ ကာတြန္းေတာ့ မဖတ္ဘူး...။ဖတ္ရတာ ခဏေလးနဲ႔ျပီးလို႔ စိတ္ထဲမွာ မတင္းတိမ္ဘူး။

အဲဒီေတာ့ တေန႔တေန႔ ၀တၳဳေတြပဲ ဖတ္ျဖစ္ေတာ့တယ္။အဲဒီအခ်ိန္မွာ စာဖတ္ရင္းနဲ႔ ျငိသြားတဲ့ ၀တၳဳ
အမ်ဳိးအစားက သိုင္း၀တၳဳျဖစ္သြားေတာ့တယ္။ သိုင္း၀တၳဳေတြ စြဲစြဲျမဲျမဲဖတ္တဲ့ သူေတြအတိုင္းပဲ စာအုပ္မ်က္နာဖံုး ၾကည့္လိုက္လို႔ စဆံုးလံုးခ်င္း ဆိုရင္မဖတ္ဘူး....။အုပ္တြဲမ်ားေလ ဇာတ္အိမ္က်ယ္ေလ ၾကိဳက္ေလပဲေပါ့....။ သိုင္း၀တၳဳေတြကလည္း တခ်ဳိ႕ဆို ဇာတ္လမ္းရွည္လြန္းလို႔ ၁၀ အုပ္တြဲ ေက်ာ္တဲ့ အထိကို ရိွတာပါပဲ။ အဲဒီေခတ္က သိုင္း၀တၳဳေတြ အငွားမ်ားတဲ့ ေခတ္ဆိုေတာ့ ဆိုင္ရွင္ကလည္း အုပ္တြဲေတြ မ်ားလည္း ၀ယ္ျပီး တင္တာပဲ။ ကြ်န္ေတာ္က သိုင္း၀တၳဳ ဇာတ္လမ္းအသစ္ စဖတ္ေတာ့မယ္ဆို ဘယ္ႏွစ္အုပ္တြဲလည္း အရင္ၾကည့္ေလ့ရိွတယ္။ အနည္းဆံုး ၄ အုပ္တြဲ နဲ႔အထက္ေလာက္မွ ဖတ္ေလ့ရိွတယ္။ဒါကလည္း သိုင္းစာအုပ္ေတြ ဖတ္ေလ့ရိွတဲ့ သူေတြပဲ သိနိင္တဲ့ ခံစားခ်က္တမ်ဳိးပါပဲ။

တေန႔လံုး ဖတ္ျပီးတာေတာင္ ည အိမ္ျပန္ရင္ အိပ္ခါနီးဖတ္ဘို႔ တအုပ္ေလာက္အိမ္ယူျပီး ဖတ္တဲ့အထိ ေလာဘ ၾကီးခဲ့တယ္။တေန႔ေန႔ ၀တၳဳေတြဖတ္တာမ်ားေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ရင္းေတာင္ မိုက္ခနဲျဖစ္ရတဲ့အထိ ေခါင္းေတြလည္း မူးေနတတ္တာပါပဲ။သိုင္း၀တၳဳေတြဖတ္လို႕စာဖတ္သက္ တစ္ႏွစ္ေလာက္ ရလာေတာ့ ကိုယ္တိုင္ သိုင္း၀တၳဳ ေရးခ်င္စိတ္ ျဖစ္လာတယ္...။ အဲဒီအရြယ္တုန္းက ၀တၳဳတအုပ္ကို တနာရီခြဲေလာက္ အခ်ိန္ယူျပီး ဖတ္ရတယ္။ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြဆို အဲဒီဆိုင္မွာပဲ တေန႔လံုးေနျပီး တအုပ္ျပီးတအုပ္ ထိုင္ဖတ္ေနေတာ့တာပဲ။ဖတ္ရင္းနဲ႔ သိုင္း၀တၳဳေတြရဲ႕သေဘာတရားကို သိလာေတာ့တယ္..။အဲဒီေတာ့ ငါလည္းေရးရင္ ျဖစ္မွာပဲဆိုတဲ့ စိတ္၀င္လာမိတယ္....။ စဥ္းစားေလ ေရးခ်င္ေလနဲ႔ ေနာက္ဆံုး ေရးမယ္ကြာလို႕ဆံုျဖတ္လိုက္တယ္...။




အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ့္အသက္က (၁၁)ႏွစ္သားေလာက္ရိွေနျပီ။ တကယ့္စာေရးဆရာၾကီးေတြ ဘယ္လို ေရးလည္းေတာ့ မသိဘူး...။ကြ်န္ေတာ္က ပထမဆံုး အေနနဲ႔ သိုင္း၀တၳဳမွာ မပါမျဖစ္တဲ့ အရာေတြကို အရင္ ပံုစံေတြ ခ်လိုက္တယ္။ လူနာမည္ ၊ ျမိဳ႕နာမည္၊ ေတာင္ နာမည္၊သိုင္းကြက္နာမည္၊ ဂိုဏ္းနာမည္၊ စသည္ ျဖင့္ ေခါင္းစဥ္ေတြ တပ္လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့မွ သူ႔သက္ဆိုင္ရာ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ အခ်က္အလက္ေတြကို ျဖည့္တယ္။သိုင္းကြက္နာမည္ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ ေအာက္မွာ သီလရွင္ထီးေဆာင္း၊ေၾကာင္လက္သဲ၀ွက္၊သိန္းငွက္ေတာင္ပံျဖန္႔၊နဂါးမ်က္ေစာင္းသိုင္းကြက္ .....၊စသည္ျဖင့္ နာမည္ေတြ ခ်ေရးတယ္။

ဖတ္ဖူးတဲ့စာအုပ္ေတြထဲက ဟိုတအုပ္က သိုင္းကြက္နာမည္နဲ႔ ဒီတအုပ္က သိုင္းကြက္နာမည္ နဲ႔ကို ေပါင္း လိုက္ေတာ့ နာမည္အသစ္ေတြ ထပ္ရလာတယ္...။အဲဒီလိုပဲ လူနာမည္ဆိုရင္လည္း ဟိုေပါင္းဒီစပ္နဲ႔ နာမည္ေတြ ရလာတယ္။ ဂိုဏ္းနာမည္ေတြကိုေတာ့ စိတ္ထင္တိုင္း သိပ္ေရးလို႔မရေတာ့ဘူး ။အစဥ္အဆက္ ရိွေနခဲ့တဲ့ ေရွာင္လင္ တို႔ ၀ူတန္ တို႔ သူဖုန္းစား ဂိုဏ္း တို႕ ကို မပါမျဖစ္ ထည့္ေရးရျပီး ေနာက္ထပ္ ဂိုဏ္းတခ်ဳိ႕တေလကို ေတာ့ စိတ္ကူးနဲ႔ ျဖည့္ထားခဲ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ရည္ရြယ္တာက သိုင္း၀တၳဳေတြ အမ်ားၾကီးေရးမယ္ ။ အဲဒီလိုေရးတဲ့အခါ လိုအပ္တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြ ရဘုိ႕ သူ႔ေခါင္းစဥ္နဲ႔သူ စုေဆာင္းထားတာမ်ဳိးေပါ့။ အဲဒီ စုေဆာင္းထားတဲ့ အထဲကမွ တအုပ္ခ်င္းစီအတြက္ သိုင္းကြက္နာမည္ေတြ ဂိုဏ္းနာမည္ေတြ ယူသံုးမယ္ လို႔ရည္ရြယ္ထားတာေလ။

