လေရာင္ရဲ႕အျခားတစ္ဖက္

28 June 2010


ဒီလိုေန႔မ်ဳိးေရာက္မွာကို ႀကိဳတင္ၿပီးစိုးရိမ္ခဲ့ဖူးသည္။ အမွတ္တရ ဆိုတာေတြရဲ႕ အေဝးကို ေရာက္ခ်င္ ေနမိတာ ၾကာေနခဲ့ၿပီေလ။ ဒါေပမယ့္ နာရီလက္တံေတြရဲ႕ တိက်ေသခ်ာမႈေတြကို ေရွာင္ဖယ္ေျပးလို႔ မရနိင္ခဲ့ေသာ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ အမွတ္တရ ေန႔မ်ားစြာထဲက တစ္ေန႔ကို ျပန္ေရာက္ လာခဲ့ျပန္ၿပီ။ မနက္ျဖန္ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ၂၉ ႀကိမ္ေျမာက္ေမြးေန႔ေရာက္ၿပီ။ ဒီလိုမွတ္မွတ္ရရေန႔ေတြ ေရာက္တိုင္း ရင္ခြင္ရဲ႕ ဘယ္ဘက္ အျခမ္းက ဆစ္ခနဲ နာေနတတ္တာ ဝဋ္ေၾကြးနာ လို႔ပဲ သတ္မွတ္ထားမိသည္။

တစ္စံုတစ္ေယာက္ အေပၚ အျပစ္တင္ခ်င္ငွာ တစိုးတေစ့မွ် မရိွတာကိုလည္း ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေျပာျပခ်င္ခဲ့ေပ။ ေမ့လိုက္ပါေတာ့ကြာ ဆိုသည့္ ႏွစ္သိမ့္တဲ့စကားသံေတြကို မၾကားခ်င္သလို ေမ့ေနပါၿပီလို႔ ျပန္မေျပာနိင္တာ လည္း ေသခ်ာသိေနခဲ့သည္။ ေမြးေန႔မေရာက္ခင္ တပါတ္ေလာက္ အလိုထဲက ေမြးေန႔ရဲ႕ တစ္ေန႔လံုးစာ အစီအစဥ္ေတြကို မေမာပန္းနိင္ေအာင္ ေျပာေနတတ္ခဲ့သူသည္ ဒီတႀကိမ္တြင္ေတာ့ အနားမွာ မရိွခဲ့ေတာ့ေပ။ ျပန္မဆံုနိင္ေလာက္ေအာင္ အေဝးဆံုးကို ထြက္သြားခဲ့သည္မွာ ၾကာေနခဲ့ေလျပီ။ စိတ္အာရံုထဲဝင္လာတတ္သည့္ သတိရျခင္းေတြကို တြန္းဖယ္ရင္းဘာသာ ေရွ႕ဆက္ေနခဲ့ရသည္။

စူးစူးနစ္နစ္ ခ်စ္ခဲ့ဖူးေသာ ခ်ဳိလေရာင္ ဆိုသည့္ အမ်ဳိးသမီးေလးသည္ ကြ်န္ေတာ့္ ဘဝတေလွ်ာက္လံုးကို သာယာတိမ္းမူး ေစခဲ့ဖူးသည္။ ေကာင္းကင္က လေရာင္သည္ လူေတြရဲ႕ စိတ္အာရံုကို သာယာတိမ္းမူး နိင္ေစသလို အခ်ိန္တစ္ခု ကုန္ဆံုးၿပီးလ်င္ ကမာၻရဲ႕ တဖက္ျခမ္းကို ဝင္ေရာက္ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားနိင္တာကိုလည္း ကြ်န္ေတာ္ေမ့ေနခဲ့သည္။ ငယ္ရြယ္ႏုပ်ဳိသည့္ ဘဝ ကုန္ဆံုးသြားခ်ိန္တြင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ သတိျပဳမိခဲ့သည္မွာ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ လေရာင္ သည္လည္း ႏွလံုးသားရဲ႕ အျခားတဖက္ ကို ထြက္ခြာသြားေတာ့သည္။

ဒီလိုႏွင့္ အခ်ိန္ကာလ မ်ားစြာကို နာက်င္ဖြယ္ရာ ခံစားခ်က္မ်ားစြာျဖင့္ လဲလွယ္ၿပီး ခ်ိန္တြင္ေတာ့ ခ်စ္သူဆိုသည့္ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ေနျခည္ ဆိုေသာ အမ်ဳိးသမီးေလး တစ္ေယာက္ ကြ်န္ေတာ္ဘဝထဲ ထပ္မံ တိုးဝင္ ေရာက္လာခဲ့သည္။ ေနျခည္ ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ ဝဋ္ေၾကြးနာ တစ္ခ်ဳိ႕ ေျပေပ်ာက္ခဲ့ရသလို တိုက္ဆိုင္ေသာ အျပဳအမူမ်ားအတြက္ လေရာင္ ကို သတိရျခင္း အသစ္ေတြလည္း ထပ္ရခဲ့ဖူးသည္။ အရင္အႀကိမ္ရဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ဘက္က လိုအပ္ခ်က္ေတြ ကိုလည္း ေနျခည္ အလွည့္မွာေတာ့ ဂရုတစိုက္ျဖင့္ ျဖည့္ဆည္းနိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့မိသည္။

ေနျခည္လည္း ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရမည္ဟု ထင္ပါသည္။ သာယာၾကည္လင္စြာ အတူတကြ စီးဆင္းနိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့ေပမယ့္ အမွန္တရား တစ္ခုကေတာ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ လက္တြဲခဲ့ဖူးသူ ခ်ဳိလေရာင္ကို ေမ့မရျခင္းပါပဲ။ သေဘာထားျပည့္ဝ လြန္းေသာ ေနျခည္သည္ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ရင္ဖြင့္မႈေတြကို နားေထာင္ေပးေနခ်ိန္ သူမရင္ထဲတြင္ မည္သို႔ေသာ ဝမ္းနည္းမႈမ်ဳိး ရိွနိင္မွန္း ကြ်န္ေတာ္ မေတြးမိခဲ့ေပ။ ကြ်န္ေတာ့္နံေဘးက လိုေနတဲ့ ကြက္လပ္ကို သူမျဖည့္စြမ္းခဲ့သလို ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲက ပိုေနေသာ လြမ္းဆြတ္ ဒဏ္ရာေတြကိုလည္း ဖယ္ရွားေပးခဲ့သည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္ ခ်စ္သူအသစ္ေလးကို အနားတြင္ ထားကာ ခ်စ္သူေဟာင္းကို သတိရေနေသာ ခပ္လြဲလြဲ လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနမွန္း သတိမျပဳနိင္ခဲ့ပါ။



