ဥာဏ္မ်ားတဲ့ဘႀကီးျမစ္

21 February 2011



ကိုယ့္လူတို႔ကို က်ေနာ့္ဘႀကီး အေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္ေသးတယ္။ က်ေနာ္ျဖင့္ ဘႀကီးအေၾကာင္းေတြးမိတိုင္း ျပံဳးေစ့ေစ့ျဖစ္ရတယ္ဗ်ာ။ က်ေနာ္တင္မဟုတ္ပါဘူး၊ ဘႀကီးအေၾကာင္း ၾကားရတဲ့သူတိုင္း သေဘာေတြက်ၿပီး ေလးစားသြားၾကတာခ်ည္းပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဘႀကီးရဲ႕ အေၾကာင္းျပန္ေျပာတိုင္း မခံခ်ိမခံသာ ျဖစ္ၾကတဲ့ လူတစ္စုေတာ့ ရိွတယ္ဗ်။ ကိုယ့္လူတို႔ကေတာ့ အဲဒီလူတစ္စုက ဘႀကီးရဲ႕ ရန္သူေတြလို႔ထင္ၾကမွာပဲ။ အဲဒီလိုထင္ရင္ေတာ့ တက္တက္စင္ေအာင္ လြဲၿပီခင္ဗ်။ အဲဒီလူတစ္စုဆိုတာ က်ေနာ့္ရဲ႕ အစ္ကိုေတြ အစ္မေတြပါပဲ။ က်ေနာ့္ အစ္ကိုေတြ အစ္မေတြဆိုမွေတာ့ ဘႀကီးရဲ႕ တူ ၊ တူမ အရင္းႀကီးေတြေပါ့ဗ်ာ။ ျဖစ္ပံုကဒီလိုခင္ဗ်။ 

က်ေနာ္တို႔မွာ အေဖ့ရဲ႕အစ္ကိုတစ္ေယာက္ရိွတယ္။ သူနာမည္က ကိုျမစ္တဲ့ အသက္ႀကီးလာေတာ့ ဦးျမစ္၊ ဘႀကီးျမစ္ လို႔ ပါတ္ဝန္းက်င္က ေခၚၾကေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ ေမာင္ႏွမေတြကေတာ့ ဘႀကီးလို႔ပဲ ေခၚၾကတာပါပဲ။ ဘႀကီးက တစ္ကိုယ္တည္း လူပ်ဳိႀကီးခင္ဗ်။ က်ေနာ္တို႔ မိဘႏွစ္ပါးလံုး ဆံုးပါးသြားေတာ့ ဘႀကီးက က်ေနာ္တို႔နဲ႔လာေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ သ႔ူအသက္က ၆၀ ေက်ာ္ၿပီ။ ဘႀကီး က်ေနာ္တို႔အိမ္ ေရာက္ေတာ့ ေမာင္ႏွမေတြထဲမွာ အငယ္ဆံုးျဖစ္တဲ့ က်ေနာ့္အသက္က ၁၃ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ပဲ ရိွအံုးမယ္။ 

ဘႀကီးက လူေပလူေတႀကီးဗ်။ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ေနမွသာ အတည္တက် အိမ္နဲ႔ယာနဲ႔ ေနျဖစ္ေပမယ့္ သူငယ္စဥ္က နိင္ငံအႏွံ႔ေလွ်ာက္သြားေနတာတဲ့၊ ၁၂ပြဲေစ်းသည္ေတြနဲ႔ ကူေဖာ္ေလာင္ဖက္ လိုက္သြားရင္းကေန ဇာတ္အဖြဲ႔နဲ႔ခင္ၿပီး ဇာတ္အဖြဲ႔ထဲ ေရာက္ရင္ေရာက္သြားျပန္ေရာ။ ဇာတ္ထဲမွာ ေနရင္းကေန အေဖာ္အေပါင္းေကာင္းရင္ ေရႊတူးတဲ့ေနရာ ေရာက္ခ်င္ေရာက္သြားျပန္တာမ်ဳိးဆိုၿပီး  သူ႔ငယ္ဘဝကို ျပန္ေျပာျပေလ့ရိွတယ္။ လြယ္လြယ္ေျပာရရင္ ေပ်ာ္သလိုေပါ့ေပါ့ပါးပါးေနတဲ့ ဘႀကီးေပါ့ဗ်ာ။ အသက္အရြယ္ ရလာတာရယ္ က်ေနာ္တို႔ မိဘေတြ မရိွေတာ့တာရယ္ေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ လာေနတာနဲ႔တူပါရဲ႕။

က်ေနာ္တို႔အိမ္ကို ဘႀကီးေရာက္ၿပီး တစ္ပါတ္ေလာက္ ၾကာေတာ့ က်ေနာ္နဲ႔ ကိုငယ္ကို ၿမိဳ႕ထဲေခၚသြားတယ္။ ၿမိဳ႕ထဲကေရႊဆိုင္တစ္ဆိုင္ကို ေရာက္ေတာ့ သူ႔ေဘးလြယ္အိတ္ထဲက ကတၱီပါအိတ္ရံႈ႕ေလးကို ဆြဲထုတ္လိုက္ေရာ။ အဲဒီ အိတ္ရံႈ႕ေလးထဲကေန လက္စြပ္တစ္ကြင္းကို ထုတ္ၿပီး ေရႊဆိုင္မွာ ေရာင္းလိုက္တယ္။ အဲဒီလက္စြပ္ မေရာင္းခင္ အိတ္ရံႈ႕ထဲက တျခားလက္စြပ္ေတြ ဆြဲႀကိဳးေတြ ထုတ္ၾကည့္ၿပီးမွ စိတ္ႀကိဳက္တစ္ကြင္းကိုပဲ ေရြးျပီးေရာင္းလိုက္တဲ့ ပံုစံခင္ဗ်။ လက္စြပ္ေရာင္းၿပီးေတာ့ အိမ္ကို ျပန္လာၾကတယ္။ 