သိုင္း၀တၳဳေတြရဲ႕ အဓိကအေရးအၾကီးဆံုး အခ်က္က “ရန္သူ” ပါပဲ။ ရန္သူမရိွဘဲနဲ႔ သိုင္း၀တၳဳ ျဖစ္လို႔မရဘူး။
အဲဒီေတာ့ စာေရးမယ့္သူက ရန္သူ ကို ဖန္တီးရေတာ့မယ္။ သူဖန္တီးတဲ့ ရန္သူကို လည္း စာဖတ္တဲ့ သူေတြစိတ္ထဲမွာ မသိမသာ အထင္ၾကီးေနေအာင္ ဖန္တီးထားဘို႔ လိုတယ္။ ေနာက္ထပ္အေရးၾကီးတဲ့ အခ်က္က ဇာတ္လမ္းရဲ႕ အဖြင့္ပါပဲ။ ပထမဆံုး ဖတ္တဲ့ စာမ်က္နာ ႏွစ္မ်က္နာေလာက္မွာ ဆြဲေဆာင္နိင္ခဲ့ရင္ တအုပ္လံုး စိတ္၀င္တစားဖတ္ဘို႔ ရာခိုင္းႏႈန္းမ်ားသြားျပီ။ ေနာက္ထပ္ မပါမျဖစ္တဲ့ အခ်က္ေတြ ရိွသလို ဇာတ္လမ္း ကို ဖတ္တဲ့သူ မမွန္းနိင္ေအာင္ ယုတၱိရိွရိွ ခ်ဳိးေကြ႔ နိင္ခဲ့ရင္ အဲဒီစာအုပ္ ဖတ္ေကာင္းတာပါပဲ။ ဒါေတြက ကိုယ္ကိုတိုင္ သိုင္း၀တၳဳေတြ ဖတ္ရင္းနဲ႔ သတိထားမိလာတဲ့ အခ်က္ေတြပါပဲ။ အဲဒီလိုနဲ႔ နာမည္ေတြစုေဆာင္းျပီးတဲ့အခါ ကြ်န္ေတာ္ သိုင္း၀တၳဳစေရးေတာ့တယ္။ အဲဒီ စာအုပ္ေလးသိမ္းထားေသးလို႔ ခုထိမွတ္မိေနေသးတယ္....။ စာအုပ္ထဲကအတိုင္း တထပ္တည္းေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့။ မွတ္မိသလို ျပန္ေရးရရင္ ဇာတ္လမ္းအစကို ဒီလိုဖြင့္လိုက္တယ္....။

ေတာအုပ္ၾကီးတခုလံုး ထူးထူးျခားျခား တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနသည္....။ ၾကားေနၾက ေက်းငွက္သံေတြလည္း မၾကားရ အရင္ကရိွေနတဲ့ ေမ်ာက္သတၱ၀ါတို႔ရဲ႕ေဆာ့ကစားသံလည္း မၾကားရပဲ ေအးစက္စက္ တိတ္ဆိတ္ေနသည္....။

သဘာ၀အတိုင္း မဟုတ္ဘဲ ယခုကဲ့သို႔ တိတ္ဆိတ္ေနျခင္းသည္ မုန္တိုင္းမက်မွီ တဒဂၤ တိတ္ဆိတ္သြားပံု ႏွင့္တူေနသည္။ ပါတ္၀န္းက်င္တခုလုံးသည္ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ အႏၱရာယ္ အေငြ႔အသက္ ေတြဖံုးလႊမ္း ေနေတာ့သည္...။ မၾကာခင္ ဤေနရာတြင္ ထူးထူးျခားျခား တခုခုမ်ား ျဖစ္လာမလား......။

ထိုအခ်ိန္တြင္ ေတာအုပ္ရဲ႕အစပ္ ေျမာက္ဘက္ပိုင္းမွ ေက်းငွက္တအုပ္ ေ၀ါခနဲအလန္႔တၾကား ထပ်ံ လာၾကကုန္သည္...။ မၾကာခင္ထိုဘက္မွ လူသံုးေယာက္ ေျခသံျပင္းျပင္းျဖင့္ ေလွ်ာက္လာၾကသည္..။
ထိုသူတို႔ရဲ႕ ပံုစံသည္ တိရိစာၦန္မဆိုထားႏွင့္ လူအခ်င္းခ်င္းကိုေတာင္ ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္ သြားေစနိင္သည္.။

ထြားထြားက်ဳိင္းက်ဳိင္းျဖင့္ အရပ္၆ေပေက်ာ္ရိွျပီး မ်က္နာထားတင္းရသည့္အထဲ ပါးျပင္ေပၚတြင္ကန္႔လန္႔ျဖတ္
ဓါးခုတ္ရာရိွေနသည္။လက္ထဲတြင္ ၾကီးမားေသာ တင္းပုတ္လက္နက္ကို ကိုင္ေဆာင္ထားသည္။ ထိုသူသည္ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ဟန္တူသည္။

ေနာက္တေယာက္က အသြားႏွစ္ဖက္ရိွတဲ့ ပုဆိန္ကိုကိုင္ေဆာင္ထားသည္။ မ်က္လံုးတဖက္ကို သားေရဖတ္တခုျဖင့္ ဖံုးအုပ္ထားသည္။တဖက္ထဲ ရိွေသာ မ်က္လံုးရဲ႕ အၾကည့္သည္ ေတာက္ပ စူးရွေနသည္။ထိုသူသည္ ဤသံုးေယာက္ထဲတြင္ အလတ္လူ ျဖစ္ဟန္တူသည္။

ေနာက္တေယာက္ကေတာ့ အရပ္ပုပု အေကာင္ေသးေသး ျဖစ္ေသာ္လည္း သူ႔အရပ္ထက္ ပိုျမင့္ေသာ လွံအရွည္တခုကို ကိုင္ေဆာင္ထားသည္။ထိုသူသည္ အသက္အရြယ္အားျဖင့္ ထိုသံုးေယာက္ထဲတြင္ အငယ္ဆံုး ျဖစ္သည္။ ထိုသူတို႔မွာ သိုင္းေလာကတြင္နာမည္ဆိုးျဖင့္ ေက်ာ္ၾကားေနေသာ ယကၡသံုးေဖာ္ျဖစ္သည္။

ေတာအုပ္ရဲ႕အလယ္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ အားလံုးေျခလွမ္းေတြ ရပ္လိုက္ၾကသည္။
ယကၡၾကီးက "ေဟ့ ဘယ္မွာလဲကြ မင္းတို႔ေကာင္ ခုထိမလာေသးပါလား" ဟုေမးလိုက္သည္။

လွံကိုင္ထားေသာယကၡေလးက
"အကိုၾကီးတို႔မို႔လို႔ ဒီလိုေကာင္ ခ်ိန္းတာကိုယံုတယ္ ကြ်န္ေတာ္သေဘာသာဆိုမလာဘူး"ဟုေျပာသည္။

ထိုအခါမ်က္လံုးတဖက္လပ္ေနေသာယကၡလတ္မွ
"ငါတို႔မလာဘူးဆိုရင္ ယကၡညီေနာင္ကေၾကာက္တတ္တယ္လို႔ သိုင္းေလာကမွာနာမည္တြင္သြားမွာေပါ့ကြ"

ယကၡေလးမွ "လူမိုက္နဲ႔အရူးပဲလာမွာပါကြာ ဟား ဟား ဟား"ဟုေျပာလိုက္သျဖင့္ အားလံုးသေဘာၾကကာ ရယ္ေမာ ေနၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ "ငါကဘာေၾကာင့္မလာနိင္ရမွာလဲ ဒီမွာမင္းတို႔ ေသမင္းက ေရာက္ေနျပီကြ"ဟု အသံၾကားလိုက္ရကာ အျဖဴေရာင္၀တ္စံုျဖင့္ အသက္ ၂၀ ခန္႔ လူရြယ္တေယာက္ အပင္ေပၚမွခုန္ဆင္းလာသည္။ ယကၡသံုးေဖာ္မွလည္း ကိုင္ေဆာင္ လာေသာလက္နက္ေတြကို အဆင္သင့္ျပင္လိုက္ၾကသည္။

ယကၡၾကီးမွ"မင္းကဘယ္သူလဲ မေလာက္ေလးမေလာက္စားနဲ႔ ဘာအတြက္ငါတို႔ကို ခ်ိန္းရတာလဲ လူ႔ျပည္မွာ
မေနခ်င္ ေတာ့ဘူးေပါ့ဟုတ္လား"ဟုေမးလိုက္သည္။

လူရြယ္မွ "မင္းတို႔က မၾကာခင္ ငါ့လက္ခ်က္နဲ႔ ေသေတာ့မွာဆိုေတာ့ ေျပာျပရမွာေပါ့ငါ့နာမည္က ေစြ႔ေၾကာင္
သိုင္းေလာကမွာ မိုးျဖဴဓါးသမားဆိုတာငါပဲ " ဟုေျပာသည္။

ယကၡလတ္မွ "မိုးျဖဴေတြ မိုးမဲေတြမသိဘူး ေသခ်ာတာေတာ့ မၾကာခင္မင္းမိုးေမွာင္ၾကေတာ့မွာပဲ" ဟုျပန္ေျပာလိုက္သည္။