စေနေန႔မွာ က်ေရာက္မည့္ ကြ်န္ေတာ့္ေမြးေန႔အတြက္ ေနျခည္ စိတ္လႈပ္ရွား တက္ၾကြေနတာ ျမင္ေနခဲ့ေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ စိတ္အာရံုကို အမွတ္တရ ေန႔ေဟာင္းက စီးမိုးထားခဲ့သည္။ ဒီတစ္ႏွစ္ရဲ႕ ေမြးေန႔ပြဲကို ကြ်န္ေတာ္ ေအးစက္စက္ ျဖတ္သန္းရေတာ့မည္ထင္သည္။ ေနျခည္ကေတာ့ ထိုေန႔ကို မည္သို႔ ျဖတ္သန္းမည္ကို ကြ်န္ေတာ့္ကို ေျပာျပေနခဲ့သည္။ သူမ အတြက္ ပထမဆံုးၾကံဳေတြ႔ရသည့္ ေန႔ျဖစ္တာ ေၾကာင့္ထင္သည္။ စိတ္လႈပ္ရွား တက္ၾကြေန၏။ သူမရဲ႕ တက္ၾကြမႈေတြကို ကြ်န္ေတာ္ အလိုက္သင့္ပဲ စီးေမ်ာ ေနျဖစ္ခဲ့သည္။

သူမရဲ႕ ပထမဆံုး အစီအစဥ္အျဖစ္ ၿမိဳ႕ထဲက ရုပ္ရွင္ရံုတြင္ ည ၁၀ နာရီခြဲ ပြဲသြားၾကည့္ျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္က ဇာတ္လမ္းထဲ တြင္ စိတ္ဝင္စားေနခ်ိန္ အမ်ဳိးသမီးေလး ကေတာ့ နာရီ တၾကည့္ၾကည့္ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ ဇာတ္ကားရဲ႕ ၃ ပံု ၂ ပံု ခန္႔ အေရာက္တြင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္လက္ေလးကို တစ္ခ်က္ ဆုပ္ကိုင္ကာ ညာဘက္ပါးျပင္ေလးကို ဖြဖြ နမ္းရင္း

“happy birthday ပါ ခ်စ္ေသာေမာင္”

စိတ္လႈပ္ရွားမႈျဖင့္ တုန္ယင္ေနေသာ သူမရဲ႕ အသံေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲ လွပ္ ခနဲ တစ္ခ်က္ ျဖစ္ေပၚ သြားရသည္။ ည ၁၂ နာရီေတာင္ ထိုးသြားၿပီေပါ့။ ေလးေလးနက္နက္ ေျပာတိုင္း ခ်စ္ေသာေမာင္ လို႔ ေခၚေလ့ရွိေသာ ဒီအမ်ဳိးသမီးေလးရဲ႕ ေခါင္းကို ေပြ႔ဖက္လိုက္ရင္း တုိးတိုးေလး ျပန္ေျပာ ျဖစ္ခဲ့သည္။

“ ေက်းဇူးပါ ေနျခည္”

တဒဂၤလွပ္ခနဲ ျဖစ္သြားေသာစိတ္ကို အတိတ္ေဟာင္းက စီးမိုးသြားျပန္သည္။ အရင္ႏွစ္ေတြက ဒီလိုအခ်ိန္ ဆိုရင္......။ ကြ်န္ေတာ္ ဆက္မေတြးခ်င္သျဖင့္ ဇာတ္ကားထဲ အာရံုျပန္စိုက္ေနလိုက္သည္။ ေအးစက္စက္ ျဖတ္သန္း ရမည္ ထင္ထားသည့္ေန႔အတြက္ ယခုလို တဒဂၤေလးျဖစ္ျဖစ္ ခံစားခ်က္တစ္ခု ရရိွေစခဲ့ျခင္းအတြက္ ေနျခည့္ကို ရင္ထဲက တိတ္တိတ္ေလး ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာျဖစ္ခဲ့၏။

အိမ္ျပန္လမ္းတြင္ လမ္းမတစ္ေလွ်ာက္ ရွင္းလင္းေန၏။ ညေလေအးသည္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို ေပြ႕ဖက္က်ီစယ္ ေနေလသည္။ ေဘးနားတြင္ ၿငိမ္သက္ေနေသာ အမ်ဳိးသမီးေလး အတြက္ ကြ်န္ေတာ္ ကားကို ေျဖးေျဖးပဲ ေမာင္းေနေပးလိုက္သည္။ လမ္းရဲ႕ တစ္ေနရာ အေရာက္တြင္ေတာ့

့“ ေမာင္ ခဏေလး ရပ္အံုး ”

လမ္းေဘး တစ္ေနရာတြင္ ရပ္ေပးလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ကားေပၚမွ ေအာက္ဆင္းကာ ညေလညင္းရဲ႕ အရသာကို ျပည့္ျပည့္ဝဝ ခံယူေနမိသည္။ ေနျခည္ကေတာ့ သူမရဲ႕ အိတ္ထဲကို ငံု႔ကာ တစ္စံုတစ္ခုကို ရွာေဖြေနေလသည္။ လက္ျပန္ထုတ္လိုက္ခ်ိန္တြင္ ဆင္စြယ္ေရာင္ စာအိတ္ေလး တစ္ခု ပါလာ၏။

“ေရာ့ ေမာင့္ အတြက္”

ကြ်န္ေတာ္ စာအိတ္ေလးကို ဖြင့္ကာ အထဲက အရာကို ထုတ္ၾကည့္လိုက္သည္။ ပို႔စ္ကတ္ေလး တစ္ခု ျဖစ္ေနသည္။ သူမကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ မ်က္ႏွာကိုသာ ေမာ့ၾကည့္ေန၏။ ပို႔စ္စကတ္ေလးကို ဖြင့္လိုက္ခ်ိန္ အထဲတြင္ ေခါက္ထားေသာ ေၾကာင္ရုပ္ေလးသည္ စပရိန္ အရွိန္ျဖင့္ မ်က္ႏွာကို ေျပးေဆာင့္ေလသည္။ လန္႔ျဖန္႔ကာ ေနာက္သို႔ တလွမ္း ဆုတ္လိုက္ေသာ ကြ်န္ေတာ့္ကို ၾကည့္ၿပီး အမ်ဳိးသမီးေလး လြတ္လပ္စြာ ရယ္ေမာေလေတာ့သည္။ ကြ်န္ေတာ္ပါ စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ ရယ္ေမာမိေတာ့၏။ ညသန္းေခါင္ရဲ႕ လမ္းမ တစ္ေနရာတြင္ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ေမာကာ ေမြးေန႔ကို ႀကိဳဆိုရမည္လို႔ ကြ်န္ေတာ္ တခါမွ် မေတြးခဲ့ဖူးေပ။