အိမ္ေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ေမာင္ႏွမ ၆ ေယာက္လံုးကို ဧည့္ခန္းကို လာခိုင္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ ခုနက လက္စြပ္ေရာင္းလို႔ ရလာတဲ့ ေငြေတြကို ေမာင္ႏွမ ၆ ေယာက္ကို ခြဲေဝေပးတယ္။ မင္းတို႔ကို ဘႀကီးမုန္႔ဖိုးေပးတာလို႔ပဲ ေျပာတယ္ဗ်။ ဒီေငြေတြ ဘယ္ကရလာတာကိုေတာ့ ထုတ္မေျပာဘူး။ အဲဒီေတာ့ ဘႀကီးအခန္းထဲလည္း ဝင္ေရာ အစ္ကိုအစ္မေတြက က်ေနာ္နဲ႔ ကိုငယ္ကို ဝိုင္းေမးၾကေတာ့တာပဲ။ ဒီေန႔ဘႀကီးနဲ႔ ဘယ္သြားတာလဲ၊ ဘာဝယ္ေပးလဲနဲ႔ စံုေနေအာင္ကို ေမးၾကေတာ့တာ။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကလည္း ဘႀကီး လက္စြပ္ေရာင္းတာေတြ အိတ္ရံႈ႕ထဲက တခုၿပီးတခုထုတ္ၾကည့္ၿပီးမွ လက္စြပ္ကို ေရြးၿပီး ေရာင္းလိုက္တာေတြကို အားပါးတရ ေဖာက္သည္ခ်ေတာ့တာပဲ။ 

အခုလို အသက္ႀကီးမွ ေတြးမိတာက အဲဒီလို ျပန္ေျပာေစခ်င္လို႔ က်ေနာ္တို႔လို ႏႈတ္မလံုတဲ့ ကေလးေတြကို အေဖာ္ ေခၚသြားမွန္း သေဘာေပါက္ေတာ့တယ္။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ ဘယ္သိပါ့မလဲ။ က်ေနာ္မသိသလို က်ေနာ့္အစ္ကိုေတြနဲ႔ အစ္မေတြလည္း သိပံုမေပၚပါဘူး။ အဲဒီေနာက္ပိုင္းရက္ေတြမွာေတာ့ က်ေနာ္တို႔ အိမ္မွာ တီးတိုး တီးတိုးနဲ႔ က်ိတ္ေျပာတာေတြ ရိွလာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္က ကေလးဆိုေတာ့ ဟိုစပ္စပ္ဒီစပ္စပ္ လိုက္နားေထာင္ရင္းနဲ႔ သူတို႔ေျပာတာေတြ တစြန္းတစ ၾကားရတာေပါ့။ 

ပစၥည္းေတြက မနဲဘူးဟဲ့ ဆိုၿပီး အစ္မအႀကီးဆံုးက ေျပာေတာ့ အစ္မလတ္က ေအးေလ ငါေခ်ာင္းၾကည့္တာ ေတြ႔သြားလို႔ အထုတ္ထဲ ခ်က္ခ်င္းျပန္ထည့္လိုက္တာဟ ဆိုၿပီး တိုးတိုး တိုးတိုးနဲ႔ ေျပာေနၾကသလို က်ေနာ့္ အစ္ကိုေတြကလည္း ဘႀကီးအခန္းဝနားမွာ ေဝ့လည္လည္လုပ္ၿပီး အခန္းထဲေခ်ာင္းေခ်ာင္း ၾကည့္ၾကတယ္ဗ်။ 

အဲဒီေနာက္ပိုင္းကစၿပီး က်ေနာ္တို႔အိမ္မွာ ကတၱီပါအိတ္ရံႈ႕ေလးက အထူးျခားဆံုး သတင္းျဖစ္သြား ေတာ့တာပဲ။ ဘႀကီးကိုလည္း တစ္အိမ္လံုး ဂရုစိုက္လိုက္တာမ်ား ေျပာမေနနဲ႔ေတာ့  ေကာ္ဖီေဖ်ာ္တိုက္တဲ့အစ္မနဲ႔ ႏြားႏို႔က်ဳိေပးတဲ့ အစ္ကိုလည္း သူ႕ေကာ္ဖီ နဲ႔ ငါ့ႏြားႏို႔ ဘယ္ဟာ က်န္းမာေရးနဲ႔ ညီညြတ္တယ္ဆိုၿပီး ျငင္းၾကခုန္ၾက၊ မိုးေလးနဲနဲေအးတာနဲ႔ ဘႀကီးေရခ်ဳိးဖို႔ ေရေႏြးအိုး တည္ေပးတဲ့သူနဲ႔ ဘႀကီးဘာစားခ်င္လဲဆိုၿပီး အျမဲေမးတဲ့သူနဲ႔ အျပင္က ျပန္လာရင္ ဘႀကီးအတြက္ မုန္႔ဝယ္လာေပးတဲ့သူနဲ႔ ဝိုင္းဂရုစိုက္လိုက္ၾကတာမ်ား ေျပာမဆံုးေပါင္ပဲ။ အုန္းႏို႔ေခါက္ဆြဲ ဝယ္လာေပးတဲ့ အစ္မလတ္ေတာင္ ဘႀကီးကိုေသြးတိုးေအာင္ လုပ္တာလားဆိုၿပီး ဝိုင္းဆူတာ ခံလိုက္ရေသးတယ္။  

ဘႀကီးနဲ႔ အျမဲအတူတူရိွတဲ့ က်ေနာ့္ကိုလည္း အိတ္ရံႈ႕ထဲမွာ ပစၥည္းေတာ္ေတာ္မ်ားလား၊ အထဲမွာ ဘာေတြေတြ႔လဲ ဆိုၿပီး တစ္ေယာက္တစ္လွည့္ အျပင္ေခၚထုတ္ၿပီး ေမးၾကတာ။ ဘႀကီးကလည္း ဘႀကီးပဲဗ်။ က်ေနာ္ကို သူငယ္ငယ္က အေၾကာင္းေတြ ေျပာရင္းကေန 'ေနအံုးငါ့ပစၥည္းေတြ ရိွေသးရဲ႕လား' ဆိုၿပီး သူ႔ဘီဒိုကို ေသာ့ဖြင့္ၿပီး အိတ္ရံႈ႕ေလးကို ဖြင့္ၾကည့္လားၾကည့္ရဲ႕နဲ႔၊ မလံုတလံုလုပ္မွ လူပိုစိတ္ဝင္စားမွာကို သေဘာေပါက္တဲ့ ဘႀကီးက သူ႔အိတ္ရံႈ႕ေလးထဲမွာ ရတနာေတြ ရိွတာကို ပါးပါးေလးနဲ႔ အားလံုးသိေအာင္ လုပ္သြားမွန္း အသက္ႀကီးမွ သိတာပဲ။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ သူအိတ္ရံႈ႕ေလးကို မသိမသာဖြင့္ၿပီး ပစၥည္းထုတ္စစ္တာေတြကို  က်ေနာ္ ေဖာက္သည္ခ်တာနဲ႔ အိမ္ကလူေတြ အကုန္သိတာပါပဲ။ ဒီေတာ့ အိတ္ရံႈ႕ေလး တန္ခိုးနဲ႔ ဘႀကီးလည္း အေနအစား ဇိမ္ကိုက်လို႔။ 