“ေလလံုးမၾကီးစမ္းပါနဲ႔ကြာ မင္းတို႔ညီအကိုသံုးေယာက္က မၾကာခင္ ေသလူျဖစ္ေတာ့မွာဆိုေတာ့ ေနာက္ဆံုး အေနနဲ႔ ဘာေတာင္းဆိုခ်င္သလဲ ေျပာၾကကြာ ငါျဖည့္ဆည္းေပးမယ္”ဟု မိုးျဖဴဓါးသမာ က ေျပာလိုက္သည္။

ထိုအခါယကၡၾကီးမွ “ေအးေလ ဘယ္သူေသမလဲ ေစာင့္ၾကည့္ရေသးတာေပါ့၊ မင္းဘာေၾကာင့္ ငါတို႔နဲ႔ တိုက္ခိုက္ဘို႔ ခ်ိန္းတာလည္းကိုေတာ့ မေသခင္ ေျပာခဲ့ပါအံုးကြ ေတာ္ၾကာ မင္းေသသာေသသြားတယ္ ငါတို႔က ဘာေၾကာင့္ သတ္လိုက္ရမွန္း မသိဘူးျဖစ္မွာ စိုးလို႔ပါ ဟား ဟား” ဟုေျပာကာ ေလွာင္ရယ္ ရယ္ေနေတာ့သည္။

“စိတ္ခ်စမ္းပါ ဒီအေၾကာင္းကို မင္းတို႔ကို ေျပာကိုေျပာျပရမွာပါ ၊ မင္းတို႔ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ ႏွစ္ကမိုးညတညမွာ
အိမ္မက္ေတာင္ၾကား ကိုလာျပီး မိသားတစုကို ရက္ရက္စက္စက္ သတ္သြားၾကတာ မွတ္မိၾကေသးရဲ႕လား
ငါက အိမ္မက္ေတာင္ၾကား အရွင္သခင္ရဲ႕ သား ပဲ ။ငါ့ကို အထိန္းေတာ္က လွ်ဳိ႕၀ွက္လမ္းၾကားကေန ကယ္ထုတ္သြားခဲ့လို႔ အခုလို မင္းတို႔ရဲ႕ ေသမင္း ျဖစ္လာတာေပါ့” ဟု မိုးျဖဴဓါးသမားမွ ရွင္းျပလိုက္သည္။

ယကၡၾကီးမွ မ်က္နာတခ်က္ပ်က္သြားျပီး “ ဒါဆိုမင္းက ေနာက္ဆံုး က်ဴပင္ေလးေပါ့ ေအးေလ က်ဴပင္ခုတ္ က်ဴငုတ္ မက်န္ေအာင္ အဆံုးသတ္ေပးရမွာေပါ့” ေျပာကာ ညီေနာင္မ်ားကို မ်က္စပစ္ကာ အခ်က္ျပလိုက္သည္။

မိုးျဖဴဓါးသမားက “မင္းတို႔ကို အရင္ေသြးေၾကြးဆပ္ျပီးရင္ ငါ့ရဲ႕ အဓိကရန္သူျဖစ္တဲ့ မင္းတို႔ ဆရာၾကီး ရဲ႕အလွည့္ေပါ့ကြာ” ဟု ေျပာရင္း ဓါးအိမ္ထဲမွ ဓါးကိုဆြဲထုတ္လိုက္ေတာ့သည္။


ဖ်က္လိုက္ျပင္လိုက္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕၀တၳဳေလး ထိုေနရာေလာက္အထိ ေရးျပီးတဲ့အခါ ကိုယ့္ဘာသာ အထပ္ထပ္ ဖတ္ျပီး ပီတိေတြ ျဖစ္ေနေတာ့တယ္။ကေလးဆိုေတာ့ ၾကြားခ်င္စိတ္ေလးနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ေရးထားတာေလးကို ေမေမ့ကို ျပလိုက္မိတယ္။ ေမေမက ဖတ္ျပီးေတာ့ ရယ္တဲ့အျပင္ တအိမ္လံုးကိုလိုက္ျပေတာ့ အားလံုးကလည္းရယ္ၾကတာပဲ။ သူတို႔ရယ္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လည္းရွက္သြားရေတာ့တယ္။ အိမ္ကိုအျမဲလာတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္အမသူငယ္ခ်င္းကို ျပလိုက္မွပဲ ကြ်န္ေတာ့္မွာ ငါးပါးေမွာက္ေတာ့တာပါပဲ။ သူကေျပာစရာရိွရင္ တုတ္ထိုးအိုးေပါက္ ေျပာတတ္သူေပါ့။ ဟိုကေစြ႔ေၾကာင္ဆိုရင္ နင္ကေစြ႔ေၾကာင္ျပဴးဆိုျပီး ခဏခဏ ေနာက္ေတာ့တာပါပဲ။

အဲဒီတုန္းက ကြ်န္ေတာ့္မွာ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ဆိုးသြားရတယ္။ ကိုယ့္မွာေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္တၾကီးနဲ႔ ေရးထားခဲ့ရတာေလ။ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕အႏုပညာပန္းကေလးကို ေရေႏြးပူပူနဲ႔ ေလာင္းခ်ခံလိုက္ရသလိုပါပဲ။
တအိမ္ လံုးကလည္း ေစြ႔ေၾကာင္ျပဴးဆိုျပီး ေနာက္ေတာ့စိတ္ဆိုးလိုက္တာမ်ား မ်က္ရည္ေတာင္က်တယ္...။


ကြ်န္ေတာ္စိတ္ဆိုးမွန္းသိေတာ့ ေမေမကေခ်ာ့တယ္ ငါ့သားက အခုငယ္ပါေသးတယ္ အသက္ ၾကီးလာမွ ေရးေပါ့ ဆိုျပီးႏွစ္သိမ့္တယ္။အဲဒါနဲ႔စိတ္ဓါတ္က်ျပီးဆက္မေရးျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ စာေတြေရြးဖတ္ တတ္လာတယ္။ ၁၃ ႏွစ္သားေလာက္ကစျပီး သိုင္း၀တၳဳေတြ မဖတ္ျဖစ္ေတာ့တာ အခုထိပါပဲ။ ပါတ္၀န္းက်င္သာ ေကာင္းခဲ့ရင္ျမန္မာျပည္ရဲ႕အသက္အငယ္ဆံုး စာေရးဆရာဆိုျပီးမ်ား ျဖစ္လာမလားမသိဘူး...။ သိုင္းကြက္ေတြ စဥ္းစားေတာ့ ၾကားဖူးနား၀ရိွတဲ့ တကြက္ထည့္ေရးမိေသးတယ္။ စကားၾကီး(၁၀)ခြန္းထဲကမွန္း ေနာက္မွသိတယ္။
ဆင္ေ၀ွ႔ရန္ေရွာင္
တဲ့
..............................................................................................................................။

62 comments:

chit palone said...

ေဟး တစ္ကြ တကုိယ္ေကာင္း မဆန္ပါဘူး တနဂၤေႏြ သားသမီးမ်ားအတြက္ ဦးလိုက္မယ္ေနာ္။
ဟိ
ခင္မင္လွ်က္
ညီမေလး ပါးလံုး

chit palone said...

အယ္ ၂ လည္း နာလားမသိဘူး။ ယူေတာ့ပါဘူး အဂၤါသားသမီးမ်ားအတြက္ ဦးလိုက္မယ္ေနာ္။ ဟိ ဟိ
ခင္မင္လွ်က္
ညီမေလး ပါးလံုး

chit palone said...

အယ္ သံုးေတာ့ မေကာင္းပါဘူး ဗုဒဟူးသားသမီးေတြအတြက္ ဦးလိုက္မယ္ေနာ္။
ခင္မင္လွ်က္
ညီမေလး ပါးလံုး

chit palone said...

အဲ ပလုတ္တုတ္ ေလာေလာ ေလာေလာနဲ႔ ခလုတ္တိုက္ၿပီး တနလၤာေမ့သြားတယ္ေတာ့ တနလၤာသားသမီးေတြ အတြက္ ဦးလိုက္မယ္ေနာ္။ ဟိ
ခင္မင္လွ်က္
ညီမေလး ပါးလံုး

chit palone said...

အယ္ ၾကာႆပေတး သားသမီးေတြလည္း ယူေပးဦးမွ ကိုယ္ကၾကာႆပေတးမဟုတ္လား ဟင္း ဟင္း
ခင္မင္လွ်က္
ညီမေလး ပါးလံုး

chit palone said...