“တိုက္ေအာက္ေရာက္မွ ေပးမလို႔ပဲ မေနနိင္ေတာ့လို႔ အခုပဲ ေပးလိုက္ရတာ”

စိတ္လႈပ္ရွားေနပံုရေသာ ေနျခည္ရဲ႕ ပါးႏွစ္ဘက္ကို လိမ္ဆြဲလိုက္ခ်ိန္တြင္ သူမရဲ႕ အိတ္ထဲသို႔ ေနာက္ တစ္ႀကိမ္ ထပ္ႏိႈက္ ျပန္ေလသည္။လက္ျပန္ အထုတ္တြင္ေတာ့ အျပာေရာင္ဖဲႀကိဳးေလး ပါတ္ထားေသာ အနက္ေရာင္ဘူးေလး ပါလာသည္။

“အာ... ဘာလုပ္တာလဲ မယူဘူး”

ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ တုန္႔ျပန္ပံုေၾကာင့္ သူမ မ်က္ႏွာ တခ်က္ ညိဳးသြားသည္။

“ ဘာလဲ ဆိုတာ အရင္ ဖြင့္ၾကည့္ပါအံုး ေမာင္ရယ္”

ဒီႏွစ္အတြက္ ကြ်န္ေတာ့္ စိတ္အာရံုထဲတြင္ ဘာမွ် မေတြးထားသျဖင့္ လက္ေဆာင္ ဆိုေသာ အရာသည္ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ ထူးဆန္းေနသည္။ သူမရဲ႕ စိတ္အားထက္သန္မႈကို ကြ်န္ေတာ္ ဥေပကၡာ မျပဳခ်င္ေတာ့သျဖင့္ ဖဲႀကိဳးေလးကို ျဖည္လိုက္သည္။ အတြင္းမွ ေနာက္ထပ္ ဘူးေလးတစ္ခု ထပ္ထြက္လာသည္။ အနည္းငယ္ ေလး ေသာေၾကာင့္ အရာဝတၳဳ တစ္ခုခု ျဖစ္မွန္း ခန္႔မွန္းမိသည္။ ဘူးေလးကို ျဖည္ျဖည္းခ်င္း ဖြင့္လိုက္၏။ လင္းမီးေရာင္မ်ားျဖင့္ လက္ခနဲ ျဖစ္သြားေသာ ထိုအရာသည္ အေကာင္းစား နာရီ တစ္လံုးျဖစ္ေနေလသည္။

“ဟာ မယူဘူး ေမာင့္မွာ ရိွတယ္ေလ”

ကြ်န္ေတာ္ ခပ္သြက္သြက္ ျငင္းဆန္လိုက္ေတာ့ သူမ အိတ္ထဲက ေနာက္ထပ္ ဘူးတစ္ခု ထုတ္ျပန္သည္။

“ဘာ လုပ္အံုးမလို႔ လဲ ”

ကြ်န္ေတာ့္အေမးကို မေျဖဘဲ ဘူးအဖံုးကို ဖြင့္ကာ အထဲမွ အရာဝတၳဳတစ္ခုကို ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။

“ဒီမွာၾကည့္ေလ”

ဘူးထဲက ဆြဲထုတ္လိုက္ေသာ အရာသည္ မိန္းမပါတ္ နာရီ တစ္လုံး ျဖစ္ေနသည္။

“ ေမာင္နဲ႔ ဆင္တူ ဝတ္ခ်င္လို႔ေလ ေမာင္မယူရင္ ဆင္တူ မပါတ္ရေတာ့ဘူးေပါ့ ”

ေနျခည္ရဲ႕ စကားဆံုးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ သက္ျပင္းကို က်ိတ္ခ်လိုက္သည္။ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ ရည္ရြယ္ထားေသာ နာရီေလးကို ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ အိုးးး ကြ်န္ေတာ္ မွတ္မိသြားၿပီ။ လြန္ခဲ့သည့္ ၃ လခန္႔က ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေစ်းပါတ္ရင္း ဒီနာရီ ဆင္တူေလးကို လာဝယ္မည္ဟု ေျပာထားခဲ့ဖူးသည္။ ေနာက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ျပန္ေမ့သြားတာ ၾကာၿပီ။ ခုထိ သူမ မေမ့ေသးပါလား။ ကြ်န္ေတာ့္အေပၚ သူသိပ္ေကာင္းလြန္းေနသည္။ ထိုအေတြးသည္ ပစၥည္ဥစၥာေၾကာင့္ မဟုတ္ေပ။ ကြ်န္ေတာ့္အေပၚ ထားသည့္ သူမရဲ႕ လိႈက္လွဲ မႈေတြေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

ကြ်န္ေတာ္ ႏွင့္ အတူ ရိွေနစဥ္ ေန႔ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ကြ်န္ေတာ့္မ်က္ႏွာကို တၾကည့္ၾကည့္ျဖင့္ လိုအပ္ခ်က္ အားလံုး ျဖည့္ေပးခဲ့သည္။ ရင္ခြင္ဗလာတြင္ က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ ကြက္လပ္မ်ားကို ျဖည့္စြမ္းေပးခဲ့သည္။ အတိတ္ရဲ႕ အရိပ္ေတြ ဝင္လာတိုင္း ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ရင္ဖြင့္ေဖာ္သည္လည္း ဒီအမ်ဳိးသမီးေလးသာ ျဖစ္၏။ ကြ်န္ေတာ္ ၿငိမ္ေနတာ ရက္ၾကာလာလ်င္လည္း “ စိတ္ထဲမွာ တင္းက်ပ္လာတာ ရိွရင္ ရင္ဖြင့္ေနာ္ အားမနာနဲ႔ ” ဒါမွမဟုတ္ “လေရာင္ ရဲ႕ အေၾကာင္း ေျပာျပအံုးေလ”ဟု အလိုက္တသိျဖင့္ လိုလိုလားလား ေတာင္းခံသူလည္း ျဖစ္သည္။