က်ေနာ္တို႔အိမ္ ဘႀကီးေရာက္ၿပီး တစ္ႏွစ္ေလာက္ေနေတာ့ အိတ္ရံႈ႕ထဲက ဆြဲႀကိဳးခပ္ေသးေသး တစ္ကံုးထုတ္လာၿပီး အစ္မအႀကီးဆံုးကို သြားေရာင္းခိုင္းတယ္။ ရလာတဲ့ေငြလည္း က်ေနာ္တို႔ေမာင္ႏွမ ၆ ေယာက္လံုးကို ခြဲေပးတာပါပဲ။ ခက္တာက ဘႀကီးက သူ႔အိတ္ရံႈ႕ေလး အေၾကာင္းကို စကားအစကိုမခံတာဗ်။ အစ္မေတြကလည္း ေသြးတိုးစမ္းတယ္ေလ။ ထမင္းစားရင္းနဲ႔ ဘႀကီးအေရွ႕မွာ အခ်င္းခ်င္း အတိုင္အေဖာက္ ညီညီနဲ႔ေျပာၾကတယ္။ မနက္ျဖန္အလႉက မသြားလို႔ကလည္းမေကာင္း သြားဖို႔ကလည္း လက္ဝတ္လက္စားက မရိွနဲ႔ ငါေတာ့ စိတ္ညစ္တာပါပဲဟယ္ ဆိုၿပီး ညည္းျပလည္း ဘႀကီးက မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ထမင္းသာ ငံု႔စားေနတာပဲ။ 

ဘႀကီးစိတ္ကြက္မွာစိုးလို႔ ဇြတ္လည္းမေျပာရဲဘူး။ သူတို႔ကိုယ္တိုင္လည္း ကတၱီပါအိတ္ရံႈ႕ေလးကို မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေပးၾကတယ္။ သေဘာကေတာ့ ဘႀကီးမွာ ဘာရတနာပဲ ရိွရိွမရိွရိွ တူ၊တူမေတြက တကယ္ခ်စ္တာပါဆိုတဲ့ စတိုင္ဖမ္းထားၾကတာဗ်။ ဒါေတြကလည္း အခုလို အသက္ႀကီးလာမွ လူေတြရဲ႕ သေဘာမေနာကို သိလာၿပီး အဲဒီတုန္းက အထာေတြကို သေဘာေပါက္မိတာပါ။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္သက္လံုး ေပေပေတေတေနတုန္းက မဖ်ားမနာတဲ့ ဘႀကီးခင္မ်ာ က်ေနာ္တို႔အိမ္ေရာက္ၿပီး ၃ႏွစ္ေျမာက္မွာ ဆံုးသြားတယ္။ 

ဘႀကီးေသေတာ့ က်ေနာ့္အသက္က ၁၆ႏွစ္ ျပည့္ေတာ့မယ္။ ေသတာကေတာ့ နာတာရွည္အဆုတ္ေရာဂါနဲ႔ ေသတာပါ။ ငယ္ငယ္က ေပေပေတေတေနခဲ့တဲ့ ဒဏ္ေတြေၾကာင့္နဲ႔တူပါရဲ႕။  ဘႀကီးေသၿပီလည္း ၾကားေရာ ဘႀကီးအေလာင္းကို ေဘးနားထားၿပီး က်ေနာ္တို႔ ေမာင္ႏွမတစ္စု သူ႔ဘီဒိုေသာ့ကို အသဲအသန္ ရွာၾကေတာ့တာပဲ။ က်န္တဲ့သူေတြကလည္း ေဘးကေန ညီညီမွ်မွ်ေနာ္ မတရားမလုပ္ၾကနဲ႔ ဆိုၿပီး ဝင္ဝင္ေျပာတယ္။ 

ေသာ့လည္းေတြ႔ေရာ အစ္မအႀကီးဆံုးက ျဖတ္ခနဲ ဆြဲယူၿပီး အခုမၾကည့္နဲ႔အံုး ဘႀကီးအေလာင္း ေျမက်ၿပီးမွ ခြဲေဝမယ္တဲ့။ ဒီေတာ့ အစ္ကိုလတ္က ဒါဆိုေသာ့သူသိမ္းထားမယ္တဲ့ ဝင္ေျပာတယ္။ ငါအႀကီးဆံုး ငါပဲသိမ္းမယ္ဆိုၿပီး အစ္မက ထပ္ေျပာေတာ့ ဒါဆို အခန္းတံခါးကို ေသာ့ခတ္ၿပီး သူသိမ္းထားမယ္တဲ့ အစ္ကိုလတ္က ျပန္ေျပာတယ္။ က်န္တဲ့သူေတြကလည္း အဲဒါေကာင္းတယ္ဆိုၿပီး  ဝိုင္းေထာက္ခံၾကတာနဲ႔ အစ္မႀကီးက ဘီဒိုေသာ့သိမ္းၿပီး အကိုလတ္က အခန္းေသာ့ သိမ္းထားတယ္။ က်ေနာ့္ကိုေတာ့ အစ္ကိုငယ္က ခပ္တိုးတိုး တိုင္ပင္တယ္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို သတိထားၾကည့္ထားတဲ့။ ဒါနဲ႔ က်ေနာ္လည္း ဘႀကီးနာေရး ေဝယ်ာဝစၥေတြလုပ္ရင္း သူတို႔ကိုလည္း အကဲခတ္ရတာေပါ့။ 