ေသာၾကာသားသမိးေတြကုိလည္း ယူေပးမယ္ေနာ္။ ဟင့္
ညီမေလး ပါးလံုး

kiki said...

ေဟးးးးး ရပ္လိုက္ ေသာင္းက်န္းသူေလးးးးး
ဟြန္းးးးးး

chit palone said...

စေနသားသမီးေတြကုိ ဦးေပးဦးမယ္ေနာ္။ ေမ့ဘူးသိလား ခုႏွစ္ရက္သားသမီး အကုန္လံုးအတြက္ကုိ စိတ္ေကာင္းရွိစြာ ဦးေပးတာ အဟိ
ခင္မင္လွ်က္
ညီမေလး ပါးလံုး

chit palone said...

အယ္ ၾကားထဲမွာ ဘီသူလည္းကြ ဝင္လာတာ စေနသားသမီးေတြအတြက္ စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ သူပုန္ေရာက္လာတယ္ေတာ့ ဟင့္ သူပုန္ကိ
ခင္မင္လွ်က္
ညီမေလး ပါးလံုး

chit palone said...

အခုေတာ့ ခုႏွစ္ရက္သားသမီးမ်ားနဲ႔ မကီကုိယ္စား စာဖတ္လိုက္ပါဦးမယ္။ မကီတေယာက္ ကြန္းမန္႔လိုက္ဥိးေနတာနဲ႔ စာဖတ္အားေသးမွာမဟုတ္ဘူး။ ကုိယ္ခ်င္းစာစြာ ဖတ္ေပးမယ္ေနာ္ မကီ ခ်စ္ခ်စ္ကီေရ စာဖတ္ေတာ့မယ္ေနာ္ ဟိ
ခင္မင္လွ်က္
ညီမေလး ပါးလံုး

kiki said...

လာ ဘီ ကြ ..
ျခင္ လက္ သည္း ဝွက္ သိုင္း နဲ့ စြန္း ဝူ ခုန္း ...

အတြဲ ၁၀၀၀၀၁ ရွိတာ ... ဖတ္ျပီးရင္ ဆြဲ ေစရ မယ္ .. ( အေၾကာ .. အေၾကာ )) ..

ေတာ္ တန္ တိတ္ ... အေၾကာ္ ပန္းကန္ဖိတ္ ..

ဆင္ျဖဴ ေဝွ ့ တာ ျခေသၤ ့ ေရွာင္ ၾကေလေရာ ့့..
အီယားးး ေရ .. ေမြးေမေလ့ .....

ဟိဟိ .. လာေပါသြားတယ္ေနာ္ ...
.....ကေလးေတြ ၾကားထဲ ... ေပ်ာ္လို့ ပါ ...

လင္းတ ဝဲကုတ္ သိုင္းရွင္ ( ဖြားကိ)

chit palone said...

ေအးေလ ေႏွာ့ ပတ္ဝန္းက်င္ေကာင္းလို႔ကေတာ့ စာေရးဆရာ ေဆြ႔ေၾကာင္ျပဴးဆိုၿပီး နာမည္ႀကီးဦးမွာေႏွာ့ ခုေတာ့ ဘေလာ့ဆရာႀကီးေပါ့ေနာ္ ၁၁ႏွစ္နဲ႔ ဒီေလာက္ေရးတတ္တာ အားက် ဂုဏ္ယူမိပါတယ္ စာေရးဆရာ ေစြ႔ေၾကာင္ျပဴး အဲ ေယာင္လို႔ ဒယ္ဒယ္ျမစ္ရယ္ အဟိ
ခင္မင္ေလးစား အားက်လွ်က္
ညီမေလး ပုန္းပုန္း

kaungkinpyar said...

သိုင္းဆရာၾကီးေပါ့ေလ..
ေအာင္ျမင္နိုင္တယ္ဟ.. ေရးၾကည့္ပါလား ဆရာၾကီးးး း)

ကိုလူေထြး said...

ဇာတ္ညႊန္းေတာ့ ေရးေပးခ်င္သား...

းဝ)

ဝက္ဝံေလး said...

ေဟးးးးးး တရုတ္မင္းသမီး နံမည္ ရွည္ရွည္ေဝးေဝး စဥ္းစားမေနနဲ႕ လင္ေလွ်ာက္ရွာလို႔ေပးလိုက္ ဒါမဟုတ္ရင္လဲ လင္ၾကည္႔ယူေပါ႕ဟယ္ေနာ္ ဟုတ္ဘူးလား ဟက္

ဝက္ဝံေလး said...

ဆက္ေရးေလ မည္သုိ႕လုပ္လုိက္သည္မသိ ဤသို႔ျဖစ္သြားသည္ ဆုိျပီးေတာ႔ ေယာကၡမ ၃ ေယာက္ကုိေသခုိင္းလုိက္ေလ အဲ ယကၡ ၃ ေယာက္ကုိုေသခုိင္းလုိက္ေလ ဒန္တန္႔တန္ ဤတြင္ျမဝတီရုပ္မျမင္ အသံမၾကားမွ အစီအစဥ္ ျပီးပါျပီရွင္ ေပါ႕ ဟုတ္ဖူးနား ဟဟဟ

ဝက္ဝံေလး said...

ေသာင္းက်န္းသူ ပါးလံုး ကုိ ေခ်းပုိးထုိးၾကီးကုိ တုတ္ထုိးျပီး ေရခဲမုန္႕ေကြ်းမယ္ ဒါျဗဲ

ျပန္မယ္ တာ႔တာ ဒုန္းးးးးးးဒုန္းးးးးးးးးးးးး ၁ မရလုိ႕ မေက်နပ္ပါ ဟြင္းးးးးး

chit palone said...

ဒီဝက္ေတာ့ေနာ္ ငါကရိုးရိုးေရခဲမုန္႔မစားခ်င္ဘူး နင့္အရပ္ေလာက္ရွိတဲ့ ေရခဲမုန္႔ပဲစားခ်င္တာ ဝက္ရ နင္ေနာ္ ေရခဲမုန္႔အေၾကာင္း ေတာ္ေတာ္ေရးေနတယ္ေနာ္ မဟုတ္မွလြဲေရ တခုခုေတာ့ တခုခုပဲ ဟြင့္
ခင္မင္လွ်က္
ညီမေလး ပါးလံုး

ဝက္ဝံေလး said...

နင္ေနာ္ ပါးလံုးမ ကုလားမႏိုင္ရခုိင္မဲဆုိတာ ဒါပဲေနမွာ ငါ႕ကုိ မႏိုင္တာနဲ႕ (ဘယ္ႏုိင္မလဲ ငါက ေလးတာကုိးးး) ဒီအရပ္ပဲ လာခလုတ္တုိက္ေနတယ္ ဟြန္းးးး
အစုတ္ပလုတ္ မ ပလံုး

chit palone said...

ေဟး ဝက္ သတၱိရွိရင္ ထြက္ခဲ့ နင္နဲ႔ငါနဲ႔ ခ်ရေအာင္ ကုိျမစ္ေရးထားတဲ့ သိုင္းကြက္ေတြထဲက ေနာက္ဆံုးေပၚသိုင္းကြက္နဲ႔ ခ်ရေအာင္ ထြက္ခဲ့ ငါဓါးထုတ္ထားၿပီေနာ္။ ရွလြမ္းးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး။
သိုင္းကြက္နာမည္ကေတာ့ ေတာင္သူရာခုတ္ သိုင္း ဟင္း ဟင္း ရွလြမ္း
သယ္ရင္းပါးလံုးေလး ေစာင့္ေနတယ္ဝက္ေရ လာဟ

ဝက္ဝံေလး said...

ငါက ေတာ႕ ေလထုတ္ျပီေဟ႕ ဘူ ဘူ ဘူ ဘူ ဘူ ဟားးဟားးးးးးး နင္ ေမ႕လဲသြားျပီမလား ဟားဟားးးးး ဝက္ကုိ ဒီလိုလာစမ္းလို႕ရမလား ဝက္ တဲ႕ တဝက္တည္း ရွိတယ္ ႏွစ္ဝက္ဆုိ ေပၚစားပစ္မယ္ ဝက္စိတ္သိပ္ၾကီးတာေနာ္ ေရခဲမုန္႕ကို အစိမ္းလုိက္ဝါးစားတာ ပါးလံုး မ နင္သိသလား ေျပာာာာာာ ပါ

chit palone said...