လမ္းမအလယ္မွာပဲ သူမရဲ႕ ပါးေလးကို ဖြဖြေလး နမ္းလိုက္သည္။ လိႈက္လွဲေသာ အနမ္းေၾကာင့္ထင္သည္။ အမ်ဳိးသမီးေလး မ်က္ရည္ ဝဲသြားရ၏။ ထိုည အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ အိပ္မေပ်ာ္ေပ။ ေမ့ထားခ်င္ေပမယ့္ အတိတ္ရဲ႕ အရိပ္ေတြကလည္း ဝင္ေရာက္လာေနေသးသည္။ မနက္ျဖန္ မိုးေသာက္လ်င္ ကြ်န္ေတာ့္ ေမြးေန႔ ေရာက္ေလၿပီ။ ဒီလိုေန႔မ်ဳိးကို ခ်ဳိလေရာင္ သတိရ နိင္မည္လို႔ ထင္ပါသည္။ ဤကဲ့သို႔ေသာ ႏွစ္ပါတ္လည္ ေပါင္းမ်ားစြာ အတူတူ ျဖတ္သန္းခဲ့ၿပီးမွ ဒီေန႔ကို ေမ့ေလ်ာ့ေနသည္ ဆိုလ်င္ ေမ့လြယ္လြန္းလွသူလို႔ ကြ်န္ေတာ္ သတ္မွတ္ရေတာ့မည္။

ညက အေတြးမ်ားျဖင့္ ညဥ့္နက္ သြားေသာေၾကာင့္ ေန႔လည္ ေရာက္မွ ကြ်န္ေတာ္ အိပ္ယာ ႏိုးလာခဲ့သည္။ မ်က္နာသစ္ၿပီးေနာက္ မိသားစုထံ ဖုန္းဆက္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေနာက္ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ အမ်ဳိးသမီးေလး ထံကို ဖုန္းဆက္လိုက္သည္။

“ ေမာင္က အအိပ္ႀကီးတယ္ကြာ ဘယ္အခ်ိန္ ဖုန္းဆက္လာမလဲ ေစာင့္ေနတာ မနက္ထဲက ”

ကြ်န္ေတာ္ အိပ္ေပ်ာ္ေနခ်ိန္ ဖုန္းလာလ်င္ စိတ္တိုတတ္မွန္း သိထားေသာ ေနျခည္သည္ ေမြးေန႔ ဆိုသည့္ အကာအကြယ္ ျဖင့္ပင္ ဖုန္းမဆက္လာခဲ့ေပ။

“ တစ္ခုခု သြားစားမယ္ေလ အခုထြက္လာခဲ့ ”
“ အင္း အခု လာခဲ့မယ္ ”

ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ အတူတကြ ေန႔လည္ စာ စားၿပီးခ်ိန္တြင္ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ အခန္းသို႔ ျပန္လာခဲ့သည္။ နာရီ အသစ္ေလး ပတ္သြားဖို႔ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ မေမ့ေပ။ ကြ်န္ေတာ့္လက္ကို ဆြဲယူၾကည့္ကာ ေနျခည္ ေပ်ာ္ရႊင္ေန၏။ ဒီႏွစ္ အတြက္ ေမြးေန႔ပြဲေလးကို ကြ်န္ေတာ့္ထက္ သူမ ပိုတက္ၾကြ ပိုေပ်ာ္ရႊင္ေနေၾကာင္း ေသခ်ာေပါက္ ေျပာရဲပါသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ အတြက္ ဒီေလာက္ စိတ္လႈပ္ရွား ခဲ့ရမႈသည္ပင္ ေမွ်ာ္လင့္မထားေသာ ဆုလာဘ္ လည္းျဖစ္၏။

ဒီေန႔ကိုေတာ့ ဧည့္ခန္းတြင္ ဂစ္တာတီးရင္း ဂိမ္းေဆာ့ရင္း အေခြၾကည့္ရင္း ကုန္ဆံုး ေစလိုက္သည္။ သူမ အိမ္ေအာက္ထပ္တြင္ အေအးဆင္းဝယ္သည္မွ တပါး ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ အတူတကြ ရိွေနေပးသည္။ ည ၇ နာရီခန္႔ အေရာက္တြင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လည္း ကိစၥ တစ္ခုျဖင့္ အိမ္ေအာက္သို႔ တစ္ေယာက္ထဲ ဆင္းသြားလိုက္၏။ ကြ်န္ေတာ့္ အတြက္ ဒီေန႔သည္ သာမန္ေန႔တစ္ေန သာ ျဖစ္သည္ဟူေသာ အေတြးသည္ ခဏအၾကာ အိမ္ေပၚ ျပန္ေရာက္လာ ခ်ိန္တြင္ေတာ့ ေပ်ာက္ကြယ္သြားရေတာ့သည္။

ကြ်န္ေတာ္ အိမ္ေပၚ ျပန္တက္လာခ်ိန္တြင္ေတာ့ ဖြင့္ထားခဲ့ေသာ အိမ္မႀကီး တံခါးသည္ ပိတ္လ်က္သား ရိွေနေလသည္။ တံခါးမႀကီးကို ဆြဲအဖြင့္မွာပဲ လက္ခုပ္သံၿပိဳင္တူျဖင့္ Happy Birthday ဆုေတာင္းသီခ်င္းသံကို ၾကားလိုက္ရသည္။ အေမွာင္ခ်ထားေသာ အခန္းထဲတြင္ သူငယ္ခ်င္း တစ္ခ်ဳိ႕ႏွင့္ ေမြးေန႔ကိတ္မုန္႔ ေပၚမွ ဖေယာင္းတိုင္ အလင္းေရာင္သာ ရိွေနေလသည္။ ေမြးေန႔ ကိတ္မုန္႔ ..။ ထိုအရာသည္ ကြ်န္ေတာ္ ေမ့ေလ်ာ့ေနေသာ အရာျဖစ္၏။ ကာယကံရွင္ထက္ ၿပီးျပည့္စံုစြာ ဖန္းတီးခ်င္စိတ္သည္ သူမရဲ႕ ကြ်န္ေတာ့္အေပၚ ထားသည့္ အခ်စ္ သက္သက္သာ ျဖစ္မည္။

ေမြးေန႔ကိတ္မုန္႔ကို ၾကည့္ရင္း ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲတြင္ ေဖာ္ျပရန္ ခက္ခဲေသာ ခံစားခ်က္ တစ္ခုျဖင့္ လိႈက္လိႈက္ တက္လာသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ စိတ္အာရံုကို လက္ရိွဘဝတြင္ ေပ်ာ္ဝင္ေနေအာင္ ေနျခည္သည္ တတ္စြမ္းသေရြ႕ ႀကိဳးစားေနေၾကာင္း သံသယ မရိွပါ။ မည္သည့္အခ်ိန္က စီစဥ္လိုက္မွန္း မသိရေအာင္ ကြ်န္ေတာ္ ဘာေတြကို ေတြးေနခဲ့သည္လဲ။ ဘယ္အရာေတြမွာ နစ္ေမ်ာ ေပ်ာ္ဝင္ေနခဲ့သည္လဲ။ ကြ်န္ေတာ္ အမွားေတြ မ်ားေနေလၿပီ။