ဒီလိုနဲ႔ ဘႀကီးအေလာင္းေျမက်ၿပီး ညေနမွာပဲ ေမာင္ႏွမ ၆ ေယာက္လံုး ဘႀကီးအခန္းထဲမွာ စုမိၾကတယ္။ အခန္းတံခါးကို ပိတ္လိုက္ၿပီး ဘီဒိုဖြင့္ဖို႔ျပင္ၾကတယ္။ ေပးထားတဲ့ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ဒီေလာက္ေရးျပထားရင္ ဒီကတၱီပါအိတ္ရံႈ႕မွာ လွည့္ကြက္တစ္ခုခုရိွေနမယ္ဆိုတာ ကုိယ့္လူတို႔ သေဘာေပါက္ေနပါၿပီ။ အမွန္ပဲဗ်။ အဲဒီအိတ္ရံႈ႕မွာ လွည့္ကြက္ရိွေနတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၿပီးေအာင္ေတာ့ဖတ္ဗ်ာ။ ကိုယ့္လူတို႔ထဲမွာ လူပ်ဳိ ၊အပ်ဳိ ႀကီးဘဝနဲ႔ တူ၊ တူမေတြနဲ႔ ဘဝေနဝင္ခ်ိန္ကို ျဖတ္သန္းရမယ့္သူ ပါလာခဲ့ရင္ ဘႀကီးရဲ႕ အကြက္ေလး အသံုးဝင္လို ဝင္ျငားေပါ့။ 

ဆက္ရရင္ အစ္မႀကီးက ဦးေဆာင္ၿပီး ဘီဒိုဖြင့္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘီဒိုအေပၚဆံုးအထပ္က ေသတၱာ အေသးေလးကို ဆြဲထုတ္တယ္ခင္ဗ်။ အဲဒီေသတၱာထဲမွာ ကတၱီပါအိတ္ရံႈ႕ကို ထည့္သိမ္းထားတာေလ။ အဲဒါနဲ႔ ေသတၱာကို ေမာင္ႏွမ ၆ ေယာက္အလယ္မွာ ခ်ၿပီး အစ္မႀကီးက ဖြင့္လိုက္တယ္။ အဲဒီေသတၱာထဲမွာ အားလံုးေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ ကတၱီပါ အိတ္ရံႈ႕ေလးရိွေနတယ္။ ကတၱီပါအိတ္ရံႈ႕ေလးကို ဆြဲယူလိုက္တဲ့ အစ္မရဲ႕ လက္က တုန္ေနတာ က်ေနာ္အခုထိ မ်က္စိထဲက မထြက္ေသးဘူး။ သူက လက္တုန္ေနသလို က်ေနာ္တို႔အားလံုးလည္း ကိုယ္စီကိုယ္စီ ရင္တုန္ေနၾကတာပါပဲေလ။ အိတ္ေလးကို ဟၿပီး သြန္ခ်လိုက္ေတာ့ အထဲကေန ဆြဲႀကိဳးေတြ လက္စြပ္ေတြ အစိမ္းေရာင္ အနီေရာင္ေက်ာက္အေသးေလးေတြ ထြက္လာတယ္။ 

အဓိကပစၥည္းတစ္ခုလည္း ထြက္က်လာတယ္။ အဲဒါက စာရြက္ေခါက္ေလးပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္အပါအဝင္ ဘယ္သူမွ စာရြက္ေခါက္ကို ဂရုမစိုက္နိင္ပါဘူး။ ရတနာေတြကိုပဲ မ်က္ေတာင္မခတ္ ေငးေနမိၾကတယ္။ တခုစီကိုင္ၾကည့္ၾကတယ္။ က်ေနာ္လည္း ကိုင္ၾကည့္တာပါပဲ။ ေနာက္ေတာ့ အစ္ကိုငယ္က စာရြက္ကို ဆြဲယူၿပီး ဖြင့္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အားလံုးၾကားေအာင္ ဖတ္ျပတယ္။ အဲဒီစာလည္းဆံုးေရာ အစ္ကိုေတြ အစ္မေတြြဆိုတာမ်ား ေဒါသေတြထြက္လိုက္ၾကတာ အံတႀကိတ္ႀကိတ္နဲ႔ ျဖစ္ကုန္ၿပီး အခန္းထဲက ထြက္သြားၾကေတာ့တာပဲ။ သူတို႔စိတ္ဆိုးဆိုးနဲ႔ ပစ္ခ်ထားခဲ့တဲ့ အဲဒီစာကို က်ေနာ္သိမ္းထားလို႔ အခုထိရိွေသးတယ္။ အထဲမွာ ေရးထားတာက ဒီလိုခင္ဗ်။

ဘႀကီးကို သိပ္ခ်စ္ၾကတဲ့ တူ၊တူမႀကီးတို႔ေရ...
ဒီစာဖတ္ေနခ်ိန္မွာ ဘႀကီးလူ႔ေလာကမွာ မရိွနိင္ေတာ့ပါဘူး။ ဘႀကီးရဲ႕ေရာဂါအေျခအေနကို  သိထားလို႔ ဒီစာကို ႀကိဳၿပီေရးထားခဲ့ပါတယ္။ ဘႀကီးမေသခင္မွာ ဂရုတစိုက္နဲ႔ ေကြ်းေမြးျပဳစု ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တာအတြက္ ဘႀကီးသိပ္ေက်းဇူးတင္တယ္။ တူ ၊ တူမႀကီးတို႔လည္း ကုသိုလ္ေတြ အမ်ားႀကီး ရမွာေသခ်ာပါတယ္။ တစ္ကိုယ္တည္း လူပ်ဳိႀကီးျဖစ္တဲ့ ဘႀကီးအတြက္ အိုကံေကာင္းဖို႔ဆိုတာ ဥာဏ္ကူမွ ရမွာကိုသိလို႔ ဘႀကီးပိုင္ဆိုင္သမွ်ေတြကို ေရာင္းခ်ၿပီး အေပါင္ဆံုး လက္စြပ္တကြင္းနဲ႔ ဆြဲႀကိဳးတကံုး ဝယ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီပစၥည္းေတြလည္း ဘႀကီး ျပန္ေရာင္းခ်ၿပီး တူ ၊ တူမႀကီးတို႔ကို ခြဲေဝေပးခဲ့တာ အားလံုးအသိပါ။ ဒီထဲမွာ က်န္ေနေသးတဲ့ ပစၥည္းေတြက အစစ္ေတြမဟုတ္ပါဘူးကြယ္၊ အတုေတြပါ။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္မိဘအမွတ္နဲ႔ ေကြ်းေမြးျပဳစုခဲ့တယ္မွတ္ၿပီး သာဓုေခၚရစ္ၾကပါ။ တူ တူမႀကီးတို႔လည္း အိုကံေကာင္းပါေစကြယ္။