ဝက္ေရ နင့္ရဲ့ ဘူဘူဘူ သိုင္းေတာ့ ငါမသိဘူး နင့္ရဲ့ ေဟာက္စာဂ်င္သိုင္းေတာ့ ငါသိတယ္ စာၾကည့္တိုက္မွာ နင္က်င့္တဲ့ ေခါခေလာသိုင္းေလ နင္က ဘဲဥစားပီး ဘူတာကုိးဟ က်င့္ကုိမေကာင္းဘူး
သယ္ရင္းေလး ပါးလံုး

ဝက္ဝံေလး said...

ခ်စ္သည္းရယ္ ကိုယ္ေတာင္းပန္တယ္ေနာ္ သိလား (အလဲ႕ ဒီတခါ အေပ်ာ႕ဆြဲကြ အမာမဆြဲဘူးေနာ္) အရမ္းခ်စ္တယ္ ခ်စ္သည္းရယ္

ပံု
ခ်စ္သည္းရဲ႕ ယုတ္ယုတ္ၾကီး ပုတ္ပုတ္ၾကီး

chit palone said...

အေပ်ာ့စြဲသိုင္းေလာကသားဝက္ ေခါခေလာ ဘူႀကီးကေတာ့ ငါ့ကုိမႏိုင္လို႔ အႀကံကုန္လို႔ ဘူႀကီးဆားခ်က္ဆိုတာ ဒါမ်ဳိးျဖစ္မယ္။ ေက်ေအးဆိုေတာ့လည္း ေက်ေအးရေတာ့မေပါ့ ေခါခေလာ ဝက္ဘူႀကီးရယ္
သယ္ရင္းေလး ပါးလံုး

ဝက္ဝံေလး said...

ျပိဳင္လာရင္ အရွဳံးေပး ႏွလံုး ေအးတဲ႕ ေဆးတဲ႕ ဘေလာ႔ဂ္ေပၚမွာ ေသးထြက္သံယုိမျဖစ္ေစခ်င္လို႕ အေလွ်ာ႔ေပးလုိက္တာ အကန္းမတက္ပါနဲ႕ (မ်က္စိျမင္သူသာတက္ပါ) ဟြင္းးးးးး ေျပာရင္လဲ ၾကြားရာေရာက္ဦးမယ္ ငါ႕မွာ ေဘာ္လီကပ္ ၂ ေယာင္ေတာင္ ရွိတယ္ ကိုေဇာ္နဲ႕ ဦးလူေထြးေလ ပါးလံုးမ နင္႕ေလာက္ကေတာ႕သနားတယ္ေနာ္ ဟြင္႕ ဟြင္႕

မေက်နပ္ရင္ မိုးေဟကိုေခၚျပီး ဘေလာ႔ဂ္ေပၚမွာ လုိးရွင္းလူးခုိင္းလုိက္မယ္ ဘာမွတ္တံုး (ဆုိင္ဆုိင္မဆုိင္ဆုိင္ ေျပာခ်င္တာ ေျပာတယ္ ဘာျဖစ္လဲ)

Anonymous said...

လာမယ္ လာမယ္ မပူနဲ႔ အဲဒါဆက္ေရးဖုိ႔ အေၾကာင္းဖန္လာေစရမယ္ဗ်ား..။

chit palone said...

အဲ ငါတို႔ကေတာ့ ဘယ္သူ႔မွအားမကိုးဘူး တကိုယ္ေတာ္ သိုင္းသမားကြ ေတာ္ၿပီ ျပန္ေတာ့မယ္ မနက္သိုင္းက်င့္ အဲေယာင္လို႔ ေက်ာင္းတက္ရဦးမွာ ကားမမွီရင္ ဘူႀကီးကုိ ဖုန္းဆက္ေခၚၿပီး ကုန္းပိုးၿပီးလုိက္ပို႔ခိုင္းမယ္။ အခုေတာ့ အိပ္ခ်င္မူးတူးသိုင္းနဲ႔ ကိုယ္ေဖာ့သိုင္းပညာသံုးၿပီး ျပန္ၿပိ အိမ္ေရာက္ရင္ အတြင္းအားလည္း က်င့္ရဥိးမယ္မဟုတ္လား ဒါမွ ဝက္ဘယ္ေလာက္ ေခါခေလသိုင္းက်င့္က်င့္ ပါးလံုးတို႔ ႏိုင္မွာ အဟိ။

ဝက္ဝံေလး said...

ေအး က်င္႔ က်င္႕ ငါလဲ အတြင္းအားစုလုိက္ဦးမယ္ ဒါမွ နင္ နဲ႕ေတြ႕တဲ႕အခါ ေပါက္ဖုိ႕ ဟုတ္ျပီလား ဟားဟားးးးးးးးးးး ဒညင္းသီး စားထားတယ္ကြ ငြားးးးးးးငြားးးးးး

Anonymous said...

အယ္ဒီဘေလာ့တခုလံုးနံကုန္ျပီ
ေယာင္းေလး ဘာလို ့ခုတေလာေရခဲမုန္ ့
အရမ္းစားတာလဲဟင္??????????????
ျပီးေတာ့ အစိမ္းစားတာဆိုဟုတ္လား
ဘယ္သူကအက်က္စားလို ့လဲဟင္?????????
ေနရာတကာေရခဲမုန္ ့ဆြံဲေနတာလားဟင္??????
သူတို ့သိုင္းနဲ႔ ကိုၾကီးသိုင္းေရားကုန္ျပီသိလားကိုၾကီး

ကိုလူေထြး said...

ေကာ္မင့္ေဘာက္စ္တခုလံုး တရုတ္သိုင္းကားျဖစ္ေနပါေပါ့လား... ေစြ႕ေၾကာင္ပိုင္ရယ္...

းဝ)

သူႀကီးမင္း (တုုံးဖလား) said...

ဟုတ္တယ္။
အခြင့္သာေပးခဲ့ရင္ ကိုျမစ္က်ိဳးတစ္ေယာက္ အငယ္ဆုံး စာေရးဆရာျဖစ္မွာ ေသခ်ာတယ္။ အခုေတာင္ ဆက္ေရးေလလုိ႔ တုိက္တြန္းရမတတ္ ဖတ္လုိ႔ ေကာင္းပါတယ္။

ေရႊရတုမွတ္တမ္း said...

သိုင္းသင္ျပီးမွ...comment လာေရးေတာ့မယ္...

Angel Shaper said...

ဘာမွ မေျပာေတာ့ဘူး။
ေကာက္တယ္ ေကြးတယ္။ ဒါပဲ။
ေျဖာင့္မွ လာမန့္မယ္။ ( စိတ္ကိုေျပာတာပါ)

Angel Shaper said...

ပါးလံုးးးးးးးးးးးးးးးးးးး
၀က္ပုတ္တ္တ္တ္တ္တ္တ္တ္တ္တ္
ေခၚေတာ့ဘူးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး
ေကြးတယ္။ ေကာက္တယ္။ ဒါပဲ ဟြန္းးးးးးးးးး

မယ္႔ကိုး said...

ငယ္ငယ္ေလးထဲက စာေရးေကာင္းပဲ။ သိုင္းစာ ဆိုေတာ့သာ လူႀကီးေတြက ရယ္ၾကတာ ေနမွာ။အဲဒီတည္းက စနစ္တက်ေျမွာက္ေပးရင္ အငယ္ဆံုးသိုင္းစာေရးသူျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ တကယ္။

ahphyulay said...

ညီေလး မင္းနဲ ့ကိုယ္ ဘာမွ မတူေပမဲ ့ တူတာ
ေလးႏွစ္ခုကေတာ ့ ေယာကၤ်ားစင္စစ္ၿဖစ္ေန
တာရယ္၊ စာေရးခ်င္တာ စာေရးဆရာၿဖစ္ခ်င္
တာရယ္ပါ။ ကိုယ္က ညီ ့ထက္ ဘားတစ္ဘား
ေရာ ့ေနတာကေတာ ့ စာေရးဆရာတစ္ေယာက္
ၿဖစ္လာဘို ့ထက္ စာေရးေနခ်င္တဲ ့ဝါသနာေလး
တစ္ခုပဲရွိေနတာပါ။ဆရာ ဆိုတာ ဆရာၿဖစ္
ေလာက္တဲ ့ အရည္အခ်င္းရွိမွၿဖစ္မွာ။ကိုယ္က
ၿဖစ္ခဲ တဲ ့ဆရာဝန္နဲ ့ပဲႏိူင္းခ်င္တယ္။စာကို
လူတိုင္းဖတ္တတ္ေပမဲ ့ေရးတတ္ဖို ့မလြယ္ပါ။
လြယ္ရင္ဆရာဝန္ေတြႏွစ္စဥ္ေမြးထုပ္ခဲ ့ ့သေလာက္စာေရးဆရာေတြထြက္လာမွာ။ေၿပာခ်င္တာပံုစံခြက္နဲ ့ရိုက္ထုပ္လို ့မရတာပါ။

ahphyulay said...