ေမြးေန႔သီခ်င္းကို ဝင္ေရာက္ သီဆိုေပးေသာ ကြ်န္ေတာ့္ အသံတို႔ တုန္ယင္ေန၏။ လက္ခုပ္ ႏွစ္ဖက္တီးသံသည္ ႏွလံုးသားျဖင့္ တီးခတ္ေနရသလို နာက်င္လိႈက္ေမာ ေနမိသည္။ ကြ်န္ေတာ္ ေပ်ာက္ဆံုးေနေသာ အရာထက္ ပိုၿပီး ရရိွလိုက္သလို ပီတိျဖင့္လည္း လြင့္ေမ်ာေနမိသည္။

“ ေမာင္... မီး မႈတ္ လိုက္ ေလ”

သတိေပးသံၾကားမွ အသိျပန္ဝင္လာသည္။ ကမန္းကတန္း ေခါင္းငံု႔ကာ ဖေယာင္းတိုင္မီးကို မႈတ္လိုက္သည္။ တတိယေျမာက္ ဖေယာင္းတိုင္မီးမႈတ္လိုက္ခ်ိန္တြင္ ထိန္းထားလ်က္ႏွင့္ မ်က္ရည္တစ္စက္ က်သြား ေလသည္။ တလိႈက္လိႈက္တက္လာေသာ ပီတိေၾကာင့္ သာျဖစ္မည္။ ေလ်ာ့နည္းသြားေသာ အလင္းေရာင္ေၾကာင့္ မည္သူမွ် သိလိုက္မည္ မထင္ေပ။ ထို႔ေနာက္ တစ္တိုင္ၿပီး တစ္တိုင္ မီး ဆက္မႈတ္ေနလိုက္၏။။

ထိုအရာမ်ားကို ဖေယာင္းတိုင္ဟု မျမင္ေတာ့ေပ။ ကြ်န္ေတာ္ျမင္ေနသည္မွာ အတိတ္က အလြမ္းမီးေတာက္ မ်ားကို တခန္းၿပီး တခန္း မႈတ္ၿငိမ္းေနရသည္ဟုသာ ထင္ေနေလသည္။ တစ္တိုင္ၿပီး တစ္တိုင္ ၿငိမ္းသြားတိုင္း အတိတ္ရဲ႕ အရိပ္ေတြ တခန္းၿပီး တခန္း ကြယ္ေပ်ာက္သြားရသည္။ တစ္တိုင္ၿပီး တစ္တိုင္ ၿငိမ္းၿပီးတိုင္း ကြ်န္ေတာ္ရင္ခြင္သည္ ပို၍ ပို၍ လတ္ဆတ္ေပါ့ပါးလာ၏။ တစ္တိုင္ၿပီးတစ္တိုင္ ၿငိမ္းၿပီးတိုင္း ဝဋ္ေၾကြးနာ တို႔သည္ အမာရြတ္မွ်ပင္ မက်န္ခ်င္ေတာ့ေပ။ ေနာက္ဆံုး ဖေယာင္းတိုင္ကို မႈတ္ၿပီးခ်ိန္တြင္ေတာ့ အလုပ္သင့္ဆံုး အလုပ္ကို ကြ်န္ေတာ္ လုပ္လိုက္ေတာ့သည္။

ကြ်န္ေတာ့္ နံေဘးက ထိေတြ႔ကိုင္တြယ္၍ရေသာ၊ ပစၥဳပၸန္တြင္ တည္ရိွေနေသာ ၊ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ အေဖာ္မြန္ေကာင္း အမ်ဳိးသမီးေလးကို တင္းက်ပ္စြာ ဖက္ထားလိုက္မိေတာ့၏။ ထို႔ေနာက္ နားရြက္နားေလး ကပ္ကာ တိုးတိုးေလး ေျပာလိုက္သည္။

“ကိုယ့္ရဲ႕ မနက္ျဖန္တိုင္းဟာ မင္းပါပဲ ခ်စ္သူရယ္ ”

..............................................................................................။

ကြယ္ေပ်ာက္သြားေသာ လေရာင္ကို တမ္းတေနဖို႔ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ မနက္ခင္းကို မကုန္ဆံုးေစေတာ့ေပ။ ေနေရာင္ျခည္ေအာက္တြင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အတူတကြ သာယာၾကည္လင္စြာ စီးဆင္းၾကပါမည္။

..........................................................................................................................................။

( နာမည္တူသူမ်ား ရိွပါက တိုက္ဆိုင္မႈ သက္သက္ ဟု နားလည္ေပးၾကပါ။ အခ်စ္ဝတၳဳ မေရးတာၾကာလို႔ တစ္ပုဒ္ေလာက္ေရးၾကည့္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ )

43 comments:

ေန၀သန္ said...

အင္း.. ေမ့ပစ္လိုက္တာ အေကာင္းဆံဳးပါပဲ။ ေဘးနားက အမ်ဳိးသမီးကိုလည္း ငဲ့ညာရမယ္ေပါ့ေလ...။ ေရးသားခ်က္ေတြ ေကာင္း၏။

ခင္မင္တဲ့
ေန၀သန္

ကုိေအာင္ said...

အခ်စ္ဇာတ္လမ္း ဖတ္သြားတယ္ ကိုျမစ္က်ဳိးေရ၊
ကုိျမစ္က်ဳိး ေမြးေန႕ဆုိရင္ အသက္ရာေက်ာ္
ရွည္ေစဖုိ႕ ဆုေတာင္းပါတယ္။

ၾကည္ျဖဴပိုင္ said...

သရုပ္ေဖာ္ပံုေလးၾကိဳက္တယ္
ဇာတ္လမ္းေလးေကာင္းတယ္
သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ေမြးေန႔ဆိုရင္လဲ...
ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ေမြးေန႔ေပါင္းမ်ားစြာကို
ခ်စ္ေသာေနျခည္နဲ႔ျဖတ္သန္းႏိုင္ပါေစလို႔...ေနာ္
ေနျခည္ျဖာတဲ့ေန႔မ်ားစြာကို
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီးျဖတ္သန္းလိုက္ပါသူငယ္ခ်င္းေရ
ေတာက္ပတဲ့အလင္းေရာင္ေအာက္မွာေပါ့

နန္း said...

ဟုတ္တယ္ေနာ္...
အနားမွာရွိတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ေႏြးေထြးမႈကိုပဲ တန္ဖိုးထားသင့္တယ္။

ႏွင္းမိုး said...