မင္းတို႔တေတြသိပ္ခ်စ္ခဲ့တဲ့ ဘႀကီးျမစ္


တဲ့ေလ။ လက္မွတ္ထိုးထားတာေတာင္ မင္းတို႔တေတြသိပ္ခ်စ္ခဲ့တဲ့ ဘႀကီးျမစ္ဆိုပဲ။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႀကီးခဲ့ရတဲ့  အစ္မေတြ၊ အစ္ကို ေတြဆိုတာ အံတႀကိတ္ႀကိတ္နဲ႔ေပါ့။ ကဲ.. ဘယ္ေလာက္ပိုင္လိုက္တဲ့ ဘႀကီးလဲဗ်ာ။ အစစ္ ႏွစ္ခုကို ရင္းၿပီး ဇိမ္က်က်ေနသြားတာမ်ား ၾကားရသူတိုင္း သေဘာေတြက်လို႔ အဲ..က်ေနာ့္ အစ္မေတြ အစ္ကိုေတြေတာ့ မပါဘူးေပါ့ဗ်ာ။ က်ေနာ္လည္း သေဘာက်တာပါပဲ။ ဘႀကီးကို က်ေနာ္က ဘာမွ ဝယ္မေကြ်းလိုက္ရဘူးေလ၊ ကပ္ၿပီးေတာ့ေတာင္ စားလိုက္ရေသးလို႔ ဘႀကီးကို သေဘာက်တဲ့သူေတြထဲမွာ က်ေနာ္လည္း ပါတာေပါ့။ အစ္ကိုလတ္ကေတာ့ သံေယာဇဥ္ မကုန္ေသးတာနဲ႔တူပါရဲ႕။ သူ႔သူငယ္ခ်င္း ပန္းထိမ္ဆရာတစ္ေယာက္ဆီမွာ အဲဒီပစၥည္းေတြကို တကယ့္အတုဟုတ္မဟုတ္ သြားစစ္ လိုက္ေသးတယ္။ သိပ္သစၥာရိွတဲ့ ဘႀကီးပါဗ်ာ။ အတုဆိုမွ အကုန္အတုေတြခ်ည္းပဲ။

က်ေနာ္ျဖင့္ ဘႀကီးရဲ႕ လုပ္ကြက္ေလး ခဏခဏသတိရၿပီး ျပံဳးမိတယ္။ ေလးေလးနက္နက္ ေတြးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ လူ႔ဘဝရဲ႕ အိုမင္းခ်ိန္ေတြအတြက္ တရားရစရာလည္း ေကာင္းမယ္ထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ။ ကိုယ့္လူတို႔လည္း လူပ်ဳိႀကီး၊ အပ်ဳိႀကီး လုပ္မယ္ေတြးထားရင္ ဒီနည္းေလးကုိ လိုလိုမယ္မယ္ မွတ္ထားေပါ့။

ကဲ...ဘယ္လိုလဲ.. ဘႀကီးအေၾကာင္း ၾကားၿပီးေတာ့ ကိုယ့္လူေရာ သေဘာက်မသြားဘူးလား။

50 comments:

IDIOT-Ki said...

ဘၾကီးျမစ္က်ိဳး...
အတုေတြ ဘယ္ေလာက္ စုျပီး ျပီ လည္း..
ဘယ္မွာ ဝယ္တာလည္း..
လက္တို ့ေျပာအံုး ေလ.....
buy one get two free မ်ားရမလားလို ့ ..

Angelhlaing(May everybody be happy and healthy! said...

ေသေသခ်ာခ်ာေလးမွတ္ထားမွ..အဟီး
ဘၾကီးၿမစ္လို....:P:P:P::P

သူႀကီးမင္း (တုုံးဖလား) said...

ကဲ ကဲ ကဲ...
ကမၻာတစ္လႊားက အပ်ိဳႀကီးမ်ား .. အဲ... လူပ်ိဳႀကီးမ်ားလဲ ပါပါတယ္။ း၀)

မွတ္ထားၾကဗ်ား။ အတုယူၾကဗ်ား။ လုိခ်င္တာေတြ မရတတ္ေတာ့ရင္ေတာ့ ဘႀကီးျမစ္လုိသာ လုပ္ၾကပါေလ။ ဒါမွ အုိ ကံ ေကာင္းမွာ။ း၀)


ဘႀကီးျမစ္ရဲ့ လွည့္ကြက္ကေတာ့ စံျပပါဘဲ။ ဘႀကီးျမစ္ကို ၾကည့္ၿပီး ခန္႔မွန္းရရင္ သူ႔တူျဖစ္တဲ့ ဆရာျမစ္လဲ သိပ္ၿပီးေတာ့ မညံ့ေလာက္ဘူး။ သတိထားရမဲ့အထဲ ပါတယ္။

ခင္မင္လ်က္
ကုိကိုေမာင္(ပန္းရနံ႔)

အေနာ္ said...

ဟုိက္ :O ဒါဆုိ အခုကတည္းက ကတၱီပါအိတ္ရႈံ႕ေလး ႀကဳိဝယ္ထားရမယ္...:D

အၿဖဴေရာင္နတ္သမီး said...

ဥာဏ္မ်ားလိုက္တဲ႔ ဘႀကီးၿမစ္..။

လသာည said...

ဘၾကီးျမစ္..တူ..ခင္ဗ်ား

ဘမ်ိဳးဘိုးတူတဲ့..

ကၽြန္ေတာ္တို႔ အက်ိဳးေဆာင္ ဘေလာ့ကုမၸဏီက ေက်ာက္တုနဲ႔ ေရႊတုေလးေတြ အရစ္က်စနစ္နဲ႔ ၾကိဳတင္ေရာင္းခ်ေနပါျပီဆိုတာ သတင္းေကာင္းပါးအပ္ပါတယ္.. :D

Anonymous said...

good idea!!!
carry on !!!

Anonymous said...

ထင္ေတာ့ ထင္ေနတယ္ .. ဟဲဟဲ
ဒါေပမယ့္ ပီးေအာင္ေတာ့ ဖတ္ျပီး ကြန္ဖမ္းလုပ္သြားတယ္ .. :D
နည္း လမ္း ေကာင္း ေနာ္ .. :D

မိုးခါး

မိုးယံ said...

လင္ယူသားေမြး...အဲ ..အိမ္ေထာင္သားေမြး.. ဟုတ္ေသးပါဘူး.. အိမ္ေထာင္ရက္သား...က်မွာေတာင္ စိုးရိမ္ရတယ္ကြယ္..ကေလးမ်ားေတာ့ မေမြးခ်င္ပါ ၀ဋ္လည္မွာစိုးလို႕..
ဒါနဲ႕စကားမစပ္ နံမည္မွာ ျမစ္ပါတဲ့လူေတြ ဥာဏ္မ်ားသားဗ်ေနာ္.. ဥမပါ. ျမစ္ပိုင္တို႕ေတြလိုေပါ့။

ခ်စ္လို႕စတာ

ခ်စ္ၾကည္ေအး said...