အေရးညက္တဲ ့သူတစ္ေယာက္ၿဖစ္လို ့ဒီပို ့(စ)
ေလးကေၿပာစရာမရွိပါ။
ညီက ၿဖစ္လာႏိူင္ပါတယ္။ ၿဖစ္ခြင္ ့တို ့ၾကံဳလာခဲ ့
ရင္။စုထားရတဲ ့အရင္းေတြကမ်ားလာၿပီမဟုတ္
လား။ ရင္ဘတ္ၾကီးေတာင္ ပြင္ ့ေတာ ့မယ္ေလ။
ကိုယ္ကေတာ ့ စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ေတာ ့
ဘယ္ေတာ ့မွ မၿဖစ္ႏိူင္ေပမဲ ့စာကိုေရးေနတဲ ့သူ
အၿဖစ္ေတာ ့ရပ္တည္ေနႏိူင္ေအာင္ၾကိဳးစားရ
ေတာ ့မွာ။ ဒီေလာကထဲ ေရာက္လာေအာင္ဆြဲ
ေခၚတြန္းတင္ေပးတဲ ့ညီေလးနဲ ့ ကိုယ္ ့ညီမေလး
တို ့ကိုစာတစ္ပုဒ္ၿပီးတိုင္းသတိရေနမွာပါလို ့။

Phyo Maw said...

က်ေနာ္လည္း တခ်ိဳ႕မလုပ္လိုက္ရတာေတြကို
ငယ္ငယ္တုန္းက ပါတ္ဝန္းက်င္ေၾကာင့္လို႕ ေတြးဖူးတယ္။
ခုေတာ့ ဆက္မေတြးခ်င္ေတာ့ဘူး
စလုပ္ဖို႕ ႀကိဳးစားေနတယ္။

တလႏြန္ said...

ငယ္ငယ္ကတည္းက ကုိၿမစ္က်ိဳးအင္းက လက္စြမ္းထက္တယ္ေနာ္။ က်ေနာ္လည္း ငယ္ငယ္တုန္းက သုိင္းဝတၳဳကုိ အရမ္းစြဲခဲ့ဖူးတယ္။ ေနာက္ဆယ္တန္းေရာက္လုိ ့ ၿဖတ္လုိက္တည္းက မဖတ္ၿဖစ္ေတာ့ဘူး။
အစ္ကုိေရ ၿဖစ္ခ်င္တဲ့ ရုပ္ရွင္ဒါရုိက္တာၿဖစ္ပါေစဗ်ာ။

ခင္မင္ၿခင္းမ်ားႏွင့္
တလႏြန္

စည္သူ said...

ဟ... ေအာင္မေလး.. ဟယ့္.. ေအာ္..
ဒီဝက္ကေလးနဲ႔ ခ်စ္ပါလံုးက ဘာျဖစ္ေနႀကတာလဲ

ဟူးးး ေမာလိုက္တာ..
နနဲကို ေရွာင္လိုက္ရတယ္..

သြားသြား သြားေလ႔က်င့္ေနာ္..
ဟိုဆတစ္ေယာက္လည္း အတြင္းအားသြားစု ႀကားလား အဲဒါမွ ျပန္တဲ့အခါ ေလယ်ာဥ္လက္မွတ္ ဝယ္စရာ မလိုပဲ အတြင္းအားကို လြတ္လိုက္တာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ ပူေပါင္းကို ေလေလ်ာ့လိုက္သလို ရွဴးးးးးးးးးးး ကနဲ႔ဆို အမိေျမေရာက္သြားမယ္..
..............

ကိုျမစ္က်ိဳးအင္းေရ..
သိုင္းဝထၳဳဆိုလို႔ အခု ကိုျမစ္က်ိဳးအင္းေရးတဲ့ဟာပဲ ဖတ္ဖူးတာဗ်..

တာေတာင္.. ဟိုသိုင္းေလာကသားနွစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႔တာ အေတာ္ကိုေရွာင္လိုက္ရတယ္..

စိမ္း... said...

အင္း လူႀကီးေတြလည္း အျပစ္ေတာ့ မဆိုသာဘူး... သူတို႔ေနရာက စဥ္းစားၾကည့္တယ္... အခုေနမ်ား စိမ္းရဲ႕ ေမာင္တစ္၀မ္းကြဲေလး သူလည္း ၁၁ ႏွစ္သားေပါ့.. သူသာ အဲ့ဒီ၀တၳဳကိုလာျပမယ္ဆိုရင္ စိမ္းလည္းရယ္မိမွာပဲ... ဒါဟာ ဘာလုိ႔လည္းဆိုေတာ့ အႏုပညာအရည္အေသြးဆိုတာထက္ကို ပုဂၢိဳလ္စြဲက ႀကီးစိုးေနလုိ႔ လို႔ ထင္တယ္...
၀တၳဳတစ္ပုဒ္ဆိုေပမယ့္ ကိုယ့္စိတ္ထဲကိုယ့္မ်က္စိထဲ ဟိုေျပးဒီလႊားေဆာ့ေနတဲ့ ကေလးလို႔ပဲ ျမင္တယ္ေလ ... ဒါေၾကာင့္ျဖစ္မွာပါ...
ဒါေပမယ့္ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ ကိုျမစ္က်ိဳးအင္း ၀တၳဳေလးကို ဆယ့္တစ္ႏွစ္သားဆိုတဲ့ အရြယ္ကေရးတယ္ဆုိတာ ေတာ္ေတာ္အ့ံအားသင့္စရာပဲ... အေရးအသားက ေတာ္ေတာ္ေလး ေျပျပစ္တယ္... စာကို အလွဆင္တတ္ေနၿပီ... စာဘယ္ေလာက္ေတာင္ဖတ္သလဲဆိုတာျပေနတယ္... စိမ္း စာစေရးတာ အသက္ ၂၀ မွပါ... ဒါေတာင္ အခုေလာက္ စာသြားစာလာ မေခ်ာေသးဘူး .. အဲ့ဒီအခ်ိန္ကေရးထားတာေတြလည္း ခုေနျပန္ဖတ္ရင္ ကေလးကလားနဲ႔ ေတာ္ေတာ္စိတ္ပ်က္ဖို႔ေကာင္းတယ္... သူမ်ားျပဖို႔မေျပာနဲ႔ ကိုယ့္ဘာသာျပန္ဖတ္ရင္ေတာင္ ရွက္တယ္... ကိုယ့္ဘာသာေရးခ်င္တာေရး ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းနားလည္.. ေနာက္ သူမ်ားနားမလည္မွာစိုးလို႔ဆို ျပန္ရွင္း... တစ္ေယာက္တည္းကိုလည္ေနတာပဲ ... အခုေတာ့ မရွိေတာ့ဘူး ... အဲ့ဒါေတြ.. လႊတ္ပစ္လုိက္ၿပီ... :P

sweetpeony said...

အိမ္က အစ္ကုိ လုပ္လုိ႔ သိုင္း၀တၳဳစဖတ္ဖူးတယ္ ၁အုပ္ပဲ ျဖစ္ဖူးလုိက္တယ္...
း)

Khyl said...

ဟိုက္ အမယ္ေလးေတာ့ လကူလကူ... အဲေလ... ကလူကလူ..

ဟိုေလ... ရန္ျဖစ္ေနၾကတာလားဟင္... အေနာ္ အိမ္မမွားပါဘူးေညာ္......
ကိုျမစ္အင္းက်ိဳး.... အဲေလ မႊားျပန္ျပီ.... ကိုျမစ္က်ိဳးအင္းနဲ႔ ေတြ႕ခ်င္လို႔ပါ......

ပလံုးေလးနဲ႕ ဝက္ကေလးနဲ႕ ဒါးသိုင္းခ်ေနၾကတာ... သမ်ား ေယာင္ၾကီးေဗြၾကီး ငုတ္တုတ္ပါသြားျပီ....