ကိုျမစ္က်ိဳး...
တစ္ပုဒ္ေရးတိုင္း တစ္ပုဒ္ ဆိုတဲ့ အတိုင္းးးး
အခ်စ္ဆိုတာ ဘာလဲဆိုတာ နားလည္သြားတယ္...။

အင္ၾကင္းသန္႕ said...

ေကာင္းပါတယ္ ကိုၿမစ္က်ိဳးအင္းရယ္....အနားမွာ အခုလက္ရွိရွိေနတဲ့ ခ်စ္သူေလးက ဒီေလာက္ေကာင္းတာကို ကိုယ္က အတိတ္ကုိပဲ တတမ္းတတၿဖစ္ေနတာ သူ႕အတြက္ဘယ္ေကာင္းပါ့မလဲေနာ္။ အတိတ္ကုိ လုံး၀ေမ့ပစ္ရမယ္လုိ႕ေတာ့ မဆုိလုိပါဘူး....ဒါေပမယ့္ ေနၿခည္ေလးကို တန္ဖုိးမထားမိမွာစုိးလို႕ပါ။

သူႀကီးမင္း (တုုံးဖလား) said...

ခ်စ္၍ နားလည္မေပးေသာ ခ်စ္သူထက္ သံေယာဇဥ္ျဖင့္ နားလည္မႈအျပည့္ေပးေသာ ခ်စ္သူက ဘ၀ခရီးရွည္ႀကီးအတြက္ အေကာင္းဆုံး အာယုဒီဃေဆးေကာင္းတစ္ခြက္ပင္ျဖစ္၏။ း၀)

YoungGun said...

ကြၽန္ေတာ့္ကိုမ်ား ေစာင္းပါးရိပ္ျခည္ ေရးေနသလားဗ်ာ။ ဟားဟား။ ဟုတ္ပါဘူး။ ေနာက္တာ။ ဇာတ္လမ္းက ရုိးရုိးေလးဆုိေပမယ့္ ဆန္းဆန္းျပားျပား ဖြဲ႕ထားေတာ့ မေနႏုိင္ဘူး။ အၿပီးထိ ဖတ္ရတာပဲ။ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ေတာ့ ေနျခည္ေရာ..လေရာင္ပါ.. လိုခ်င္ပါတယ္။ လေရာင္ကေတာ့ ဘယ့္ႏွယ္ေနမလဲမသိဘူး။ ေနျခည္ကေတာ့ ေသၿပီဆရာထက္ကို ေကာင္းတာ။

ဂ်စ္တူး ( မံုရြာ ) said...

ဝါး----ဂြတ္ထ - - -ဂြတ္ထ-
ဘယ္ဘက္ကစမ္းစမ္းရတယ္ေလဗ်ာ---လို ့
ေဳကြးေၾကာ္လိုက္သလိုပါဘဲလားဗ်ာ-

ကိုေဇာ္ said...

ေသေနတာ ၾကာျပီ ျဖစ္တဲ႔ ဘယ္ဘက္ ရင္ဘတ္ေအာက္က အရာကို လာျပီး လႈပ္ႏိႈးသလိုပါပဲလား ျမစ္ျမစ္ေရ. . .
ေမ႔ထားတယ္ ဆိုတာ မေမ႕ပစ္ႏိုင္ဘူးေပါ႔ ဆိုတာကို မျငင္းႏိုင္ပါဘူး။ ရင္ဘတ္တူလို႔ ခံစားသြားတယ္။

kaungkinpyar said...

အင္းအခ်စ္....အခ်စ္....

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

မ်က္စိထဲ တကယ္ကို ျမင္ေယာင္လာမိေအာင္ ေရးဖြဲ႔ထားႏိုင္ပါေပတယ္..
အခ်စ္၀တၳဳေကာင္းေလးပါဘဲ...
ဖတ္ရင္းနဲ႔ တကယ္႕အျဖစ္အပ်က္ကို
ရင္နဲ႔ ခံစားေရးဖြဲ႔ထားသလား ထင္လိုက္မိတယ္..
လေရာင္ထက္ ေနေရာင္က ပိုျပီးေတာက္ပပါတယ္..မိျမစ္ေရ..
မရွိေတာ႔တဲ႔လေရာင္ကို တမ္းတေနမဲ႔အစား
ထြန္းလင္းေနတဲ႔ ေနေရာင္ျခည္ေအာက္မွာ ရွင္သန္သင္႔တာေပါ႔..
အတူတကြ သာယာၾကည္လင္စြာ မခြဲမခြာ ရာသက္ပန္စီးဆင္းႏိုင္ပါေစေၾကာင္း..

ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းေပးသြားပါ၏..

ခင္မင္စြာ

မေခ်ာ

blackroze said...

တကယ္ေကာင္းတဲ႕ဝတၳဳေလးပါဘဲရွင္..
တကယ္ေတာ့အနားမွာရွိေနတဲ႕
အရာကိုတန္ဘိုးအထားသင့္ဆံုးပါဘဲ...
သိပ္ကိုလွပတဲ႕အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေလးပါဘဲ..

thawzin said...

ေမြးေန႔အတြက္ Happy ပါဗ်ာ။ ပုိ႔စ္အတြက္ ေျပာစရာမရွိေအာင္ ခံစားခ်က္ေတြ ျမင့္လြန္းပါတယ္ အစ္ကိုေရ။ ေပ်ာ္ရႊင္သာယာေစပါေၾကာင္း။

ျမတ္မြန္ said...

သိပ္ကို လွပၿပီး စိတ္ကူးေကာင္းတဲ႔ ဝထၳဳေလးပါပဲ..။
ေနၿခည္တစ္ေယာက္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနေလာက္ေရာေပါ႔။
မနက္တိုင္းဟာ အေကာင္းဆံုးေသာ လက္ေဆာင္။

Anonymous said...

ကိုၾကီး .......
Happy Birthday

:)))
ရံုေလး

ခုိင္နုငယ္ said...

အခ်စ္တစ္စုံကုိနားလည္ခံစားတတ္ဖုိ႔
ထုိးထြင္းျပထားတဲ႔၀တၳဳေကာင္းေလး
တစ္ပုဒ္ပါပဲ။
၀တၳဳထဲမွာစာေရးသူ..ကုိျမစ္က်ိဳးအင္းေမြးေန႔ျဖင္႔
တုိက္ဆုိင္သည္ရွိေသာ္...
ဟက္ပီးဘက္ေဒးပါဗ်ာ။

သဒၶါလိႈင္း said...