ေအးေလ တို႔ေတြ ႏွစ္ေယာက္ေတာင္ အုတ္နီခဲ ေ႐ႊခ်ၿပီး မီးခံေသတၱာထဲ ထည့္ထားဖို႔ စိတ္ကူးထားတာ... သားသမီး မ႐ိွေတာ့ေလ ဟား ဟား ဟား :)

...အလင္းစက္မ်ား said...

အင္း...... ကိုျမစ္ေရ... က်ေနာ္ေတာ့ ႀကိဳစုေစာင္း ထားမွထင္တယ္... အဟီး... ခုထိ အဲ့ဒီ... ဘာ ေထာင္ဆိုလဲ.. က်ဖို ့ အေၾကာင္း မဖန္ေသးေလေတာ့ .. ဟူး ရင္ေလးသဗ်ာ....

ခက္တာက ကိုယ္က ဟန္ေဆာင္လည္းမေကာင္း တစ္ခုခု လူမသိေအာင္ (ဟုတ္တာေကာ၊ မဟုတ္တာေကာ) လုပ္ၿပီးရင္ မ်က္ႏွာက ေက်ာက္ေက်ာေရပက္ျဖစ္ေနတာခက္ထွာ... အင္းးးးးး ေၾကာ္ျငာတာဟုတ္ဘူးေနာ္... (မွတ္ခ်က္)

Anonymous said...

မိတ္ေဆြႀကီး ၾဆာျမစ္ ေရာက္တယ္ဗ်။ အေရးကေတာ႕ တကယ္ ေကာင္းတယ္ဗ်။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ လူ႔ အသိုင္းအဝိုင္းက လွည္႔ကြက္ကေလးကို ခ်စ္စရာေကာင္း ၊ ရသေျမာက္ေအာင္ ေပးနိဳင္စြမ္းရွိပါေပတယ္ဗ်။မအားတဲ႔ၾကားက ခဏခဏ ေရာက္ပါတယ္ဗ်..။မိတ္ေဆြႀကီး ဆို သိမွာပ ေနာ႔ဗ်..။

ခင္မင္မႈျဖင္႔-
အားလံုးကိုေပ်ာ္ေစခ်င္တဲ႔-

chindwinthu said...

ကိုျမစ္ရဲ႕ ဘၾကီးျမစ္ကေတာ့ တကယ့္ကို အၾကံ ပိုင္ပါေပတယ္...။

ေဆြေလးမြန္ said...

အင္း ဂလိုဆုိေတာ႕..လဲ ေအးေလ..
ဘၾကီးၿမစ္လိုပဲ အၾကံပိုင္လိုက္တာေကာင္းပါတယ္ေလ.

Anonymous said...

အဘေရ..ေဟ..
အဘျမစ္.......
အသက္၄၀ေက်ာ္ ဦးျမစ္ မၾကာမီ အဘျဖစ္ေတာ႔မွာမို႔ ၾကိဳတင္ စီစဥ္ထားသည္မ်ားကို သရုပ္ေဖာ္ေနတာ ထင္ပါ႔..။
ဦးပိုင္တို႔က ပိုင္သကြာ..

ျမတ္မြန္

ဘၾကီးေက်ာက္ said...

ခုေလာက္ဆို တူေတြတူမေတြ ဖတ္ျပီးေလာက္ျပီ..ေနာက္တမ်ိဳးၾကံမွပဲ...

ပုံ
ဘၾကီးေက်ာက္

ေမဓာ၀ီ said...

ဘႀကီးျမစ္ရဲ႕ တူ ဆရာျမစ္ပါ ဒီကိစၥမွာ ၾကံရာပါ ျဖစ္ရမယ္။

ျမဴးျမဴး said...

ေတာ္လဲေတာ္တဲ႔ဘၾကီးၿမစ္ပဲ.. သူ႔နည္းေလးက ေကာင္းသားေနာ္.. း)

ေမသိမ့္သိမ့္ေက်ာ္ said...

ဆရာျမစ္ေရ..... ပိုင္သကြာ....ငွဲ......ငွဲ.....ငွဲ။ ဒီနည္းလမ္းေလးၾကိဳက္သြားျပီ။ အသက္ၾကီးရင္ အသံုးခ်ဖို႔ ဒီလိုနည္းေလးေတြ ၾကိဳစဥ္းစားထားဦးမွ။ ဟဲဟဲ

မ်က္မွန္ေလး said...

phyit ya mal ....ko myint kyiee yel ba gyi ble.... d louk tot shi mhar pop

ညယံ said...

ဘၾကီးက ပံုထဲမွာ စတိုင္လည္း က်သလို အၾကံကလည္း ပိုင္ပါေပတယ္ ။ :)

ခ်မ္းလင္းေန said...

ဘၾကီးျမစ္ အေတာ္ဥာဏ္ထြားတယ္ဗ်ာ။ ျမစ္မ်ိဳးျဖစ္ႏြယ္ျဖစ္တဲ့ ကိုျမစ္က်ိဳးအင္းေကာ ဘယ္လိုလဲ ဘၾကီးျမစ္ နည္းလမ္းပဲလိုက္မလား။ ေတာ္ၾကာ ကိုယ့္ဘၾကြးအေၾကာင္းဘေလာက္မွာ ဖြထားေတာ့ ကိုယ့္ တူ တူမေတြၾကရင္ တစ္မ်ိဳးၾကံေပါ့ဗ်ာ။ ရီလဲရီရတယ္။ အေတာ္တတ္တဲ့ ဘၾကီးျမစ္ဗ်ာ။

ေသာ္ဇင္စိုး said...

လူပ်ိဳႀကီးဘဝနဲ႔ အရိုးထုတ္ေတာ့မွာလားဗ်..

ကိုမ်ဳိး (အညာေျမ) said...

မဂၤလာပါ...

က်ဳပ္တုိ႕ အညာစကားနဲ႕ ေျပာရရင္ ပုိင္လုိက္တဲ့ အကြက္ ဗ်ာ...

ဘၾကီးျမစ္ ရဲ႕ အေၾကာင္းေလးေတြ ေ၀မွ်တင္ျပေပးတာ သိရ ဖတ္ရ လုိ႕ ေက်းဇူးပါဗ်ာ..