ျပန္ေလ်ာ္ေဘးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး

maylay said...

ကိုျမစ္က်ဳိးအင္းဆီကို စာလာဖတ္မိတာ ေကာင္းေနတာပါပဲ။ ေမေလးက စာသာဖတ္ျပီး ျပန္သြားတာ မမန္႔တတ္ေတာ့ မေရးခဲ့ဘူး။ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တာေတြနဲ႔ သြားတူေနတယ္။ ေမေလးလည္းပဲ ၈ နွစ္ ၉နွစ္အရြယ္မွာ ၀တၳဳေကာင္းေကာင္းဖတ္တတ္ေနတာေရာ စာေရးခ်င္ခဲ့တာေရာ တူေနတာပါ။ ရုပ္ရွင္ဒါရိုက္တာေတာ့ မျဖစ္ခ်င္ပါ။ ဆက္ေရးပါလို႔ အားေပးပါတယ္။ ျဖစ္နိုင္ရင္ ဒီဘေလာ့ေလာကတင္ မဟုတ္ဘဲ လူတိုင္းထိေတြ႔ခြင့္ရွိတဲ့ စာေပမ်က္နွာျပင္ေပၚမွာပါ ေရးေစခ်င္ပါတယ္။ အစ္ကို႔လို စာေရးေကာင္းသူလိုမ်ဳိး အမ်ားၾကီးရွိေစခ်င္၊ သိေစခ်င္ပါတယ္။ (ေမေလး က မန္႔ရမွာ နည္းနည္းေၾကာက္ပါတယ္။) နည္းနည္းကိုယ့္တာေၾကာင့္ပါ။ ကိုျမစ္က်ဳိးအင္း က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ

Ree Noe Mann said...

အင္း ငါ့သူငယ္ခ်င္းက ဒါရိုက္တာလုပ္ခ်င္ျပန္ျပီဆိုေတာ့
ငါကေကာ ဘယ္ေနရာမွာမ်ား ပါဝင္လွဳပ္ရွားရမလဲ ဆိုတာေတာ့ သိပါရေစကြာ။

အရင္တစ္ခါကေတာ့ ဆိုင္းတီးျပီးျပီ။
ခုေကာ

သယ္ရင္း ရီနို

TZA said...

မင္းသားေရာ.. မင္းသားေရာ.. လိုရင္ေျပာ.. ခ်က္ခ်င္းလာခဲ့မယ္။

thawzin said...

တကယ္တူလုိက္တာဗ်ာ... ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အကိုလို ခ်ေရးလိုက္တဲ့အထိေတာ့ သုိင္း၀တၳဳကိုမေရးခဲ့ဖူးဘူး။ ကၽြန္ေတာ္က စိတ္ကူးထဲမွာ ခ်ေရးတာ သုိင္း၀တၳဳေပါင္း ၁၅အုပ္ေလာက္္ေတာင္ရွိမယ္ထင္ပါ။ အတုိေလးေတြမဟုတ္ဘူး။ ၁၄ပိုင္းေလာက္ရွည္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဖတ္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ သုိင္း၀တၳဳအရွည္ဆုိရင္ အပိုင္းစုံမစုံ အရင္ၾကည့္တာဗ် အပိုင္းစုံတယ္ဆုိ ပိုက္ဆံရွိရင္ေတာ့ အကုန္လုံးငွားသြားတယ္ သူမ်ားက ၾကားျဖတ္ငွားသြားမွာစုိးလို႔ေလ။ သုိင္း၀တၳဳဖတ္ခ်င္တာ ၉တန္းေလာက္ကတည္းကေပါ့။ ၁၀တန္းဆုိတာၾကီးမွာ ကၽြန္ေတာ္မဖတ္မိေအာင္ မနည္းၾကိဳးစားခဲ့ရတာ။ ၁၀တန္းေျဖျပီးျပီးဆုိတာနဲ႕ ၁ႏွစ္တာ ဆုထားတဲ့ မုန္႔ဖုိ႔ေတြနဲ႕ တေနကုန္သုိင္း၀တၳဳဖတ္ေတာ့တာပဲဗ်ဳိ႕ ။ ရြာမျပန္ဘူး။ ရြာျပန္ရင္ အိမ္က ေတာသြားျပီး အလုပ္ခုိင္းတာေလ။ ရြာမျပန္ပဲ မိဘမဲ့ေက်ာင္းမွာ ေနျပီး ညပုိင္းအေစာဆုိရင္ ၀တၳဳစာအုပ္ငွားရင္း လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထုိင္။ အုိ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ အရမ္းကို ေအးခ်မ္းတယ္ဗ်ာ။ ညက်ရင္ ၁ နာရီ ၂ နာရီနဲ႕ မအိပ္ပဲ သုိင္း၀တၳဳျပီးေအာင္ဖတ္တယ္။ အကိုေတာ့မသိဘူး ကၽြန္ေတာ္ဆုိ သုိင္း၀တၳဳကို ဖတ္ေနမယ့္ ကုန္သြားမွာ တအားစုိးရိမ္တာ။ ဖတ္ေနရင္းကုန္သြားမွာစုိးလို႔ ခ်န္ခ်န္ျပီး ျပန္ျပန္ဖတ္တဲ့ အက်င့္ရွိတယ္ဗ်။ အခုဆုိရင္ေတာ့ သုိင္းကားဆုိ အပုိ ဟက္ဒစ္နဲ႕ ကူးထားတာ ေက်ာင္းပိတ္တဲ့ေႏြရာသီဆုိ မအိပ္ေတာ့ဘူး ။မုိးလင္းေပါက္ ကြန္ပ်ဴတာဖြင့္ျပီး ကုတင္ေပၚေကြးႏွပ္ေနေတာ့တာပဲ။ ၀ါသနာတူခ်င္းမုိ႔ ပြားလြန္သြားတယ္ဗ်ာ ။ မန္႔တာနဲ႕ မတူေတာ့ဘူး။ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္မ်ားပါဗ်ာ

ၾကည္ျဖဴပိုင္ said...

စာေရးခ်င္စိတ္ကငယ္တည္းကျဖစ္ခဲ့တာပဲေနာ္
ဒါေၾကာင့္စာေရးေကာင္းတာ
ရင္ရွဳပ္ဒါရိုက္တာလုပ္လည္းေအာင္ျမင္မွာပါ
သူငယ္ခ်င္းရ

ကိုညီမင္း said...

ငယ္ငယ္ထဲက ၀ါသနာပါခဲ့တာေၾကာင့္အခုေတာ့ ဘာေရးေရးဖတ္ေကာင္းေနတာနဲ့ တုူတယ္။
ေလးစားပါတယ္စာေရးဆ၇ာ း))
ေနာက္ထပ္အသစ္ေတြလည္းထပ္ေမွ်ာ္ေနပါတ္ယ။တေန႔ေန႔မွာ ဒါရိုက္တာၾကီးျဖစ္လာ၇င္ဒီအေၾကာင္းေတြ
၇ိုက္ပါလား။

မငံု said...

ငယ္ငယ္က သိုင္းစာအုပ္ဖတ္တာ ၀ါသနာပါတာခ်င္းတူတယ္။ မရဏေသြးရထားဆိုတဲ႔ သိုင္း၀တၳဳကို ခဏခဏဖတ္တာ အလြတ္ရလြန္ျပီး အိမ္မွာ ေျပာျပေနလို႔ အမေတြက နင္ေပါက္သြားဦးမယ္တဲ႔။ :) ဒါေပမဲ႔ ကိုျမစ္လိုေတာ့ သိုင္းက်မ္းၾကီးေရးဘူးဗ်။

ဧရာ said...