ကိုျမစ္ေရ...
ရင္ထဲမွာၿငိပါသြားတဲ့ဇာတ္လမ္းေလးတပုဒ္ပဲေနာ္။
အခ်စ္ေဟာင္းကိုေမ့ဖို႔ဆိုတာကလည္းမလြယ္သလို
အခ်စ္သစ္ကိုလည္းစိတ္ဆင္းရဲမခံေစခ်င္ပါဘူး.။
အခ်စ္ေဟာင္းဟာလည္း.အခ်စ္ေဟာင္းပါပဲ.အခ်စ္ေဟာင္း
(သီခ်င္းေလးတပုဒ္ပါ...)...
ေဘးနားမွာကိုယ့္အေပၚစာနာနားလည္ႏိုင္တဲ့သူကို
တန္ဖိုးထားႏိုင္ၿပီးအတူေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ပါေစ...

ခင္တဲ့
သဒၶါ

Anonymous said...

Very good, bro Myit :)

Phyo

အေနာ္ said...

လေရာင္ရဲ႕အျခားတစ္ဖက္မွာလဲ ၾကည္ႏူးဖြယ္ခ်စ္ျခင္းေမတၱာတရားနဲ႔ ဆုံေတြ႕ခဲ့ရတဲ့အတြက္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းမွာပါ အကုိ
ကုိယ္ခ်စ္ထက္ သူခ်စ္ကုိ ရခဲ့တဲ့အတြက္ ကံေကာင္းမွာပါ .. :)

ဧရာ၀တီ said...

ံကိုျမစ္ေမြးေန႕လား ဒါဆိုရင္ေတာ့ အ၀တီးရမယ္
အခ်စ္၀တၱဳေလးက ဖတ္ရင္းနဲ႕ၾကည္နဳးလိုက္တာ
ကိုျမစ္ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစရွင္..

sosegado said...

ဒီလုိပဲကြဲတတ္ပါတယ္၊ တုိက္ဆုိင္တုိင္း သတိရတတ္ပါတယ္၊ အသစ္ေတြ႔ၿပီးရင္ အသစ္ထပ္ေတြ႔တတ္ပါတယ္

ပန္းႏုႏွင္းဆီ said...

စာေရးေကာင္းသူတစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္ရာေကာင္းေလးကို ႏွစ္ျခိဳက္စြာ ခံစားအားေပးသြားပါတယ္ရွင္..
လက္ရွိအေျခအေနကို အေကာင္းဆံုးျဖတ္သန္းျခင္းသည္သာလွ်င္
စစ္မွန္ေသာ ရွင္သန္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္..
ေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ႕ လေရာင္ကို တမ္းတမေနသင္႕ပါ..
ေႏြးေထြးေသာ ေနေရာင္ျခည္သည္ ျမစ္တစ္စင္းအား အေတာက္ပဆံုး ထြန္းလင္းေပးႏိုင္ပါလိမ္႕မည္ဟု ယံုၾကည္လွ်က္..


ပန္းႏုႏွင္းဆီ

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

ကြ်န္ေတာ့္ ေမြးေန႔က ေက်ာ္လြန္သြားတာ တစ္လ ခန္႔ ရိွပါျပီ။ ဒါေပမယ့္ ခင္မင္ေသာ အားျဖင့္ ဆုေတာင္းေပးၾကသူမ်ားကို ေလးေလးနက္နက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

Anonymous said...

၁လေနာက္က်ျပီး ဆုေတာင္းေပးတယ္ပဲ သေဘာထားေပးပါ .. :D
ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ မနက္ျဖန္ေပါင္းမ်ားစြာ ပိုင္ဆုိင္ပါေစ း))

စာကိုဖတ္ျပီး အမွန္အတုိင္းေျပာရရင္ ေနျခည္ကို သနားတယ္ .. ေဘးနားရွိတာေတာင္ အဆက္ေဟာင္းတမ္းတေနတာမ်ိဳးေတာ့ စိတ္တိုတယ္ .. ဟီးးး :P

မိုးခါး

ေရႊရတုမွတ္တမ္း said...

ကိုမွ်စ္နဲ႔ ဘေက်ာက္က တရက္ထဲေမြးတာမို႔ ရည္းစားလဲ အတူတူျဖစ္မယ္ထင္တယ္

ေမဇင္ said...

ေနျခည္ ကို သနားတယ္။

စာေရးေကာင္းတယ္။

ေက်ာပိုးအိတ္ said...

လေရာင္ခ်ိဳက ဘယ္ေရာက္သြားလို ့လဲဟင္။

ေသသြားတာလား။ အိမ္ေထာင္က်သြားတာလား။ ဘာအတြက္နဲ ့ လေရာင္ခ်ိဳက ထားခဲ့တာလဲ။

ေရးထားတာ အရမ္းေကာင္းတယ္အကို။

ဒီပို ့စ္တင္တာသိေပမယ့္ ေသခ်ာအခ်ိန္မေပးႏိုင္လို ့ မဖတ္ခဲ့တာ။

အကိုရဲ ့ပိုစ္ေတြ အကုန္လံုးနီးပါက အရမ္းေကာင္းေနေတာ့ အခ်ိန္မရရင္ မဖတ္ဘူး။ ေသခ်ာအခ်ိန္ယူျပီးမွ အားေပးတာ။
း)

Anonymous said...

ကိုၿမစ္က်ိဳး
ဒီပို႕စ္ေလးကေတာ့ ေနၿခည္ဆိုတဲ့ ေကာင္မေလး
ေနရာမွာ၀င္ၿပီး ခံစားေပးရရင္ ေတာ္ေတာ္သနားတယ္။
ဒါေပမဲ့ လူဆိုတာကခက္ေတာ့ခက္တယ္ဗ် ...မရတာမွ
ေတာင့္တတတ္တာကိုး ။ က်ေနာ္လဲ ဘ၀မွာသိပ္ခ်စ္ဖူးတဲ့
ခ်စ္သူနဲ႔ လြဲခဲ့ဘူးပါတယ္...ဒီဒဏ္ရာေတြက ခုထိေမ့လို႔မရေသးပါဘူး။ အသစ္ဆိုတာ ထပ္ထပ္ၿပီးေတြ႕ေနအံုးမွာပါပဲ ။့ နားလည္ေပးတတ္တဲ့ ေနၿခည္ကို ေလးစားမိပါတယ္ ။
ငယ္ခ်စ္ဆိုတာေတာ့ ရင္ထဲကဘယ္ေတာ့မွ မထုတ္ႏိုင္တာၿခင္း က်ေနာ္နဲ႕ ကိုၿမစ္ၾကီး တူေနတာပါပဲ ။အေဖာ္ဆိုတာလိုအပ္ပါတယ္
ကိုၿမစ္ကံေကာင္းပါေစဗ်ာ။

ကိုၾကီး

သိ င်္ဂါ ရ said...