ခင္မင္စြာျဖင့္
ကိုမ်ဳိး (အညာေျမ)

Anonymous said...

သားသမီး မရွိသူေတြ အတြက္ေတာ႔ အေကာင္းသားဘဲ သားသမီးရွိလည္း ဒီအခိ်ဳးဘဲေနမွာပါ

ခင္မင္စြာျဖင္႔
ေရႊစင္ဦး

sosegado said...

ေတာ္ေသးတာေပါ့ မေသခင္ ဘယ္သူမွ ခုိးၿပီးဖြင့္မၾကည့္လုိ႔၊ ခုေခာတ္ တူ တူမေတြနဲ႔ေတာ့ မရဘူးထင္တယ္။

ရွင္ေမႊးၾကဴ said...

ဘၾကီးျမစ္ ပိုင္သကြာ :D

ကုိေအာင္(ပ်ဴႏုိင္ငံ) said...

ဥာဏ္မ်ားတဲ့ ဘၾကီးျမစ္၊ ေကာ္မန္႕ကို ေမာ့ဒရိတ္ လုပ္ထားေလ၊ ၀ဲမ်ားတဲ့ ဘၾကီးျမစ္
ျဖစ္သြားမယ္ေနာ္ ... :P

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

တကယ္တမ္းေတာ႕ ကိုျမစ္က သူအသက္ၾကီးလာရင္ လုပ္မဲ႔နည္းကို အားလံုးသိေအာင္ ၾကိဳတင္ အသိေပးလိုက္တာဘဲျဖစ္မယ္
ၾကည္႔ရတာ ကတၱီပါ အိတ္ရွံဳ႕တစ္လံုး ၾကိဳ၀ယ္ထားျပီ ထင္ပါတယ္။
ဒီေလာက္ဥာဏ္မ်ားတဲ႔ ဘၾကီးေတာ႔ ဘမ်ိဳးဘိုးတူဆိုတာ ဟုတ္ေလာက္တယ္. သူ႕တူက်ရင္ ပိုျပီး ဥာဏ္မ်ားမွာ ေသခ်ာတယ္ း)

ဆလူး ဝက္ said...

ဟင္းး ဟင္းးး ျဖစ္ရတယ္
အံမယ္ ေရႊေခ်ာ ပါးပါးက ဘၾကီးျမစ္လုိျဖစ္စရာမရွိပါဘူး လုပ္ေကြ်းမယ္႕ ဆလူး ၃ ေကာင္ရွိတာမသိဘူးလား အုိေအ... မပူပါနဲ႕ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြ ေပါပါတယ္ သာမီးေတြက ေတာင္းေကြ်းမွာေပါ႕ ခစ္ခစ္

ေရေႏြး said...

ဘႀကီးျမစ္အေၾကာင္း ဖတ္ၿပီး တကယ္ကို ၿပံဳးသြားပါတယ္...ဗ်ာ..။

flowerpoem said...

Very Good Idea ဒီအၾကံသိမ္းထားရမယ္ ဟီး :P

ကြာေစ့ေလး... said...

အေရးအသားနဲ့ အေတြးေလးေကာင္းတယ္...
ၾကည့္ရတာ Plan ဆြဲေနၿပီနဲ့တူတယ္.. လူၿပိဳၾကီးလုပ္ဖို့
ဒီပို႕စ္ေလးကို သိမ္းထားအံုးမယ္... ရန္ကုန္ၿပန္ရင္ ဦးပိုင္၇ဲ႕ တူေတြတူမေလးေတြကို ဦးပိုင္ ဘယ္လိုဥာဏ္မ်ားလိမ့္မယ္ဆိုတာကို သတိေပးရမယ္..
ေအာ္.. အေပၚမွာ လူပ်ိဳ ေပါင္းတာမွားသြားတယ္.. မၿပင္ေတာ့ဘူးေနာ္... :)......:) ..... :)
တညင္ ဘုရားပြဲအေၾကာင္း ေရးမယ္ဆို...
ေမ်ွာ္ေနတယ္ေနာ္....
အားေပးလ်က္...

ဖိုးၾကယ္ said...

ဘၾကီးျမစ္ျပီးရင္ ကိုၾကီးျမစ္အလွည့္ဗ် :) ရီသြားတယ္ ကိုျမစ္ေရ.... :)

ခင္တဲ့(ဖိုးၾကယ္)

rose said...

ကိုျမစ္ရဲ႕ ဘႀကီး အေႀကာင္း လာဖတ္သြားတယ္။ အင္းေလ… ဘႀကီးက သနားပါတယ္။ သူ႕မွာ ျပဳစုေပးမယ့္ ဇနီး မယားလည္း မရွိ၊ သား သမီးလည္း မရွိရွာေတာ့ တူ၊ တူမေတြ ႀကည္ျဖဴေအာင္ နည္းလမ္း ရွာျပီး ေနသြားရတာ။ ရို႕စ္ေတာ့ေလ… တစ္ခု စဥ္းစားမိတယ္။ သိလား…။ အေမြ ဆိုတာကို မယုံႀကည္သလို လိုလည္း မလိုခ်င္ဘူး။ အပာုတ္… ဘုရားစူး။ အ့ဲဒီလို အလကား ရတ့ဲ ဥစၥာဆို ကိုယ္က အေလးမထားတတ္လို႕ ထီေတာင္ တစ္သက္နဲ႕ တစ္ကိုယ္ ဘယ္ေတာ့မွ မထိုးဖူး။ ရို႕စ္မွာလည္း အေဒၚ အပ်ဳိႀကီး တစ္ေယာက္ ရွိတယ္။ သူလည္း အျမဲ ေျပာတယ္ သူ တိမ္းပါးသြားရင္ က်န္ခ့ဲတ့ဲ ပစၥည္းေတြ ကိုယ့္ကို ေပးမယ္ေပါ့ေနာ္။ ရို႕စ္ အေဒၚ့ကို ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ မလိုခ်င္ဘူးလို႕… အေဒၚ ေပးခ်င္တ့ဲ သူကိုေပး၊ လွဴခ်င္တ့ဲ ဆႏၵ ရွိရင္ လွဴလိုက္လို႕။ ကြယ္လြန္သူရဲ႕ ပစၥည္းေတြ တကယ္ မလိုခ်င္ဘူး။ ဘာလို႕လဲေတာ့ မသိဘူး။ ရို႕စ္ပဲ ခပ္ေႀကာင္ေႀကာင္ ေတြးေနမိသလား မေျပာတတ္ေတာ့ပါဘူး။

အုပ္ႀကီး said...