သိုင္း၀တၳဳေလးအဖြင့္ေလးကို ဖတ္သြားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ၁၃ႏွစ္သားေလာက္မွ ၀တၳဳစဖတ္တတ္တာ။ မင္းသိခၤ၀တၳဳေတြေပါ့။ ကိုျမစ္က ၁၃ႏွစ္သားေလာက္က စၿပီး သိုင္းေလာကကို စြန္႔ခြာခဲ့ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္က တကၠသိုလ္ေရာက္မွ သိုင္း၀တၳဳေတြ စဖတ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ မွတ္မွတ္ရရ “နဂါးႏိုင္ဓား” နဲ႔ “သိုင္းေလာက၏ စိန္ေခၚသံ”က စဖတ္ျဖစ္တဲ့ ၀တၳဳေတြ။ အေဆာင္ အခန္းကပ္လွ်က္ သူငယ္ခ်င္းကေန သိုင္း၀တၳဳဇာတ္လမ္းေတြကို မၿငီးမေငြ႕ေျပာတတ္လြန္းရာကစၿပီး… သိုင္း၀တၳဳအုပ္တြဲေတြကို မၿငီးမေငြ႔ဖတ္ျဖစ္ သြားတာ။ “သိပ္ေတာ္တဲ့ ရန္သူ, ေသြးကလဲ့စား, မထင္မွတ္ပဲရသြားတဲ့ သိုင္းက်မ္း, ေဆးျမစ္, သိုင္းမင္းသမီးေလးေတြ ၀ိုင္း၀ိုင္းလည္ေနတဲ့ မင္းသား” … စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းခဲ့ပါတယ္။ ကိုျမစ္လို သိုင္း၀တၳဳ ေရးမၾကည့္ခဲ့ဖူးေပမယ့္ … အခုေနာက္ပိုင္း မၾကာခဏ စိတ္ကူးထဲမွာ ဒါ႐ုိက္တာ လုပ္ၾကည့္ခဲ့ဖူးတယ္။

Yu Ya said...

သိုင္းလာသင္သြားတယ္ ကိုၿမစ္က်ိဳးအင္းေရ...

yu ya

yangonthar said...

သုိင္းဝတၱဳအေၾကာင္းမေျပာေၾကး အစ္ကုိ ဟဟဟ ..... က်ေနာ္လည္း တူတူပဲ မေျပာေတာ့ ပါဘူးအစ္ကုိရာ ... ဟဟ ခုလည္း အစ္ကုိ စာေရးဆရာျဖစ္ေနပါျပီ ေတာက္မယ့္ မီးခဲတရဲရဲ ေပါ့ ..... ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘာပဲ ေရးေရး စာေရးခ်င္တယ္ဆုိတဲ့စိတ္က သုိင္းဝတၱဳ ဖတ္တဲ့လူတုိင္းမွာ ရွိတာမွ မဟုတ္တာပဲေလ ..... အစ္ကုိ ေနေကာင္းတယ္ေနာ္ က်ေနာ္ေတာ့ ခုတေလာ အရွုပ္ေတြလုပ္ေနတာနဲ ့ ရြာထဲ မေရာက္ျဖစ္ဘူး
ေလးစားလွ်က္
ရန္ကုန္သား :)

Doughnut IO said...

http://opera.lawshay.com/2008/02/blog-post.html

ေဆာင္းယြန္းလ said...

ညီေလးေရးထားခဲ့တဲ့ ဝတၳဳက မိုးေက်ာ္သူတို႔ေရးတဲ့ ဝတၳဳေတြနဲ႔ နင္လားငါလားပဲ...အဲဒီကတည္းကသာ ဆက္ေရးခဲ့ရင္ ေအာင္ၿမင္ခဲ့မွာ ညီေလးေရ..
အစပ်ိဳးနိဒါန္းေလးကို ဖတ္လိုက္ရတာနဲ႔တင္ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းသြားၿပီ.

ခင္မင္တဲ့
ေဆာင္းယြန္းလ

ဖိုးသူ said...

မအားလို႔အခုမွ၀င္ဖတ္ၿဖစ္တယ္.....အရမ္းဖတ္လို႔ေကာင္းပါတယ္။ဆက္ၾကိဳးစားပါဦးခ်ာတိတ္ ဟီးဟီး

march.pisces88 said...

မင္းသမီးငွားရင္မေမ့နဲ ့ေနာ္...ဟီးဟီး

မိုးခါး said...

အကို သိုင္း၀တၱဳေတြ ဒီေလာက္ဖတ္တာ သိုင္းေတာ့ ေကာင္းေကာင္းတတ္မယ္ေနာ္ .. :D
တပည့္ခံရင္ ေကာင္းမလား :P

သားၾကီး said...

ဆင္ေဝွ႕ရန္ေ႐ွာင္သိုင္းကိုအက်ယ္ေရးပါဦးသယ္ရင္းရ
ငယ္ငယ္ကတည္းကစာေရးေတာ္တာခုမွသိတယ္
ကိုယ္ဆိုအဲဒီအ႐ြယ္ ေက်ာင္းစာကလြဲလို႔က်န္တာဘာမွဟုတ္တိပတ္တိဖတ္တာမဟုတ္ဘူး (ေက်ာင္းစာေတာင္မွမေကာင္းတတ္လို႔ေနာ္ဟဲဟဲ)
သိုင္းဝတၴဳဖတ္ရင္လူေတြေတာ္ေတာ္စြဲၾကတယ္
သိုင္းဝတၳဳဖတ္သမားေတြၾကည့္လိုက္ရင္ ဂ်ိဳင္းၾကားမွာစာအုပ္အထူၾကီးေတြညႇပ္လို႔
သိုင္းစာအုပ္ေနရာမွာ က်မ္းစာအုပ္သာဆိုရင္ ပါေမာကၡဘိုးေအၾကီးေတြျဖစ္ေနၾကေလာက္ျပီ စာဖတ္အားေတာ့ေတာ္ေတာ္ေကာင္းၾကတယ္ သိုင္းလည္းတတ္မယ္ထင္တယ္:P

Anonymous said...

ငယ္ငယ္တုန္းက သိုင္းတၳဳစဲြဖူးတယ္၊ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ေရးဖို႕ တခါမွ မစဥ္းစားဖူးဘူး။ သိုင္း၀တၳဳေရးနည္းကို ဖတ္ရင္းနဲ႕
တျခား၀တၳဳလည္း ဒီလိုပဲ ေရးရင္ရသားပဲ လို႕ေတြးမိတယ္။

မိုးေမာင္ said...

ေၾသာ္... တကယ့္ပညာရွင္နဲ႔မွ ႀကံဳတတ္ပေလကြယ္...။ ဒါရိုက္တာလည္းလုပ္အံုးမယ္ဆိုေတာ့ က်ဳပ္လည္းအခင္အမင္မပ်က္ေအာင္ ကပ္ေပါင္းထားမွပါေလ။ တကယ့္ပညာရွင္ေတြဆိုတာ ရုပ္သာၾကည့္ရဆိုးတာ စာေရးဆုိလည္းေကာင္းတာပဲ၊ ဇာတ္ဆရာလုပ္လည္းေကာင္းတာပဲ၊ ေဘာ္ဒါေဘာ္ဂၽြတ္ေတြဆိုလည္း ေပါပါဘိ။ ျမစ္က်ိဳးအင္းတို႔ ေတာ္ပံုေျပာပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ေတာ္သလဲဆို ဆိုဒ္္စံုရတယ္ တခ်က္ကေလးေတာင္ မဲ့မသြားတတ္ဖူး.. အဲ..အဲ လူႀကီးလူငယ္မေရြးခင္မင္ၿပီး သည္းခံတတ္တာကို ေျပာတာပါ။ တကယ္ဒါရိုက္တာလုပ္မယ္ဆိုႀကိဳေျပာ က်ဳပ္လည္းရုပ္ရွင္မင္းသားေလာက ကေန အၿပီးႏႈတ္ထြက္လိုက္ေတာ့မယ္။

အားႀကီးခင္တဲ့
မိုးေမာင္
မွတ္ခ်က္။ ။ က်ဳပ္ကို ဘယ္လိုျပန္ခင္မလဲ စဥ္းစားထား။ :D က်ဳပ္ကို ျပန္ခင္ရင္ အီးေယာင္၀ါးသိုင္းက်မ္းႀကီး ခင္ဗ်ားကိုေပးမယ္။

Beauty Studio USA Branded Store said...

ကၽြန္ေတာ္လဲ ငယ္ငယ္က သိုင္းစာအုပ္ေတြကို အေတာ္စြဲစြဲလန္းလန္းဖတ္ဘူးတယ္။ခင္ဗ်ားေရးသလိုပဲ အတြဲမ်ားမွပဲ ဖတ္ခ်င္ခဲ့တယ္။ခင္ဗ်ား ေရးထားတာဖတ္ရေတာ့ အဲဒီတုန္းက သိုင္းနာမည္ေလးေတြ သြားသတိရမိတယ္။

 

Posts Comments

©2006-2010 ·TNB