ဒီလိုပါပဲ ကိုျမစ္က်ဳိးေရ ...

တခ်ိဳ႕ေသာ အရာေတြက ေမ႔မစြမ္းႏိူင္ေစျခင္းထက္

ပိုၿပီး ... ေနာက္ေနာင္ေသာ ႏွစ္ကာလမ်ားမွာ

တိုက္ဆိုက္ေသာ အခါမ်ားစြာအတြက္ပါ ...

အမွတ္ထင္ထင္ ရွိေနတတ္ေတာ႔တာမ်ဳိး ....

ေဆြေလးမြန္ said...

ခက္တယ္ အခ်စ္..အခ်စ္...

ညလင္းအိမ္ said...

တကယ္ကုိ ရင္ဘတ္ထဲ တဆစ္ဆစ္နာတယ္ဗ်ာ ...

ေကာင္းကင္က လေရာင္သည္ လူေတြရဲ႕ စိတ္အာရံုကုိ သာယာတိမ္းမူး ႏိုင္ေစသလို အခ်န္တခု ကုန္ဆံုးျပီးလွ်င္ ကမာၻရဲ႕ တဖက္ျခမ္းကို ၀င္ေရာက္ေပ်ာက္ကြယ္ သြားႏိုင္တယ္ဆိုတာ ...

တကယ္သတိမထားမိတဲ႔ အရာပဲ ကုိျမစ္ရ ... ဟုတ္တယ္

ေနျခည္လို မိန္းခေလးမ်ိဳးသာ ဘ၀ထဲ ေရာက္ခဲ႔မယ္ဆိုတဲ႔ အေတြးေလး ေတြးမိတာနဲ႔တင္ ၾကည္ႏူးလိုက္မိတယ္ဗ်ာ ... အားက်လိုက္ပါဘိ .. အဟီး ...

ခ်စ္ၾကည္ေအး said...

အခ်စ္ဝတၳဳေကာင္းေလးတပုဒ္...အစကေန အဆံုး ဆြဲေခၚသြားလိုက္တာ...ျဖစ္ေစခ်င္ေနတာေလးနဲ႔ လွပစြာ အဆံုးသတ္ထားျပန္ေတာ့....။

Happy belated birthday ပါ ေမာင္ျမစ္ေရ :)

jr said...

အခ်စ္၀တၱဳေလးေကာင္းတယ္ဟာ။

ငါ ခုတေလာ စာေရးမရဘူးဟ။ း(

အျဖဴေရာင္နတ္သမီး said...

အခ်စ္ဝတၳဳေလးလာဖတ္သြားတယ္..ကိုၿမစ္ေရ..
ေအာက္ဆံုးကမွတ္ခ်က္ေလး သေဘာက်သြားတယ္..
..............................................................
ဒီလိုပါပဲ....
ေရးေရးၿပီး..ဟုတ္ဖူး...ဟုတ္ဖူး ေၿပာေနႀကလြန္းလို႕...
ဟိ

သုခုမေလဒီ said...

၀တၳဳတိုေလးလာဖတ္သြားပါတယ္။ ပံုနဲ႔ စီဗံုးကေတာ့ မျမင္လို႔ မန္႔သြားပါတယ္။
အတိတ္ကို ေမ့ႏိုင္ၿပီး ပစၥဳပၸန္မွာ အေကာင္းဆံုးေနထုိင္တာ ပိုေကာင္းပါတယ္။
ဒါနဲ႔ ေမြးေန႔က တကယ္လား???

purplemay said...

မအားလြန္းလို့ ခုမွ စာေၾကြးေတြလာဖတ္တာ...။
ဇာတ္လမ္းေလး သေဘာက်မိပါတယ္ အစ္ကိုေရ့...
ေနေရာင္ျခည္ေအာက္မွာ စီးဆင္းႏိုင္ၾကပါေစ...း)

SHWE ZIN U said...

ကိုျမစ္က်ဳိး ေရ

ေဘာပြဲ ၾကည္႔ရတာနဲ႔ ကို အေတာ္ ေမာေနၿပီထင္တယ္ ဘယ္သူ႕ေမြးေန႕လည္း ဝတၳဳထဲက ဇာတ္ေကာင္လား ကိုျမစ္က်ဳိးလား ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ အသက္ရာေက်ာ္ရွည္ပါေစလို႕

ကိုျမစ္က်ဳိး အခုမွ လင္႔ခ့္ျပန္ခ်ိတ္သြားတယ္ က်ေနာ္ လည္း လင္႔ခ္ ေျပာင္းလုိက္ေတာ႔ အကုန္ေပ်ာက္ကုန္လို႕

ခင္မင္စြာျဖင္႔
ေရႊစင္ဦး

ဒါနဲ႔ စကားမစပ္ ဒီေန႕ ဘယ္ဘက္ကေလာင္းရင္ ေကာင္းမလည္း

Anonymous said...

ေနေ၇ာင္ျခည္မွာေပ်ာ္ရြင္ပါေစ

m**e

ေငြလမင္း said...

လက္ရွိပစၥုဳပၸန္ဘ၀ကသာအေကာင္းဆုံးပါ
အတိတ္ကိုအတိတ္မွာထားတာေကာင္းမယ္ထင္တာဘဲ

Anonymous said...

Poimajotflili
[url=http://www.ekccc.org]side effects of adipex[/url]
Nadafuele
[url=http://noweatthis.net]ambien rx[/url]
Fizalefeera
[url=http://www.thegibsoncompany.com]lorazepam doseage[/url]
expemybrootte

Ree Noe Mann said...

ငါက ေကာမန္ ဘယ္သူဆီမွ မေရးေတာ့ဘူးလို႕ေနတာ
ဒီစာကို ဖတ္ျပီး ေနျခည္ အတြက္ စဥ္းစားေပးလို႕ ေက်းဖူး
ပါလို႕ ဝင္ေျပာသြားတာ။
ငါ လာလည္တယ္ စာဖတ္ျဖစ္တယ္။
ေကာမန္႕ေတာ့ မေရးေတာ့ဘူး သယ္ရင္း (ဘယ့္သူ႕ဆီမွ)
မင္း စိတ္ထဲ မင္းကို မခင္ဘူးလို႕ မထင္ေစခ်င္။
စီးပံုးေတာ့ ေရးမယ္။

အရိုင္းပန္း said...

ေနေရာင္ၿခည္ရဲ့ ေကာင္းခ်ီးေတြ ကို ခံစားႏိုင္ပါေစ အကိုၿမစ္က်ိဳးအင္းေရ...

 

Posts Comments

©2006-2010 ·TNB