ဘႀကီးျမစ္ ..ဘႀကီးျမစ္ ..
တူ၊တူမေတြ တထင့္ထင့္ျဖစ္ေရာ့တယ္ .
ဦးျမစ္တို ့ကေတာ့ အကြက္ေျပာင္းမယ္ထင္ပါတယ္ေနာ္ ..

ခင္မင္ေလးစားလွ်က္
အုပ္ႀကီး(ကဗ်ာမေဟာင္းတေဟာင္းမ်ား)

ခႏြဲ said...

ဘႀကီးျမစ္ေတာ့ ပိုင္သဗ်ာ။ ေသခ်ာ မွတ္ဦးမွပဲ။ ကိုယ္လည္း လုပ္ရဦးမယ္ထင္ပါ့။

ေတာက္ပၾကယ္စင္ said...

ေလးစားရပါေသာ ဒကာႀကီး ဦးျမစ္ခင္ဗ်ာ အေရးအသား၊ အေတြးအေခၚေလး ေကာင္းလုိက္တာေနာ္။ ဒီနည္းေလးမွတ္ထားဦးမွ ဆရာေတာ္ႀကီးျဖစ္လာရင္ အသုံးျပဳမလုိ႔...ဟဲ။
က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစေနာ္...

blackcoffee said...

ဟားးးးးးးးးးး
ဘၾကီးျမစ္က အၾကံပိုင္ သဟ...
ဗဟုသုတ ရေအာင္ေတာ့ ဖတ္သြားပါတယ္ ကိုၾကီးျမစ္ရယ္ ဒါေပမယ့္ လူပ်ဳိၾကီး လုပ္ဖုိ ့ေတာ့ စိတ္ကူး မရွိပါဘူး။

လရိပ္အိမ္ said...

သူ႕ခင္ဗ်ာ ေပးေတာ့ေပးသြားရွာပါတယ္။
သူလဲေပးခ်င္ရွာမွာေပါ့ေလ။ ဒါေၾကာင့္လဲ ရွိတာေလး ထုခြဲျပီး ေပးသြားတာေပါ့။
အဲဒီစာရြက္ေလး ကိုျမစ္ သိမ္းထားတာ ေလးစားတယ္ဗ်ာ။
ေနာက္လူခ်င္းေတြ႕မွ ၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္။ ( စာရြက္ကို )

Anonymous said...

မဆိုးဘူး..
ဒါ နမူနာ ယူရမယ့္ ပို႕စ္ တစ္ပုဒ္ ပဲ .. :D

ခင္မင္လွ်က္
ေဆာင္းႏွင္းရြက္

thurazaw said...

လိမ္ကာကိုေတာ. အတုမယူပါရေစနဲ.ဗ်ာ ေတြးျကည္ရင္ တမ်ဳိးျကီးြ

thurazaw said...

ဒါက လိမ္တဲနည္း အေဟာင္းျကီးပါ နည္းသစ္ဘဲ သိိခ်င္တယ္ ျကားဖူးတဲ. ဖတ္ဖူးတဲ.ဆင္တူးရဳိးမွားေတြ အမ်ားျကီးဘဲ.

မောင်သောင်းဟန် said...

ဖတ်လို့မရဘူး။ မွန်စာလားဗျို့။

ေရႊဘုန္း(ေစတနာပန္းခင္း) said...

ရီစရာျဖစ္သလုိ သခၤန္းစာလည္း ယူေလာက္ပါ တယ္။ ျပိးေတာ့ ႏွေျမာစရာေကာင္းတယ္ေလ။ တစ္ကယ္လုိ႔သာ လွည့္ကြက္ေလး ရွိမေနဘူးဆုိရင္ လုပ္ေပးသမွ်ေလး အက်ဳိးထင္ေနမယ္မုိ႔လား။ ခုေတာ့သြားေရာ။ ဧည့္သည္လည္းလာ၊ ဆန္လည္း ကုန္တယ္ေလ။ ေအးခ်မ္ပါေစ။ အလင္းအိမ္ http://saytanarpankhinn.blogspot.com/

rose of sharon said...

ဖတ္ၿပီးေတာ႔ ရီလဲရီရတယ္... သနားစိတ္ေလးလဲၿဖစ္မိတယ္... အေရးအသားကို အားက်မိပါတယ္...

Unknown said...

မဂၤလာနံနက္ခင္းေလးနဲ႔ အတူ ျမစ္က်ဳိးအင္းထဲကုိ အလည္တစ္ေခါက္ေရာက္လာခဲ့ျပန္ျပီ(ငါးဖမ္းဘုိ႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။) ေစတနာပန္းခင္းကိုလညး္ လာလည္ဦးေနာ္။ သက္ရွိပန္းပြင့္ေလးေတြက လက္ေဆာင္ေပးမယ့္သူကုိ ေမွ်ာ္ေနပါတယ္။ ေအာင္ျမင္ပါေစ။

Anonymous said...

link ယူသြားတယ္ အကိုေရ

ေရႊဘုန္း(ေစတနာပန္းခင္း) said...

စာေမးပြဲျပိးလုိ႔ စာေလးတစ္ပုဒ္ေရးျပိး သူမ်ားစာေလးေတြလုိက္ဖတ္ေနတာ(ကိုယ့္စာေလးလည္း လာဖတ္မလားလုိ႔ေပါ့ေလ) ဘၾကိးျမစ္ကုိေတြ႕ေတာ့ “ငါသာ ဘၾကီးျမစ္ေလာက္ ညဏ္ေကာင္းရင္ စာေမးပြဲမွာ ဒီထက္ေျဖႏုိင္မွာ” လုိ႔ေတြးမိပါတယ္။ ေအးခ်မ္းပါေစ။

ေရႊျပည္သူ (ShwePyiThu) said...

ေမာင္ႏွမေတြရဲ႕သေဘာနဲ႔ ဘႀကီးျမစ္ရဲ႕ ဥာဏ္ကို ေပၚလြင္ေအာင္ တကယ္ဖြဲ႔ႏိုင္ပါတယ္ ကိုျမစ္က်ိဳးအင္းရယ္...

ကိုယ္လည္း တူတူမေတြနဲ႔ ေနရကိန္းျမင္ေတာ့ ေသခ်ာဖတ္မွတ္သြားပါတယ္ း))

 

Posts Comments

©2006-2010 ·TNB